Οι δύο μεγάλοι πονοκέφαλοι της Τουρκίας

Με τη γειτονική Συρία σε κρίση, το ντόμινο των αραβικών εξεγέρσεων έφτασε δίπλα από την πόρτα της Τουρκίας και μαζί με αυτό, διπλός "πονοκέφαλος" για την πολιτική ηγεσία της χώρας που πόνταρε πολιτικά στην περιοχή, γράφει σε άρθρο, η ιστοσελίδα του περιοδικού Time. 

Από τη στιγμή που ανήλθε στην εξουσία το 2002, η κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν προσπάθησε να κάνει την Τουρκία σημείο αναφοράς στονμουσουλμανικό κόσμο ακολουθώντας τις επιταγές της κοινής θρησκευτικής ευαισθησίας και του οικονομικού επεκτατισμού. Οι υπουργοί τις Τουρκίας υπέγραψαν διάφορες συμφωνίες στις πρωτεύουσες των χωρών του αραβικού κόσμου παρά το γεγονός ότι η ενταξιακή προσπάθεια της χώρας έχει παγώσει...


Ο Ερντογάν ενέτεινε την κριτική κατά του Ισραήλ και γι' αυτό το λόγο έγινε "ήρωας" για τους αραβικούς λαούς. Πολλοί χαρακτήρισαν ως "νεο-οθωμανική" την νέα εξωτερική πολιτική του Ερντογάν, η οποία βασίστηκε στην προσπάθεια για εκμηδενισμό των τριβών με τις γειτονικές χώρες. 

Παρά το γεγονός ότι Τουρκία και Συρία έφτασαν λίγο πριν από την πολεμική σύγκρουση στο τέλος της δεκαετίας του '90, με την ανάληψη της εξουσίας από τον Ταγίπ Ερντογάν, οι δύο χώρες έγιναν πολιτικοί σύμμαχοι. Ο τούρκος πρωθυπουργός μαζί με τον Μπασάρ αλ Άσαντ έκαναν διακοπές μαζί την περσινή χρονιά, ενώ έκαναν άρση των μεταξύ τους ταξιδιωτικών περιορισμών. Άλλο ένα ενδεικτικό σημείο της καλής σχέσης των δύο χωρών αποτελεί το γεγονός ότι ο Ερντογάν ζήτησε από τον Μουμπάρακ να παραιτηθεί, μετά το ξέσπασμα της εξέγερσης στην Αίγυπτο, ενώ στην περίπτωση της Συρίας αρκέστηκε στη... σιωπή. 

Παρόμοια στάση κρατά η Τουρκία και στην περίπτωση της Λιβύης, στην οποία όλως τυχαίως έχει συνάψεισυμφωνίες δισεκατομμυρίων στον τομέα των κατασκευών, με 25.000 εργαζομένους να βρίσκονται στο βορειοαφρικανικό κράτος. Οι αντικαθεστωτικοί της Λιβύης, με τη σειρά τους, κατηγόρησαν την Άγκυρα για στήριξη του καθεστώτος του Μουαμάρ Καντάφι. 

Παρά τους ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς με τις χώρες αυτές, αναφέρει ο Soli Ozel, καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Bilgi και πολιτικός αρθρογράφος, η Τουρκία δείχνει τη στιγμή της κρίσης, να μην μπορεί να ασκήσει επιρροή στη διαμόρφωση των εξελίξεων, με την τουρκική εξωτερική πολιτική να "βρίσκει μπροστά της τοίχο".

Οι δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις έχουν προκαλέσει μεγάλη ανησυχία και αμηχανία στην πολιτική ηγεσία της Τουρκίας. Παράλληλα, η έκρυθμη κατάσταση στη Συρία μπορεί να έχει και πολιτικές συνέπειες για την Άγκυρα, με σημαντικότερη απειλή αυτή του μαζικού μεταναστευτικού ρεύματος.

Η επιφυλακτικότητα του Ερντογάν, παράλληλα, να καταδικάσει τη βία κατά των πολιτών και στης Συρίας, έχει προκαλέσει διεθνή κριτική, αφού του καταλογίζεται ότι χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αντίθετη περίπτωση αποτελεί η σφοδρή αντίθεση που εξαπέλυσε, πριν από δύο χρόνια, κατά του Ισραήλ για δολοφονίες Παλαιστινίων στη Γάζα. 

"Η Τουρκία νιώθει πολύ μόνη στο παγκόσμιο πολιτικό στερέωμα" τονίζει ο Οzel. "Οι σχέσεις με την Ευρώπη είναι σε αδιέξοδο και οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή είναι απρόβλεπτες" καταλήγει, περιγράφοντας με γλαφυρό τρόπο τις δυσκολίες που έχει "γεννήσει" το ντόμινο των αραβικών εξεγέρσεων στις πολιτικοοικονομικές επιδιώξεις της Τουρκίας.


www.newpost.gr