Ο Παπαδήμος, η Μέρκελ και το κακό συναπάντημα…

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

 
Πληροφορούμαι από τους επιτήδειους διαμορφωτές της κοινής γνώμης στην Ελλάδα ότι η Καγκελάριος της Γερμανίας Αngela Merkel επέβαλε στους Τριλοβίτες πολιτικούς ηγέτες της χώρας μας τον Λουκά Παπαδήμο ως πρωθυπουργό. Πρόκειται, φίλοι, για παραμύθια, τα οποία διαδίδει η διαπλοκή για να εξαγνίσει τα ασπόνδυλα πολιτικώς όντα της συνομοταξίας των αρθροπόδων που απαρτίζουν την ομοταξία Trilobita του ημεδαπού πολιτικού συστήματος.
Η Αngela Merkel - όπως και κανένα άλλο μέλος της γερμανικής κυβέρνησης - δεν ανακατεύθηκε στην κωμικοτραγική διαδικασία της συγκεκριμένης επιλογής μεταβατικού πρωθυπουργού. Σας το λέω και το υπογραφώ μια και τυχαίνει να είμαι σε θέση να γνωρίζω όχι απλώς γερμανικά…αλλά τα γερμανικά πράγματα! Την συγκεκριμένη (παρα)πληροφορία την ερεύνησα για να ανακαλύψω ότι απλώς αποτελεί κατασκευασμένο στοιχείο της νέας στρατηγικής της διαπλοκής στη χώρα μας.

Ασφαλώς, δεν γνωρίζω αν άλλοι εξωτερικοί παράγοντες παρενέβησαν υπέρ της συγκεκριμένης επιλογής Παπανδρέου-Σαμαρά-Καρατζαφέρη. Αλήθεια, αυτοί οι Κύριοι τι σχέση έχουν με την Γερμανία; Μήπως έχουν διαπιστωμένη σχέση με άλλους; Είναι ή δεν είναι ο κ. Καρατζαφέρης ο πιονιέρος της Νέας Κυβέρνησης υπό τον κ. Παπαδήμο; Αυτός δεν ήταν εκείνος που πρωτοπρόβαλλε τον πρώην τραπεζίτη ως ιδανική περίπτωση «οικουμενικού» πρωθυπουργού, λίγο πριν αναπτύξει την εκστρατεία υπέρ ενός διπλού νομισματικού συστήματος για την Ελλάδα, με την ομόθυμη μάλιστα υποστήριξη των διαπλεκομένων και στις δύο περιπτώσεις;

Τελικά, μήπως τον κ. Παπαδήμο δεν προώθησε η στριφνή, κακίστρα, άσχημη και αιμοβόρα Αngela, αλλά, άλλα συμφέροντα πιο κοντά στους Τριλοβίτες;
Η γερμανική κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να επιβάλλει πρωθυπουργούς στην Ελλάδα παρά την ισχύ της στο ζήτημα της κρίσης. Ούτε τον Κώστα Σημίτη έφεραν οι Γερμανοί στα πράγματα. Μην ακούτε σαχλαμάρες! Άλλων ιδέα ήταν που «σερβιρίστικε» στους Γερμανούς και που μια χαρά εξυπηρετούσε την φάση διεύρυνσης της ΕΕ υπό την ηγεσία της γερμανικής ελίτ και υπό τη γενική σχεδίαση των ΗΠΑ. Ο κ. Σημίτης κατά κάποιον τρόπο, λοιπόν, προσφέρθηκε στους Γερμανούς ως στοιχείο της στρατηγικής εκείνων που ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό την διοίκηση των ΗΠΑ, όπως επιχειρείται να θεωρηθεί διεθνώς και η περίπτωση Παπαδήμου σήμερα. Μόνον που στην πρώτη περίπτωση η γερμανική ελίτ υπήρξε ευτυχής, ενώ τώρα όπως διαπιστώνω είναι μάλλον αδιάφορη, έως επιφυλακτική. Γιατί;

Στο πλαίσιο αυτού του σημειώματος δεν θα δώσω απάντηση, διότι δεν θέλω να τροφοδοτήσω σενάρια κόντρα-συνωμοσίας αυτή την ευαίσθητη περίοδο, κατά την οποία απαιτούνται άλλου τύπου απαντήσεις, από τον λαό αυτοπρόσωπως και όχι από τους μεταθεωρητές της λαϊκής πάλης. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει άλλους, φίλους, να ερευνήσουν (και όχι απλώς να αναζητήσουν) αυτό το «γιατί». Σημασία έχει ότι η στρατηγική της διαπλοκής τοποθετεί τον κ. Παπαδήμο παραπλανητικά σε «λάθος στρατόπεδο», για να σπεκουλάρει αργότερα με άνεση υπέρ των συμφερόντων αυτών που μου αρέσει να αποκαλώ «γερμανοεβραίων χρηματιστών με διαβατήριο των ΗΠΑ». Τούτοι δεν είναι που συνυφαίνονται ζωτικά με την εντόπια διαπλοκή και τους Τριλοβίτες μας του πολιτικού συστήματος;    

Αυτή η παραπλανητική στρατηγική των διαπλεκομένων συνδέεται ασφαλώς με την επιχείρηση ανάδειξης του μεταβατικού πρωθυπουργού σε Εθνικό ηγέτη. Έχετε ακούσει εσείς ποτέ να υπήρξε ιστορικά δοτός Εθνικός ηγέτης; Μα, καλά μέχρι σήμερα «εθνικός ηγέτης» δεν ήταν αυτός που αντιστοιχούσε στο «λαοπρόβλητος ηγέτης» - που ειρήσθω εν παρόδω έχει αντίθετη έννοια από το «δοτός», «διορισμένος»; Θα μου πεις ίσως, τι ρωτάς τώρα, δεν καταλαβαίνεις  πώς δια της  discourse του «εθνικού ηγέτη», δομείται δια των διαύλων της διαπλοκής ο «λαοπρόβλητος ηγέτης», υποβαθμίζοντας παράλληλα έως εξαφανίσεως το «δοτός»;

Τα γνωρίζω, φίλοι, μια και τυχαίνει η  Critical Discourse Analysis πολιτικών φαινομένων να είναι η εξειδίκευσή μου, αλλά τα γράφω για να προκαλέσω πολιτική αντίδραση ή καλύτερα αλληλόδραση σε αυτό το κρίσιμο κατά την γνώμη μου σημείο. Και τούτο επειδή παρατηρώ «πάνω» στον Λουκά Παπαδήμο (με φορέα τον Λ.Π) να στήνεται ένα πολύ βρώμικο πολιτικό παιχνίδι από την διαπλοκή και τους ξένους Guru της: τα διεθνή πολιτικοοικονομικά συμφέροντα που βρίσκονται σε οργανική αλληλεξάρτηση με την κυρίαρχη  πολιτικοεπιχειρηματική ελίτ της χώρας μας. Ανησυχώ βάσιμα πως ο «δοτός» σύντομα θα μετατραπεί σε ηρωική μορφή στον αγώνα για το περίφημο εθνικό συμφέρον, από εκείνους που εναγωνίως προσπαθούν να διασφαλίσουν τα δικά τους άνομα και αντιδημοκρατικά συμφέροντα στη μακρά διαδικασία απορύθμισης, η οποία συνοδεύει και εκφράζει πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά την πτώχευση του Ελληνικού κράτους, που οι ίδιοι αυτοί παράγοντες προκάλεσαν.

Όσο για τους Τριλοβίτες της πολιτικής τι να πεις; Για αυτού του είδους τα Trilobita, μόνον περιφρόνηση και αηδία θα μπορούσε να νιώσει ένας υγιής πολιτικά οργανισμός, όπως ακριβώς και με τον «λόγο» των λαμογιών που κάνουν την βρώμικη δουλειά από την TV, όπως μου περιέγραφε χθες βράδυ μια διαδικτυακή φίλη. Όλα τούτα όμως που σημειώνω δεν θα πρέπει να εκληφθούν ως «μομφή» προς το πρόσωπο του Λουκά Παπαδήμου. Όσοι με γνωρίζετε, ξέρετε ότι δεν λειτουργώ έτσι σε καμία απολύτως περίπτωση, πόσο μάλλον αναπτύσσοντας κριτική που συμπεριλαμβάνει έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζω προσωπικά! Δεν ξέρω με άλλα λόγια τι ρόλο σκοπεύει να παίξει ο ίδιος ο κ. Παπαδήμος. Δεν έχω ιδέα αν είναι μπλεγμένος ενεργά στη στρατηγική της διαπλοκής κλπ. Το μόνον που είναι αδιάψευστο είναι ότι η διαπλοκή, στο σύνολό της, όχι απλώς επενδύει στο πρόσωπο του Λουκά Παπαδήμου, αλλά σαν έτοιμοι από καιρό αναπτύσσουν μια στρατηγική που προδίδει το σχέδιο τους: την απόλυτα ελεγχόμενη μεταβολή του πολιτικού συστήματος προς όφελός τους, με τον κ. Παπαδήμο να αποτελεί το κεντρικό και αποφασιστικό στοιχείο της νέας διαλεκτικής της ηγεμονίας τους. Όχι, για τον Λουκά Παπαδήμο τα πολιτικοεπιχειρηματικά συμφέροντα που τον υμνούν δεν «επιφυλάσσουν» τελικά ρόλο Στρατηγού, αλλά ρόλο Τριλοβίτη. Έτσι έμαθαν οι νταβάδες τόσα χρόνια με το πολιτικό προσωπικό που ανέδειξαν και συντήρησαν, έτσι κάνουν και τώρα. Με αυτή την έννοια ο κ. Παπαδήμος, κερδίζει στη φάση αυτή την «ευγενή συμπάθεια» μου παρότι θεωρώ πολιτικά κρίνοντας ότι αποτελεί  αντικειμενικά κίνδυνο θάνατο για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.