Λέγομαι Ιωάννης Νικολαΐδης, ένας εκ των δύο υιών του αρθρογράφου Αθανασίου Νικολαΐδη.
Δυστυχώς,
ο πατέρας μας, στοργικός, συντροφικός, γλυκύς και πολυπράγμων, μας
άφησε αιφνιδίως το μεσημέρι του Σαββάτου 29.03. Το κενό του δεν
αναπληρώνεται, η οδύνη μας πρωτόγνωρη.
Η βαθύτατα δημοκρατική
του ιδιοσυγκρασία, η πίστη του στην ελεύθερη και απρόσκοπτη διακίνηση
των ιδεών, η ανάγκη του για ανταλλαγή απόψεων μέσω της ανάπτυξης
επιχειρημάτων, μα κυρίως η κοινωνικότητα του τον ώθησαν σ' αυτό το
όμορφο ταξίδι των blogs, αρκεί σ' αυτό το ταξίδι να υπάρχουν
συγκεκριμένοι κανόνες: η πραγματικά ελεύθερη και ανεξάρτητη αρθρογραφία,
διότι μόνο έτσι υπηρετεί την δημοκρατία στην ουσία της και η επωνυμία,
διότι πίστευε ότι μόνον έτσι πατάσσεται το μοναδικό "τρωτό" σημείο των
blogs, στοιχεία που σε μείζονα βαθμό συνάντησε. Αυτός ήταν και ο λόγος
που με τόση χαρά και προσήλωση αρθρογραφούσε επί καθημερινής βάσεως μ'
εσάς. Σε αυτό το ταξίδι δημιούργησε φίλους αλλά και εχθρούς. Είμαι
σίγουρος ότι χωρίς καμία εξαίρεση, η αγάπη του υπήρξε η ιδία για όλους.
Με
τη σειρά μου θέλω να σας ευχαριστήσω που τον συντροφεύατε, όπως επίσης
και όλους τους ανθρώπους που τον περιέβαλαν. Η δημοκρατία και η
ελευθερία ήταν τα ιδανικά του πατέρα μας και ποτέ, ούτε στιγμή, δεν
σταμάτησε να τα υπηρετεί.
Σας ευχαριστώ θερμά
Ιωάννης Νικολαΐδης