Τα Υποκινούμενα Οράματα Της «Αγέλης»

Πηγή: http://ksipnistere.blogspot.com/ 

Φτάσαμε, λοιπόν, στην αποκάλυψη των εντολών που έχουν οι σοσιαλιστές σε όλα τα κράτη της Ευρώπης: «Φτωχύνετε τον λαό και στραγγαλίστε τις εθνικές παραδόσεις, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια παγκόσμια κυβέρνηση.

Τα διεθνές κεφάλαια πρέπει να επαναπατριστούν και οι τράπεζες να κλείσουν την κάνουλα των δανεικών, ώστε η ευημερία ενός έθνους να ταυτιστεί στην συνείδηση του λαού με τα ανοικτά σύνορα και την διεθνοποίηση των αστικών κέντρων».

Πολύ απλά και φυσιολογικά (χωρίς συνομωσιολογία) παρατηρούμε ότι η νέα τάξη έμαθε από τα λάθη της. Πλέον την αναγγελία για παγκόσμια κυβέρνηση, δεν την θέτει προ των πυλών ο πρόεδρος της Αμερικής (όπως στις αρχές της δεκαετίας του 2000), αλλά την ζητάει ως επιτακτική ανάγκη ο Έλληνας πρωθυπουργούς, δηλαδή ο πρωθυπουργός του λαού που ξέρει να επαναστατεί.

Πάμε, λοιπόν, για ένα παγκόσμιο χωριό, για ένα παγκόσμιο νόμισμα και έναν παγκόσμιο τρόπο ζωής.

Σ' αυτές τις κοσμογονικές αλλαγές, το ζητούμενο για τον Έλληνα είναι η εθνική ταυτότητα. Πολλούς άξονες έχει η παγκοσμιοποίηση, αλλά εμείς θα αναφέρουμε τρεις βασικούς με σημείο αλληλεπίδρασης σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Α) Τηλεόραση
Β) Λαθρομετανάστευση
Γ) Κοινός τρόπος σκέψης

Και οι τρεις άξονες μαζί, δημιουργούν ένα πεδίο δράσης για την...
παγκοσμιοποίηση: Το Πεδίο Δημιουργίας Εικονικών Αναγκών.

Τι είναι, λοιπόν, αυτό το πεδίο και ποια η σημασία του για την παγκοσμιοποίηση;

Το πεδίο αυτό είναι ο εικονικός χώρος δράσης της παγκοσμιοποίησης, ώστε οι ανάγκες του ανθρώπου να αντικαθιστούνται με οράματα και ιδέες.

Μία ανάγκη του μέσου ευρωπαίου πολίτη που αντικαταστάθηκε από ένα μεγάλο όραμα, είναι η ανάγκη του για αυτάρκεια, την οποία του την καταλήστεψαν εις το όραμα της δυνατής και ενωμένης Ευρώπης. Χωρίς αυτάρκεια, το οποιοδήποτε κράτος στον κόσμο, αποκτά σύνδρομο κατωτερότητας κι η επιβίωση στις δύσκολες ώρες του εξαρτάται απ' τους άλλους. Η αυτάρκεια που είχαν οι Έλληνες με την δραχμή ή οι Γάλοι με το φράγκο, κλάπηκε εις το όραμα του κοινού νομίσματος. Τα κλειδιά της οικονομίας που κράταγαν στα χέρια τους τα κράτη, τα παρέδωσαν για χάρη των ευρωπαίων οραματιστών, κι έτσι η πτώχευση ή η σωτηρία των κρατών, εξαρτάται από κάποιον άλλον που κόβει το νόμισμα, και όχι μόνο δεν έχει όραμα κι ελπίδα, αλλά είναι λάτρης των αριθμών και όχι των ανθρώπων. Νέα σφαγεία στο προσκήνιο, οι ανθρώπινες ανάγκες σφάζονται στο γόνατο για χάρη των εικονικών αξιών και των μεγαλεπήβολων οραμάτων, που προωθούν ως λύση την αλλαγή στο περιτύλιγμα και όχι στο περιεχόμενο. Λόγια μεγάλα, γιορτές και πανηγύρια, show και ατέλειωτες ιδέες, ώστε η βασικές ανάγκες του ανθρώπου να γίνουν η κορδέλα που ντύνει τα οράματα της ελίτ. Κι όταν πετύχουν τον στόχο τους, κι οι ανθρώπινες ανάγκες αντικατασταθούν από οράματα, τα αποτελέσματα είναι τραγικά.

Τα show της τηλεόρασης αντικαθιστούν την ανάγκη του ανθρώπου για διάλογο και συζήτηση.

Η ιδέα του κοινού συντάγματος (ευρωσύνταγμα) αντικατέστησε την ανάγκη των Ελλήνων για δικό τους σύνταγμα (τραγική συνέπεια το Δουβλίνο 2).

Το όραμα για τον «πολίτη του κόσμου» αντικατέστησε την ανάγκη του Έλληνα να γνωρίζει τις ρίζες του και να 'χει την δική του εθνική ταυτότητα.

Ως εκ τούτου ο λόγος των μεγάλων οραματιστών, υπερκέρασε την ανάγκη του Έλληνα να μετέχει στην παραδοσιακή του κοινότητα, να γνωρίζει το βάρος της ιστορίας που σηκώνει στους ώμους του και να ξέρει από πού έρχεται και που πηγαίνει. Πλέον ο Έλληνας πολίτης δεν ξέρει τι κρατάει στα χέρια του αλλά με βάση τα όνειρα και τις φιλοδοξίες τρίτων, θυσίασε την ανάγκη του για μετοχή στην κοινωνία των προσώπων, στον βωμό ενός νέου ανθρωπολογικού τύπου: του περιπλανώμενου πολίτη με σημείο αναφορά τις κοινές εμπειρίες της μάζας. Η ιδέα για κοινές εμπειρίες στην παγκόσμια κοινότητα των πολιτών, αντικατέστησε την εμπειρία για το αληθινό και το αθάνατο. Έγινε δηλαδή ο κύριος λόγος που το άτομο αποκτά ταυτότητα. Από την εθνική συνείδηση, περάσαμε στην υπερεθνική συνείδηση κι η ελληνική ταυτότητα αντικαταστάθηκε από το ομότροπο σχηματισμό αστικών κέντρων με σημείο αναφοράς το υπερατλαντικό οργανόγραμμα της μόδας. Τέτοια η μανία μας για την αφομοίωση της ταυτότητας μας από το όραμα της παγκοσμιοποίησης, ώστε και την ώρα γυρίζουμε πίσω τεχνητά, για να νυχτώνει στην Αθήνα περίπου την ίδια ώρα που νυχτώνει στο Λονδίνο ή στο Μόναχο. Και συνειρμικά τίθεται το ερώτημα: ο Έλληνας έχει ανάγκη να μεγαλώσει τεχνητά την μέρα και να τον πιάνει κατάθλιψη ή το όραμα για τον κοινό τρόπο ζωής υπερκέρασε τις ανάγκες του;

Σε κάθε περίπτωση (για να μην πέσουμε σε συνομωσιολογία) οι οραματιστές - προγραμματιστές του ανθρώπινου βίου, παίζουν καλά τον ρόλο τους! Αφού υπονόμευσαν τις ανάγκες των κρατών και έδωσαν στην αυτάρκεια μία εννοιολογική σημασία οπισθοδρομικής παρακμής με κατευθυντήρια οδό την Ζιμπάμπουε ή την Κούβα, μας έδεσαν στον ιμπεριαλιστικό άρμα, και τώρα εκβιάζουν! Ωμά και χυδαία. Διότι το ξεπούλημα σ' αυτήν την χώρα, έχει αρχίσει προ πολλού, από το νόμισμα μας που το πουλήσαμε (και το υποτιμήσαμε) δίχως ανταλλάγματα και εγγυήσεις, μέχρι τον τρόπο σκέψης μας που τον εξαγόρασε η διανόηση των «φελλών» του Παρισιού. Και είμαι πεπεισμένος ότι ο Σολωμός τους πεθαίνει κι ο Κάλβος τους κάνει να χάνουν τον ύπνο τους. Η γαλανόλευκη τους δαιμονίζει κι η Θεία Λειτουργία μας, τους βάζει φωτιά στα όνειρα. Το καντήλι «βραχυκυκλώνει» τον οικολογικό τους λαμπτήρα, κι η αθάνατη γλώσσα μας υπερκερνάει την σατανική τους διγλωσσία. Τα κοινόχρηστα blogs των ελλήνων, κάνουν τους μεγαλοεκδότες της μαύρης προπαγάνδας, να τρίζουν τα δόντια τους, κι η γνώση μας για την ελληνικότητα, καθιστά ανίσχυρο το marketing του νευρωτικού υλισμού και το shopping therapy των ανάλγητων «μαϊμούδων».