Κουράγιο ... Χιώτες!

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός

e-mail: prevejohn@yahoo.gr

Όλοι μας αυτές τις ημέρες παρακολουθούμε την καταστροφή της Χίου όπου τα δάκρυα των κατοίκων αντικατέστησαν τα πολύτιμα και μοναδικά σε ολόκληρο τον κόσμο “δάκρυα” των μαστιχόδενδρων.

Σενάρια επί σεναρίων κυκλοφορούν για τους υπαίτιους και μάλιστα κάποια από αυτά μιλούν καθαρά για ...
δολιοφθορά από εσκεμμένες ενέργειες εξωτερικών κέντρων και παράκεντρων.

Φυσικά δεν είναι η ώρα να υιοθετήσουμε ή να απορρίψουμε ότι λέγεται αλλά ένα είναι σίγουρο ότι μόλις περάσει το γεγονός αμέσως θα ξεχαστεί (όπως έχει γίνει και στο παρελθόν σε ανάλογες περιπτώσεις) αφού θα επικαλυφθεί από άλλα θέματα της επικαιρότητας.

Βέβαια ίσως μετά από χρόνια να διαβάσουμε κάπου την ομολογία ή την θριαμβολογία κάποιου ή κάποιων “άσπονδων” φίλων μας (πιθανόν και γειτόνων μας) ότι αυτοί έκαναν αυτό το … “κατόρθωμα”!

Ένα “κατόρθωμα” το οποίο δεν θα ήταν εφικτό αν είχαμε ένα κράτος που είχε σωστή οργάνωση και κυρίως έθετε σωστές προτεραιότητες για την προστασία και την φύλαξη των παραμεθόριων νησιών και περιοχών της πατρίδας μας. 
Ένα κράτος που οι κυβερνώντες θα είχαν κύριο μέλημα τους την ευημερία και την πρόοδο του λαού και όχι τα δικά τους προσωπικά και μικροκομματικά συμφέροντα.

Ας αναλογιστούμε όλοι την συνέχεια της ζωής από δω και πέρα στο κατακαμένο νησί του οποίου πολλοί κάτοικοι θα γίνουν επαίτες της κρατικής αποζημίωσης η οποία στην πορεία του χρόνου θα κουτσουρευτεί και στο τέλος θα καταργηθεί αφήνοντας τους στο έλεος των τραπεζών και των “πρόθυμων” αγοραστών της γης τους.

Και πριν κάποιοι σκεφτούν ότι είμαι υπερβολικός ας κάνουν το κόπο να θυμηθούν τι έγινε πριν από χρόνια στην Ηλεία και πως κάποιοι εξαφάνισαν τα χρήματα που είχαν δοθεί από πρόσωπα και φορείς για τους πυρόπληκτους. (αν ενθυμούμαι καλά πρόεδρος αυτού του ταμείου είχε διοριστεί ο κ. Μολυβιάτης).

Δυστυχώς η επόμενη ημέρα στην Χίο μετά την φωτιά και την καπνίλα θα μυρίζει εγκατάλειψη, απογοήτευση, μοναξιά αλλά θα πρέπει οι περήφανοι Χιώτες (βοηθούμενοι και από τους απανταχού σε όλο τον κόσμο συμπατριώτες τους) να ορθώσουν το ανάστημα τους εξαντλώντας το πείσμα και την εργατικότητα τους για να ξαναδώσουν και πάλι στο "μοναδικό" νησί τους την ομορφιά και την ευημερία που του ... αξίζει!

Καλή δύναμη και καλό κουράγιο φίλοι μου….εγώ προσωπικά είμαι απόλυτα σίγουρος ότι θα τα ... καταφέρετε!