Έγχρωμη Ελλάδα, ψηλοί κι όμορφοι άντρες, πιασμένα χέρια στο πάρκο, αγκαλιές στην παραλία, ποδηλατάδες και χαμόγελα, ομπρέλες μη κακουργηματικές. Και πορείες, επιτέλους πορείες διαφορετικές, χωρίς μολότοφ, χωρίς μάσκες, χωρίς το κακό. Κάπου πάνε όλοι αυτοί οι ψηλοί κι όμορφοι άντρες, άγνωστο πού ακριβώς, πάντως καθάριος μοιάζει ο προορισμός τους και αδακρυγόνοτη η πορεία τους, πάντως δεν περπατούν μόνοι τους, πάντως ποτέ δεν θα περπατούν μόνοι τους.
Δεν ξέρω τι έρχεται στο δικό σου νου όταν βλέπεις τη φράση «Κeep Walking Greece» (αν σου έρχεται ας πούμε η απάντηση «Go Fuck Yourseves With Your Bottles»), εμένα όμως μου έρχονται στο νου όλες αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές που επείγει να κάνουμε, τώρα, σήμερα, χωρίς περαιτέρω χρονοτριβή, προκειμένου να ξαναβρούμε τον προσανατολισμό μας και να μπορούμε μια μέρα να ξαναρχίσουμε να πληρώνουμε μόνοι μας τα δανεικά μας, πριν εξαντληθεί η υπομονή των φίλων κι εταίρων μας. «Γιατί όμως πιστεύεις ότι πρέπει να έχει απήχηση αυτή η διαφήμιση;», με ρώτησε μια φίλη μου. Μα επειδή ο Έλληνας σε αυτήν ακριβώς την Ελλάδα ένιωθε άνετα.
Στην Ελλάδα που επί είκοσι τουλάχιστον χρόνια περπατούσαν όλοι μαζί προς την ίδια κατεύθυνση, όλοι μαζί αλλά ταυτόχρονα ο καθένας μόνος του, έχοντας εσωτερικεύσει ιδανικά το πρότυπο της μεταξύ τους ανταγωνιστικότητας. Και αυτή την Ελλάδα ακόμη νοσταλγεί και αποζητά, την Ελλάδα που ο δρόμος θα ξαναγίνει αυτονόητος και ανεμπόδιστος, την Ελλάδα που θα πάψει να δονείται από το σεισμό της πολιτικής και θα επιστρέψει στην θαλπωρή της διαφήμισης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε παρακάτω το σχόλιο σας και στην Υποβολή σχολίου ως: επιλέξτε το Ανώνυμος/η και μετά πατήστε την Δημοσίευση σχολίου
Καλό θα είναι (στο τέλος ή την αρχή του σχολίου σας) αν θέλετε να βάζετε το όνομα σας ή ένα ψευδώνυμο.