Ο…αφακέλωτος κ. Βορίδης επιτίθεται

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΚΑΤΙ ξέρει ο κ. Σαμαράς και δεν τον έκανε υπουργό. Κάτι θυμάται ο κ. Βενιζέλος και δεν τον…πρότεινε. Μόνος, λοιπόν, και με το παρελθόν του ο κ. Βορίδης, στη γωνιά και παραπονεμένος, δεν το άντεξε.

ΕΧΕΙ την άποψή του για το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου και το δικαίωμα να τη διατυπώνει δημόσια, δημοκρατικά και ελεύθερα (πλην άκαιρα), έχουμε κι εμείς το δικαίωμα να κρίνουμε τον παλιό ΕΠΕΝίτη, κατοπινό ΛΑΟΣίτη και σημερινό Νεοδημοκράτη (που ίσως το ξανασκάσει για τον…φυσικό του χώρο). Για τα «έργα» του (με το τσεκούρι υπό μάλης), ανάμεσα σε «λουλούδια» με καδρόνια, πέτρες και…κουκούλα.

Γιατί…κομματικός, κ. Πρωθυπουργέ;

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΓΙΝΕ η ιδεολογία παράταξη, αυτή μορφοποιήθηκε το κόμμα κι από’ κει προέκυψαν όλα τα…δεινά. Οι κυβερνήσεις με τα τρωκτικά τους, οι συνδικαλιστές με τον «αγώνα» και τα κομματόσκυλα. Κι από χώρος ομαδικής ιδεολογικής έκφρασης το κόμμα έγινε μοχλός και μέσο «ανάδειξης» μετριοτήτων. Άνθρωποι που δεν ίδρωσαν στη ζωή τους για μόρφωση και δουλειά, άρπαξαν την αφίσα και πήραν στο κατόπι τον πολιτικό. Τρελοί στο χειροκρότημα κι ύστερα στο…ταμείο. Για πόστο και διορισμό. Εύκολα και ανώδυνα, κομματικά, ελληνικά.

Τόση ανεργία-τόσα κλεμμένα…

Του Θανάση Νικολαΐδη

Η μηχανή αχρήστεψε εργατικά χέρια και ωφέλησε τους ιδιοκτήτες. Τ’ αφεντικά και φαν της «ιδεολογίας» και του συστήματος. Και πλημμύρισε τον κόσμο η ανεργία, η Ευρώπη ανέργους, με την Ελλάδα…μπροστάρισσα. Και, βέβαια, δεν είναι «γνήσια» η ανεργία στη χώρα μας της αρπαχτής (αλλά) και της λούφας, αλλά είναι άλλη ιστορία. Το (μέσο) ελληνόπουλο σνομπάρει τα μεροκάματα π. χ. στο χωράφι, γιατί «έμαθε γράμματα» και αράζει.

Δολοφονία!…

Ζώστηκαν τα καθάρματα

της κάθαρσης τα άρματα

και η Νου Δου της συμφοράς

γι’ «άντρα, μιλάει, διαφθοράς»…

Η «Ελλάς Ελλήνων χριστιανών»

είχε τους Έλληνες στο γύψο  βάλει,

μέχρι την Κύπρο, τη μαρτυρική

στης προδοσίας το σφυρί να βγάλει…

Έτσι και της ΝουΔουλας  το σφαγείο,

ανάμεσα στα τόσα άλλα

τα “θαυμαστά” και τα “μεγάλα”,

έβαλε, κατά τη στουρνάρεια ρήση,

και την «αμαρτωλή την ΕΡΤ

 στο συνεργείο».

Αστυνομικοί μας φυλάνε…βασιλιάδες!

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΚΟΝΤΕΥΕΙ Ιούλιος και το μυαλό στα «Ιουλιανά». Στον Μητσοτάκη της Αποστασίας και στον...’Ανακτα των επιστολών. «Κοιτάξτε με στα μάτια» είπε με στόμφο στον «Γέρο της Δημοκρατίας» κι ας φάνταζε «νάνος». Αυτός στα παλάτια του και ο «Γέρος» στο…πεζοδρόμιο. Και ο κ. Μητσοτάκης; Κάπου στα ενδιάμεσα και με την καμαρίλα να επηρεάζει τον Κωνσταντίνο που «μπορούσε να κάνει πρωθυπουργό και τον κηπουρό του», αλλά έκανε τον Νόβα. Κι ύστερα τον Τσιριμώκο και τον Στεφανόπουλο.

ΤΑ θυμηθήκαμε και θα τα θυμηθούμε καλύτερα ένα μήνα από τώρα και 48 χρόνια από «τότε». Με τον κ. Μητσοτάκη, επί πρωθυπουργίας του, να «καθαρίζει» για τον «Τέως» με τους θησαυρούς τού παλατιού στα εννέα κοντέινερ (1991). Ο ίδιος να δρέπει τους καρπούς της οικογενειοκρατίας (ο Κυριάκος Υπουργός) και ο «Τέως» να κόβει βόλτες. Σε διεθνείς διαδρομές και αγκαλιά με άλλους «εκπεσόντες», αλλά και στην «αβασίλευτη» Ελλάδα που του κόβει τα φτερά για ανομολόγητα σχέδια και ορέξεις πολιτικές. Και, βέβαια, δικαιούται να τη θεωρεί πατρίδα του και να την επισκέπτεται, αλλά ως κοινός…θνητός και μη γαλαζοαίματος.

ΣΤΑ χρόνια του, «τα ‘σκιαζε η φοβέρα» και ο χαφιές παραμόνευε. Τι θα πεις για τον θεσμό και τι θα ξεστομίσεις για τους βασιλιάδες. Τα χρόνια πέρασαν, οι αγώνες απέδωσαν και οι βασιλιάδες ανήκουν στα παραμύθια. Και στην Αγγλία και στη Δανία κ.α., ωστόσο, εκεί βασιλεύουν και δεν κυβερνούν. Οι «δικοί» μας κυβερνούσαν αφανώς και ο «Τέως» εμφανώς και με τον…νόμο.

Ο σημερινός Κωνσταντίνος, «διεθνής» αλλά ταπεινός επισκέπτης μας στο…φτωχικό του, βάζει συχνά πλώρη και για την Αργολίδα (Ερμιονίδα). Με τις αρχαιότητες, την Ιστορία και με τους επισκέπτες της απ’ όλον τον κόσμο. Κι αν έχουν ανάγκη από φύλαξη οι αρχαιολογικοί μας θησαυροί, η αστυνόμευση των εμψύχων είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Στην αφύλαχτη Ελλάδα των ξένων, των εισβολέων με το καλάσνικοφ απέναντι σε απροστάτευτους, αλλά και με την «προσωπικότητες» κατεξοχήν φυλασσόμενες. Ανάμεσά τους και ο «Τέως» που επιμένει να μας «κοστίζει». Γιατί, αν γλυτώσαμε απ’ τη βασιλική χορηγία, δεν γλυτώνουμε από μεροκάματα αστυνομικών-φρουρών της περιουσίας του και του ίδιου. Μέρα-νύχτα χωροφύλακες έξω απ ‘το σπίτι  του, ξοπίσω του στις εξόδους περιπολικά, παλιές…καλές συνήθειες «κι αρέσουν στους βαρβάρους κάτι τέτοια».

ΜΙΑ ανακοίνωση της ΠΟΑΣΥ μας θυμίζει πως δεν μας περισσεύουν αστυνομικοί για να φυλάνε…βασιλιάδες.

Υ.Γ. Το ΠΑΡΑΝΟΜΟ «παραπάζαρο» (κατά το παρακράτος) επιμένει κάθε Σάββατο, στην Γρ. Κολωνιάρη.

Τα κάνουν λίμπα, παρατάνε τόνους σκουπίδια και αναχωρούν (κυρίως) για Βουλγαρία.

Ο κόσμος αγανακτεί, η Πολιτεία αδιαφορεί και η Δημοτική Αστυνομία Θεσ/νίκης αδρανεί.

Στοιχεία με ονόματα και «αναβάθμιση» του προβλήματος με αναφορές στην προϊσταμένη Αρχή, στο επόμενο. Μετά τον εφιάλτη του ερχόμενου Σαββάτου (αν δεν είναι ο τελευταίος).

Δωρικοί…

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της κας Μέρκελ και…συναγερμός! Όλοι τους στο πόδι. Ο εξής ένας κάμεραμαν, ο δημοσιογράφος με τις ερωτήσεις και τα χαρτιά του πάνω σ΄ ένα τραπέζι, με δυο πορτοκαλάδες και χωρίς τραπεζομάντιλο. Σε μια συνήθη καφετέρια και τους περαστικούς αδιάφορους. Είπε ό,τι είπε, ήρεμα, χωρίς κορώνες και τουπέ η «σιδηρά» Καγκελάριος της πλούσιας Γερμανίας και αποχώρησε. Όπως ήρθε. Χωρίς παράτες, χαιρετούρες και βαστάζους, συνοδούς και…κομματόσκυλα(!;).

ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΝ οι υπουργοί μας και διανύουμε περίοδο κρίσης. «Ξεντύθη ο νιος, ξεζώστηκε και στο πηγάδι μπήκε» έλεγε κάποτε ο ποιητής σε καιρούς ανδρείας και φτώχιας, στολίστηκαν οι γυναίκες στον καθρέφτη, πρόβαραν οι άντρες το χαμόγελο και κίνησαν για χρέος εθνικό, λέμε σήμερα, για τους λεβέντες και τις νιες που θα μας σώσουν. Περπάτησαν για μερικά μέτρα και προς το θεαθήναι-το καθιέρωσαν-με τις απαστράπτουσες μερσεντές κρυμμένες. Τον οδηγό απίκο, τους συνοδούς να «κάνουν τσιγάρο» και τους χωροφύλακες αγχωμένους, μη σκάσει μύτη…τρομοκράτης. Οι γραμματείς κρυμμένοι κι αυτοί, όσο έπεφταν οι υπογραφές των νέων αφεντικών τους.  Και τα κομματόσκυλα; Ξοπίσω τους κι αυτά και ανέκφραστα μη φανεί του καθένα η…κομματική χαρά και πως το σκηνικό δεν άλλαξε.

ΑΠΟ αύριο πιάνουν δουλειά. Πνιγμένοι στην τεχνολογία και τις ανέσεις των υπουργείων, στη…φτωχή Ελλάδα των πλουσίων(;) και…ατάκτως ερριμμένων ελλήνων. Σκυμμένες στο κομπιούτερ οι στρατιές «εργαζομένων» και οι σύμβουλοι (και παρασύμβουλοι) στο πόστο τους. Δίπλα στον/στην υπουργό για ενημέρωση και εμψύχωση. Κι ύστερα; Όλοι στο…ταμείο! Για τον κόπο και τη συμβολή εκάστου στη διάσωση της Ελλάδας και της τιμής του Έθνους.

ΔΕΝ γίνονται «δωρικοί», οι πολιτικοί μας με συμβουλές και παραινέσεις, κ. Πρωθυπουργέ. Θα παραμείνουν «ιωνικοί» πεισματικά και εσαεί-έτσι τους μάθαμε και μας έμαθαν, μιας και «αρέσουν στους βαρβάρους κάτι τέτοια». Με τα ψιμύθια της εξουσίας να στολίζουν τη θωριά τους και τη δύναμή της για ιδίαν χρήση. Ενίοτε και ομαδική, εκπεφρασμένη με απείραχτα προνόμια και πολλαπλές συντάξεις. Να θυμηθούμε τους πρώην της πολιτικής που…χαλφάδιαζαν αναδρομικά της τάξεως των 250.000 ευρώ έκαστος; (Να δεις που θα τα ξαναδιεκδικήσουν όταν κάνει ξαστεριά κι ίσως τα πάρουν).

ΚΑΙ πώς γίνονται «δωρικοί» οι κακομαθημένοι; Με «αναγκαστικούς νόμους» (και) για το σινάφι τους. Από εκείνους που μας έβαλαν στην πρέσα κι αυτούς στο απυρόβλητο (για να ερίζουν για υπουργιλίκια ακόμα και σήμερα). Με τους παραπανίσιους (των «εργαζομένων») σπίτι τους και με τα…κλιματιστικά ελεγχόμενα. Με τις χαιρετούρες κομμένες, τους παρατρεχάμενους σε ακινησία, τις μερσεντές παροπλισμένες και τις συνεντεύξεις σε τραπέζι χωρίς…τραπεζομάντιλο.

Δήξεις, νύξεις κι αποδείξεις: Τι κάνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες της Θεσσαλονίκης για το ανέλεγκτο, ρυπαρό και σκουπιδογόνο «παραπάζαρο» της Γρ. Κολωνιάρη; Θα επανέλθουμε.

Ποιος ανασχηματισμός; Τα προβλήματα είναι το…πρόβλημα

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. Πολλά, ποικίλα, μείζονα και ελάσσονα, σωρευμένα στην πόρτα κι εμείς τα προσπερνάμε. Έργο ημετέρων δυνάμεων και πρακτικής μας δεκαετιών; Οι ξένοι μας δάνεισαν, μας γλύκαναν και μας παράτησαν. Όπως αδιαφορούν για τον χρεώστη που τα σκορπάει ασυλλόγιστα κι ύστερα βράζει στο ζουμί του.

ΤΟ…ωραίο είναι πως δεν συνειδητοποιήσαμε το πρόβλημα και μόνο το…νιώθουμε. Όποιοι το νιώθουν. Οι άλλοι το χαζεύουν και κάποιοι ποντάρουν πάνω του για κέρδη. Δεν μετρήσαμε τις διαστάσεις κι ούτε χολοσκάμε για τη λύση του. Λες κι είναι φιλέλληνες και υπεράνω συμφερόντων τους οι ξένοι και θα σπεύσουν να μας «σώσουν». Ωστόσο, δεν τους βλέπουμε και τόσο…ενθουσιώδεις, τους βρίζουμε (από μακριά) και καθαρίζουμε. Κι ύστερα; Αρπάζουμε τα ελάσσονα προβλήματα, χωνόμαστε στο σωρό και χανόμαστε στα λόγια. Κι όλο βουλιάζουμε στο τέλμα.

ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ασθμαίνουσα η ΔΗ.ΜΑΡ κι έγιναν οι τρεις…δύο, για να ενισχυθεί το στρατόπεδο των αντιμάχων στην αντιπολιτευτική του πτέρυγα. Με τα εύκολα και σε απόσταση. Χωρίς συμμετοχή, και με κορώνες. Κι αν πηγαίναμε σε εκλογές και καμάρωναν διπλοστεφανωμένοι με της…νίκης τα κλαριά, δεν θα’ ταν και οι ευτυχέστεροι του πολιτικού μας κόσμου. Θα το’ βαζαν στα πόδια σκουντουφλώντας στα (μείζονα) προβλήματα και ατενίζοντας το έρεβος.

ΤΟ θέμα είναι η βάση. Ο μέσος έλληνας ανέχεται, υπομένει και περιμένει. Με τη λογική του και με το συναίσθημα. Κάποιοι σφίγγοντας τα δόντια κι άλλοι με την ανάσα κρατημένη. Το πρόβλημα είναι οι άλλοι. Οι κάποιοι που σχετίζονται με τα προβλήματα, προσδοκώντας οφέλη. Πέραν των αφελών που τα ρουθούνια τους δεν έπιασαν τον κίνδυνο και εκείνων που επιμένουν κομματικά, σε καιρούς που μας πνίγουν τα απόνερα της κομματικής προσήλωσης.

ΚΛΩΤΣΗΣΑΜΕ, λοιπόν, τα μείζονα προβλήματα στην πόρτα μας, σηκώσαμε τη σκέψη απ’ τα βασανιστικά κι αρπάξαμε τα ελάσσονα. Για τον ανασχηματισμό που δεν…στέρξαμε, για τα πρόσωπα που δεν είναι της αρεσκείας μας. Και, βέβαια, οι εποφθαλμιώντες την αυριανή κυβέρνηση και καραδοκούντες για στραβοπατήματα της σημερινής, θ’ αρχίσουν το τροπάρι της αδιανόητης(;) σύζευξης των ετερόκλιτων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.). Τότε, στουπώνεις τ’ αυτιά τους με τους φάλτσους ήχους της ζερβοδέξιας συμμαχίας του (βρώμικου) ’89 και καθαρίζεις.

ΤΑ προβλήματα, λοιπόν, που όλοι μαζί τα φτιάξαμε είναι το…πρόβλημα. Άγγιξέ το, άγγιξε και το χέρι του διπλανού. Στη θήκη το θηκάρι κι έχουμε δρόμο.

Η της…δημοκρατίας μετάλλαξη

Του Θανάση Νικολαΐδη

 «ΘΑ την κάνω κι ας με πιάσουν». Κι αν τον πιάσουν, θα πληρώσει απ’ τα κλεμμένα. Απ’ τις οικονομίες της…οικονομισιάς του γι αυτόν το σκοπό. Και λαμβάνει χώραν η κομπίνα. Με την άνεση του κομπιναδόρου και με ελάχιστες τις πιθανότητες για επισήμανση, καταγραφή και τιμωρία. Γιατί; Γιατί δεν αναλογεί σε κάθε έλληνα ένας χωροφύλακας κι ένας παρατηρητής για κάθε (λαθρο)μετανάστη. Και άπλωσε ο πρώτος την «τέχνη» του, αμόλησε ο δεύτερος την ασυδοσία του σε χώρα «δημοκρατική», άρπαξε κι ο Αλβανός το καλάσνικοφ.

ΕΧΕΙ την ιστορία της η δημοκρατία, στην Ελλάδα των ηρωισμών και των αθλιοτήτων, έχει και η ασυδοσία την αφετηρία της. Ψάχνοντας, πέφτει κάπου γύρω στο ’65. Με την Αποστασία του και τα ξεσπάσματα στο πεζοδρόμιο. Άρπαξαν την αγανάκτηση των ξεσηκωμένων οι στρατιωτικοί, την έχωσαν στο τσεπάκι δίπλα στην φαυλότητα των πολιτικών και να σου η Χούντα με τα «έργα» της. Με τη δημοκρατία στο απόσπασμα και τον κομπιναδόρο τρομαγμένο στο καβούκι του.

ΕΠΕΣΕ η Χούντα, έσκασε μύτη η δημοκρατία, μεγάλωσε και γέρασε. Κι αν το ’81 ήταν η αφετηρία του σοσιαλισμού, ήταν και αφετηρία της παρεξηγημένης ελευθερίας. Της λανθασμένης αντίληψης περί δημοκρατίας. Με κάποιους «πράσινους» ασφαλείς στην αγκαλιά του κόμματος και με τον «λαό στην εξουσία». Με τη δίψα του για δημοκρατία, τα κουσούρια του κρυμμένα και το ακαταδίωκτο στο τσεπάκι.

ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΑ στην αρχή κι ύστερα με μιαν αύξουσα και ατιμώρητη παραβατικότητα, προσχώρησε για πλήρη «απελευθέρωση» ο κουτοπόνηρος της βάσης. Με τις ευλογίες της κορυφής, υπό την προστασία του κόμματος-κι ήταν το κόμμα η ζωή του. Όταν, λοιπόν, η ατιμωρησία έβγαλε τους καρπούς της κι απλώθηκε του δέντρου η σκιά (διάβαζε διαφθορά), δεν κράταγες πριόνι. 

ΚΑΙ πού να βρεις χωροφύλακα πίσω από κάθε (σημερινό) κομπιναδόρο; Συνεργεία ελέγχου και καταγραφής για συμμόρφωση του κακομαθημένου, που ξαναρχίζει τα κόλπα του, μόλις το ΣΔΟΕ κλείσει την εξώπορτα; Με ποιους ανθρώπους να το στελεχώσεις και ποια τεχνολογία και να το εξοπλίσεις; Με απολυμένους επίορκους; Με (αποσπασμένους) λουφαδόρους και δημοσιοσχεσίτες των πολιτικών γραφείων; Γιατί, λοιπόν, να μην κλέβουν λάδι από νεκροταφεία κάποιοι «παρακατιανοί» και κρατικά ταμεία κάποιοι…«κάποιοι»;

(ΑΠ)ΕΔΩΣΕ η ατιμωρησία τους καρπούς της, ολοκλήρωσε και η δημοκρατία την παραμόρφωσή της. Μεταμορφωμένη σε ατιμώρητη ασυδοσία, που δεν χτυπιέται με παραινέσεις και παρακάλια και ο νοών νοείτω.

Τι να…γκρεμίσουν;

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΜΙΑ…πανοραμική θέα της Ελλάδας. Είναι «κατόρθωμα» δεκαετιών ημετέρων δυνάμεων, πριν (επι)πέσουν οι ξένοι, Ευρωπαίοι με το αζημίωτο και (λαθρο)μετανάστες με τον…πολιτισμό τους. Στήσαμε την Ελλάδα, με συστηματική «δουλειά» και επίμονα. Με θρίαμβο της μαγκιάς και τη δημοκρατία κομπολόι ατομικής χρήσης.

ΠΑΙΔΕΙΑ; Δωρεάν με το δαπανηρό φροντιστήριο πρωταρχική…ανάγκη, το σχολείο πάρεργο και τα βιβλία στην πυρά «καθεκάστη» λήξη της σχολικής χρονιάς. Κι αν βρεις μαθητή/μαθήτρια να γνωρίζει τι γιορτάζουμε στις εθνικές επετείους, θα’ ναι ο/η αριστούχος της τάξης. Τους άλλους θα τους βρεις στο μέτωπο των καταλήψεων ή στις καφετέριες, στις συναυλίες…κλασικής μουσικής.

ΕΣΥ; Στα τελευταία του, αφού το τραβολόγησαν μέσα κι απ’ έξω. Με το φακελάκι νεροπίστολο φανερό και τα (κρυμμένα) κανόνια μπουκωμένα με μίζες και προμήθειες. Πριν τ’ ανάψουν με φιτίλι «ημέτεροι» και πάει το βλήμα μακριά στα…ξένα.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ; Καταργείς τις 5 ορχήστρες της ΕΡΤ-καλά είναι και τα σκυλάδικα. Εκεί θα’ φτιάξεις και θα φτιαχτείς. Το κοινωνικό προφίλ σου στο «πρώτο τραπέζι πίστα» και τη μουσική σου μόρφωση. Στους ήχους της πενιάς και μακριά από κλασικές καλλιτεχνικές αναζητήσεις. Καλά πάμε, λοιπόν, από «τέχνη» και…αντιστεκόμαστε.

ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ; Η λακκούβα επιμένει και σκοτώνει. Φτάνει που ο πολιτικάντης κι η παράταξη «πήραν τις εκλογές». Κι τι που στον ΟΣΕ Θεσσαλονίκης «δούλευαν» 4-5 χιλιάδες γραφιάδες και κάποιοι τον κατάκλεβαν με τέχνη; Στρέψε αλλού την κεφαλή και ταξίδευε…αργά και σταθερά μ’ εκείνα τα ίδια τραίνα που σε κουβάλαγαν (δωρεάν) για την ψήφο, καθώς και «μ’ αεροπλάνα και βαπόρια». Κι εδώ…ορθοτομούσα και οργανωμένη η Ελλάδα.

ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ; Το παραδάκι μας έλειψε, το φακελάκι λιγόστεψε, η νοοτροπία παραμένει. Και θα ξανάρθει το «γρηγορόσημο» στην καθημερινότητα του έλληνα που ξεσπαθώνει για τις…νόμιμα παράνομες βίλες, μέχρι που κι ο ίδιος να χτίσει τη δικιά του. Κι εδώ μια προσωρινή πρακτική υστέρηση, αλλά με την «ιδεολογία» παραμένουσα και αναμένουσα την ευκαιρία να μας (ξανα)καθυποτάξει).

ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ; Γερό όπλο στα χέρια του «συστήματος» που αμύνεται. Καλά πάμε (και τίποτα δεν έγινε), στήθηκε για να αρμέγεις και να σε αρμέγουν κι αν φέρουν το…πτώμα της μπροστά σου, θα ρίξεις κλάμα, μιας και τη συνήθισες.

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ; Στρατιές καθημένων σε ευάερα γραφεία, με αντανακλαστικά νεκρά για τον πολίτη και το μυαλό περί την…κομπινούλα. (Και μην αρχίσετε το αυτονόητο «δεν είναι όλοι», γιατί θα’ πρεπε ΚΑΝΕΝΑΣ να μην είναι). 

ΓΙΑΤΙ γράφτηκαν τα παραπάνω-επιτομή της ελληνικής πραγματικότητας; Γιατί δεν…αντέχουμε:

ΚΚΕ: Γκρεμίζουν την Ελλάδα.

ΣΥΡΙΖΑ: Δεν θα τους αφήσουμε να καταστρέψουν ό,τι φτιάξαμε.

το Άγιο πνεύμα

 

Ποιο είναι άραγε το μυστικό, που απεργάζεται το μυστήριο της δημιουργίας; Που σπέρνει σ’ όλη τη Γη την ποικιλία των φυτών, των ζώων και των ανθρώπων! Που μεταβάλλει την ενοχλητική  λάσπη και τη βρωμερή κοπριά σε πανέμορφα και εύοσμα λουλούδια και εύγευστους καρπούς! Που, όπως λέει ο Χρυσόστομος, μεταβάλλει τον πηλό σε κόκαλα και νεύρα και μάτια και καρδιά!

Ποια είναι αυτή η μυστηριώδης δύναμη, που φαίνεται να μοιάζει με την εντελέχεια του Αριστοτέλη; Και που όχι μόνο την ποικιλία των υλικών όντων δημιουργεί, αλλά και μέσα από το χάος των συλλογισμών και των αισθημάτων δίνει τ’ αριστουργήματα της σκέψης και της τέχνης! Ή που βοηθάει τους προφήτες ν’ ανακαλύψουν τα θραύσματα, με τα οποία θα συνθέσουν  τη Γένεση του παρελθόντος και την Αποκάλυψη του μέλλοντος…

Αυτό το υπέροχο μυστικό, αυτή η μυστηριώδης δύναμη, που τα «πάντα χορηγεί», όπως και το σχετικό τροπάριο της Πεντηκοστής επισημαίνει, είναι το Άγιο Πνεύμα…

Όταν, στη γιορτή της Σκηνοπηγίας, βλέπει ο Χριστός να κουβαλούν νερό για τις ανάγκες των θυσιών, λέει στους ακροατές του: Όποιος διψάει ας έρθει σε μένα να του δώσω νερό να πιει. Έτσι, ώστε, όχι μόνο να ξεδιψάσει και να μην ξαναδιψάσει, αλλά και να γίνει μέσα του πηγή, που θ’ αναβλύζει ποτάμια, για να ξεδιψάει κι άλλους. Και, βέβαια, στην περίπτωση αυτή, ο Χριστός, υπονοεί το Άγιο Πνεύμα.

Ωστόσο, κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, το Άγιο Πνεύμα δεν παρουσιάζεται σαν νερό, αλλά σαν αέρας και σαν φωτιά: «Κατέβηκε απ’ τον ουρανό, διηγούνται οι Πράξεις των Αποστόλων, με τη βοή δυνατού αέρα». Και η εικόνα αυτή μας παραπέμπει στα λόγια, που ο Χριστός είπε στη Σαμαρείτισσα, όταν εκείνη τον ρώτησε για τον καταλληλότερο τόπο λατρείας του Θεού: «Πνεύμα, της είπε, ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν»!.

Που σημαίνει ότι ο Θεός είναι σαν τον αέρα. Δηλαδή ελεύθερος από δεσμεύσεις τοπικές ή χρονικές. Ή και νοητικές, με τις οποίες ο άνθρωπος προσπαθεί να τον φέρει στα μέτρα του. Γι’ αυτό και η πραγματική λατρεία του Θεού έχει τα χαρακτηριστικά της αλήθειας και της ελευθερίας. Γιατί δεν υπάρχει αλήθεια, χωρίς ελευθερία, ούτε ελευθερία, χωρίς αλήθεια. Όσο περισσότερη αλήθεια κατέχουμε, τόσο περισσότερο ελεύθεροι είμαστε. Κι όσο περισσότερο ελεύθεροι είμαστε, τόσο περισσότερη αλήθεια κατέχουμε. Που σημαίνει ότι, όπου υπάρχει καταναγκασμός, δεν υπάρχει αληθινή λατρεία του Θεού. Και συνεπώς ο δεσποτισμός και η τυραννία βρίσκονται στους αντίποδες της αληθινής θρησκείας. Και βέβαια και της Εκκλησίας…

Κι ενώ η ακουστική εντύπωση, της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος, ήταν η βοή του δυνατού αέρα, η οπτική ήταν η εικόνα των πύρινων γλωσσών, που κάθισαν στα κεφάλια των μαθητών. Του πυρός, δηλαδή, που θερμαίνει, που φωτίζει, και που κάποτε κατακαίει, για να καθαρίσει απ’ τα σάπια και τ’ άχρηστα.

Είναι χαρακτηριστικό πως οι Ίωνες προσωκρατικοί φιλόσοφοι, στην προσπάθειά τους να προσδιορίσουν τα πρωταρχικά στοιχεία του κόσμου, είπαν ότι αρχή του κόσμου είναι το νερό (Θαλής), ο αέρας (Αναξιμένης) και η φωτιά (Ηράκλειτος). Για να προσθέσουν ότι μέσα τους τα στοιχεία αυτά κρύβουν μια δημιουργική και ζωοποιό δύναμη, που δίνει την ποικιλία των όντων. Απ’ την οποία η θεωρία τους, στη γλώσσα της φιλοσοφίας, ονομάστηκε υλοζωισμός.

Βέβαια, για τους Ίωνες φιλοσόφους, το νερό, ο αέρας και η φωτιά είναι πάντα υλικές αρχές. Ωστόσο, όμως, είναι αξιοπρόσεκτο ότι υπό την μορφή των στοιχείων αυτών υπονοείται ή παρουσιάζεται, στην Αγία Γραφή, και το Άγιο Πνεύμα. Για να κατεβεί, έτσι, ο Θεός στο κορφοβούνι της ανθρώπινης σκέψης και να συνομιλήσει μαζί μας, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των υλικών παραστάσεων.

Το Άγιο Πνεύμα, πέρα από τη φύση και τη σκέψη, είναι συντελεστής και στη δημιουργία της προσωπικής και της κοινωνικής ζωής. Όπου οι καρποί του, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, συνδέονται με τα μεγάλα οράματα του ανθρώπου, όπως η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η δικαιοσύνη, κλπ.

Και τα ευνόητα ερωτήματα, που προκύπτουν είναι:

Αφού υπάρχει το πεντακάθαρο νερό του Αγίου Πνεύματος, γιατί εμείς να πίνουμε τα δηλητηριασμένα βρομόνερα της ακατάσχετης δολοπλοκίας, που μας οδηγούν στα αδιέξοδα των ολέθριων συγκρούσεων; Αφού υπάρχει άφθονο φως και θαλπωρή, γιατί εμείς να παραπαίουμε μέσα στα σκοτάδια και να τουρτουρίζουμε  μέσα στην παγωνιά της υπαρξιακής μοναξιάς μας; Κι αφού υπάρχει ο δροσερός και μυροβόλος αέρας του Αγίου Πνεύματος γιατί, εμείς  να αναπνέουμε την αποπνικτική αιθαλομίχλη  του αγρίου  πνεύματος;

Γιατί, στην προκειμένη περίπτωση, να καθεύδουμε και να ρέγχουμε «άβουλοι και μοιραίοι» μέσα στο βούρκο και το σκοτάδι του κρεματορίου των σιωνοναζιστών πατρώνων των Σαμαράδων και των Στουρνάρηδων!

Παρά τη θανάσιμη ναυτία και ασφυξία, που μας εξοντώνει…

παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com

e mail: yfantis.ilias@gmail.com

Εξυγίανση; Ούτε καν με…κλειστή (την ΕΡΤ)!

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΣΤΟΝ αέρα, απολυμένοι κι απελπισμένοι; ‘Όχι, και ετοιμάζονται για μάχη. Στον πόλεμο Κυβέρνησης-ΕΡΤ και με τους «θεατές» και πάλι διχασμένους και απογοητευμένους.

ΟΣΟ κρατούσαν το πόστο τους (στην υδροκέφαλη ΕΡΤ), «μικροί», «μεγάλοι» και «μέτριοι», διορισμένοι, φυτευτοί και  ουρανοκατέβατοι, είχαν και τα όπλα τους. Και, βέβαια, δεν εννοούμε κάποιους συμβασιούχους είτε δημοσιογράφους με ήθος που σκοτώνονταν στη δουλειά. Δεν είναι το ίδιο π.χ. Κ. Μπλιάτκας και Α. Τριανταφυλλίδης της «ευρωπαϊκής» ΕΤ3 με τα φυτευτά ενεργούμενα σε προσοδοφόρα πόστα και με αστρονομικούς μισθούς στα «Κεντρικά».

ΜΕ τα όπλα τους, λοιπόν, εκείνα τα αστραφτερά, μεγάλου βεληνεκούς και πληρωμένα απ’ τον φορολογούμενο έπαιζαν το παιχνίδι τους. Σε κράτος (εν κράτει), «αγωνιστών» (μπροστάρηδων και μισθοφόρων). Ένας στρατός εξοπλισμένων για δουλειά, αλλά και για αντίδραση. Κι όταν, βέβαια, μιλάνε για «κερδοφόρο» ΕΡΤ, αφήνουν απ’ έξω την υποδομή, έτοιμη και δοσμένη. Τα δις για τον εξοπλισμό του δημόσιου τηλεοπτικού μας φορέα, με  πανάκριβα μηχανήματα και την τελευταία λέξη της ηλεκτρονικής, πληρωμένα απ’ τον φορολογούμενο. Για να εργάζονται οι…πολυπληθείς της ΕΡΤ και ενίοτε να «ξαλαφρώνουν» το αρχείο της.

ΕΚΕΙ, λοιπόν, στον κόσμο εκείνο της πλησμονής των μέσων και των «μέσων», δεν μπορούσες να βγάλεις κουβέντα «αντιεργατική», θα σ’ έτρωγαν ζωντανό. Κι αν ήσουν κυβέρνηση, θα τους είχες απέναντι. Παραταγμένους, πάνοπλους  και αποφασισμένους.  Μπροστάρηδες αμαρτωλούς και μισθοφόρους εντεταλμένους. Για το «σύστημα» με τη νοοτροπία και τους ανθρώπους του.

ΚΑΙ η απεργία; Συνταγματικό και κατοχυρωμένο δικαίωμα, ωστόσο, όπλο για χρήση και κατάχρηση. Βαρύς οπλισμός για τα μεγάλα, η σφεντόνα τους για τα μικρά, πρόχειρα και καθημερινά. Σε τάπωναν ως υπερεξουσία και οι δεκαετίες πέρασαν με «αγώνες» και υποχωρήσεις.

ΠΕΣ, λοιπόν, πως αποφάσιζε κυβέρνηση να βάλει τάξη και πως ξεμυτούσε υπουργός για αλλαγές με…ανοικτή την ΕΡΤ. Θα τον είχαν φάει ζωντανό συνδικαλισταράδες, επιμένοντας στον δικό τους «πολιτισμό». Εξυγίανση με το ασκέρι πάνοπλο σε θέση μάχης; Μάταιος κόπος και τα κρυμμένα λαμόγια με τους φανερούς της εμπροσθοφυλακής θα’ χαν κόψει λαρύγγια και θα φωτογραφίζονταν πατώντας στο πτώμα της «εξουσίας».

ΔΕΝ είναι όνειρο, δεν είναι φαντασία. Είναι εικασία από μια ματιά στο παρελθόν και…πρόγνωση για το μέλλον. Δεν τους είδες; Απολυμένοι και ξεκρέμαστοι, αλλά λυσσώδεις για αντίσταση. Και αμετανόητοι. Σαν να μη συνέβη τίποτα κακό και αρνητικό στην ΕΡΤ-όαση στην Ελλάδα της ρεμούλας.

Εξυγίανση, λοιπόν  με «ανοικτή» της ΕΡΤ; Ούτε με…κλειστή να το διανοηθείς.

Διακύβευμά τους; Η Ελλάδα!

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΚΟΜΜΑ; «Η τρέλα των πολλών για το κέρδος των ολίγων». Κι αν δεν έχουν βαθιές ρίζες τα κόμματα στην Ελλάδα, έχουν οπαδούς και αρχηγούς, πιστούς και κομματάρχες. Και κάποια…κομματόσκυλα όσο η ομάδα «πετάει», πριν το σκάσουν σαν τα ποντίκια.

ΚΑΙ, βέβαια, το κόμμα δεν πιάνει πάντα τον σφυγμό των ψηφοφόρων. Ούτε οι πολιτικοί τα μηνύματα των πολιτών. Κι έχουμε, σήμερα, έναν λαό που το ‘πιασε πού πάμε και κάνει το κουράγιο του, εξαντλεί τις κρυμμένες αρετές του και τις ανοχές. Τη νύχτα δεν κοιμάται για τα προβλήματά του ο πολίτης και τη μέρα αγωνιά για το συνολικό μας πρόβλημα. Το ίδιο και τα…κόμματα! Κατά παράταξη και «ιδεολογία». Σε καιρούς που όλα γίναν «σούπα». Με τις ιδεολογίες στα μουσεία και τους ιδεολόγους  συμβιβασμένους.

ΤΟΥΣ θέλαμε ενωμένους, υπεύθυνους και ομονοούντες. Πάσκισαν για την «Τρικομματική», αναθαρρήσαμε για την…μερική ομόνοια και ποντάραμε σε πιο ελπιδοφόρα κυβερνητικά σχήματα. Για ενιαία φωνή στους έξω, μη μας έρθουν…μέσα, με απαιτήσεις και εκβιασμούς. Μα έπεισαν πως κουβαλούν αναλλοίωτα προγονικά χρωματοσώματα και η (ελληνική) ιστορία γράφει αδιάκοπα τις σελίδες της. Τους θέλαμε στα δύσβατα σοκάκια της δυσκολίας και κάποιοι επέλεξαν την άνετη λεωφόρο της αντιπολίτευσης με την πρακτική της κωλυσιεργίας. Εμείς, ως λαός και ψηφοφόροι  καταθέσαμε το κομματικό μας ταμπελάκι κι αυτοί το γυάλισαν αναβαθμίζοντας τη λύσσα τους για εξουσία.

ΚΑΙ, βέβαια, δεν είναι θέμα του κ. Κουβέλη η «αποχώρηση». Έχει την πολιτική του συνέπεια, διαθέτει και τους συμβούλους του. Και τους (λιγοστούς) οπαδούς του που (τον) πιέζουν πιεζόμενοι. Με θέμα αιχμής και πρόβλημα την ΕΡΤ, αλλά με το μάτι στον ψηφοφόρο. Για κομματική «βελτίωση» και εκτόνωση. Ασφυκτιούσε ο κ. Κουβέλης και το κόμμα του, αλλά το’ χε υποχρέωση να παραμείνει. Με τα μίνιμουμ των ιδεολογικών του απαιτήσεων και το μάξιμουμ της ανοχής του. Έκανε μερικά χιλιόμετρα και κουράστηκε, παραδίδει και μας «παραδίδει».

ΚΙ αν αγνοούμε τους κινδύνους και τα φίδια που μας περιζώνουν, είμαστε σίγουροι (και καθόλου προφητικοί) για το αύριο και την πολιτική συμπεριφορά του κ. Τσίπρα. Επείγεται να κυβερνήσει; Προς το παρόν, συμπληρώνει την πολιτική του (αν)επάρκεια με σχήματα λόγου και λεκτικά πυροτεχνήματα. Αύριο; Θα «βάλλει» κατά της…συμμαχίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Από θέση «αριστερού» και θα’ χει δίκαιο. Ωστόσο, ας θυμηθεί η (λεγομένη) αριστερά το (βρώμικο) ’89 και τα (ταπεινά) κίνητρα των συνεταίρων. Σήμερα, τα πολιτικά τους παιχνίδια έχουν διακύβευμα την ίδια την Ελλάδα. Να το (καλο)σκεφθούν.

Τις φορολογικές σας δηλώσεις, κ. κ. «χρυσοκάνθαροι»!

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΜΑΖΕΨΑΜΕ σ’ ένα…ασκί ό,τι ακούστηκε. Για το θέμα που «καίει», τυραννάει και διχάζει. Λόγια πολλά, περί το θέμα και αποπροσανατολιστικά, όσο να (τους) ξεχάσουμε. Εμείς ως «θύματα», αυτούς (κι αυτές) ως δράστες και ολετήρες. Και μόνο ένα κανάλι, σε ψεσινή εκπομπή του (μας) έβαλε τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων. Με στοιχεία και φωτό. Με τα χιλιάρικα που τσέπωναν ετησίως ή (εξα)μηνιαίως.

ΓΝΩΣΤΕΣ οι «φίρμες», άγνωστοι οι πολλοί (στα μετόπισθεν και  αφανέρωτοι) ηθικοί αυτουργοί. Οι διορισμένοι που διόριζαν κι ίσως μοιράζονταν τα «κέρδη». Γιατί, είναι αδιανόητο να μπαίνουν σε τσέπες του ΕΝΟΣ τέτοιοι αστρονομικοί μισθοί.

ΠΩΣ προσεγγίζεις το δημόσιο ταμείο χωρίς το ταμπελάκι του κλέφτη; Είναι εύκολο, στην Ελλάδα της ρεμούλας και της ατιμωρησίας. Μπαίνεις σε ένα φέουδο, καταλαμβάνεις μια θέση και μοιράζεις χρήμα και προνόμια…ανταποδοτικά.

ΚΑΙ τα πολιτικά αφεντικά; Το’ ξεραν πως με φυτευτούς προπαγανδιστές κάνεις τη δουλειά σου. Κι αν θέλεις παράδειγμα, θυμήσου την πρακτική των κουτοπόνηρων «εκσυγχρονιστών», που διόριζαν αντιφρονούντες(;) για άλλοθι και…εξουδετέρωση των κομματικών τους αντιπάλων. Την κα Παναγιωταρέα στη ΝΕΤ, με δυο αστυνομικούς για προσωπική της φύλαξη(!). Πλουσιοπάροχα αμειβομένη, το ΠΑΣΟΚ…ανεχομένη και βαθέως προπαγανδίζουσα την Ν.Δ. και τον «μεγάλο» (όπως έλεγε) Καραμανλή…αναμιμνησκομένη.

ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ (με το δίκιο τους) οι απολυμένοι, «κλαίνε» οι «πρώην» οικονομημένοι (απ’ την ΕΡΤ) και σήμερα ιδιωτεύοντες, ολοφύρεται και η Αντιπολίτευση. Για τους δικούς της λόγους και με το πρόβλημα εργαλείο στα χέρια της. Κι εμείς; Δεν τους χαλάμε χατίρι. Να μας ξανάρθουν! Να (ξανα)φέρουμε τους ίδιους στα ίδια πόστα και με τα προνόμιά τους ανέπαφα. Τους επικεφαλής (που διόριζαν, υπέγραφαν και παραμένουν…ακρέμαστοι) «επί πώλου», τους «μαθητές» στο κατόπι με τα «ωσαννά» των πιστών. Καμιά αντίρρηση για τον επαναδιορισμό της κας Τσαπανίδου στο πόστο της, επιστροφή των Λυριτζήδων στον «παράδεισο» και της…Σεμίνας έμφορτης με τα χιλιάρικα του ιδρώτα της. Και πώς θα πληρωθούν; Απ’ τα ίδια (άδεια) ταμεία και τους ίδιους με τα αδειανά(;) κεφάλια.

ΝΑ μιλήσουμε σοβαρά. Υπάρχει «τιμωρία». Βγήκαν στη φόρα λίστες και φωτογραφίες χρυσοπληρωμένων, δεν βγήκαν τα συμβόλαια με τις υπογραφές των συμβουλίων που τους διόρισαν, ας βγει και κάτι άλλο. Είναι απαραίτητο, ως κριτήριο, πειστήριο και ντοκουμέντο. Και δείκτης εντιμότητας των χρυσοκάνθαρων της ΕΡΤ. Οι φορολογικές τους δηλώσεις! Την επίμαχη περίοδο και χωρίς τον φερετζέ των (λεγόμενων) προσωπικών δεδομένων. Να το κάνουν οι ίδιοι (και ίδιες), αυτοβούλως και αυθορμήτως. Κάτι θα «κερδίσουν» ηθικά, πέραν εκείνων που κέρδισαν…χειροπιαστά. Μόνο με μια «ποινή» θα τους τα πάρει (ένα μέρος) πίσω.

λάθη αλάθητα!…

Οϊμέ, σε μας τους δύστυχους!

κακό, που ’χουμε πάθει,

 η τρόικα και το ΔουΝουΤου

πάμπολλα κάνουν «λάθη»…

 

Λάθος, που  αδιέξοδους

μας επιβάλουν όρους,

που ’καμαν τους  μισθούς μισούς

και πολλαπλούς τους φόρους.

Λάθος, που η ακάθεκτη

η ακρίβεια τους καλπάζει

και βάρη ανυπόφορα,

απάνω μας  σωριάζει…

Λάθος, που την υγεία μας

ύπουλα υπονομεύουν

και νέων, γερόντων και παιδιών

   το θάνατο γυρεύουν.

Λάθος, που ανεξάντλητη

δείχνουνε κακουργία

καθώς  εκατομμύρια

στέλνουν στην ανεργία.

Λάθος, που με τραπεζικά

και νομικά τερτίπια

χιλιάδες διώχνουνε λαού

απ’ τα δικά του σπίτια.

Λάθος, μεγάλο μίσθαρνα

όργανα  εχθρών μας

εμείς να τα πιστεύουμε

αρωγούς των αναγκών μας.

Αφού ουδέποτε ήθελαν,

όπως λένε, να μας σώσουν,

μα δόλιο  σχέδιο έχουνε

για να μας εξοντώσουν.

Όμως, λάθος, να βγάζουμε

φταίχτες, μόνο τους άλλους!

Όταν εμείς ψηφίζουμε

ληστές και κανιβάλους…

παπα-Ηλίας

«Μικροί» φορολογούμενοι, «μεγάλοι» οι φοροκλέφτες

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΑΝ μας….συγκυβερνούσαν όλοι τους, θα’ ταν διαφορετικά. Δεν τα βρήκαν, κι ήταν φυσικό(!) για την Ελλάδα της διχόνοιας. Με τους πολλούς να το αγνοούν πως βαδίζουμε σε τεντωμένο σκοινί.

ΕΣΤΩ. Κι αν συμβεί το κακό ολοκληρωτικά και ανεπανόρθωτα, κάποιοι θα βρεθούν να κυβερνήσουν τα…χαλάσματα. Και εκλογές θα κάνουν και τα «ζήτω» θα ξανακουστούν. Ξανά τα δανεικά και τα στόματα ανοιχτά για τη μερίδα του έκαστος και των κορακιών τα μακρυχέρια στο ψητό.

ΜΕΧΡΙ τότε, θα μας κυβερνούν οι «τρεις». Πολλοί άσχετοι κι όλοι μαζί χίλιοι δεκατρείς. Με τη φαντασία τους για εισπράξεις πάνω σε έχοντες και μη έχοντες, λες κι είναι το ίδιο. Κι έβαλαν στόχο τους «μικρούς», με τα μεγάλα ψάρια τρυπάνε το δίχτυ. Ανέκαθεν και παντού, εξόχως στην Ελλάδα και κατ’ εξοχήν σε καθεστώτα τριτοκοσμικά.

ΠΡΕΠΕΙ να γεμίσουν τα ταμεία και τ’ αφεντικό…τρελάθηκε. Ξάγρυπνα τα μάτια μη τους ξεφύγει φοροκλέφτης κι ως εδώ καλά. Μόλις τα κλείσουν για μια στιγμούλα, τους ξεφεύγουν κοπάδια τα μικρά ψαράκια, που θα χωρούσαν στην…κοιλιά ενός κύτους.

ΔΕΝ βλέπουμε κι ούτε ακούμε δυσαρεστημένους του κεφαλαίου να τρομάζουν και να σκούζουν. Τα πικρά χαμόγελα (πριν γίνουν κλάμα γοερό) πέτρωσαν στα χείλη του «μικρού». Κακομαθημένος και καθόλου αγνός κι αυτός, που φοροκλέβει, κατά τις δυνάμεις και τον τζίρο του. Αν μπορούσε, θα κατάκλεβε. Όπως τόσοι και τόσοι δεξιοί τότε που «τα’ σκιαζε η φοβέρα» να τους υποδείξεις, «σοσιαλιστές» που τους αγνοούσε κι ο θυρωρός τους πριν βολτάρουν στα σαλόνια και «αριστεροί» που για αριστεροί δεν μοιάζουν και που δεν το’ χαν φανταστεί πως θα τους πέφτει λόγος.

ΝΑ ξανάρθουμε στους ευφάνταστους της «τρισυπόστατης κλπ». Τους καρφώθηκε πως το δέντρο κόβεται με μια μπαλταδιά και ξυλεύονται απ’ τα πελέκια. Τους λες πως σ’ αυτήν τη φάση της προσαρμογής, με φορολογικές συνειδήσεις ανύπαρκτες και με την κρίση απλωμένη, δεν μπορείς να μαζέψεις τα πολλά απ’ τους πολλούς. Με δυο δράμια μυαλό, θα το μεθόδευαν αποτελεσματικά. Με ήπια επίθεση στους «μικρούς» και κατά μέτωπο επίθεση στους…άλλους. Οι μικροί υπάρχουν και (συμ)πιέζονται. Οι μεγάλοι σκάνε στα γέλια βελτιώνοντας με τους μικρούς την…εκμετάλλευση, οι ενδιάμεσοι της μίζας απείραχτοι και το πάρτι συνεχίζεται.

ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ με το μαλακό και σε δόσεις ανεκτές θα τις σήκωνε το φιλότιμο του έλληνα. Φτάνει να’ βλεπε και τους «απέναντι» να…στεναχωρούνται. Τους μεγάλους της φοροκλοπής που αντέχουν και δεν τους αντέχουμε.

Αλλοδαποί φονιάδες και ημεδαπή…αταραξία

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΖΟΥΣΑΜΕ, κοινωνικά, ήρεμοι. Με τους κλεφταράκους και απατεωνίσκους να ταράζουν τα νερά της καθημερινότητας, εγκληματίες να μετρώνται στα δάχτυλα και σπανιότατα φονιάδες να προκαλούν θύελλα συναισθημάτων. «Κλειστοί» στους ξένους και το οτοστόπ, μεσάνυχτα, δείχτη διαπροσωπικής εμπιστοσύνης και δημόσιας ασφάλειας.

ΥΣΤΕΡΑ ανοίξαν’ οι πόρτες. Μπήκαν με τη σέσουλα, βγήκαμε να τους…προϋπαντήσουμε και βροχή τα διαβατήρια. Για την ψήφο τους, για την…ανασφάλειά μας. Κι έγινε η Ελλαδίτσα μας πτυελοδοχείο της Ευρώπης. Στην καθημερινότητά μας που άλλαξε, στον φόβο που στέριωσε στην ψυχή μας, και τριγύρω ο…πολιτισμός τους. Κι ανακατεύθηκαν τα πολλά ξένα σκουπίδια με τα λιγοστά δικά μας. Σκουπίδια ζωντανά και άψυχα. Με τον «Ξένιο Δία» να τιμάται, αλλά η ζωή να εκτιμάται όσο ένα πορτοφόλι, μια κάμερα, ένα ταμείο. Κι άρχισε να μπαινοβγαίνει το σε κορμιά ελλήνων. Σε γειτονιές «επικίνδυνες», δίπλα σε γκέτο, και χιλιόμετρα απ’ τους «ασφαλείς» νομοθέτες μας και τους ενοίκους των βορ. Προαστίων.

ΕΧΟΥΜΕ και την Αστυνομία που καθένας μας τη θέλει στα μέτρα του. Κατά τις αντιλήψεις και την «ιδεολογία» του. Και, βέβαια, μπερδέψαμε την (επιμέρους και κατά περίπτωση) βαρβαρότητα των ΜΑΤ με τη στάση αστυνομικών απέναντι σε αδίσταχτους κακοποιούς.

ΑΡΜΑΤΩΜΕΝΟΙ οι 5 Αλβανοί και το καλάσνικοφ πήρε φωτιά. Νεκρό το παλικάρι της ΕΛΑΣ, άφαντοι οι δειλοί και άνανδροι δραπέτες και το κακό έγινε. Με την Ελλάδα να κλαίει άλλη μια φορά, ωστόσο, μόνο το κλάμα των γονιών είναι θρήνος πραγματικός και διαρκείας.

ΑΚΟΥΣΑΜΕ τον αδερφό του νεκρού. Ήταν συγκρατημένος και ανθρώπινος. Για τον αδερφό στη γειτονιά των αγγέλων. Αποθαυμάσαμε το ήθος του. Κι αν άρπαζε κι αυτός ένα καλάσνικοφ; Θα’ ταν δίκαιο και ανθρώπινο, μιας και ο «πολιτισμός» άρπαξε το όπλο απ’ το εκτελεστικό απόσπασμα και το’ δωσε στον δολοφόνο. 

ΚΙ αν ο ηρωικός αστυνομικός πυροβολούσε πρώτος; Θα’ χε να κάνει με αντιρρησίες  κομμάτων, παρατάξεων και «ιδεολογιών» που το παίζουν ευαίσθητοι, αλλά με ξένο αίμα.

ΚΑΙ πάμε στον κ. Δένδια. Τον περιμέναμε να «βράζει» και να «τάζει». Τη γλώσσα του να βγάζει φωτιές και να υπόσχεται αστυνομικούς. Απ’ τα γραφεία στους δρόμους. Στο κατόπι για ληστές και δολοφόνους. Να τους αρπάζει απ’ τη φύλαξη πολιτικών κι απ’ τα πόστα της λούφας, ανενεργούς και άπραγους και να τους ρίχνει στη δουλειά. Απ’ τις άσκοπες και δαπανηρές σκοπιές της (προληπτικής) αντιτρομοκρατίας.

ΜΙΛΗΣΕ για έναν ήρωα και για ευρώ μισθό, σβήσαν’ τα φώτα κι όλα στη λήθη. Με το κοιλάρφανο να συναντάει τον κόσμο περίτρομο και τη μάνα να θρηνεί ως τα στερνά της.

ΕΡΤ, «η εν πολλαίς αμαρτίαις…»

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ στο θέμα, γιατί όλοι…πέρασαν απ’ την ΕΡΤ, άλλοι «μεγάλωσαν με την ΕΡΤ» κι εμείς, εμείς…πληρώσαμε για την ΕΡΤ. Σε όλα τα κλιμάκιά της, με τα «ανώτατα» σε ρόλο γλεντζέ σε πάρτι «δημοσία δαπάνη». Με τα δυο τους χέρια στο ψητό, το μάτι ορθάνοιχτο μη τους πάρουν το πιάτο και νοήματα μεταξύ τους δίκην πόρνης που συνεννοείται με άλλες του σιναφιού.

ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ τη «λίστα της ντροπής», είδαμε τις ουρές στα συσσίτια, αηδιάσαμε για την Ελλάδα της αρπαχτής, μετρήσαμε νοερά τα χιλιάρικα σε τσέπες «στελεχών» και (μεγαλο)δημοσιογράφων. Και, βέβαια, αποθαυμάσαμε τη φαντασία τους. Για την επινόηση ειδικοτήτων και αρμοδιοτήτων. Κάθε λαμόγιο και (νέο) πόστο, κάθε φυτευτός και θέση κι όλοι μαζί ομάδα αχτύπητη και ανθεκτική στο χρόνο.

ΟΙ παραπάνω…απολυμένοι δεν σκούζουνε, δεν φαίνονται, δεν «κλαίνε». Το κάνουν οι «μικροί». Έτσι συμβαίνει. Όπως «τότε», μη χάσουν την κατσίκα τους ως προλετάριοι και οι έχοντες τα πλούτη τους. Δεν βγήκαν οι «θιγόμενοι» να ξιφουλκήσουν. Ούτε η «κελαηδώσα» κα Τσαπανίδου γιατί…συκοφαντείται, η κα Παναγιωταρέα…παρεξηγημένη να μας εξηγήσει από ποια και πόσα ταμεία (του δημοσίου) εισπράττει.

ΠΑΡΑΤΑΜΕ τα απαρηγόρητα «στελέχη» στις οικονομισιές να κολυμπούν στο χρήμα και ΜΕ δαγκωμένα τα κεκτημένα τους. Πάμε παρακάτω. Σε άλλες τάξεις εργαζομένων, «εργαζομένων» και…εξαφανισμένων της «εν πολλαίς αμαρτίαις κλπ» ΕΡΤ. Σε «ελάσσονες» καριέρες ανθρώπων που δικαιούντο να διοριστούν και να εργαστούν, αλλά το ίδιο και ο…γείτονας που παρέμεινε αδιόριστος. Γιατί; Γιατί δεν είχε πρόσβαση και μέσον. Γιατί άλλο; Γιατί δεν υπήρξε γόνος και κληρονόμος εργαζομένου στην ΕΡΤ.

ΝΑ το κάνουμε σαφές. Όπως οι ευφάνταστοι του ΟΣΕ σοφίστηκαν (κάποτε) και καθιέρωσαν 300 θέσεις «διευθυντών αμαξοστοιχίας» για να βολέψουν τα παιδιά τους, το ίδιο και στην…αθώα ΕΡΤ των πονηρών. «Παρέδωσαν», πριν φύγουν, στα παιδιά τους. Και στους συγγενείς, φίλους και…γκόμενες.

 ΚΑΙ, βέβαια, των φίλων, κολλητών και φιλενάδων οι διορισμοί μέσω «προστάτη» δεν αποδεικνύονται, ούτε εκείνοι ελέω κομματάρχη. Οι…υπόλοιποι αποδεικνύονται. Η συγγενική σχέση αποτυπώνεται στο όνομα και τα λοιπά στοιχεία του ευνοημένου.

ΓΙ αυτό ζητάμε κι άλλη λίστα. Κατάλογο με ονόματα. Εκεί θα «διαβάσουμε» τη σχέση, θα μετρήσουμε τη διαφθορά. Παραπέρα, τη χρονολογία διορισμού για να επιμετρήσουμε την πολιτική διαφθορά και την καφρίλα.

ΑΥΤΟΙ, λοιπόν, και οι προστάτες άφησαν απ’ έξω το ελληνόπουλο που δεν διέθετε διαμεσολαβητή. Και ποιοι απόμειναν; Οι λίγοι/λίγες, «γνήσιοι», χωρίς «μπάρμπα κλπ».

ΟΙ τελευταίοι να προτιμηθούν στην επαναπρόσληψη, μετά το «άναμα» που το θέλαμε ακαριαία μετά το «σβήσιμο».

εθνοπατέρες ή εθνοπροδότες;

Η  χθεσινή Κυριακή ήταν των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου. 

 

Και βέβαια η σκέψη μας πήγε, συνειρμικά, στους τωρινούς πατέρες της Εκκλησίας. Τους οποίους, αναπόφευκτα, συγκρίνουμε με τους αλλοτινούς. Έστω και αν, συνήθως, καθόλου δεν τους αρέσει. Γιατί, συμβαίνει συχνά, αν κάποιος παπάς τολμήσει να κάνει τη σύγκριση αυτή, να κατηγορείται ότι στρέφεται εναντίον των δεσποτάδων. Και, με βάση την ασύδοτη δικαιοδοσία τους, να του κάνουν το βίο αβίωτο.

Αλλά, πριν, στο κείμενο αυτό, ασχοληθούμε με τους εκκλησιαστικούς πατέρες, ας επιχειρήσουμε να ασχοληθούμε με τους, λεγόμενους, εθνοπατέρες. Για να ιδούμε ποιος είναι ο ρόλος τους, ο διαχρονικός, αλλά και ο τωρινός.

Ασφαλώς κάποιοι-ελαχιστότατοι-έζησαν και πολιτεύτηκαν ως αληθινοί εθνοπατέρες. Όπως για παράδειγμα ο Καποδίστριας: Ο οποίος, όταν ο γιατρός του τον συμβούλεψε να βελτιώσει την διατροφή του, απάντησε:

«Ουδέποτε θα επιτρέψω στον εαυτό μου βελτίωση της τροφής, αν δεν βεβαιωθώ ότι δεν υπάρχει ούτε ένα Ελληνόπουλο, που να πεινάει»!

Αλλά κι ο Πλαστήρας. Που ζούσε στο ενοίκιο.  Και, όταν του ανέφεραν ότι του βγάλανε στεγαστικό δάνειο, τους μάλωσε, λέγοντας:

«Με τι μούτρα, ρε, θα βγω στο δρόμο, αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;».

Για συγκρίνετε, λοιπόν, την ευαισθησία του Καποδίστρια και του Πλαστήρα με την αναλγησία και αναισθησία  των σημερινών  πολιτικών! Που βλέπουν τα παιδιά να λιποθυμούν από την πείνα και το λαό να υποφέρει και να αυτοκτονεί από απελπισία. Και, με αβυθομέτρητη παχυδερμία, τους πετάνε, κατάμουτρα το διαβόητο: «μαζί τα φάγαμε»! Όταν η πραγματικότητα φωνάζει ότι ενήργησαν βάσει προδιαγεγραμμένου δολοφονικού σχεδίου.

Γεγονός, που σημαίνει ότι δεν δικαιούνται, σε καμιά περίπτωση, τον τιμητικό τίτλο του εθνοπατέρα, παρά μόνο του εθνοπροδότη και του εθνοδολοφόνου.

Γιατί, ακριβώς, ειδεχθής δολοφονία είναι η ανεργία ενός και μισού εκατομμυρίου ανθρώπων. Η κατακρεούργηση των μισθών και των συντάξεων. Με τον παράλληλο πολλαπλασιασμό των φόρων, ακόμη και σε βάρος των παιδιών. Η καλπάζουσα ακρίβεια των τροφίμων και των φαρμάκων. Με την ταυτόχρονη καταβαράθρωση και εξαθλίωση των ασφαλιστικών οργανισμών και του συστήματος υγείας. Οι πλειστηριασμοί, ύστερα απ’ την παγίδευση των δανειοληπτών σε δολοφονικά οικονομικά αδιέξοδα. Και ασφαλώς οι, εξαιτίας όλων αυτών και πολλών άλλων δολοφονικών μέτρων, αυξανόμενες αυτοκτονίες!

Ο Πλαστήρας ντρεπόταν γιατί οι φίλοι του κατάφεραν να του βγάλουν ένα στεγαστικό δάνειο. Ενώ αυτοί, ύστερα από τέτοιο παραλήρημα καταχρήσεων δεν ντρέπονται να ποζάρουν απ’ τα τηλεοπτικά παράθυρα. Απ’ τα οποία τους προβάλλουν κάποιοι αδιάντροποι ενορχηστρωτές της παραπλάνησης του λαού, δημοσιογράφοι. Ενώ οι εξίσου προδότες ψηφοφόροι τους δεν ντρέπονται να τους χειροκροτούν και να τους ζητωκραυγάζουν. Καθώς πηγαινοέρχονται, σαν μαριονέτες από κόμμα σε κόμμα. Ανάλογα με το κατά πού φυσάει ο άνεμος των επικυρίαρχων ναζιστών και σιωνιστών. Φτύνοντας αυτούς, που πρωτύτερα έγλειφαν και γλείφοντας  αυτούς, που προηγουμένως είχαν φτύσει!… …

Συγκρίνετε, τώρα,  αν θέλετε τον Καποδίστρια και τον Πλαστήρα και με τους τωρινούς πατέρες της Εκκλησίας. Για να διαπιστώσετε ποια άβυσσος ηθική και πνευματική  τους χωρίζει. Όπως βέβαια και με τους αλλοτινούς Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και τους Προφήτες. Που εδώ και, σχεδόν, τρεις, περίπου, χιλιάδες χρόνια έκαναν παρεμβάσεις στο θρησκευτικό, αλλά και το κοινωνικό γίγνεσθαι, που οι, λεγόμενοι, σήμερα  πατέρες δεν τολμούν ούτε καν να τις διανοηθούν.

Προσέξτε, λέει, ο Παύλος (Πράξεων: Κ, 16-18 & 28-36) στους κληρικούς της Μιλήτου και της Εφέσου,  τη στάση σας απέναντι στο λαό. Γιατί θα εμφανιστούν λύκοι αχόρταγοι, που δεν θα λυπούνται καθόλου το λαό! Όπως, ακριβώς συμβαίνει στις μέρες μας. Οπότε, από εκκλησιαστικής πλευράς, υπάρχει ένα στοιχειώδες δίκτυο ελεημοσύνης, που βασικά είναι καρπός της προσφοράς του λαού. Αλλά παράλληλα αιωρείται και ένα πελώριο ερωτηματικό και σκάνδαλο:

Δεδομένου ότι η ελεημοσύνη έχει προορισμό να ανταποκριθεί στις ανάγκες των αρρώστων και των αναπήρων. Αλλά για τους υγιείς και ιδιαίτερα τους νέους, για τους οποίους το δικαίωμα της εργασίας και της οικονομικής αυτάρκειας είναι ιερό, συνιστά αντιμετώπιση εξευτελιστική και ατιμωτική. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν οι εθνοπροδότες πολιτικοί έχουν νομιμοποιήσει την πολυεπίπεδη δολοφονία της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας. Πειθόμενοι «τοις ρήμασι» αλλά, όπως φαίνεται, και τοις χρήμασι των τοκογλύφων.…

Και, ενώ διαδραματίζονται ενώπιόν μας αυτά τα  φοβερά και πρωτοφανή, οι εκκλησιαστικοί πατέρες, αντί να επιστρατεύσουν το φραγγέλιο της δικαιοσύνης, παραμένουν προκλητικά απαθείς. Και κάποτε εμετικά δουλοπαθείς. Όταν στηρίζουν τους εθνοπροδότες και φθάνουν στο κατάντημα ν’ απαγορεύουν αναφορές στα κακουργήματα των Γερμαναράδων. Γεγονός που σημαίνει ότι , κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν δικαιούνται να λέγονται πατέρες. Γιατί, όπως λέει ο Χριστός, κανένας πατέρας δεν δίνει στα παιδιά του πέτρες, όταν του ζητάνε ψωμί, ούτε, όταν του ζητάνε ψάρια, τους προσφέρει φίδια…

Και, στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχουμε να κάνουμε με συνηθισμένα φίδια, αλλά με άκρως θανατηφόρες κόμπρες και κροταλίες!

παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com

e mail: yafantis.ilias@gmail.com

ΕΡΤ και…BBC, RAI, ZDF

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ σώζεται η Ελλάδα. Πιασμένοι στο χορό, νομίσαμε πως ήταν γλέντι κι είναι του Ζαλόγγου. Και περιμένουμε το μάννα εξ ουρανού, με την φυγοπονία μας, τις «αρχές» και τις συνήθειες. Ένα χέρι να μας σηκώσει, «αγέρι να φυσήξει να μας πάει μακριά». Βουλιάξαμε στην κρίση, έπεσε το χέρι να μας σώσει (με το αζημίωτό του) και το δαγκώνουμε, μιας και «του έλληνα ο τράχηλος κλπ». Ωστόσο, η ανεμελιά έχει το τίμημά της, η μαγκιά πληρώνεται.

ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ κομματισμού και «λευτεριάς». Μερόνυχτα σχεδιασμών της κορυφής για να κοροϊδέψει τη βάση, χωρίς(;) η τελευταία να το αντιλαμβάνεται. Με την εξουσία να σκαρφίζεται κόλπα, αλλά και τον κουτοπόνηρο κομπάρσο της να προσδοκά, με την ανταλλακτική σταθερά του (ψηφοδέλτιο) στο χέρι. Το κόμμα να γέμιζε την κάλπη με ψηφοδέλτια της πελατείας του κι η Ελλάδα σε ξύλινα πόδια δανεικών. Καθένα μας πώς να (ξε)γελάσει τον διπλανό, σε συνθήκες απόλυτης ελευθερίας που τη θέλαμε…περισσότερη, και δημοκρατίας στα μέτρα και τις προτιμήσεις εκάστου.

ΕΤΣΙ πορευτήκαμε. Με τον φασισμό της ανυπακοής που τον νιώσαμε για απελευθέρωση. Για να μουντζουρώσει με την πινελιά κι απ’ το επίπεδό του ο κάθε αμόρφωτος, απείθαρχος και ανυπάκουος το πορτραίτο της σημερινής Ελλάδας, που ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί.

ΚΑΙ πάμε στο μείζον θέμα της εθνικής μας τηλοψίας, με το «σβήσιμο» της ΕΡΤ που μας ρίχνει στην αγκαλιά ιδιωτικών(;) συχνοτήτων. Βιώσαμε την (ιδιωτική) τηλεοπτική αλητεία σε εκπομπές φαιμοηρίδων με τη φούστα επιμελώς ανασηκωμένη, κίναιδων σε (συμ)παράταξη και τηλεμάχων για τηλεθέαση. Καιρός για το δημόσιο άπλωμα της κρατικής μέριμνας, σε επίπεδο ενημέρωσης, πολιτισμού και ψυχαγωγίας. 

ΘΑ τα κατάφερνε η ΕΡΤ με (πολύ) λιγότερους και με τους άρπαγες σε απόσταση ασφαλείας. Με τον συνδικαλισμό σε χέρια έντιμων με μυαλά ακομμάτιστα. Και τώρα τι κάνεις; Συνεχίζεις με υπεράριθμους και με τον κ. Καλφαγιάννη (Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ) να παραπέμπει στην…Ευρώπη του BBC, RAI και ZDF, λες και τα κουμαντάρουν Καλφαγιάννηδες; Συναινούμε στην ιδέα της επαναπρόσληψης των υπεράριθμων σε άλλους κλάδους του δημοσίου, αλλά δεν διαθέτουμε φερέγγυο Κράτος και κατανοούμε την αγωνία των απολυμένων.

ΤΙ να ζητάνε, άραγε τόσοι έξω απ’ την ΕΡΤ «γνήσιοι» κι ολόγυρα οι «βάρβαροι συναθροισμένοι»; Είδαν πως σώθηκαν οι δαυλοί και οι πέτρες για να «(ξανα)καεί η Αθήνα» αλά 2008, είδαν κι απόειδαν πως δεν ξεχύνονται για λαοθάλασσα οι (δίκαια) δυσαρεστημένοι και αγανακτισμένοι  και τρέχουν από…παρέα σε παρέα. Με τα ψευδεπίγραφα περί συμπαράστασης και τα…μύχια και ανομολόγητα για εκλογές.

Και…μοιρασιές στο φέουδο της ΕΡΤ

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ αμφισβητήσαμε την ΕΡΤ, ως αναγκαιότητα ύπαρξης και λειτουργίας της. Ούτε το επίπεδο και την ποιότητα των εκπομπών της. Η πολυανθρωπία της ενοχλεί που πρεσάρει τον φορολογούμενο θυμίζοντας «εργαζόμενους» της Βουλής. Οι «υπογραφές» ανθρώπων που εργάστηκαν για μια ολιγόλεπτη δημιουργία. Πολλά τα ονόματα, οι ειδικότητες, τα ανοιχτά…στόματα για να τραφούν με τα «εθνικά» δανεικά μας κι απ’ τον ιδιωτικό (υποχρεωτικό) οβολό μας.

ΕΝΟΧΛΕΙ η σκέψη πως διαχρονικά και σε όλα σχεδόν τα επίπεδα εργαζομένων της, έπεφτε το (ψιλο)μέσον. (Δεν μιλάμε για την καθαρίστρια και για τον τεχνικό, είτε δημοσιογράφο των 1000 ευρώ). Ζευγάρια με βίλες και κομπόδεμα ελέω του βουλευτή του παρελθόντος με τα «κατόπιν ενεργειών μου», με την κομματική ισχύ, την παραταξιακή υπεροχή και την «ιδεολογία» ξέχειλη σε μυαλά και συνειδήσεις.

ΚΑΙ η διαφθορά; Πού τη συναντάς, τροφαντή, δυσειδή και όζουσα; Την εντοπίζεις σε ανώτερα και ανώτατα κλιμάκια. Με τους φυτευτούς των κυβερνήσεων να διαμοιράζουν πόστα και χρήμα, και τους παρακείμενους κομματικούς αντιφρονούντες(;) σε ένοχη σιωπή διαρκείας.

-Πήραμε τις εκλογές, καιρός για μοιρασιές.

-Κι εγώ που κόλλαγα αφίσες;

-Πάρε το μερδικό σου και ο μισός μισθός (σου) δικός μου. Θα μου δίνεις τα μισά.

-Για πόσο;

-Μέχρι που θα κρατάς το πόστο.

-Κι αν μας τσακώσουν;

-Κανένας δεν βλέπει χέρια κάτω απ’ το τραπέζι. Μα, κι αν μας πιάσουν, μέχρι να μας «κρεμάσουν» θα’ χουμε…πεθάνει.

ΑΥΤΑ και το κοντέρ μηδενίστηκε. Αν το ρύθμιζες, θα το κοίταζες αδιάφορα σαν «πειραγμένο» από χέρι επιτήδειου και ανθεκτικού στον χρόνο. Και τώρα; Παρατάμε την αξιοπιστία των κυβερνήσεων στην αγκαλιά των πολιτικών μας, ψάχνουμε την κρατική σοβαρότητα (και) στους εξαπατημένους συμβασιούχους του, μοιραζόμαστε την πίκρα των απολυμένων της βάσης και…χαιρόμαστε για τα αχρηστεμένα και ανενεργά(;) λαμόγια με τις βρωμοδουλειές τους. Και ψάχνουμε για εγγυήσεις. Τις βρίσκουμε, δυστυχώς, ανώμαλα και αφύσικα στους ξένους με την Τρόικα τους και με την πρόθεση να μας εξευρωπαΐσουν. Άθελά μας και με το αζημίωτό τους.

ΜΗ μιλάς, λοιπόν, για…εξυγίανση με τη μαλθακότητα των «εξυγιαντών» και απαλό χάιδεμα του βελούδου. Θυμίζεις «Ολυμπιακή» που φούσκωσε τσέπες «ειδικών», «Ολυμπιακά» που σκουριάζουν (κανένας τους στη φυλακή και η κα Γιάννα να μοιράζει…εγκεφαλικά), θυμίζεις Ελλάδα που δεν σιάχνεται με «πρέπει», νουθεσίες και ικεσίες. 

Τρωκτικά (και της ΕΡΤ) με κατοχυρωμένα προνόμια

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΜΕ την Πατρίδα που μας…απόμεινε. Να φερθούμε πατριωτικά. Είναι το ζητούμενο σε ώρες κινδύνου και δεν κινδυνολογούμε. Κι ούτε (φακελωμένοι παιδιόθεν) «δεξιοποιηθήκαμε» ξαφνικά και…συμφεροντολογικά.

«ΞΕΡΕΙΣ να κρύψεις; Κλέψε!». Παλιά η ρήση, με τον συμβολισμό και την πρακτική της. Κι αν δεν θα βγάλεις άκρη με τον κ. Τσοχατζόπουλο, είναι γιατί ο κρυψώνας (των «Υπεράκτιων») είναι πατέντα αγνώστου και συνιστά παγκόσμια πρακτική.

ΑΝ «δεν συνέβη τίποτα» με το Βατοπέδι και πετάνε πάνω μας οικονομημένοι με λευκά φτερά σαν αγγελούδια, είναι γιατί κατείχαν την «τέχνη». «Όσο αυτός μιλούσε για την εντιμότητά του, εμείς μετρούσαμε τα ασημικά μας», αλλά τι σημασία έχει; Και να τον γράπωνες επ’ αυτοφώρω, θα επέμενε μέχρι θανάτου για την αθωότητα και το…ήθος του. Και για το νομότυπο των ενεργειών του (που φαίνονται), αποκρύπτοντας την καίρια στιγμή.

ΚΑΙ, βέβαια, δεν είναι τα εργαλεία του κάθε κλέφτη ο λοστός και το φανάρι. Τον αναβαθμισμένο (μεγαλο)κλέφτη των σαλονιών και των γραφείων, μεταμορφωμένο σε σουπιά που αμολάει μελάνη κι άλλοτε χταπόδι με πλοκάμια στη θάλασσα του δημόσιου πλούτου, δεν τον ξεχωρίζεις από μακριά. Μα κι αν τον δεις κατάματα, δεν θα ψαχουλέψεις τη λεία του. Προστατεύεται από τοίχο κι αυτός από τείχος. Για γενόμενες αμαρτίες του και για μελλοντικές. Στις ίδιες πατημασιές που δεν αφήνουν ίχνη.

ΤΑ τρωκτικά της ΕΡΤ δεν διακρίνονταν για την…αφέλειά τους. Το’ στησαν με σιγουριά και εξασφαλισμένα κέρδη ως πατρίκιοι εν μέσω πληβείων. Από μπετόν αρμέ, σε κάστρο άπαρτο(;). Κι ύστερα; Μιλάς για…Λυριτζήδες του χιλιάρικου ημερησίως που σαχλαμάριζαν στην πρ. ΝΕΤ, ενίοτε σκαλίζοντας τη μύτη τους; «Να μη μας τα’ διναν-δεν τα κλέψαμε» και σε αποστομώνουν. Το πας στα τρωκτικά τα μεταμορφωμένα σε συμβούλους και «ειδικούς» που…σκοτώνονταν στη δουλειά μη προλαβαίνοντας να τσεπώσουν το μάτσο με χιλιάρικα; «Μας τοποθέτησαν νόμιμα συμβούλια και επιτροπές με τζίφρες και υπογραφές» και…καθαρίζουν. Αυτά, λοιπόν, δεν «κόβονταν» με «ανοιχτή» την ΕΡΤ και λειτουργούσα με τους κανόνες και τη νομοθεσία της.

ΚΙ αν τους άρπαζες τη λεία απ’ το στόμα καταργώντας προνόμια και δικαιώματα με την ΕΡΤ ανοιχτή. Θα προσέφευγαν σε όλες τις βαθμίδες των δικαστηρίων. Με τους καλύτερους δικηγόρους και με τον νόμο υπό μάλης. Για να λάμψει η αλήθεια τους και να θολώσει το μάτι μας. Μέχρι να αγριέψει για τους εντός των τειχών χρυσοκάνθαρους, που θρηνούν στο γκρεμισμένο κάστρο τους. 

ΚΑΚΟ που έσβησαν τα φώτα, αναγκαίο για «νομική» απελευθέρωση, αλλά καλύτερα να’ ταν στιγμιαίο.

ΟΣΟ για τους «συμπαραστάτες» ανάμεσα σε γνήσιους; Καθένας με τις προσδοκίες του. Ενίοτε και με (ανομολόγητα) σχέδια.

Συμπαράσταση στην ΕΡΤ (και μόνο)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΝΑ δούμε και τις δυο όψεις (του νομίσματος) επιμένοντας στο θέμα. Δεν είμαστε πολιτικοί μη…γίνουν εκλογές-είμαστε πολίτες. Με το κομματικό ταμπελάκι ακυρωμένο όσο η Ελλάδα λοξοκοιτάει τον γκρεμό, και για ό,τι καλύτερο. Αυτοί δικαιούνται(;) να κερδίζουν κι εμείς να διαμαρτυρόμαστε, ως φορολογούμενοι (και όχι μόνο). Και ποιοι είναι αυτοί; Οι μεν (δημόσιοι βολεμένοι) και οι δε (άρπαγες ιδιώτες).  

ΚΑΙ, βέβαια, φαίνεται πρωτοφανής η κινητοποίηση του κόσμου, με στοιχεία…λατρείας στους απολυμένους. Λες να συμπαρίσταται στην απολυμένη καθαρίστρια και στον δημοσιογράφο των 850 ευρώ της ΕΡΤ; Μπράβο του. Για το απολυμένο κομματόσκυλο, το φυτευτό και «προστατευόμενο» σε προσοδοφόρο πόστο; Ντροπή του! Και ποιοι απόμειναν; Οι διαπλεκόμενοι της κορυφής. Ακριβοπληρωμένοι και αλληλοϋποστηριζόμενοι διευθυντάδες, σύμβουλοι και «ειδικοί». Ανακάλυψαν τον  επίγειο παράδεισο με τις ηδονές του, «δημοσία δαπάνη» συντηρούμενο και χωρίς(;) ημερομηνία λήξης.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για…παρεξήγηση. Δεν ευαισθητοποιήθηκε ο κόσμος για την κα Μπίλιω (κατά κόσμον Τσουκαλά) και για τον κ. Παπαδόπουλο που δεν θα πίνει «στην υγειά μας». Για την ΕΡΤ που έκλεισε το πήρε κατάκαρδα! Για το «μαύρο» στο γυαλί της εθνική μας τηλοψίας, ανατριχιάζοντας με την ανάσα των ιδιωτών-εμπόρων του είδους- στο σβέρκο του.

ΚΑΙ αν δεχτούμε πως η συμπαράσταση είναι ανταποδοτική, γιατί να μη θυμηθούμε τα…δάκρυα των βολεμένων της ΕΡΤ για τους απολυμένους σε κανάλια που στέρεψαν (Alter και βαλε…), περιοδικά που ανέστειλαν την έκδοσή τους και εφημερίδες που έκλεισαν;

ΚΑΙ πάμε στους…πονόψυχους ιδιώτες καναλάρχες. Με την πρωτοφανή συμπαράσταση στους απολυμένους και χειμαζόμενους της ΕΡΤ. Με τα κέρδη τους και με τα χρέη τους. Βλέπουμε πνιγμένους στο…συναίσθημα τους μαγαζάτορες των ιδιωτικών μας καναλιών και ραγίζει η καρδιά μας. Πόσο τους είχαμε παρεξηγήσει…

ΑΚΟΥΣΑΝ το καμπανάκι, τα ζύγιασαν με τον Σαμαρά που δεν χωρατεύει, το  χώνεψαν πως το Κράτος ξυπνάει και πως η κρίση δεν αστειεύεται. «Λες; Λες να μας κλείσουν, αν δεν τους ξοφλήσουμε; Να ψάχνουμε για την απολεσθείσα συχνότητα στην κόλαση, στερημένοι απ’ τα μεγαχέρτζ του χαμένου παραδείσου, αν δεν καλύψουμε τα εργοδοτικά μας στα Ταμεία;». Οι σφυγμοί ανέβηκαν, οι μύτες κατέβηκαν και χώθηκαν οι ιδιώτες (εργαζόμενοι και αφεντικά) στην αγκαλιά των απολυμένων. Για δήθεν συμπαράσταση την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενοι. Σε κοινή γραμμή, αυτοί που έτρεχαν σε γραμμές παράλληλες.

Ο ΦΟΒΟΣ ενώνει, η μοιρασιά (των κερδών) διχάζει και η ζωή συνεχίζεται. Με τους περιβόητους μπροστά στον κίνδυνο να ΜΗΝ κάνουν πια παιχνίδι σε γήπεδο δικό τους και με διαιτητή πουλημένο.

ια…«Μικράν και έντιμον Ελλάδα»(!)

Του Θανάση Νικολαΐδη

 «ΜΕΓΙΣΤΗΝ αριθμός κέκτηται δύναμιν» κι είναι ώρα για αριθμούς και στοιχεία. Μην κουραζόμαστε με λόγια παραπανίσια-όλα ειπώθηκαν σε επίπεδο ποιοτικό. Καιρός για αποδείξεις. Με το νόμισμα αναποδογυρισμένο και για τις δυο του πλευρές. Όφειλαν να «ευπρεπίσουν» την ΕΡΤ και την καταργούν! Με τα νεφελώδη περί αδιαφάνειας και σπατάλης, χωρίς να καθιστούν διαφανή (και χειροπιαστά) τα σημερινά δεδομένα της. Ας πάμε λίγο στο…μέλλον.

ΝΑ τους αποκωδικοποιήσουμε; Δεν είναι δυνατό στο σύνολό του(ς) και με ακρίβεια. Το πάνε για «Μικράν και έντιμον Ελλάδα» που οδηγεί σε Βατερλώ και μικρασιατικές καταστροφές-το’ χουν μέσα τους-κι ας μας έλειψε ο…Κεμάλ και οι «Σύμμαχοι».

ΑΥΡΙΟ, με την «επανεκκίνηση»(;), θα ‘χουν το δικαίωμα να αγοράσουν μετοχές (και) ιδιώτες! Στο όνομα της διεύρυνσης και των ιδιωτικοποιήσεων. Με δημόσια την (καινούρια) ΕΡΤ και ημικρατική, μέχρι το γλίστρημά της σε ιδιώτες, ολοσχερώς και ανεπιστρεπτί. Και τότε, βέβαια, δεν θα σπεύσουν να τις αγοράσουν άνθρωποι των συσσιτίων και των…κάδων. Θα τις γραπώσουν ιδιώτες με βαρύ κομπόδεμα. Σαν τον...χασάπη σε ρόλο παραγωγού ταινίας, ωστόσο, από εκείνους που γεύτηκαν τη γλύκα της εξουσίας μέσω των ΜΜΕ από ρόλο καλανάρχη.

ΚΑΙ τι όφειλαν να πράξουν οι θιασώτες της «Μικράς και εντίμου Ελλάδος»; Πώς θα έπειθαν και τον τελευταίο για τις αγαθές προθέσεις και την αγνότητά τους; Να μας έριχναν…κατάμουτρα τα στοιχεία της κακοδαιμονίας της (υδροκέφαλης και κακοδιοικούμενης) ΕΡΤ. Με τα συμβόλαια και τις υπογραφές διαπλεκόμενων που ρήμαζαν τα ταμεία της, μονίμως γεμάτα απ’ τον (υποχρεωτικό) οβολό μας. Λογαριασμό για τα…κέρδη της από «Γιουροβίζιον» και άλλες αηδίες.

ΤΙ άλλο; Λίστα με τους μισθούς και τα ονόματα «αξιωματούχων»-ολετήρων της, πριν κάψει τα χλωρά με τα ξερά ρίχνοντας στον Καιάδα εργαζόμενους, «εργαζόμενους», κηφήνες και ηγεμονικά αμειβόμενους. Κι είναι σίγουρο πως τους τελευταίους θα τους επαναπροσλάβει «εν καιρώ τω δέοντι», γιατί οι δυνάμεις της διαπλοκής είναι ισχυρές και αθάνατες στην Ελλάδα της «νόμιμης» αρπαχτής.

ΚΑΙ τι να’ καναν μπροστά στη «βία» της Τρόικα για απολύσεις; Να γύριζαν την…αδειανή κεφαλή τους προς τη βουλή των «εργαζομένων». Σπίτι τους και επαναπρόσληψη στο 1:20 τους (τόσοι απαιτούνται) και με νόμιμες διαδικασίες. Με τη φάτσα του κ. Σιούφα και της κας Μπενάκη προφίλ και ανφάς.

ΚΑΙ τώρα; Μας ρίχνουν στα δόντια ιδιωτών. Θα μας κατασπαράξουν ως τηλεθεατές της «ενημέρωσης, αγωγής και ψυχαγωγία μας».

(Αύριο η συνέχεια)

Το «ναυάγιο» και οι αυτουργοί του

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΑΠΟΤΥΧΙΑ, κι εμείς ψάχνουμε την αιτία της σαρώνοντας, ως παρατηρητές (και μόνο) τα επίπεδα, καχύποπτοι για τους πάντες, ακόμα και για τον…εαυτό μας. Θα φτάσουμε στις ευθύνες του «λαού του μικρού του μέγα», ξεκινώντας από ψηλά. Εκεί όπου φτιάχνονται σχέδια και χαράζονται πολιτικές. Για την Ευρώπη των «μακρινών» Αμερικανών που λειτουργεί ως εξάρτημα για τα συμφέροντά τους, πριν το πετάξουν στα σκουπίδια.

ΔΕΝ βρισκόμαστε στα χρόνια του ψυχρού πολέμου και των (φανερών και κρυφών) ανταγωνισμών. Τους βλέπαμε «μεγάλους» (επειδή είμασταν γονατιστοί), σήμερα γίναν’ ένας που κουμαντάρει τον κόσμο, ως τρανός, μοναδικός αφέντης. Με τη στρατηγική του, αλλά και με τις…Νατοϊκές του βόμβες, αν χρειαστεί και «όπου δει». Με τους λαούς να πιστεύουν(;) πως υπάρχει ελπίδα για αναβίωση της κομμουνιστικής Ρωσίας και πως η Κίνα είναι «αφύλαχτη» και ανεξέλεγκτη. Έχει τον κρυφό(;) σκιτσογράφο της η σημερινή εικόνα του κόσμου, υπάρχουν σχέδια για το μέλλον και η γεωστρατηγική έγνοια και επίβλεψη των ΗΠΑ καλύπτεται με επιχειρησιακές δραστηριότητες. Με το ψευδεπίγραφο ταμπελάκι των οικονομικών αναζητήσεων.

ΠΑΜΕ στην «τηλεκατευθυνόμενη» Ευρώπη των γερμανικών και άρα ανθελληνικών συμφερόντων; Δεν φοβούνται οι Ευρωπαίοι «μην έρθουν οι Ρώσοι», αλλά δεν…σκίζονται για τα θησαυροφυλάκιά τους. Κίνησε τους μοχλούς της αντιρωσικά η Ευρώπη, γύρισε το τιμόνι, το καράβι στα βράχια και το αέριο εξανεμίστηκε.

ΝΑ πάμε στο…ημέτερο (λεγόμενο) κεφάλαιο (βιομηχανικό, εφοπλιστικό) με τους…άξιους εκπροσώπους του; Οι έλληνες λεφτάδες μπορεί να χρωστάνε στη ΔΕΠΑ, ωστόσο, βγάζουν έξω τα λεφτά τους και δεν τα ξαναμπάζουν για επενδύσεις στην Ελλάδα που τυχαίνει να’ ναι και πατρίδα τους.

ΚΑΙ, βέβαια, όλοι οι παραπάνω, άρα και οι Ρώσοι, κάτι ξέρουν από «εργασιακά» δεδομένα στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας, της κομπίνας και της αρπαχτής. Λες να μην το’ μαθαν πως «δημόσιοι» λειτουργοί εξασφάλισαν το μέλλον των παιδιών τους με αρπαχτές από μίζες, φακελάκια και προμήθειες; Να μη μέτρησαν μέρες απεργίας «εργαζομένων» και λάβαρα συνδικαλιστών στον «αγώνα»; Να μην είδαν (περι)κυκλωτές της Ακρόπολης και μπλόκα σε λιμάνια;

ΚΑΙ, βέβαια, η πολιτική των διχασμένων πολιτικών μας δεν είναι άσχετη με το…ναυάγιο. Η Αντιπολίτευση επιχαίρει και θα…(κατα)δικάσει τους «ξεπουλητές», όταν και αν έρθει στη βασιλεία των ουρανών.

ΩΣΤΟΣΟ, «επιτυχία είναι να πέφτεις από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου» (Τσώρτσιλ). 

χριστιανοδημοκρατικά και χριστιανοφασιστικά…

 

Νέα κόμματα, κομματίδια, κομματάκια, αποκόμματα έρχονται, διαρκώς, στο προσκήνιο της πολιτικής κονίστρας:

Κάποιοι απ’ αυτούς ήταν ενταγμένοι στα πολιτικά, οικονομικά και  δημοσιογραφικά σούπερ-μάρκετ ναρκωτικών και δηλητηρίων, που μεθόδευσαν τη σημερινή μας εξαθλίωση. Που, σε κάποια στιγμή άρπαξαν από μια βάρκα και δραπέτευσαν-δήθεν ή πραγματικά ο χρόνος θα δείξει- απ’ το ληστρικό πλεούμενό τους. Και έγραψαν πάνω στις βάρκες τους επιγραφές κατάλληλες να ξαναπαγιδεύσουν-«παλιά τους τέχνη κόσκινο»- στα δίχτυα τους τον αφελή και εύπιστο λαό. Που, όταν τις μεταφράσει κανείς στη γλώσσα της πολιτικής αναξιοπιστίας  μιλούν για…νέες νύχτες, για σχέδια των μεγάλων γαστέρων, για συμπαιγνίες με τους καρχαρίες, κλπ, κλπ, κλπ…

Βέβαια δεν υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος να ασχολείται κάποιος με όλη αυτή την ποικιλία των, μέχρι πρότινος, ολετήρων και τώρα επιδόξων «σωτήρων» μας. Προκαλεί όμως, από θρησκευτικής πλευράς, ενδιαφέρον το «χριστιανοδημοκρατικό κόμμα» του κ. Νικολόπουλου.

Όπως είχα επισημάνει, σε προηγούμενο άρθρο («η αληθινή δημοκρατία», «Χωνί», 19-5-13), η δημοκρατία και ιδιαίτερα η χριστιανική δεν είναι κάποιο αλλοπρόσαλλο κατασκεύασμα. Όπως ήταν και είναι, κατά κανόνα, απ’ τ’ αρχαία χρόνια, μέχρι σήμερα, κάποιες, λεγόμενες, δημοκρατίες. Ούτε είναι μια κάποια ουτοπία. Δεδομένου ότι πήρε σάρκα και οστά στην πρώτη χριστιανική κοινωνία.

Η αληθινή αυτή δημοκρατία είχε, όπως ξανάχουμε πει, ως βασικό της άξονα την κοινωνική δικαιοσύνη και, πιο συγκεκριμένα, την κοινοκτημοσύνη. Αφού, όπως μας  λένε οι Πράξεις των Αποστόλων (Δ, 32-35), «είχαν όλοι μια ψυχή και μια καρδιά. Και κανένας τους δεν έλεγε για κάτι ότι είναι δικό του. Αλλά ήταν όλα για όλους κοινά. Όπου ο καθένας πρόσφερε ανάλογα με τις δυνάμεις του και έπαιρνε ανάλογα με τις ανάγκες του. Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένας φτωχός ανάμεσά τους»!

Πάνω σ’ αυτό το πρωτοχριστιανικό μοντέλο προσπάθησε να προσαρμόσει το κόμμα της «Χριστιανικής Δημοκρατίας» ο αείμνηστος Νικόλαος Ψαρουδάκης. Που βέβαια δεν κατόρθωσε να την αναδείξει κόμμα κοινοβουλευτικό, επειδή ακριβώς οι αστοχριστιανοί, όπως, χαρακτηριστικά τους έλεγε, δεν τον στήριξαν. Δεδομένου ότι έμεναν προσκολλημένοι στα κόμματα της Δεξιάς (ΕΡΕ, ΝΔ, κλπ). Τα οποία παραπέμπουν στα χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης. Όπου η δημοκρατία, αντιμετωπίζεται σαν ένα άδειο σακί, μέσα στο οποίο ο καθένας πετάει οτιδήποτε, ανάλογα με την έμπνευσή του…

Και ασφαλώς τα κόμματα αυτού του προσανατολισμού, όπως είναι πασιφανές, δεν μπορούν να έχουν καμιά σχέση με την αληθινή δημοκρατία. Και ιδιαίτερα με μια χριστιανική δημοκρατία. Δεδομένου ότι ο χριστιανισμός έχει Καταστατικό του Χάρτη το Ευαγγέλιο. Με το πνεύμα του οποίου, όχι μόνο δεν συμφωνούν τα, λεγόμενα, «χριστιανοδημοκρατικά» κόμματα, αλλά βρίσκονται και σε διαμετρική αντίθεση. Επειδή ακριβώς, ανεξαρτήτως του θρησκευτικού προσανατολισμού των οπαδών τους (καθολικών, διαμαρτυρομένων, ορθόδοξων, κλπ), είναι κόμματα καπιταλιστικά. Που σημαίνει ότι έχουν ως βασικό εργαλείο τους το μαμωνά. Του οποίου οι πιστοί υπηρέτες δεν μπορούν να έχουν καμιά απολύτως σχέση με τους πιστούς υπηρέτες του Θεού. Πραγματικότητα, που διασαφηνίζει, με αναμφίλεκτη καθαρότητα, ο ίδιος ο Χριστός, διακηρύσσοντας το «ου δύνασθε δουλεύειν Θεώ και μαμωνά»!…

Ο κ. Νικολόπουλος, για να μας δώσει ένα απτό παράδειγμα του χαρακτήρα του κόμματός του, μας λέει ότι έχει τις ίδιες αρχές, μ’ αυτές, που είχε η Νέα Δημοκρατία, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή. Που σημαίνει ότι, με βάση τα όσα είπαμε παραπάνω, ο χαρακτηρισμός του κόμματός του ως χριστιανοδημοκρατικού δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα.

Το γεγονός δε ότι θέλει σαφέστατα να διαφοροποιηθεί από την τωρινή Νέα Δημοκρατία, μας κάνει να αναρωτηθούμε για την πραγματική ιδεολογική ταυτότητα της τελευταίας. Και παράλληλα για το ποιο είναι το ιδεολογικό υπόβαθρο των χριστιανών, οι οποίοι επιμένουν να μένουν προσκολλημένοι σ’ αυτήν και τους συνοδοιπόρους της.

 Η πραγματικότητα φωνάζει ότι τα κόμματα αυτού του είδους δεν είναι απλά καπιταλιστικά ή νεοφιλελεύθερα, αλλά, προφανέστατα, φασιστικά. Δεδομένου ότι, στην ληστρική εκμετάλλευση, έρχονται να προσθέσουν και την τρομοκρατική βαρβαρότητα. Τους δε οπαδούς κάποιων τέτοιων κομμάτων, που βαυκαλίζονται να πιστεύουν ότι είναι χριστιανοί, ο αείμνηστος Ψαρουδάκης τους ονόμαζε χριστιανοφασίστες. Ιδανικό, που είχε κάμει σημαία και φλάμπουρό της η Χούντα, με το διαβόητο εκείνο: «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Με το οποίο δρομολόγησαν και την καταστροφή της Κύπρου, προσφέροντας τη μισή στους Τούρκους. Όπως οι τωρινοί σοσιαλαριστεροδεξιοί χριστιανοφασίστες στηρίζουν το ξεπούλημα ολάκερης της Ελλάδας και τη γενοκτονία του λαού μας. Πολύ περισσότερο, εφόσον τα κόμματα στα οποία είναι προσκολλημένοι υπηρετούν το ναζισμό και τον σατανισμό των σιωνιστών τοκογλύφων…..

Και, ενώ συνεργούν σε όλα τα εγκλήματα και τις προδοσίες των ινδαλμάτων τους, δεν παραλείπουν να εξομολογούνται και να κοινωνούν συχνότατα των αχράντων μυστηρίων. Του σώματος, δηλαδή,  και του αίματος του πρωταθλητή της ελευθερίας και της δικαιοσύνης,  Χριστού.

Πάντα με τις ευχές και ευλογίες κάποιων ευλαβέστατων και άκρως επιβλαβέστατων, για την πατρίδα και το λαό, «πνευματικών» πατέρων, παπάδων και δεσποτάδων…

παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com

e-mail: yfantis.ilias@gmail.com