ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Δημόσιες δαπάνες

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΦΤΩΧΗ Ελλάδα με πλούσιους έλληνες. Έτσι φαντάζουν κι ας «σπίτι μας πεινάμε». Με τα λεφτά του ο λεφτάς στην καπνίλα του σκυλάδικου κι ας ήταν φοροκλέφτης. Η…Πατρίδα τον κάλυπτε, ο διπλανός τον ανέχονταν, αυτός καμάρωνε κι όλα πηγαίναν’ μια χαρά. Στην πρέφα του ο αγρότης και η Πολιτεία αδιάφορη να του χτίσει ένα θέατρο, να παίξει μια μπάντα δωρεάν για το λαό, να δει κι αυτός να καμαρώσει που υπάρχει κράτος και τον νοιάζεται και σοσιαλισμός στην πράξη.

ΕΧΕΙ τους αφέντες του το Κράτος, έχει και τους «λειτουργούς» του. Σε πόστα ζηλευτά οι «μεγάλοι», σε θεσούλες οι βολεμένοι. Και δεν πληρώνουν τίποτα. Φως, νερό τηλέφωνο, στέγη και σύνεργα όλα κρατικά και τζάμπα. Υπεράριθμοι, τεμπέληδες, γραφειοκράτες και χάνονταν οι λίγοι και εργατικοί στη μάζα. Με τις (δημόσιες) δαπάνες στο κόκκινο, αλλά το σύστημα να μη βαράει συναγερμό.

ΦΤΑΣΑΜΕ στο τελευταίο σκαλί και ψάχνουμε για πόρους. Φεύγουν τα δανεικά πριν έρθουν απ’ τα σύνορα, κλείνει ο ένας (μεγαλο)φοροκλέφτης το μάτι του στον άλλο, οι κυβερνώντες δείχνουν κουρασμένοι και μόνιμα το μάτι τους στα «εύκολα». Και δεν λένε κάτι να στερηθούν οι…δημόσιοι γενικώς και οι «βαθμοφόροι», ειδικότερα. Ανακαινίζουν τα γραφεία τους υπουργοί, χρεώνουν στο δημόσιο τα…κρουασάν οι βουλευτές, χάσκουν ανεκμετάλλευτα ακίνητα του δημοσίου και «Ολυμπιακά» της εγκατάλειψης, αλλά οι νομοθέτες μας δεν γύρισαν να τα κοιτάξουν-δεν δίνουν ψήφους. Επιμένουν στις…μερσεντές και τη δαπανηρή φρουρά τους, στις ατέλειες, στο τζάμπα και στις υπερωρίες.

ΔΕΝ κόβουν τις δαπάνες, δεν γίνεται οικονομία και μόνο τους πολλούς και ανώνυμους βάζουν σε…τάξη. Με χαράτσια επί δικαίων και αδίκων, λες και «στοιχίζει» το ίδιο στον υπουργό που τα εμπνεύσθηκε και στον τρωγλοδύτη. Δεν τιμωρήθηκε κανένας τους για την ασύλληπτη φαρμακευτική δαπάνη και την αλητεία τριγύρω της, δεν «κόβουν» τους φρουρούς απ’ τον εαυτό τους και οι κάνουλες ανοιχτές.

ΜΕ τη φορά των πραγμάτων και τις αντιλήψεις περί δημόσιων δαπανών, δεν θα πάει μακριά η…γελάδα. Την ψόφησαν στο άρμεγμα «μεγάλοι» και «μικροί», αλλά να το σκεφθούν-να το σκεφθούμε-πριν μείνουν με τα χέρια απλωμένα. Να νιώσουν και οι «δημόσιοι» σαν σπίτι τους το κράτος, πριν φαλιρίσει και ψάχνουν στα…σκουπίδια.