Ο «βασιλιάς» είναι ... έντρομος.

Του Θέμη Τζήμα

Ο αδύναμος άνθρωπος είναι ένας φοβισμένος άνθρωπος. Ο αδύναμος και φοβισμένος άνθρωπος που καταλαμβάνει την εξουσία είναι ένας επικίνδυνος άνθρωπος. Να το θυμούνται αυτό όσοι επέλεξαν οριστικά και στρατηγικά να προσδέσουν το ΠΑΣΟΚ στη στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού, προς όφελος του παρασιτικού κεφαλαίου, φιμώνοντας κάθε άλλη φωνή ακόμα και... εντός προσυμφωνημένων διαδικασιών.
Το τι έγινε μέσα στο ΠΑΣΟΚ  δεν αφορά μόνο τα μέλη του ΠΑΣΟΚ: αυτή είναι η καταστροφική αντίληψη που έχουν εμπεδώσει τα ΜΜΕ, προκειμένου να χειραγωγούν τα κόμματα, αφυδατώνοντάς τα από όποια κοινωνική αναφορά. Συγκεκριμένοι επιχειρηματικοί κύκλοι τα χρηματοδοτούν με μαύρο χρήμα, τα ελεγχόμενα ΜΜΕ τα αποξενώνουν από κάθε ουσιαστική, μη γραφειοκρατική, κοινωνική αναφορά και οι κομματικές γραφειοκρατίες μεταφέρουν όλες τις κρίσιμες αποφάσεις σε κλειστά περιβάλλοντα. Μετά από τις παραπάνω μακρόχρονες, βαθιές διαδικασίες που επηρεάζουν τον ίδιο τον τρόπο σκέψης των μελών των κομμάτων, μέσα από το κατάλληλο μανιπιουλάρισμα και με βάση δήθεν χαρισματικές προσωπικότητες, η διαπλοκή εφορμεί και τα καταλαμβάνει. Δίπλα τους, φτιάχνει και μερικά ακόμα κομματίδια προκειμένου να υπάρχει και η γαρνιτούρα της πολιτικής.
Αυτό ακριβώς έγινε και στο ΠΑΣΟΚ: μόνο ο Βαγγέλης Βενιζέλος θα μπορούσε να διαδεχθεί το Γ. Παπανδρέου, προκειμένου να διατηρεί ισχυρές πιθανότητες συνέχισης η στρατηγική του τιμωρητικού νεοφιλελευθερισμού, της φτώχειας, της ανεργίας, της περιθωριοποίησης και της εξάρτησης. Η στρατηγική της κυριαρχίας του παρασιτισμού, εγχωρίου και διεθνούς.
Μόνο ο Βαγγέλης Βενιζέλος επιτρεπόταν να διαδεχθεί το Γ. Παπανδρέου, σε ένα κόμμα πλήρως ελεγχόμενο από την επιχειρηματική ελίτ. Ο δεύτερος συμμάχησε με τον παρασιτισμό, χωρίς να είναι ο εκλεκτός του. Αποτέλεσε κρίσιμη γέφυρα για την αρχική “νομιμοποίηση” του νεοφιλελευθερισμού σε ένα κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ του 2009, που με όλην την πρωτοφανή του αλλοτρίωση, με κάποιον άλλον επικεφαλής ίσως να προέβαλε μεγαλύτερες αντιστάσεις. Τώρα ήρθε η ώρα για έναν επικεφαλής που θα προσδέσει στρατηγικά το ονομαζόμενο ως ΠΑΣΟΚ στο νεοφιλελευθερισμό, ως αναγκαίο συμπλήρωμα της δεξιάς παράταξης, δηλαδή του πολιτικού βραχίονα της μεγαλοαστικής τάξης. Γι' αυτή τη δουλειά ο καταλληλότερος ήταν από χρόνια ο Β. Βενιζέλος λόγω προσωπικότητας, βιωμάτων, πολιτικής καταγωγής και πολιτικής συγκρότησης.
Έτσι ο Παπανδρέου και το περιβάλλον του εκκαθάρισαν πλήρως το εσωκομματικό τοπίο και έστησαν όλες τις διαδικασίες προς όφελος του Β. Βενιζέλου.
Και μετά ήρθε η υποψηφιότητα Τζουμάκα. Όταν έγραψα ένα υποστηρικτικό κείμενο για την υποψηφιότητα Τζουμάκα κάποιοι με έψεξαν.
Κι όμως: ήταν η υποψηφιότητα Τζουμάκα , για όσους γνωρίζουν τι “παίχτηκε” στο παρασκήνιο και η επιμονή του που αποκάλυψε όχι ότι το παιχνίδι είναι στημένο- αυτό ήταν γνωστό- αλλά ότι ο “Βασιλιάς” είναι έντρομος: Ακόμα και με όλα τα ΜΜΕ μαζί του, με όλη σχεδόν την κομματική και βουλευτική γραφειοκρατία στο πλευρό του- σε πολλές περιπτώσεις και εξευτελισμένη άρα ακίνδυνη- με τους ανθυποψηφίους του και ειδικά το Σ. Τζουμάκα φιμωμένους, με τη διαδικασία εκλογής εκ των προτέρων νοθευμένη, ο Β. Βενιζέλος φοβήθηκε τη σύγκρουση. Δέσανε τα χέρια στους αντιπάλους του, τους κλείσανε τα μάτια, τους δέρνανε επί βδομάδες και παρόλα αυτά φοβήθηκε να κατεβεί στο ρινγκ απέναντί τους.
Χρησιμοποιώντας επιλεκτικά και παρελκυστικά, ρυθμίσεις του καταστατικού , με υπογραφές από ένα όργανο του οποίου η θητεία έχει λήξει, μη επιτρέποντας στους ανθυποψηφίους του έστω και να δουν τους καταλόγους των μελών του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα συλλογής υπογραφών από τη βάση όπως ορίζει το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, ο Β. Βενιζέλος επέβαλε με τη στήριξη της παρηκμασμένης κομματικής γραφειοκρατίας να είναι ο μοναδικός υποψήφιος.
Αυτό αποκάλυψε πόσο έντρομος είναι όχι μόνο ο ίδιος αλλά και το σύστημα που τον στηρίζει, μπροστά σε μια κοινωνία που συνήθισε τις καθημερινές επιθέσεις φόβου, τις απειλές προς το λαό και τις κολακείες προς τους ξένους και ντόπιους προστάτες, τις επιλεκτικά δοσμένες αλήθειες που συνδυάζονται με χοντροκομμένα ψέμματα. Μπροστά σε μια κοινωνία της οποίας συγκεκριμένες πρωτοπόρες δυνάμεις, για πρώτη φορά μετά από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και παρόλες τις ανεπάρκειές τους δείχνουν ολοένα πιο έτοιμες να αμφισβητήσουν το κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό κατεστημένο.
Επίσης όμως αποκαλύφθηκε πόσο σκληρό και αυταρχικό θα είναι αυτό το κατεστημένο με κάθε άλλη φωνή, από όποιο χώρο. Μέχρι τώρα η απάντηση ήταν η γραφικοποίηση. Τώρα θα είναι η στυγνή φίμωση.
Έγινε ήδη στο ΠΑΣΟΚ και οι περισσότεροι στάθηκαν αδιάφοροι.
Σύντομα, όταν θα έρθει η ώρα να φιμωθεί ο λαός συνολικά, με τη νομιμοποίηση πλήρως ελεγχομένων κομμάτων -ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και άλλων- θα καταλάβουμε πόσο καταστροφικό είναι να αδιαφορεί κανείς για το ποιος ελέγχει τα κόμματα, για το πως λειτουργεί η εσωκομματική δημοκρατία κλπ. Να ελπίζουμε και να προσπαθούμε να υπάρχουν τότε επαρκείς εφεδρείες αντίστασης.
Πηγή: harta.gr