ρουφιανοκρατία και δεσποτοκρατία…

 

Μία απ’ τις νοσηρότερες εστίες  της εκκλησιαστικής κακοδαιμονίας είναι η διαπλοκή ρουφιανοκρατίας και  δεσποτοκρατίας.

Οι ρουφιάνοι είναι καλλιτέχνες του «γλειψίματος» και του «καρφώματος». Κι αν το δεσποτικό περιβάλλον είναι ευάλωτο σ’ αυτού του είδους τις δοσοληψίες, τότε ουαί και αλίμονο στη Μητρόπολη. Που την χορεύουν οι ρουφιάνοι, κατά πως ο διάβολος τους τσαμπουνάει….

Μια απ’ τις «μεγαλοφυείς» πατέντες του διπόλου ρουφιανοκρατίας και δεσποτοκρατίας είναι και το “δουλέψτε κορόιδα, για να τρώνε οι πονηροί». Με βάση την οποία, οσάκις θέλουν να χτίσουν κάποιο ναό, ψάχνουν και βρίσκουν κάποιον δραστήριο και φιλότιμο παπά, που τον βάζουν μπροστά. Αλλά, όταν ο φιλότιμος παπάς ολοκληρώσει το έργο, τον διώχνουν, για να θρονιάσουν στο στρωμένο τραπέζι κάποιον «ημέτερο». Πράγμα που επιχειρήθηκε και στο Αγρίνιο:

Στα νότια του Αγρινίου υπήρχε το ταπεινό ξωκλήσι της Αγίας Βαρβάρας. Το οποίο η Μητρόπολη αποφάσισε (1988) να τον κάμει ενοριακό ναό. Κλήθηκαν, λοιπόν, κάποιοι ιερείς να αναλάβουν το έργο της διοργάνωσης της ενορίας και της ανοικοδόμησης του νέου ναού. Αλλά «είδαν και απήλθαν». Επειδή διαπίστωσαν τις δυσανάλογες προς το κουράγιο τους ευθύνες. Ο μόνος ο οποίος δέχτηκε να αναλάβει ήταν ο π. Χριστόφορος Μουτάφης. Που στο διάστημα μιας επταετίας (1988-1995) ολοκλήρωσε το έργο: Έναν διώροφο, πανέμορφο ναό, αληθινό κόσμημα (φωτογραφία).

Και στο σημείο αυτό ακριβώς το δίπολο ρουφιανοκρατίας και δεσποτοκρατίας θέλησε να θέσει σε εφαρμογή την πατέντα της «ημετεροκρατίας». Να διώξει, δηλαδή, τον φιλότιμο και δραστήριο παπα-Χριστόφορο, για να φέρει στη θέση του κάποιον άλλο. Αλλά λογάριαζαν χωρίς το λαό της ενορίας. Ο οποίος ύψωσε τείχος απόρθητο στα σχέδια της δεσποτικής ρουφιανοκρατίας.

Και, επειδή το λαό δεν είχαν κάποιον τρόπο, για να τον αντιμετωπίσουν εξαπέλυσαν απηνή διωγμό εναντίον του παπα-Χριστόφορου. Τον έσυραν στο επισκοπικό και στο συνοδικό δικαστήριο. Με ανυπόστατες κατηγορίες και αντιδεοντολογικές μεθοδεύσεις. Χωρίς, ωστόσο, να τολμήσουν να τον καταδικάσουν. Συκοφαντικά λιβελογραφήματα διαβάζονταν στους ναούς και δημοσιεύονταν στον τοπικό τύπο, σε βάρος του. Και μάλιστα ένα τέτοιο εξαναγκάστηκαν να το υπογράψουν κάπου δεκαεφτά ιερείς του Αγρινίου και των περιχώρων. Γεγονός, που ανάγκασε τον παπα-Χριστόφορο να υποβάλει μήνυση εναντίον τους, για συκοφαντική δυσφήμηση. Για την οποία και καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε πεντάμηνη φυλάκιση. Για να αθωωθούν στο εφετείο, με το σκεπτικό, πιθανόν, ότι η καταδίκη τόσων ιερέων θα είχε δυσμενή αντίκτυπο στην κοινή γνώμη. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι, μεταξύ των ιερέων, ήταν και ο τότε και τώρα αρχιερατικός επίτροπος  και αδελφός του σημερινού Μητροπολίτη…

Ο σημερινός Μητροπολίτης-ανέλαβε τα ηνία της Μητρόπολης απ’ το 2005. Οπότε και το καθεστώς της ρουφιανοκρατίας λούφαξε προσωρινά, για να επανέλθει δριμύτερο. Με το πρόσχημα ότι τα οικονομικά της ενορίας  της Αγίας Βαρβάρας πήγαιναν απ’ το κακό στο χειρότερο. Γεγονός, για το οποίο την αποκλειστική ευθύνη έχει ακριβώς το δίπολο ρουφιανοκρατίας και δεσποτοκρατίας, που διέλυσαν την ενορία. Με αποτέλεσμα ο αρχικός ενθουσιασμός των ενοριτών να υποστεί ανεπανόρθωτη καθίζηση.

Ωστόσο το καθεστώς της ρουφιανοκρατίας δεν δίστασε να ρίξει την ευθύνη στο θύμα του. Και, προκειμένου να τον δολοφονήσουν ηθικά στη συνείδηση των ενοριτών, διέσπειραν τη βδελυρή  συκοφαντία ότι η οικονομική καθίζηση της ενορίας οφειλόταν στο γεγονός ότι ο παπα-Χριστόφορος είχε ανοίξει οπή στο παγκάρι απ’ την οποία υπεξαιρούσε τα χρήματα. Και η Μητρόπολη, ευαίσθητη,  όπως φαίνεται, στις δολοπλοκίες των ποταμηδόν σιελορροούντων ρουφιάνων και των κρουνηδόν, κροκοδείλια, δακρυρρουσών υποκριτριών άκριτα και ανεξέταστα υιοθέτησε, δυστυχώς, τις συκοφαντίες. Και έσπευσε να αντικαταστήσει το εκκλησιαστικό συμβούλιο, χωρίς, την προβλεπόμενη από το νόμο, σύμφωνη γνώμη του προέδρου, παπα-Χριστόφορου. Με αποτέλεσμα να κάμουν την εφημεριακή του διακονία κόλαση και μαρτύριο.

Δεδομένου ότι, όπως λέγεται, κάποιοι επίτροποι κάνουν επίδειξη απαξιωτικής, σε βάρος του, συμπεριφοράς: Αφού τον χλευάζουν, τον προσβάλλουν («ρε τίποτα», «ρε πουλημένε», κλπ), τον εμπαίζουν. Φτάνοντας στο σημείο ακόμη και να φτύνουν σε βάρος του. Καυχόμενοι ότι δεν μπορεί να τους κάνει κανείς τίποτε, γιατί είναι διορισμένοι απ’ τη Μητρόπολη. Κι αυτή την εξωφρενική και εξευτελιστική κατάσταση, εξαναγκάζεται να την υπομένει ο παπα-Χριστόφορος, για να μην υποστεί τις, πέρα από κάθε λογική και συνείδηση, επαπειλούμενες δεσποτικές κυρώσεις.

Και τίθεται το πρόβλημα: Το να παγιδεύεται μια μητρόπολη, απ’ τις συκοφαντίες ρουφιανοκρατίας δεν είναι, δυστυχώς, πρωτοφανές. Το να υποφέρει όμως, επί 15ετίαν, ένας έντιμος κληρικός, εξαιτίας των αδιάκοπων και αδυσώπητων δολοπλοκιών  της, είναι ακατανόητο και απάνθρωπο. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν  ο πολύτεκνος παπα-Χριστόφορος έχει το θλιβερό προνόμιο να μεγαλώνει και τα δύο πεντάρφανα της κόρης του, των οποίων οι γονείς σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα!…

Πιστεύουμε πως λίγη ανθρωπιά δεν θα μειώσει το μεγαλείο της ακατανόητα συρόμενης απ’ τη ρουφιανοκρατία, Μητρόπολης!…

Κι ας μην ξεχνούμε πως κάποιοι, εδώ,  σ’ αυτόν τον τόπο, αγωνίστηκαν, όχι για να ανακαινιστεί, αλλά, για να εξαφανιστεί κάθε μορφή ρουφιανοκρατίας και δεσποτοκρατίας…

παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com

e mail: yfantis.ilias@gmail.com

Υ.Γ. Το Σάββατο, 24 Αυγούστου 2013, ώρα οχτώ, το βραδάκι, στην πλατεία Δημοκρατίας, στο Αγρίνιο, θα γίνει εκδήλωση με θέμα «Ο Πατροκοσμάς και η κρίση», με ομιλητή τον παπα-Ηλία.