Θέλουμε…φάτσες και υπογραφές

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΟΙ κυβερνήσεις πέφτουνε, η νοοτροπία μένει. Με τους «καινούριους» κάθε φορά σε κυβερνητικές θέσεις…φανταχτερές κι άλλους σε αφανή πόστα (ουσίας), ενίοτε προσοδοφόρα. Οι απέναντι, με την πίκρα του ηττημένου, περιμένουν την τετραετία, ελπίζοντας στη ρεβάνς. Ως τότε, τον λόγο έχουν οι «νικητές». Κι είναι όλα τόσο χαλαρά, ήρεμα και αφανέρωτα, που νομίζεις (νόμιζες) πως δούλευαν ρολόι. Και πόστο σήμαινε απόλυτη ελευθερία κινήσεων, πράξεων και αποφάσεων.
ΚΑΙ το’ στρωναν στην καρέκλα τους «στελέχη» διαποτισμένα με τα ιδεολογικά νάματα της παράταξης, στρώνονταν και στη δουλειά. Τα συμβούλια με συμβούλους και διευθυντάδες…καθιστούς και προέδρους μακρινούς. Και είχαν όλοι το μερδικό τους απ’ την ευθύνη των πράξεων και της απραξίας τους, με την τελική υπογραφή βαρύνουσα κατακλείδα μιας διοικητικής πράξης που κανένας δεν θα γύριζε να την κοιτάξει. Και, μη το ξεχνάμε, στην Ελλάδα, ο ελέγχων είναι και ελεγχόμενος.
ΕΧΕΙ κάθε έλληνας την περιουσία του, έχει και το ελληνικό δημόσιο τη δικιά του, που δεν την…ξέρει. Οικόπεδα και ακίνητα που θα τα ζήλευε ο ιδιώτης. Ωστόσο, αυτός θα τα αξιοποιούσε για να τρυγήσει τα κέρδη, θα τα συμμάζευε, θα τα συντηρούσε. Θα’ κανε, δηλαδή, ό,τι δεν κάνει το Κράτος, με τις επιτροπές και τα συμβούλια, τους προέδρους και τις υπογραφές, εδώ και δεκαετίες.
ΤΙ κάνουμε, λοιπόν, για να στεγάσουμε υπηρεσίες του δημοσίου; Νοικιάζουμε ακίνητα ιδιωτών και τους χρυσοπληρώνουμε. Και τον νόμο εφαρμόσαμε και οι αποφάσεις πάρθηκαν κατά πλειοψηφία. Το ενοίκιο(!) στον ιδιώτη και στην ώρα του, ανελλιπώς και με την εγγύηση του Κράτους. Κι αφήνουμε οικόπεδα (ιδιοκτησίας του δημοσίου) άκτιστα να χορταριάζουν και τα οικοδομήματα να ρημάζουν.
ΘΑ τους αποδίδαμε ανικανότητα και τεμπελιά, αν κάτι πιο σοβαρό και αλήτικο δεν συνέβαινε. Υπάρχει δόλος. Υπάρχει πρόθεση και μεθόδευση. Κι αν δεν τους πιάσαμε στα πράσα να λαδώνονται, ας αφήσουμε τη σκέψη μας ελεύθερη. Στα πονηρά τηλεφωνήματα και μυστικές συνεννοήσεις με κρυφά ραντεβού και παράλληλη αλληλογραφία καταπώς οι νόμοι ορίζουν.
«ΤΟ ποσοστό μου, το μερίδιο, τον…ιδρώτα μου» σου λέει ο κεντρικός άξονας την κομπίνας και τα μέλη των επιτροπών σιωπή. Κάτι θα ζητήσουν κι αυτοί αύριο-σειρά τους να κάνουν την κορόιδα.
ΜΑΣ ξύπνησε το σοκ της κρίσης, ψάχνουμε και ψαχνόμαστε. Ωστόσο, με τους αυτουργούς ανομημάτων στο σκοτάδι. Τι θέλουμε, λοιπόν, δίπλα στο κάθε σκάνδαλο που το’ καναν με τέτοιο να μη μοιάζει; Τη φάτσα στο «γυαλί» των προέδρων και παραδίπλα τις υπογραφές των «υπευθύνων».