Τουριστικές…αφέλειες

Του Θανάση Νικολαΐδη   

ΔΕΝ ζουν πλουσιοπάροχα οι Γερμανοί. Λαός με βιώματα από δυο πολέμους, στο DNA τους η οικονομία, η κοινωνική τους ανισότητα εμφανής, ωστόσο, συμβιβασμένοι με το κεφάλαιο οι εργαζόμενοι και με τα «μίνιμουμ» δεδομένα και απαραβίαστα. Συνυπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, ζουν αρμονικά και οργανωμένα. Με σαφείς τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των πολιτών. Με Κράτος που δεν «κοροϊδεύει» κι ούτε σηκώνει μαγκιές και νταηλίκια.

ΕΚΕΙ, λοιπόν, στη Γερμανία όπου το «πφένιχ προηγείται» και οι Γερμανοί το μέτραγαν με προσοχή και τσιγκουνιά, οι επόμενες διακοπές τους προγραμματίζονται απ’ την πρώτη ώρα της επιστροφής. Κι αν αποπειραθείς να βάλεις δικές σου προτεραιότητες για λογαριασμό τους, τζάμπα κόπος. Ο Γερμανός έχει κάνει το κουμάντο του, έκανε και την επιλογή του. Με πρώτο κριτήριο τη δαπάνη και επιλέγοντας τη «φτηνότερη» χώρα.

-Γιατί Τουρκία, Her;

-Billiger (φθηνότερη) σου λέει και δεν αλλάζει γνώμη.

ΛΕΝΕ για τους Τούρκους πως εφαρμόζουν καλή εξωτερική πολιτική και δεν το πιστεύουμε. Γιατί; Γιατί η εξουσία βρίσκεται στα χέρια στρατηγών που κουμαντάρονται από μακριά, «υπερπόντια» και δη αμερικανικά. Ωστόσο, για θέματα ντόπιας πολιτικής και τουριστικής εκμετάλλευσης, είναι πρακτικοί και αποτελεσματικοί. Με τα παζάρια τους; Όχι, βέβαια, αν και ο ευρωπαίος τη «βρίσκει» λίγο με το παζάρεμα της τιμής-άγνωστο στην πατρίδα του.

ΑΥΤΟΙ, λοιπόν, οι ανταγωνιστικοί (μας) γείτονες κρατούν τις χαμηλές τιμές στο τουριστικό αλισβερίσι τους κι είναι αστείο να μιλάμε για 23% του ΦΠΑ για την εστίαση. Να τους μιμηθούμε; Όχι. Να τους ανταγωνιστούμε.

ΕΧΟΥΜΕ ακριβά καύσιμα (χώρια η υποψία για νοθεία και κλοπή), διόδια που «απωθούν», λακκούβα που σκοτώνει κι απέναντι τον ευρωπαίο που δεν είναι «όσα πάνε κι όσα έρθουν». Τον Γερμανό που μετράει και τη δεκάρα, τον «περίεργο» Άγγλο, τον ξύπνιο Ιταλό. Ωστόσο, επιμένουμε με νύχια και με δόντια στο επίμαχο 23%.

«ΙΣΩΣ…μπορεί, πιθανόν, τον Ιούνιο…». Μέχρι τότε θα το σκέφτονται. Με τους ευρωπαίους να τραβούν προς την Τουρκία μεριά και Ισπανία. Αντί να το προτάξουν πιέζοντας την Τρόικα. Αντί να σκεφθούν πρακτικά διαβάζοντας τη σκέψη του τουρίστα αλλά και του ντόπιου, γραδάροντας τη σχέση με τη τσέπη του. Για περισσότερη κατανάλωση που θα αποφέρει δυσεύρετα κέρδη. Με την Ελλάδα «φτηνή» για τους πανάκριβους και ανεκτίμητους αρχαιολογικούς θησαυρούς της, τα τοπία και το ελκυστικό 13%.