Γκρίνια και…Σινικό Τείχος

Του Θανάση Νικολαΐδη   

ΤΟΥΣ μαζεύει ο κ. Αυτιάς στην εκπομπή του. Αραδειάζει τους «πικραμένους» και τους δίνει γραμμή, ελέγχοντας τον οπλισμό τους. Ο ίδιος παραληρεί και συντονίζει τα πυρά. Δίπλα του η κα Μάγδα με το μάτι στο μόνιτορ. Κατάματα τον τηλεθεατή, με πόζες εναλλασσόμενες, πασκίζει να πει το αυτονόητο, αναμασώντας μασημένα. Παραδίπλα Παραδιάδες για τα δίκια των…ιδιοκτητών λες και μας έλειψαν οι προλετάριοι, η εκπρόσωπος εργαζομένων που θέλει ένα…πανεπιστήμιο κάτω απ’ το σπίτι της, εργατολόγοι, «αντιστασιακοί» και ναρκοθέτες και, βέβαια, πολιτικοί.

ΣΤΟΥΣ τελευταίους ανήκει π. χ. ο κ. Μητρόπουλος, γνωστός ισορροπιστής με τις γύρες του περί την πόρτα του ΠΑΣΟΚ πριν «καθίσει» στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Μαριάς, παρόμοιας πρακτικής και «ιδεολογίας», με τις μισές καθηγητικές του εργατοώρες στο «γυαλί», μέχρι κι αυτός κάπου να «καθίσει» και να βολευτεί. Και, βέβαια, δεν εξαντλείται με τα παραπάνω δείγματα ο κόσμος του κ. Αυτιά, στον κόσμο της γκρίνιας και της πίεσης.

ΤΑ παραπάνω θα φάνταζαν λογικά και παραδεκτά, αν η Ελλάδα δεν στέναζε ακροβατώντας πάνω απ’ τον γκρεμό. Κάποιους θα διασκέδαζαν, κανέναν δεν θα τρόμαζαν και η ψυχή θα’ ταν γεμάτη. Με αισιόδοξα συναισθήματα και τη τσέπη γεμάτη κι αυτήν (με δανεικά απ’ την τράπεζα). Και το δημόσιο ταμείο; Φίσκα κι αυτό (με δανεικά…φιλελλήνων τοκογλύφων, αλλά κάνε κι αλλιώς…), πριν το αδειάσουν βιαστικά ατιμώρητοι μακρυχέρηδες, κλέφτες και κλεφταράδες.

Ο Πρωθυπουργός στη γύρα για επενδύσεις και επενδυτές και «δεν είν’ εύκολες οι θύρες…». Εμείς, εδώ και επί τα αυτά, με τα ίδια μυαλά και απόψεις, απλοί θεατές και ψυχροί παρατηρητές, πιστοί της γκρίνιας και μαθημένοι να δαπανούμε περισσότερα όσων παράγουμε. Και με την ανεργία να σπάει την πόρτα της αντοχής μας, ωστόσο, δεν χαλάμε την ψυχή μας, δεν αλλάζουμε συνήθειες, δεν…παρακαλάμε «κίτρινους» και «σχιστομάτηδες», δεν προσκυνάμε, δεν…ξεπουλάμε. Κι ας έχουμε ξεπουλήσει την ψυχή μας στο φραπέ της καφετέριας, σνομπάροντας τα χωράφια της παραγωγής.

Η εξόρμηση για επενδύσεις είναι το αντίδοτο και πασκίζουμε να το ακυρώσουμε, πριν ακόμα το  γευτούμε. «Μη μας πάρουν τα τραίνα», λες και δεν τα εισάγουμε. «Μη πλακώσουν ξένοι με τα προϊόντα τους», λες και κυκλοφορούμε με αυτοκίνητα “made in Greece”.

ΩΣ καταναλωτές εισαγόμενων και με κάποιους (πολλούς) μανιακούς Ελβετοκαταθέτες, μη μας κακοφαίνονται οι γύρες μας περί το…Σινικό Τείχος.