Ο φασισμός είναι ήδη εδώ

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Στη χώρα, που για πρώτη φορά στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, ο υπήκοος, ο αφημένος στην αυθαίρετη βούληση του ηγεμόνα δεσπότη, πήρε νομική υπόσταση και έγινε πολίτης με συγκεκριμένες υποχρεώσεις και δικαιώματα (βλέπε: Επιτάφιο λόγο του Περικλή), ο δημόσιος λόγος αρχίζει να παίρνει χαρακτηριστικά Ασιατικού Δεσποτισμού.

Αυτό που διέκρινε τον ελληνικό(δυτικό) τρόπο σκέψης από τον ασιατικό (ανατολικό), ήταν η ικανότητα να βλέπουν τα............

πράγματα πέρα από τα πρωτόγονα συνθήματα Μαύρο-Ασπρο, Απόλυτο Καλό-Απόλυτο κακό (Θεός-Διάβολος, Εμείς και οι Αλλοι) και να δείχνουν ανοχή στο ξένο και στο διαφορετικό.

Οι Ελληνες ήταν οι πρώτοι, οι οποίοι, από την καθημερινή εμπειρία, η οποία σταματά στο εξωτερικό περίβλημα, στη μορφή και στους απλουστευμένους και μανιχαϊστικούς χαρακτηρισμούς, πέρασαν στην επιστημονική ανάλυση, στην αμφισβήτηση και στη σύνθεση.

Αυτό το αφοριστικό στιλ επικοινωνίας που ζούμε εδώ και καιρό στο δημόσιο λόγο, από το «όλοι μαζί τα φάγαμε», μέχρι τα «όλοι οι Ελληνες είναι φοροφυγάδες και απατεώνες», «όλοι οι ξένοι είναι λαθραίοι και εγκληματίες», «όλοι οι Γερμανοί είναι….» κ.ο.κ, δείχνει την απόλυτη κυριαρχία του ανατολικού τρόπου σκέψης στη χώρα που γέννησε το δυτικό τρόπο αναλυτικής και ελεύθερης σκέψης. Αυτός ο δημόσιος λόγος της υπεραπλουστευμένης γενίκευσης, που αποτελεί τον πυρήνα της φασιστικής ολοκληρωτικής σκέψης, αρχίζει να καταλαμβάνει πλέον ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Ακόμη και ο μέχρι πρόσφατα κάπως ήπιος δημόσιος λόγος των Γιανναρά και Ράμφου, ανεξαρτήτως αν συμφωνεί κάποιος ή όχι(εγώ δεν συμφωνούσα ποτέ αλλά τους άκουγα με σεβασμό) έχει μεταμορφωθεί σε λόγο μονόπλευρο, καταγγελτικό, αφοριστικό και διχαστικό, που μόνο σύνεση, σωφροσύνη και μέτρο δεν εκπέμπει

Αυτό που ζούμε εδώ και καιρό, δεν μπορούσε να μην έχει αντίκτυπο και στη Νέα Γενιά της Dot com και της διαφήμισης που έχει εθιστεί να σκέπτεται στο δυαδικό σύστημα(0-1, Ναι –Όχι, Like-Dislike) ή με απλουστευμένα συνθήματα-σλόγκαν διαφήμισης, όπου το μήνυμα είναι το ίδιο το μέσο. 

Για τη γενιά αυτή, που μέχρι την ηλικία των 40 θα έχει δει πάνω από ένα εκατομμύριο διαφημιστικά σλόγκαν (ύλη της νέας βασικής παιδείας), η προκατάληψη και η αλόγιστη πίστη σε δεδομένα σχήματα,( που υπάρχει ήδη) δεν θα αφήνει περιθώρια για αναζήτηση αρχικών αιτιών με επιχειρήματα, με υποθέσεις, με αναλύσεις, με αιτιολογήσεις, με αναιρέσεις και οποιοδήποτε άλλο εργαλείο έλλογου λόγου . Τα πρώτα δείγματα αφοριστικού λόγου, μηδενικής ανοχής στο διαφορετικό και ολοκληρωτικής σκέψης των νέων μας άρχισαν ήδη να διαφαίνονται.

Ετσι, όταν ο 18χρονος γιος μιας φίλης αριστερών πεποιθήσεων είπε στη μητέρα του «καλά της έκανε ο Κασιδιάρης της διεστραμμένης λεσβίας», εκείνη, ανήμπορη να δώσει οποιαδήποτε εξήγηση, «έπεσε κυριολεκτικά απ’ τα σύννεφα».

Όπως πολλοί άλλοι αισιόδοξοι οπαδοί της διαρκούς και ανοδικής εξέλιξης της κοινωνίας, πίστεψε ότι η βίαιη πράξη του Κασιδιάρη θα αποκάλυπτε το αληθινό πρόσωπο της ιδεολογίας του ολοκληρωτισμού, αγνοώντας την απίστευτη γοητεία που ασκούν φασιστοειδείς συμπεριφορές βίας πάνω σε νέους ανθρώπους της γενιάς της  Dot com με ρηχή παιδεία. (Σε ανάρτησή μου πριν τις εκλογές είχα κάνει την πρόβλεψη ότι το επεισόδιο με τον Κασιδιάρη θα ανεβάσει το ποσοστό της Χρυσής Αυγής. Κάνω την ριψοκίνδυνη πρόβλεψη πως στις επόμενες εκλογές θα το υπερδιπλασιάσει)

Όταν θα έχουν πέσει τα εσωτερικά και τελευταία τείχη των ηθικών φραγμών που διακρίνουν τον πρωτόγονο από τον πολιτισμένο, τότε θα πέσουν και οι μάσκες ντροπής. Οι λίγες φωνές έλλογου λόγου που θα καλούν στην επάνοδο των πρώτων αρχών δυτικού-ελληνικού τρόπου σκέψης που διακρίνονται για το Μέτρο, την Ανοχή, τη Σωφροσύνη και τη Σύνεση, θα πνιγούν μέσα σε μια θάλασσα κραυγών μίσους αλαλαζόντων ορδών. Αυτό θα σημάνει και το τέλος της λεγόμενης ανοιχτής και δημοκρατικής κοινωνίας. Αυτό που συνέβη στην πολιτισμικά και τεχνολογικά ανεπτυγμένη Γερμανία και κάποιοι το ονόμασαν  «ένα λάθος», «μια παρέκκλιση» ή «απώλεια του ελέγχου», μπορεί να συμβεί οπουδήποτε και ακόμη περισσότερο σε μια χώρα όπως η Ελλάδα με μια γενιά απογοητευμένη και σε πλήρη σύγχυση, που θα αναζητά την ασφάλεια περισσότερο απ’ την ελευθερία της.