(Δυσ)αναλογίες

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ, και τους τρέλαναν στο ξύλο. Όπως συνηθίζεται σε (κάποια) αστυνομικά τμήματα, και σε καιρούς…δημοκρατίας. Ευτυχώς που ο στρατός «έκλεισε» με το ΕΑΤ-ΕΣΑ που’ γινε πάρκο για να σβήσει τη ντροπή. Όταν εκατομμύρια κόσμου επισκέπτονται το Άουσβιτς και το Νταχάου-ντροπή των Γερμανών για τη Ναζιστική θηριωδία.
ΕΔΩ, λοιπόν, τοπικά, χουντικά αλλά και «δημοκρατικά», πέφτει ξύλο σε κρατουμένους. Γιατί; Για να βρουν «αντικείμενο» γεννημένοι βασανιστές με το ρόπαλο, τη ζώνη, τις κλωτσιές και τις μπουνιές και στο στόμα το βρισίδι.
ΑΠΟ’ κει και πέρα, τον ιδιαίτερο ζήλο των διωκτικών αρχών και τη «χρήση» των…τσογλανοειδών σε χέρια αστυνομικών αναζήτησέ τον στο είδος της ληστείας και στην προέκτασή της. Έκλεψαν για την…οργάνωση(;!). Δεν σκότωσαν, μέχρι στιγμής, αλλά έχουν γνώση οι φύλακες (της Εξουσίας), έχει η ΓΑΔΑ «δουλειά», τα δικαστήρια θα’ χουν δίκες και η τηλεόραση θέμα. Για να χοροπηδάνε (δειγματοληπτικά) οι Πρετεντέρηδες για την είδηση της σύλληψης, για να πληροφορείται ο τηλεθεατής με κομμένη την ανάσα.
ΚΑΙ, βέβαια, πρέπει να προλάβουμε πάση θυσία τους όποιους τρομοκράτες εν τη γενέσει τους. Ασφαλώς και η Πολιτεία οφείλει να κάνει το χρέος της, με τα μάτια ανοιχτά για τον κακοποιό. Ωστόσο, δεν το…προσέξαμε πως πίσω απ’ τους δέκα οργανωμένους ληστές της Τράπεζας βρίσκεται η (όποια) οργάνωση και πίσω από αυτήν η (λεγόμενη) τρομοκρατία. Με ποιους στόχους και (πιθανά) θύματα; Μήπως οι «τρομοκράτες» έβαλαν στόχο τον ανώνυμο πολίτη και τη γριούλα της γειτονιάς;
ΟΣΟ κι αν ρωτάμε, οι ερωτήσεις μας παραμένουν ρητορικές. Γιατί, στόχος είναι οι «κάποιοι» της ελληνικής κοινωνίας και οι ίδιοι. Ποιοι; Ο πολιτικός λεγόμενος κόσμος μας, που μετριέται σε…τριακόσιους. Αυτοί νοιάζονται για την τύχη τους, φοβούνται για το τομάρι τους, κρατούν τα κλειδιά και βαράνε συναγερμό. Δεν τους χαλάς το κέφι για τον ληστή της καθημερινότητας, δεν τους καίγεται καρφί για το καλάσνικοφ (φτάνει να μην τους σημαδεύει), για τους «δολοφονημένους» της ασφάλτου με τη λακκούβα να χάσκει.
ΠΑΜΕ και παρακάτω. Τα παραπάνω «τσογλανοειδή» (ίσως και εν δυνάμει τρομοκράτες) λήστεψαν μια τράπεζα με λεία 200 χιλιάρικα και εισέπραξαν τα επίχειρα της πράξης τους (γροθιές και ό,τι άλλο…πρόσφορο για κακοποίηση κρατουμένων). Με τα ίχνη στο πρόσωπό τους. Ο (για παράδειγμα) κ. Άκης Τσοχατζόπουλος δεν καταδέχτηκε τα…200 χιλιάρικα. Άλλος ο «κύκλος εργασιών» του, η προσωπικότητα, το «επάγγελμα». Κανένας δεν τον κακοποίησε σωματικά (κι έτσι πρέπει), ούτε κλωτσιές, γροθιές και ξύλο αναλογικά με το…ποσόν κι ας ψάχνουν στα σκουπίδια, για τροφή, κάποιοι «τρομοκρατημένοι».
Αυτά. Με κοινή λογική.