Αυτή η κυβέρνηση είτε υπό την προηγούμενη είτε υπό την νέα της στολή, ίδιο είναι το πρόσωπό της.

Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

 

Tο προσωπείο της άλλαξε κι αυτό υπό την πίεση των αγώνων μιας κοινωνίας η οποία έχει ήδη εξαντλήσει κάθε όριο ανοχής της. Η αλλαγή επομένως που είδατε ήταν ο τελευταίος λαγός εκ του καπέλου της για να επαναφέρει τα πράγματα στην προτεραία τους τάξη.


Την καθεστωτική υπνηλία επί του καναπέ.


Αν όμως κρίνω από τα πρόσφατα κοινωνικά αντανακλαστικά και κυρίως της νεολαίας θεωρώ πως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο να συμβεί. Για δύο λόγους..


Ο πρώτος αναφέρεται στην καθ’ υποχρέωση κυβερνητική αλλά και αντιπολιτευτική
δραστηριότητα της ΝΔ. Έχουν από κοινού αναλάβει δεσμεύσεις για τις οποίες μόλις χθες προέβη σε νότα υπενθύμισής τους ο Ρομπάϊ, τονίζοντας κατ’ επανάληψη την............


λέξη συναίνεση.


Πρόσθεσε επιπλέον και ένα νέο στοιχείο.


Εθνική συνεννόηση, υπαινισσόμενος προφανώς την καθεστωτική συνεννόηση επί της ίδιας πολιτικής, επί όλων όσων έχουν προσυμφωνηθεί και αποκλίσεις δεν είναι παραδεκτές ούτε και αποδεκτές.




Κατά συνέπεια ο λαός θα πάρει επ’ ώμου τον επαχθή σταυρό του όπως και πριν. Ή πιο σωστά επαχθέστερο από πριν αφού δια του μεσοπρόθεσμου οι πολιτικές εξόντωσής του πληθαίνουν ποσοτικά και βελτιώνονται ποιοτικά. Τι επομένως αναμένουν ότι θα αλλάξει το πολιτικό κλίμα επί τα βελτίω γι αυτούς;




Ο λόγος τους για παράδειγμα που τόνο θα παίρνει από την πολιτική αλητεία του Βενιζέλου. Θα ανασυγκροτηθεί. Θα αποκτήσει το πολυτελές περιτύλιγμα που συνεπαίρνει τα πλήθη. Η εγκληματική τους δράση θα αποκτήσει αραχνοειδή ιστό νομιμοφάνειας και αληθοφάνειας σε εκείνο τον βαθμό που συχνά πυκνά θα κάνουν την κοινωνία να διερωτάται αν είναι ελέφαντας.




Μήπως πράγματι ευθύνεται αυτή για την καθεστωτική ληστεία και λεηλασία που υπέστη. Μήπως πράγματι ευθύνεται η ίδια για την καθεστωτική κλοπή του συλλογικού της ονείρου για παραγωγική ζωή.




Μήπως είναι αυτή υπεύθυνη που εντός των προσεχών μηνών θα εφορμήσουν ως γεράκια οι Κοινοτικοί αγοραίοι για να της καταξεσχίσουν τον δημόσιο πλούτο της. Την ιερή της αγελάδα μέρος από το άρμεγμα της οποίας,


(ο μεγαλύτερος κάδος προοριζόταν πάντα για τους κρατικοδίαιτους εργολάβους),


έτρεφε χρόνια τον λαό.




Αλλά εκπλήττομαι ευχάριστα στην αίσθηση πως η κοινωνία πλέον δεν μασάει. Το παραμύθι Βορίδη που μηρυκάζουν οι κυβερνητικοί πως "δημόσιος πλούτος είναι και το χρέος", μια ακόμη παραλλαγή του όλοι μαζί τα φάγαμε δηλαδή, δεν κατέρχεται εύκολα τα επικοινωνιακά σκαλιά.




Προσκρούει και σπάει τα μούτρα του από τα πρώτα, αυτά που πίστευαν πως είναι δικά τους. Της εργατικής αριστοκρατίας. Και όταν θα φτάνει στα τελευταία θα έχει παραμορφωθεί.


Τελείωσε οριστικά.




Μας χρωστούν δεν τους χρωστάμε..




Γιατί είναι σε αυτούς , την αλητοελιτοκρατία, που χρόνια τώρα μετάγγιζε ο λαός το αίμα του. Και τους το μετάγγιζε από μια θάλασσα εργασιακών εισφορών των ασφαλιστικών του ταμείων.




Από αμέτρητα δισεκατομμύρια που αχρεωστήτως εγκολπώθηκαν δια της μεθόδου των γνωστών επιχορηγήσεων και επιδοτήσεων προς επενδύσεις που δεν συστάθηκαν ποτέ γιατί παρανόμως διέφευγαν στην αλλοδαπή.




Από χιλιάδες δισεκατομμύρια που διέρρεαν του χρηματιστηρίου προς τις off shore εταιρίες τους..




Από πακτωλό χρημάτων που διοχετευόταν προς τις τράπεζες την ίδια στιγμή που αυτές δια των ληστρικών τους επιτοκίων αφαίμαζαν το σώμα του λαού.




Μας χρωστούν από τα κερατιάτικα που πλήρωναν οι εργαζόμενοι στους ομολογιούχους –τοκογλύφους των τραπεζών.




Μας χρωστούν τον φυσικό μας πλούτο που καταλήστευσαν για να κατασπαταλήσουν.


Μας χρωστούν την υπεραξία της εργασίας μας που αρχής γενομένης από το 1991 καρπώνονταν για να την φυγαδεύουν στις τράπεζες τις Ελβετικές.




Και τέλος μας χρωστούν από τα διαφυγόντα κέρδη των δημόσιων επιχειρήσεων που εκποίησαν προς δόξαν των μιζών τους..