ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Τρόμος για δολοφονία «δολοφόνων»

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ δήλωσε «άθεος», αλλά «μη θρησκευόμενος» ο κ. Τσίπρας και υπάρχει διαφορά. Τον αδικούν. Σήκωσαν το θέμα και οργιάζουν οι νυν και τέως «εθνικόφρονες». Δεν δίνουμε συνέχεια, δεν πολιτικολογούμε σε καιρούς χαλεπούς που η Ελλάδα ζητάει ενότητα και πάμε παρακάτω.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ο Χριστόδουλος «αναγιγνώσκων», πριν αναλάβει(;) «δράση». Τον άκουσαν οι «ενδιαφερόμενοι», κι ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί τους. Λες να χτυπήσει ο τρομοκράτης στα τυφλά; Κανένας δεν θα του «προσυπογράψει» την…
παλικαριά και, με τις μάνες, θα κλαίει όλη η Ελλάδα. Λες να επιλέξει στόχο κανέναν μεγαλοκλέφτη-«δολοφόνο» που ανάγκασε κάποιους έλληνες να ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή; Κι αν πετύχει διάνα έναν από δαύτους, περιμένεις να τον κλάψει το πανελλήνιο; 

ΜΙΑ φορά είναι οι έλληνες ενωμένοι και περιμένουν. Πέρα απ’ τη θεία δίκη, την επίγεια. Με τα πιθανά της λάθη, αλλά με ανθρώπινους νόμους, που φρόντισαν για την ασυλία των «δολοφόνων», μέχρι ν’ ανοίξει ο δρόμος για τον ανακριτή κι ύστερα για το κελί.

ΚΑΙ μετά; Το’ παμε πως ο δικαστής δικάζει με βάση το νόμο και οι νόμοι φτιάχτηκαν για αυτοπροστασία των εμπνευστών τους. Κέρδιζαν τις εκλογές και, μετά τα επινίκια, έριχναν ουρανοκατέβατους σε πεδίο «δράσης». Κάτι θα’ χε περισσέψει απ’ τους προηγούμενους άρπαγες. Ο «αγώνας δικαιώθηκε», το κόμμα έκανε το χρέος του ανταμείβοντας «αγωνιστές» και αφισοκολλητές. Τους «φύτεψε» σε πόστα προσοδοφόρα για εαυτούς και αλλήλους, κι αυτοί σήκωσαν τα μανίκια και…με τα μούτρα στη «δουλειά». Με την προοπτική της σιγουριάς για το ακαταδίωκτο.

ΩΣΤΟΣΟ, υπήρχαν και οι…ξένοι. Τράβηξαν τα γκέμια στην Κυβέρνηση (για να πάρουν τα λεφτά τους) κι αυτή μας πλάκωσε στις ροπαλιές. Δεν το φαντάζονταν οι «δολοφόνοι», κι ούτε περίμεναν την «αλλαγή». Την περίμεναν με λόγια και μας ήρθε με χειροπέδες. Κάποιοι το’ σκασαν νομίζοντας πως η ελληνική (διάβαζε κομματική) πρακτική είναι και διεθνής. Οσονούπω στα κλουβιά τους και περιμένουμε. Τη τιμωρία τους απ’ τη συντεταγμένη Δικαιοσύνη, με την «ασύνταχτη» έξω απ’ το παιχνίδι.

ΤΟΥΣ «νόμους» του (δολοφόνου) Χριστόδουλου τους αφήνουμε έξω απ’ την ηθική μας, αλλά το μυαλό μας στριφογυρίζει στην απευκταία τιμωρία κάποιων «δολοφόνων». Για να μην υπάρξουν…επόμενοι.