Από κανάλι σε κανάλι

Του Θανάση Νικολαΐδη


ΒΛΕΠΟΥΝ τις εκλογές λογιστικά και χάνονται στους λογαριασμούς. Δεν το’ δειξαν πως έχουν «ψυχή» τότε που έπρεπε για να πείσουν και τώρα τρέχουν. Από «χωρίου εις χωρίον» κι από κανάλι σε κανάλι. Και είναι «φιλόξενα» (τα κανάλια), συντηρούν τις «μάχες» και προβάλλουν τους υποψηφίους, για λόγους απλούς και…οικονομικούς.
Για να επιβιώσουν κι αυτά απ’ την κρίση, γιατί μόνο με…Μενεγάκες δεν σώζεσαι. Και περνάει το παραδάκι των φορολογουμένων στα κόμματα (επιχορηγήσεις), για να γεμίσει «τηλεοπτικά» ταμεία. Τώρα, που η προεκλογική αφίσα λιγόστεψε και τα σημαιάκια δεν ρυπαίνουν πια πλατείες.

ΚΑΙ, βέβαια, πριν συνεχίσουμε πάνω στον προεκλογικό πυρετό ευφάνταστων που «θα κυβερνήσουν την Ελλάδα» και επίδοξων σωτήρων που τους πλαισιώνουν, να ρίξουμε μια ματιά στην εικόνα ΟΝΝΕΔιτών και στην επιμονή τους στις…παραδόσεις. Δεν είναι η θρασεία νεολαία του παρελθόντος που ωρύονταν χτυπώντας χέρια και πόδια, στη θέα του αντιπάλου. Υπάρχει πρόοδος κι ίσως να τους φρέναραν σκοπίμως. Ωστόσο, η…παράδοση τους φέρνει σε ανοικτές πλατείες «πάνοπλούς» και «αρματωμένους». Με την ελληνική σημαία να κυματίζει σε χέρια νέων που άθελά τους εκπέμπει μια βρικολακιασμένη «εθνικοφροσύνη» και τον εθνικό μας ύμνο να κλείνει, ανίερα, την «παράσταση». Είχαν, βλέπεις, χρεωθεί την πατρίδα και τα σύμβολά της, τα χρησιμοποίησαν για δεκαετίες (ξεχασμένες) όσο «τ’ σκιαζε η φοβέρα», τα παράτησαν ξεζουμισμένα και μόνο τη σημαία και τον εθνικό μας ύμνο χρησιμοποιούν σε «εξαιρετικές στιγμές». Κι αν τα σύμβολα τα ψάξεις, πού τα βρίσκεις; Μετατοπισμένα δεξιότερα και ανάκατα με τα ναζιστικά, σε χέρια…ευέλπιδων Χρυσαυγιτών.

ΜΙΛΗΣΑΜΕ για τους πολιτικούς και τα κίνητρά τους, για την πιθανότητα να συνεργαστούν μετεκλογικά κι ας πάρουμε δείγμα προεκλογικό. Το δίδυμο Χρυσοχοΐδη-Βορίδη, συγκυβερνώντων(;) και εριζόντων. Είναι εκ τους πονηρού η σπουδή του πρώτου; Θα (επι)λύσει το πρόβλημα ο δεύτερος με το τσεκουράκι στη μασχάλη; Έτσι κι αλλιώς, δεν έρχονται καλύτερες μέρες πολιτικής ανοχής και συνεργασιών και «εξ όνυχος τον λέοντα γιγνώσκεις». Αυτοί καλλιεργούν συστηματικά τη διχόνοια συντηρώντας τους φόβους μας κι εμείς το (τους) περιμένουμε. Κι αν δεις το «δίδυμο» του δήμου της Αμυγδαλέζας από κανάλι σε κανάλι, μετρήσεις την κωλυσιεργία τους για τα κοντέινερς, ακούσεις το βρισίδι του Δημάρχου και γραδάρεις τη λατρεία του για την ψήφο, βλέπεις το αύριο χειρότερο απ’ το σήμερα.

ΟΣΟ τους βλέπουμε «κινητικούς» από κανάλι σε κανάλι για πάρτη μας, τόσο τους θυμόμαστε…κοιμωμένους πάνω στα προνόμιά τους, για πάρτη τους.