Η της…δημοκρατίας μετάλλαξη

Του Θανάση Νικολαΐδη

 «ΘΑ την κάνω κι ας με πιάσουν». Κι αν τον πιάσουν, θα πληρώσει απ’ τα κλεμμένα. Απ’ τις οικονομίες της…οικονομισιάς του γι αυτόν το σκοπό. Και λαμβάνει χώραν η κομπίνα. Με την άνεση του κομπιναδόρου και με ελάχιστες τις πιθανότητες για επισήμανση, καταγραφή και τιμωρία. Γιατί; Γιατί δεν αναλογεί σε κάθε έλληνα ένας χωροφύλακας κι ένας παρατηρητής για κάθε (λαθρο)μετανάστη. Και άπλωσε ο πρώτος την «τέχνη» του, αμόλησε ο δεύτερος την ασυδοσία του σε χώρα «δημοκρατική», άρπαξε κι ο Αλβανός το καλάσνικοφ.

ΕΧΕΙ την ιστορία της η δημοκρατία, στην Ελλάδα των ηρωισμών και των αθλιοτήτων, έχει και η ασυδοσία την αφετηρία της. Ψάχνοντας, πέφτει κάπου γύρω στο ’65. Με την Αποστασία του και τα ξεσπάσματα στο πεζοδρόμιο. Άρπαξαν την αγανάκτηση των ξεσηκωμένων οι στρατιωτικοί, την έχωσαν στο τσεπάκι δίπλα στην φαυλότητα των πολιτικών και να σου η Χούντα με τα «έργα» της. Με τη δημοκρατία στο απόσπασμα και τον κομπιναδόρο τρομαγμένο στο καβούκι του.

ΕΠΕΣΕ η Χούντα, έσκασε μύτη η δημοκρατία, μεγάλωσε και γέρασε. Κι αν το ’81 ήταν η αφετηρία του σοσιαλισμού, ήταν και αφετηρία της παρεξηγημένης ελευθερίας. Της λανθασμένης αντίληψης περί δημοκρατίας. Με κάποιους «πράσινους» ασφαλείς στην αγκαλιά του κόμματος και με τον «λαό στην εξουσία». Με τη δίψα του για δημοκρατία, τα κουσούρια του κρυμμένα και το ακαταδίωκτο στο τσεπάκι.

ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΑ στην αρχή κι ύστερα με μιαν αύξουσα και ατιμώρητη παραβατικότητα, προσχώρησε για πλήρη «απελευθέρωση» ο κουτοπόνηρος της βάσης. Με τις ευλογίες της κορυφής, υπό την προστασία του κόμματος-κι ήταν το κόμμα η ζωή του. Όταν, λοιπόν, η ατιμωρησία έβγαλε τους καρπούς της κι απλώθηκε του δέντρου η σκιά (διάβαζε διαφθορά), δεν κράταγες πριόνι. 

ΚΑΙ πού να βρεις χωροφύλακα πίσω από κάθε (σημερινό) κομπιναδόρο; Συνεργεία ελέγχου και καταγραφής για συμμόρφωση του κακομαθημένου, που ξαναρχίζει τα κόλπα του, μόλις το ΣΔΟΕ κλείσει την εξώπορτα; Με ποιους ανθρώπους να το στελεχώσεις και ποια τεχνολογία και να το εξοπλίσεις; Με απολυμένους επίορκους; Με (αποσπασμένους) λουφαδόρους και δημοσιοσχεσίτες των πολιτικών γραφείων; Γιατί, λοιπόν, να μην κλέβουν λάδι από νεκροταφεία κάποιοι «παρακατιανοί» και κρατικά ταμεία κάποιοι…«κάποιοι»;

(ΑΠ)ΕΔΩΣΕ η ατιμωρησία τους καρπούς της, ολοκλήρωσε και η δημοκρατία την παραμόρφωσή της. Μεταμορφωμένη σε ατιμώρητη ασυδοσία, που δεν χτυπιέται με παραινέσεις και παρακάλια και ο νοών νοείτω.