Πριν 39 χρόνια μια παρέα ταλαντούχων ΕΛΛΗΝΩΝ μέσω της τέχνης διέσυρε ένα καθεστώς άξεστων και ημιμαθών στρατιωτικών. Μια θεατρική παράσταση –παρωδία αλλοτινών εποχών-Καζάκος, Καρέζη, Ξαρχάκος κι ο μεγάλος ο δικός μας ο Ν. Ξυλούρης «βγάζουν τη γλώσσα» σ' ένα στρατοκρατούμενο καθεστώς και σ όλους τους ημεδαπούς και αλλοδαπούς πάτρωνες του. Πάντα θεωρούσα προσωπική «ατυχία» ότι λόγω ηλικίας δεν «έζησα» το συγκεκριμένο δρώμενο, τη στιγμή που παιζόταν. Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τα κείμενα του Ι. Καμπανέλλη, πάντα τά 'βρισκα έξυπνα, ουσιαστικά, δηκτικά και κυρίως αληθινά. Πάντα όταν άκουγα τη θεϊκή φωνή του Ανωγειανού λεβέντη να τραγουδά το :
