Διακύβευμά τους; Η Ελλάδα!

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΚΟΜΜΑ; «Η τρέλα των πολλών για το κέρδος των ολίγων». Κι αν δεν έχουν βαθιές ρίζες τα κόμματα στην Ελλάδα, έχουν οπαδούς και αρχηγούς, πιστούς και κομματάρχες. Και κάποια…κομματόσκυλα όσο η ομάδα «πετάει», πριν το σκάσουν σαν τα ποντίκια.

ΚΑΙ, βέβαια, το κόμμα δεν πιάνει πάντα τον σφυγμό των ψηφοφόρων. Ούτε οι πολιτικοί τα μηνύματα των πολιτών. Κι έχουμε, σήμερα, έναν λαό που το ‘πιασε πού πάμε και κάνει το κουράγιο του, εξαντλεί τις κρυμμένες αρετές του και τις ανοχές. Τη νύχτα δεν κοιμάται για τα προβλήματά του ο πολίτης και τη μέρα αγωνιά για το συνολικό μας πρόβλημα. Το ίδιο και τα…κόμματα! Κατά παράταξη και «ιδεολογία». Σε καιρούς που όλα γίναν «σούπα». Με τις ιδεολογίες στα μουσεία και τους ιδεολόγους  συμβιβασμένους.

ΤΟΥΣ θέλαμε ενωμένους, υπεύθυνους και ομονοούντες. Πάσκισαν για την «Τρικομματική», αναθαρρήσαμε για την…μερική ομόνοια και ποντάραμε σε πιο ελπιδοφόρα κυβερνητικά σχήματα. Για ενιαία φωνή στους έξω, μη μας έρθουν…μέσα, με απαιτήσεις και εκβιασμούς. Μα έπεισαν πως κουβαλούν αναλλοίωτα προγονικά χρωματοσώματα και η (ελληνική) ιστορία γράφει αδιάκοπα τις σελίδες της. Τους θέλαμε στα δύσβατα σοκάκια της δυσκολίας και κάποιοι επέλεξαν την άνετη λεωφόρο της αντιπολίτευσης με την πρακτική της κωλυσιεργίας. Εμείς, ως λαός και ψηφοφόροι  καταθέσαμε το κομματικό μας ταμπελάκι κι αυτοί το γυάλισαν αναβαθμίζοντας τη λύσσα τους για εξουσία.

ΚΑΙ, βέβαια, δεν είναι θέμα του κ. Κουβέλη η «αποχώρηση». Έχει την πολιτική του συνέπεια, διαθέτει και τους συμβούλους του. Και τους (λιγοστούς) οπαδούς του που (τον) πιέζουν πιεζόμενοι. Με θέμα αιχμής και πρόβλημα την ΕΡΤ, αλλά με το μάτι στον ψηφοφόρο. Για κομματική «βελτίωση» και εκτόνωση. Ασφυκτιούσε ο κ. Κουβέλης και το κόμμα του, αλλά το’ χε υποχρέωση να παραμείνει. Με τα μίνιμουμ των ιδεολογικών του απαιτήσεων και το μάξιμουμ της ανοχής του. Έκανε μερικά χιλιόμετρα και κουράστηκε, παραδίδει και μας «παραδίδει».

ΚΙ αν αγνοούμε τους κινδύνους και τα φίδια που μας περιζώνουν, είμαστε σίγουροι (και καθόλου προφητικοί) για το αύριο και την πολιτική συμπεριφορά του κ. Τσίπρα. Επείγεται να κυβερνήσει; Προς το παρόν, συμπληρώνει την πολιτική του (αν)επάρκεια με σχήματα λόγου και λεκτικά πυροτεχνήματα. Αύριο; Θα «βάλλει» κατά της…συμμαχίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Από θέση «αριστερού» και θα’ χει δίκαιο. Ωστόσο, ας θυμηθεί η (λεγομένη) αριστερά το (βρώμικο) ’89 και τα (ταπεινά) κίνητρα των συνεταίρων. Σήμερα, τα πολιτικά τους παιχνίδια έχουν διακύβευμα την ίδια την Ελλάδα. Να το (καλο)σκεφθούν.