Δημοκρατία…πλουμιστή, παραπλανητική

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΔΕΝ έχουμε χούντα, αλλά οι φωνές (πως έχουμε) όλο και πυκνώνουν. Και είναι η κραυγή εκείνων που δεν έζησαν την πραγματική, κάποιων που υποκρίνονται, και, βέβαια, των ανιστόρητων.
ΝΑ πάμε κάποια χρόνια πίσω, σε στιγμές καθημερινές, «χουντικές». Ξετύλιγε λάθρα ένα πανό με τη λέξη «δημοκρατία» ένας δημοκράτης, είτε την ξεστόμιζε ένας τολμηρός φοιτητής και ήδη είχε κυκλωθεί το τετράγωνο από ασφαλίτες (άοπλους, γιατί ο «δράστης»-άοπλος κι αυτός-θα το’ χε βάλει στα πόδια). Τον ξετρύπωναν αστυνομικοί, τον δέρναν’ ακόμα απ’ τον δρόμο. Από’ κει και πέρα, αναλάμβαναν οι βασανιστές της (λεγομένης) Ασφάλειας. «Εν χώρω κλειστώ» και με τη «μηχανή» να μαρσάρει μην ακουστούν ουρλιαχτά. Κι αν ο «ταραξίας» ήταν φακελωμένος, αναλάμβανε ο…στρατός!
ΒΛΕΠΟΥΜΕ αγρότες (με τα δίκια τους) να πετροβολούν αστυνομικούς, για να καταλάβουν το εθνικό δρόμο. Εκπρόσωποί τους μιλάνε για…χούντα(!). Ακούμε συνδικαλιστές και τηλεσχολιατές, διαλεγόμενους σε πρωινάδικα και κοκορομάχους των βραδινών. Δίπλα τους, η δημοκρατία χασμουριέται από ανία (και θλίψη). Δεν είναι φακελωμένοι, δεν φακελώνονται για τα λεγόμενά τους, δεν πήραν άδεια απ’ τις αστυνομικές αρχές, δεν τους ακολουθούν χαφιέδες.
ΕΙΝΑΙ λάθος να πιστεύουμε πως η δημοκρατία «απέδρασε» από χώρους όπου άλλοτε έκανε θραύση ο φασισμός, με το ρόπαλο, το φακέλωμα και την ταπείνωση. Και, βέβαια, είναι υπερβολή και ανυπόστατο, ψέμα και συκοφαντία να επιμένεις πως γίνονται συστηματικά βασανιστήρια σε αστυνομικά τμήματα και σε στρατώνες. Όσο κι αν ανατριχιάσαμε απ’ το πρόσφατο κρούσμα της κακοποίησης των νεαρών με τα καλάσνικοφ και εν δυνάμει τρομοκρατών(!;). Δεν σιώπησαν ακόμα και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, δεν σήκωσε αδιάφορα τους ώμους του ο μέσος έλληνας.
ΩΣΤΟΣΟ, πριν η Δικαιοσύνη απλώσει τα χέρια της για τα δέοντα, οι πιθανοί θύτες έπεσαν στα χέρια βασανιστών κι έγιναν…θύματα(!). Με προεξάρχοντα τον…ασίκη (της Νάουσας) που έδειρε με την ψυχή του. Και περιμένουμε να τον «κρεμάσει» νόμιμα η Δικαιοσύνη, πριν τον «κοντύνει» ο πατέρας του θύματος. Έτσι συμβαίνει με μπουζουκοκέφαλους που «εκθέτουν» το Σώμα μηδενίζοντας την τόλμη πραγματικών παλικαριών της Αστυνομίας.
ΞΑΝΑΠΑΜΕ στη δημοκρατία και τα πάθη της. Πέρα από κρούσματα σαν το παραπάνω. Δεν κακοποιείται η δημοκρατία όπως «τότε». Την…μπαγλάρωσαν με τη νοοτροπία τους αμετανόητοι «νοσταλγοί». Την άρπαξαν «παπαγαλάκια» καναλιών. Τη ξεζούμισαν έντεχνα (δειγματοληπτικά) Τρέμηδες («των μαργαριταριών σε γηρασμένο λαιμό που κλαίνε») και Πρετεντέρηδες (των…μπουκαλιών στο γήπεδο), περνώντας την απ’ το «χρυσίον» της (αντ)αμοιβής τους κι απ’ το μικρόφωνο της παραπλάνησής μας. Μας τη σερβίρουν, λαύρα και παραμορφωμένη, σε δίσκο χρυσό και χρώματα φανταχτερά, υπαρκτή και ενίοτε αθέατη.
ΔΕΝ έχουμε χούντα-έχουμε δημοκρατία με λούσα και ψιμύθια που πρέπει να λιγοστέψουν, πριν πεταχτούν.