Ναι στις παρελάσεις!

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΡΟΚΗΡΥΞΕ διαγωνισμό ομορφιάς το ιδιωτικό κανάλι, το μήνυμα άγγιξε νεανικές ψυχές ηλεκτρίζοντας κοριτσίστικες καρδιές και η φαντασία οργίασε. Μετά σύντομο οικογενειακό συμβούλιο και με το κεφάλι του κοριτσιού γεμάτο όνειρα, έφτασε (με τη μάνα) στο στούντιο.

Φόρεσε το μπικίνι της η καλοφτιαγμένη κοπελίτσα, βάφτηκε από μαστόρια του μακιγιάζ και βγήκε, με τις τακουνάρες της, στη γέφυρα της ομορφιάς. Δυσκολεύονταν στη βάδιση μιας και δεν είχε ξαναφορέσει γόβες, αλλά «μπρος στα κάλλη…», κοιτάχτηκαν μεταξύ τους τα κορίτσια, οι κριτές, από κάτω, σημείωναν. Κι έκαναν χαρούλες τσιρίζοντας από ενθουσιασμό, όταν η «αφεντικίνα» τα ανακοίνωσε πως έρχεται η κομμώτρια για να περιποιηθεί τα πέριξ του…αιδοίου τους! Η «παρέλαση» δεν ενόχλησε, η Πολιτεία καμάρωνε, ο τηλεθεατής ανέχτηκε χειροκροτώντας σιωπηρά και όλα πήγαν μια χαρά.

ΚΑΤΙ ακούστηκε για τον κ. Λαζόπουλο και τη «σχολή» του. Εκεί «παρελαύνει» μαθητόκοσμος για να τον μπολιάσει στο πνεύμα του ο «σύγχρονος Αριστοφάνης». Οργανωμένα σχολεία για κάθοδο (είτε άνοδο) στην ιεροτελεστία της εκπομπής που αποπνέει ατιμώρητη τηλεοπτική αλητεία. Με πανό «προέλευσης» του σχολείου και με ενθουσιασμένους χειροκροτητές της «παρέλασης». Και η Πολιτεία; Το κοινό; Οι τηλεθεατές; Προοδευτικοί και αυτοί, μοντέρνοι και «απελευθερωμένοι», εγκρίνουν τον…θεσμό.

ΤΑ παραπάνω (δείγματα και παραδείγματα) δεν ενόχλησαν τον μέσο έλληνα, ούτε τους κουλτουριαραίους της σήμερον. Δεν τον προκάλεσαν να εξεγερθεί κι ούτε του κάνει κρύο ή ζέστη αν παραμείνουν ή καταργηθούν οι «παρελάσεις». Η παρέλαση τον ενοχλεί! Κομματικά, «ιδεολογικά», πρακτικά. Η μαθητική παρέλαση, και η γαλανόλευκη-κόκκινο πανί στα μάτια του. Η αναγνώριση προγονικών αρετών με απόδοση τιμών στους ήρωες του ’21 και στους νεότερους του «ΟΧΙ».

ΚΙ αν ο γονιός καμάρωνε(;!) την κόρη του στη «γέφυρα της ομορφιάς» και κάποιες μάνες ονειρεύονταν πλούτη και καριέρες για το βλαστάρι τους, είναι αφύσικο, περίεργο και ανήκουστο να βγάζουν…σπυράκια για τη σημαία μας στα χέρια του/της αριστούχου, αντί πανό με συνθήματα και αφορισμούς.

ΔΕΝ είναι από παρεξηγημένη εθνικοφροσύνη η επιμονή μας στις παρελάσεις. Είναι ηθική υποχρέωση, σεβασμός στην παράδοση και λογική. Είναι και…πρόληψη. Γιατί, θα λιγοστέψουν οι «παρελάσεις» στην πασαρέλα και στα καρναβάλια, όταν περισσέψουν οι άλλες. Με τα νιάτα περήφανα μπροστά σε γονιούς και κόσμο, τιμώντας τους ήρωες και όχι για τους επισήμους. (Εδώ, βέβαια, να σημειώσουμε πως κάποιοι ασυντόνιστοι, βαριεστημένοι παρελαύνοντες θυμίζουν πορεία για καφενείο ή για…κρεμάλα, αλλά είναι αυτό μια άλλη ιστορία).

ΚΙ αν οι «Σύμμαχοι» δεν θέλουν να θυμόμαστε με συνειρμούς στα αίσχη τους σε βάρος μας, εμείς θα επιμείνουμε ελληνικά. Πριν ξεχάσουμε και ξεχαστούμε, στη χοάνη του εξευρωπαϊσμού μας και της παγκοσμιοποίησης.