Το μόνο δάνειο που χρειάζεται η Χώρα μας!

Μετά από μια οργιώδη περίοδο δανεισμών η Χώρα μας καλείται για πρώτη της φορά μετά την Μεταπολίτευση, να βρει τον τρόπο να γίνει μια οικονομικά ανεξάρτητη Χώρα, μια Χώρα που με τα έσοδα του Κράτους θα μπορεί να χρηματοδοτεί όλες τις ανάγκες της , και θα μπορεί να επιστρέφει και το περίσσευμά της στου δανειστές της.

Κακά τα ψέμματα, αυτό είναι το ζητούμενο εδώ και χρόνια, να γίνουμε ένα Κράτος ικανό να ζει από τις εισπράξεις του, αφενός και πρωτίστως και ικανό να αποπληρώνει κάθε έτος μέρος των δανείων του αφετέρου. Βέβαια αν κανείς την περίοδο 1980 - 2008 τολμούσε να αναφέρει έστω αυτό τον στόχο , θα τον δολοφονούσαν δια λιθοβολισμού οι Έλληνες, αλλά τώρα ζούμε την εποχή που η Ευρώπη μας λέει τα αυτονόητα κι εμείς παριστάνουμε τους ανακαλύψαντες την Αμερική, κι έτσι η κοινή γνώμη της Χώρας μας ανέχεται πια να λέμε τα αυτονόητα, για να μπορεί μετά να υποκριθεί ότι τώρα τα ανακαλύπτει δήθεν.
Στην προσπάθειά μας αυτή , και για να μην εν τω μεταξύ πτωχεύσουμε η Ευρώπη μας δανείζει κατά καιρούς υπό την μορφή Μνημονίου, η προσφάτως Μεσοπρόθεσμου, η μελλοντικά Μακροπρόθεσμου, αλλά να μην ξεχνιόμαστε , ο ισοσκελισμός των εσόδων με τις δαπάνες του Δημοσίου παραμένει ο στόχος που δεν πετύχαμε ποτέ και που διακαώς υποτίθεται προσπαθούμε να πετύχουμε.

Στο σημείο αυτό έρχεται η μεγάλη σύγκρουση κυρίως για 3 λόγους πιστεύω:

Α) Επειδή το Κράτος που έχουμε διαμορφώθηκε έτσι από ένα Λαό που κατά βάθος πίστευε, και κρυφά ακόμα πιστεύει, ότι οι οικονομικοί πόροι του Κράτους του είναι ανεξάντλητοι, το λυχνάρι του Αλαντίν περίπου.

Κατέληξα σε αυτή την άποψη γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα με τίποτε να εξηγήσω την ευκολία που είχαν οι Ελληνικές Κυβερνήσεις διαχρονικά στο να ανακοινώνουν ψευδή οικονομικά και στατιστικά της οικονομίας δεδομένα. Δεν μου φαίνεται ακόμη και σήμερα καθόλου λογικό που οι συμπολίτες μου δεν ζητούν τουλάχιστον την άμεση φυλάκιση όσων κατά καιρούς ανακοίνωναν ψευδή στοιχεία για το ύψος του χρέους της Χώρας, για το ποσοστό του επί του Α.Ε.Π. κ.λ.π. Μόνη λογική εξήγηση είναι ότι δεν ενδιαφέρεται ο Ελληνικός Λαός για τα οικονομικά δεδομένα του Κράτους του, και αυτό συμβαίνει μόνο επειδή κατά βάθος πιστεύει ότι όσα κι αν χρωστά θα τα βρει με μαγικό τρόπο όπως για παράδειγμα το.... λυχνάρι που ανέφερα προηγουμένως! Δυστυχώς όσο κι αν προσπάθησα καμιά άλλη εξήγηση δεν βρήκα - αν έχετε παρακαλώ γράψτε στα σχόλια την εξήγηση που προτείνετε. Αυτή όμως η μη λογική άποψη για τα οικονομικά του Κράτους γίνεται αιτία πολέμου κατά οποιουδήποτε προσπαθήσει να εξορθολογήσει την οικονομία μας, δυστυχώς.

Β) Επειδή κατά βάθος ποτέ δεν ήμαστε μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη Χώρα ούτε φυσικά είχαμε ποτέ Δημοκρατία!

Επί Τουρκοκρατίας οι Έλληνες που γίνονταν αρεστοί στην Τουρκική Διοίκηση αποκτούσαν τίτλους ( κοτζαμπάσηδες, μπέηδες, προεστοί κ.λ.π.) και αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα, μόνο που πια την θέση των Τούρκων κατέλαβαν τα αρχηγικά κόμματα εξουσίας, τα οποία με τη σειρά τους είναι και γίνονται αρεστά στην Διεθνή οικονομική ελίτ. Έτσι στη θέση της Δημοκρατίας έχουμε απλά μια πυραμίδα διαφθοράς , ξεπουλήματος και αλληλεξαρτήσεων . Όσο πιο ψηλά στην πυραμίδα βρίσκεται κανείς τόσο πιο διεφθαρμένος και προδότης είναι.
Στα κατώτερα στρώματα της πυραμίδας που έχουμε και ψευδώς ονομάζουμε Ελληνική Δημοκρατία, υπάρχει κάποια σχετική ελευθερία στις μετακινήσεις, δηλαδή ελεύθερα μπορεί κανείς να παραστήσει το κομματόσκυλο και να ανέλθει με διάφορους τρόπους (επιδοτήσεις, θέσεις Δημοσίου, κ.λ.π.) - όπως ελεύθερα τα χρόνια της Τουρκοκρατίας μπορούσε κανείς να εξισλαμιστεί και να γίνει έτσι αρεστός στην Τουρκική Διοίκηση.
Στα μεσαία στρώματα τα πράγματα δυσκολεύουν επειδή πλέον πρέπει και να αποδείξεις ότι εξυπηρετείς και έμπρακτα υποστηρίζεις το Σύστημα. Δηλαδή να κάνεις εξυπηρετήσεις σε μέλη του κόμματος, να καταπίνεις την κάμηλο και να διυλίζεις τον κώνωπα ανάλογα με τις υποδείξεις , αντίστοιχα και επί Τουρκοκρατίας κάπως έτσι ήτανε , δηλαδή έπρεπε να δίνεις μπαχτσίσια στους Τούρκους, κ.λ.π.
Στα πιο πάνω είναι αδύνατη η πρόσβαση στο ευρύ κοινό ότι κι αν κάνουν καθώς εκεί ισχύουν άλλοι κανόνες, όπως η τύχη, οι ερωτικές χάρες, η οικογενειοκρατία, το μεγάλο χρηματικό κεφάλαιο, οι γνωριμίες με μεγάλους επιχειρηματίες, και λέω είναι αδύνατο γιατι προχωρεί μόνο όποιος τα διαθέτει όλα αυτά παράλληλα, δηλαδή δεν γίνεται αν διαθέτεις μόνο ένα από αυτά.

Ο κοτζαμπασισμός αυτός που χαρακτηρίζει τις Ελληνικές κοινωνίες διαχρονικά εξηγεί θαυμάσια μεταξύ άλλων και την οικογενειοκρατία στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου, και επιβεβαιώνει φυσικά τον ισχυρισμό ότι η Χώρα μας απλά αλλάζει κατακτητές και μέχρι σήμερα τουλάχιστον ποτέ της δεν υπήρξε πραγματικά ελεύθερη. Ακόμη ο κοτζαμπασισμός απειλείται στις μέρες μας αν εκλείψει η ανάγκη νέων δανείων. Έτσι μοιραία όσοι οφείλουν τις θέσεις τους , η τον πλούτο τους σε αυτό το φαινόμενο, αντιμάχονται κάθε προσπάθεια εξυγίανσης , είτε πρόκειται για την Αγορά είτε πρόκειται για τα οικονομικά του Κράτους.

Γ) Επειδή εκ της φύσεώς της η Ελληνική νομοθεσία και ο σχηματισμός του Ελληνικού Κράτους , δεν είναι δυνατό να λειτουργήσουν με διαφάνεια, με ισότητα στην αντιμετώπιση των πολιτών, με ολοκληρωμένη αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων, με τήρηση στόχων και προϋπολογισμών. Αλλιώς διατυπώνεται με την ευρωπαϊκή διαπίστωση ότι στη Χώρα μας η διαφθορά είναι συστημική.

Άν προσπαθούσαμε να δούμε το ποσοστό που το Κράτος συμμορφώνεται με το πνεύμα του Συνταγματικού νομοθέτη πραγματικά θα παίρναμε τα όπλα!

Το Κράτος υπό το βάρος των οικονομικών συμφερόντων, αλλά και της αθεράπευτης και διαχρονικής του ανικανότητας αναδεικνύεται στην πράξη στο χειρότερο καταπατητή του Συντάγματος ενώ η Δικαιοσύνη απλά εξαργυρώνει τη σιωπή της με Συνδικαλιστικές χάρες και προνόμια.

Εκατοντάδες χιλιάδες τα παραδείγματα, αλλά τα συνηθέστερα είναι όλα τα φορολογικά νομοσχέδια, ο Γ.Ο.Κ., η πλειοψηφία των νόμων που διέπουν τις Κρατικές προμήθειες, η ανυπαρξία νόμων που να ρυθμίζουν τη λειτουργία των κομμάτων και οι νόμοι που αφορούν την ποινική ευθύνη πολιτικών προσώπων κ.λ.π. , κ.λ.π. - σχεδόν το σύνολο της νομοθεσίας. Ακόμη και η συχνότητα και ο τρόπος που νομοθετούν οι Κυβερνήσεις είναι τόσο πλημμελής και επιπόλαιος που χωρίς άλλο συνιστά από μόνος ύβρη κατά του συνόλου των πολιτών. Πραγματικά εδώ χρόνια οι Κυβερνήσεις στη Χώρα μας νομοθετούν χωρίς να θεωρούν απαραίτητο να λογοδοτήσουν ούτε στην ηθική ούτε στη λογική μας, και μάλιστα πολλές φορές ζητούν να τους χειροκροτούμε και γι'αυτό!


Αναλογιζόμενοι βέβαια την πορεία του Ελληνικού Κράτους , διαπιστώνουμε ότι πάντα λειτουργούσε με κανόνες απάτης και προδοσίας του κοινωνικού συνόλου, και ότι φυσικά όχι μόνο Κράτος Δικαίου δεν φιλοδοξούσε ποτέ του να γίνει αλλά αντιθέτως πάντα προσπαθούσε να προσεταιρίζεται διεφθαρμένες μειοψηφίες , με σκοπό από κοινού να ληστεύουν το Λαό. Παλιότερα το έκανε με τους Τσιφλικάδες στη Θεσσαλία που τους στήριζε κάνοντας τους Χωροφύλακες φρουρούς των συμφερόντων τους, με τους Καπεταναίους που εξαγόραζε αμέσως μετά την επανάσταση κατασπαταλώντας έτσι τα λεγόμενα δάνεια της Αγγλίας, με την Εκκλησία που την χρειαζόταν και συμβολικά χάρη στη Χριστιανική ταυτότητα του Ελληνικού Λαού αλλά και ουσιαστικά χάρη στο κατευναστικό κήρυγμα, και σήμερα το κάνει με τους επιχειρηματίες, τους συνδικαλιστές, τους εκδότες, τα χρηματοοικονομικά funds του εξωτερικού, κ.λ.π. , κ.λ.π.

Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι :

Επειδή Κράτος δικαίου δεν είναι αυτό που έχουμε, ούτε αυτό που η πλειοψηφία των πολιτών έχει ως πρότυπο, θα ήταν χρήσιμο για πρώτη μας φορά να ζητήσουμε το μόνο δάνειο που έχουμε πραγματικά ανάγκη σ'αυτόν τον τόπο, και που πραγματικά θα ήταν ικανό να λύσει όλα μας τα προβλήματα. Ένα δάνειο ηθικής, γιατί μας λείπει και στις μέρες μας η ηθική αποτελεί την μεγαλύτερη και πλέον δυσεύρετη αξία. 

Πηγή: www.greekreview.net