Guardian: Παράνομο το Ελληνικό χρέος..

 Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Από της εποχής του αλήστου μνήμης Κώστα Καραμανλή εξηγώ γραπτά πως τουλάχιστον το 65% του συνολικού μας χρέους είναι κινούμενα τοκοχρεολυτικά σκίτσα επί της οθόνης ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή και το υπόλοιπο απότοκο εγκληματικής συναλλαγής μεταξύ των πιστωτών και οφειλετών. Και επαναλαμβανόμενος πληκτικά στεκόμουν και φυσικά στέκομαι στο πλευρό όλων εκείνων των δημοκρατών Ελλήνων που διαδηλώνουν πως: Το χρέος είναι πλήρους τριχών και  η αποπληρωμή του προϋποθέτει κούρεμα με την ψιλή. Αλλά και κουρέα με συνείδηση και παιδεία πατριωτική. Που θα δρα και θα αποφασίζει εν ονόματι του Ελληνικού λαού και όχι αντ’ αυτών. Των τραπεζιτών εννοώ. (Ως γνωστόν και τα δάνεια θέλουν τον τραπεζίτη τους κι αυτός Χριστοφοράκους για την διανομή των προμηθειών).. Εν αρχή ωστόσο θεωρούμουν μέλος μιας αισχρής μειοψηφίας κομμουνιστών και άλλων δακτυλοδεικτούμενων κακών εχθρών της χώρας. Δια μαγείας διαπιστώνω ωστόσο πως τελικά ήμαστε πολλοί μόνο που ήμαστε σκόρπιοι και κυρίως όχι κατ’ ανάγκη κομμουνιστές. Γιατί εσχάτως εμφανίστηκε ο υπερσυντηρητικός Guardian να συντάσσεται με την άποψη πως το χρέος της Ελλάδας πρέπει να αποψιλωθεί αφού τα παράσιτα εντός του είναι πολλά. Δεν σας κρύβω πως ενθυμούμενος τον Μάο τρόμαξα από την ..........απροσδόκητη ταύτιση. «Αν σε χειροκροτεί ο εχθρός σου ψάξε που έχεις κάνει λάθος!» σκέφτηκα. Κοινότυπο, αλλά αποτελεσματικό. Επειδή ψάχνοντας διαπίστωσα πως υπό το πρόσχημα της Ελληνικής χρεοκοπίας, την Ιρλανδική είχε στο πίσω μέρος της κεφαλής του σύσσωμο το δημοσιογραφικό επιτελείο της εφημερίδας και στην αποτροπή της στρατεύτηκε. Ας είναι. Υπό την έννοια έτσι πως ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου λάθος δεν είχα κάνει. Γράφει λοιπόν ο Guardian:

«..Ελλείψει δημόσιων πληροφοριών πόσο μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού χρέους για το οποίο ένας Ευρωπαίος πολίτης, (ο Έλληνας), σήμερα δυστυχεί, είναι νόμιμο; Και το ερώτημα αν είναι νόμιμο ή όχι είναι ουσιαστικό και όχι ρητορικό γιατί δεν αφορά μόνο τους οφειλέτες αλλά κυρίως τους πιστωτές! Και απαντήσεις θα δοθούν μόνο αν συσταθούν τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιρλανδία ανεξάρτητες επιτροπές ελέγχου των πηγών χορήγησης αλλά και λήψης των δανείων!..»

Ώπα!! Τι εννοεί ο ποιητής της Gyardian; Μέρος όσων πολλά χρόνια τώρα μετά μανίας γράφω. Πως σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΕΟΚ το χρέος μιας χώρας δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ της!!! Δηλαδή οι πιστωτές της χώρας μας (οι κεντρικοευρωπαϊκές τράπεζες ) προκειμένου μαζί με τα προϊόντα τους να κάνουν εξαγωγή της εντόπιας ανεργίας τους, παρανομούσαν δανείζοντάς μας με την σέσουλα. Κάτι που δεν έπρατταν αφιλοκερδώς αλλά υπό την αυστηρή προϋπόθεση πως η χώρα μας θα αγόραζε (αδιάφορα αν είχε την ανάγκη εφοδιασμού της από αυτά)  τα δικά τους προϊόντα ή υπηρεσίες και περιφρονώντας προκλητικά την δυνατότητά της ως προς την αποπληρωμή των δανείων της! Έτσι μοιάζει αλλά μην αυταπατόμαστε. Δεν το διακινδύνευσαν ούτε για μία στιγμή. Επειδή οι ίδιοι (οι τραπεζίτες) κρατούν τα κλειδιά της εξουσίας. Εναλλάσσουν σε αυτή πρόσωπα μαριονέτες, έχοντάς τους από τα πριν σχεδιάσει με ακρίβεια χιλιοστού τις κινήσεις τους, (μνημόνιο) από τις οποίες οι πολιτικές πλαστικές κούκλες γνωρίζουν καλά πως αν εκτραπούν, οι διακινητές τους θα τις δώσουν βορά στον εξαγριωμένο λαό. Για να τις μετατρέψει σε στάχτες. Πολιτικά και ιστορικά. Και ίσως όχι μόνο. Γίνεται μήπως τώρα αντιληπτό το γιατί ο κατά σάρκα υπέρβαρος Καραμανλής την έκανε με πηδηματάκια ελαφρά για να τον αντικαταστήσει ο πανταχόθεν ελαφρύς Παπανδρέου, αλλά και γιατί ο Σαμαράς που έχει θέσει υποψηφιότητα διαδοχής τους, ψηφίζει από κοινού με την Ντόρα τον Κουβέλη και το ΛΑ.Ο.Σ. όλα τα αντιλαϊκά νομοσχέδια, και στο τέλος τέλος γιατί κανείς δεν ανοίγει τον φάκελο οικονομία; Επειδή η μπόχα που θα προκύψει θα τους πνίξει!

eandrik@otenet.gr

ΥΣ. O Ισημερινός (Εκουαδόρ) αρνήθηκε το 2008 την πληρωμή του «απεχθούς χρέους» (odious dept). Εθεσε το θέμα στον ΟΗΕ και αποφάσισε το «κούρεμα» του μεγαλύτερου μέρους ενώ το υπόλοιπο δέχτηκε να αποπληρωθεί με 10% των συναλλαγματικών εισπράξεων από εξαγωγές. Το 1953 η Γερμανία, με τη συμφωνία του Λονδίνου δέχτηκε να πληρώσει μόνο το 37,5% του χρέους της και η εξόφληση να γίνει επί ενός ποσοστού των εισπράξεων από εξαγωγές. Ακόμη το 1936 η Ελλάδα αρνήθηκε επί Μεταξά (!!!) την εξυπηρέτηση δανείου της βελγικής τράπεζας «Societe Commercial de Belgique» επικαλούμενη «τα συμφέροντα του ελληνικού λαού για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας», σκεπτικό που αποδέχτηκε το «Διεθνές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου»! Μόνο οι σημερινοί ξεπουλημένοι δικοί μας και βεβαίως τιμωρίας μη ούσης θρόνιασαν πάνω στον χρυσό που έχουν καταχραστεί για να τον απολαύσουν. Άραγε πόσο;