Σε τι πιστεύει ο Αντώνης Σαμαράς

Όπως είναι γνωστό, ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε να ανατρέψει το κόμμα του όταν ήταν στην κυβέρνηση και να το διασπάσει. Ίδρυσε την «Πολιτική Άνοιξη» και όταν καταποντίστηκε με 2,3% επέστρεψε στη ΝΔ του Κ. Καραμανλή. 

Τώρα διεκδικεί την αρχηγία δηλώνοντας επανειλημμένα ότι δεν ανέτρεψε την κυβέρνηση του κόμματός του. Αλλά τα γραπτά μένουν. Π.χ. στις 21/12/1993 δήλωνε: «Θυμίζω ότι [το Μακεδονικό] ήταν το αίτιο για το οποίο ρίξαμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη».  

 Σύμφωνα με τον κ. Σαμαρά, είμαστε ...
πανταχόθεν περικυκλωμένοι από εχθρούς, ενώ στο εσωτερικό της χώρας οι διάφοροι ριψάσπιδες είναι πάντοτε έτοιμοι να κάνουν υποχωρήσεις: 
«Το Βορειοηπειρωτικό περνά ήδη μία επικίνδυνη φάση επιδείνωσης. Η διαφορά Ελλάδας και Σκοπίων παραμένει μετέωρη. 
Οι σχέσεις μας με τη Βουλγαρία είναι ακόμη αδιευκρίνιστες. Στη Δυτική Θράκη και στο Αιγαίο η Τουρκία προωθεί σταθερά τα ανθελληνικά σχέδιά της. Η Ρώμη και το Βατικανό εργάζονται με τρόπο που αντιμάχεται ή και υπονομεύει τα συμφέροντά μας. Το Κυπριακό βρίσκεται σήμερα σε ανησυχητική στασιμότητα. Η Πολιτική Άνοιξη... φιλοδοξεί να…σταματήσει την υποχωρητικότητα» (Ελευθεροτυπία, 10/7/1993).
Εσχάτως, o κ. Σαμαράς εμφανίζεται ως ο θεματοφύλακας της πολιτικής του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Όμως, πόσο ισχύει αυτό; Στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών στις 13.4.1992, ο κ. Σαμαράς επεχείρησε να υπαγορεύσει στους αρχηγούς το σχέδιό του: «Επτά σημεία προγράμματος δράσης» για την επίλυση του προβλήματος με την ΠΓΔΜ - το οποίο απερρίφθη από όλους. Με σύμφωνη γνώμη του Κωνσταντίνου Καραμανλή και των πολιτικών αρχηγών αποπέμφθηκε την ίδια μέρα από το ΥΠΕΞ. Στη συνέχεια, το φθινόπωρο του 1994, σχεδόν μέρα παρά μέρα, ζητούσε την απομάκρυνση του Καραμανλή από την Προεδρία.
Όπως συνήθως συμβαίνει, ο κρατισμός πάει χέρι - χέρι με τον εθνικισμό. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι, σε πολλές περιπτώσεις, ο κ. Σαμαράς φαίνεται να ανταγωνίζεται το ΚΚΕ σε κρατισμό και αντιευρωπαϊσμό.
Στις 7/9/93 αντιπολιτευόταν το κόμμα του δηλώνοντας: «Η αφροσύνη των αλόγιστων αποκρατικοποιήσεων κλόνισε την οικονομία μας», ενώ στην εκπομπή “Προφίλ” του Π. Παναγιωτόπουλου (17/6/1993) δήλωνε: «Δεν θα πρέπει να μας φοβίζει ο αντιευρωπαϊσμός και ο απομονωτισμός». Παραδόξως, δεν έχει καταφερθεί ποτέ εναντίον της Ρωσίας, που όμως ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ο κ. Σαμαράς πιστεύει στις διακρίσεις μεταξύ των πολιτών της χώρας στη βάση κριτηρίων θρησκεύματος και εθνοτικής καταγωγής. Πιστεύει π.χ. ότι όσοι δεν είναι Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι, δεν θα πρέπει να συμμετέχουν στις πολιτικές διαδικασίες και να διεκδικούν πολιτικά αξιώματα. Έτσι, στις 30/8/1996 διακήρυττε ότι «δεν θα συμπεριλάβει στους συνδυασμούς του κόμματός του μουσουλμάνους πολίτες».
Τέλος, φαίνεται να πιστεύει στη λογοκρισία. Και ως υπουργός Πολιτισμού, λογόκρινε βίντεο του Κώστα Γαβρά στο οποίο αποτυπωνόταν η καταστροφή του Παρθενώνα από ρασοφόρους της πρώτης χριστιανικής περιόδου. 
Φυσικά, αυτό δεν εκπλήσσει. Όπως επεσήμανε και ο Τ.Μ. στην «Ελευθεροτυπία», στο πρόσφατο άρθρο του κ. Σαμαρά στην «Αξία» που ανέλυε την ιδεολογία του «κοινωνικού φιλελευθερισμού», δεν εμφανιζόταν ούτε μία φορά η λέξη «ελευθερία»!

Αναμφίβολα, πολλές από τις προαναφερθείσες απόψεις, ο κ. Σαμαράς τις εξέφρασε πριν από μερικά χρόνια. Όλοι μας έχουμε κατά καιρούς εκφράσει απόψεις, τις οποίες αργότερα εγκαταλείπουμε -είτε επειδή θεωρούμε ότι δεν άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου είτε επειδή συνειδητοποιούμε ότι είναι λανθασμένες. 

Όμως, το πρόβλημα είναι ότι σε καμία συνέντευξη ή ομιλία του, ο κ. Σαμαράς δε φαίνεται να αποστασιοποιείται από τις προαναφερθείσες απόψεις του. Το αντίθετο μάλιστα.