Γράφει ο Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος-Ψυχολόγος Χριστούγεννα! Η γιορτή της ελπίδας και της πίστης σε μια αναγεννητική διαδικασία. Με ένα άστρο λαμπρό στις ψυχές να καθοδηγεί τα βήματα μας προς την αυτοπραγμάτωσηαλλά και να φωτίζει το μονοπάτι μιας ολόκληρης κοινωνίας προς την επιβίωση, την αξιοπρέπεια και την ανάκτηση του δημιουργικού δυναμισμού της. Το φετινό άστρο μοιάζει αχνό, ξεθωριασμένο από την πίκρα και την απογοήτευση. Ψυχές μουντές και κλειστές, μια κοινωνία χωρίς σταθερές και όραμα. Το πιο σκοτεινό έρεβος όμως είναι που έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη για μια λαμπερή σπίθα, μια νότα αισιοδοξίας, ένα χαμόγελο κατανόησης και...
στήριξης.
Μπορεί αντί για τους τρεις μάγους να περιμένουμε την έλευση της Τρόικας κι αντί για λιβάνι, σμύρνα και χρυσό τα δώρα μας να είναι έκτακτες εισφορές, περικοπές εισοδημάτων κι αυξήσεις τιμολογίων. Μπορεί ο σύγχρονος Ηρώδης (κυβέρνηση) να μην σφάζει μωρά και παιδιά για να προστατέψει την εξουσία του, αλλά κατακρεουργεί εν τη γενέσει τους τα όνειρα των νέων ανθρώπων για δημιουργία και προκοπή.
Οι «αυτοκρατορίες» μπορεί να μην επιβάλλουν τη βούληση τους αποκλειστικά με στρατιωτικά μέσα αλλά η χρηματοοικονομική ομηρία αποδεικνύεται απείρως πιο επικίνδυνη και ανεξέλεγκτη. Η διαφθορά της εξουσίας έχει βρει πιο εξελιγμένες μορφές ανάπτυξης, από τα πέπλα της Σαλώμης και η ανθρώπινη καχυποψία απέναντι σε οτιδήποτε αντισυμβατικό έχει περάσει από τη Θεία παρθενογένεση στην αποδοχή της απλής διαφορετικότητας σε ιδέες, κίνητρα, τρόπο έκφρασης.
Η γέννηση του Θεανθρώπου μπορεί να μην έλυσε τα πολιτικοκοινωνικά ζητήματα της εποχής, άλλωστε δεν ήταν αυτός ο σκοπός της, κατόρθωσε όμως να αποτελέσει ένα διαχρονικό σημείο αναγεννητικής αναφοράς για την ανθρώπινη υπόσταση. Αυτό το μήνυμα ακόμα και στην ψυχρή, σχεδόν καταθλιπτική μνημονιακή εποχή παραμένει εξίσου ισχυρό.
Μια κρίση που εκτείνεται από το δημοσιονομικό και χρηματοοικονομικό τομέα έως το αξιακό και κοινωνικό επίπεδο και οδηγεί σε αναθεώρηση προτεραιοτήτων δεν μπορεί παρά να έχει ανάγκη από την αστείρευτη δυναμική της ελπίδας για «κάθαρση» και «αναβάπτιση». Η συννεφιά του νου και οι απρόβλεπτες εξελίξεις μπορεί να θολώνουν τη λαμπρότητα του άστρου μέσα μας και γύρω μας, δεν μειώνουν όμως στο ελάχιστο την ευεργετική του δράση.
Τη διάθεση για συμπόνια, αγάπη κι έκφραση αλληλεγγύης στο συνάνθρωπο. Το χαμόγελο και την αισιοδοξία που αναβλύζουν από τη ζεστασιά της συντροφικότητας, την πίστη στις ικανότητες μας και την ιστορική μνήμη.
στήριξης.
Μπορεί αντί για τους τρεις μάγους να περιμένουμε την έλευση της Τρόικας κι αντί για λιβάνι, σμύρνα και χρυσό τα δώρα μας να είναι έκτακτες εισφορές, περικοπές εισοδημάτων κι αυξήσεις τιμολογίων. Μπορεί ο σύγχρονος Ηρώδης (κυβέρνηση) να μην σφάζει μωρά και παιδιά για να προστατέψει την εξουσία του, αλλά κατακρεουργεί εν τη γενέσει τους τα όνειρα των νέων ανθρώπων για δημιουργία και προκοπή.
Οι «αυτοκρατορίες» μπορεί να μην επιβάλλουν τη βούληση τους αποκλειστικά με στρατιωτικά μέσα αλλά η χρηματοοικονομική ομηρία αποδεικνύεται απείρως πιο επικίνδυνη και ανεξέλεγκτη. Η διαφθορά της εξουσίας έχει βρει πιο εξελιγμένες μορφές ανάπτυξης, από τα πέπλα της Σαλώμης και η ανθρώπινη καχυποψία απέναντι σε οτιδήποτε αντισυμβατικό έχει περάσει από τη Θεία παρθενογένεση στην αποδοχή της απλής διαφορετικότητας σε ιδέες, κίνητρα, τρόπο έκφρασης.
Η γέννηση του Θεανθρώπου μπορεί να μην έλυσε τα πολιτικοκοινωνικά ζητήματα της εποχής, άλλωστε δεν ήταν αυτός ο σκοπός της, κατόρθωσε όμως να αποτελέσει ένα διαχρονικό σημείο αναγεννητικής αναφοράς για την ανθρώπινη υπόσταση. Αυτό το μήνυμα ακόμα και στην ψυχρή, σχεδόν καταθλιπτική μνημονιακή εποχή παραμένει εξίσου ισχυρό.
Μια κρίση που εκτείνεται από το δημοσιονομικό και χρηματοοικονομικό τομέα έως το αξιακό και κοινωνικό επίπεδο και οδηγεί σε αναθεώρηση προτεραιοτήτων δεν μπορεί παρά να έχει ανάγκη από την αστείρευτη δυναμική της ελπίδας για «κάθαρση» και «αναβάπτιση». Η συννεφιά του νου και οι απρόβλεπτες εξελίξεις μπορεί να θολώνουν τη λαμπρότητα του άστρου μέσα μας και γύρω μας, δεν μειώνουν όμως στο ελάχιστο την ευεργετική του δράση.
Τη διάθεση για συμπόνια, αγάπη κι έκφραση αλληλεγγύης στο συνάνθρωπο. Το χαμόγελο και την αισιοδοξία που αναβλύζουν από τη ζεστασιά της συντροφικότητας, την πίστη στις ικανότητες μας και την ιστορική μνήμη.
Χρόνια πολλά και καλά σε όλους!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε παρακάτω το σχόλιο σας και στην Υποβολή σχολίου ως: επιλέξτε το Ανώνυμος/η και μετά πατήστε την Δημοσίευση σχολίου
Καλό θα είναι (στο τέλος ή την αρχή του σχολίου σας) αν θέλετε να βάζετε το όνομα σας ή ένα ψευδώνυμο.