Ασθενείς σε απόγνωση

Παναγιώτης Βλαχουτσάκος - Φίλιππος Καραμέτος

Ελπίδα και στήριξη αναζητούν χιλιάδες ασθενείς, οι οποίοι λόγω της τεράστιας οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα, έμειναν ανασφάλιστοι με αποτέλεσμα να μην δύνανται να προβούν σε εξετάσεις και να ακολουθήσουν ιατρικές αγωγές.
Πρόκειται για ανθρώπους που είδαν τη ζωή τους να αλλάζει άρδην και να μετατρέπεται σε ένα καθημερινό «κυνήγι επιβίωσης».

 είναι ο καρκίνος, η αρτηριακή υπέρταση, τα καρδιαγγειακά νοσήματα και ο σακχαρώδης διαβήτης, η οστεοπόρωση, ενώ σε μικρότερες ηλικίες, συνηθέστερες είναι οι διαταραχές όρασης, οι θυρεοειδοπάθειες και τα ψυχιατρικά νοσήματα.

Εμβολιασμοί σε Παιδιά Έλληνες πολίτες που πλήρωναν χρόνια τις εισφορές τους και τώρα λόγω έλλειψης οικονομικής δυνατότητας να τακτοποιήσουν τις οφειλές τους προς την εφορία και προς τον ΟΑΕΕ αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.

Τα στατιστικά στοιχεία για τους τελευταίους έξη μήνες του Ιατρείου Κοινωνικής Αποστολής, το οποίο παρέχει δωρεάν ιατρική περίθαλψη και φάρμακα, σοκάρουν…

Το 44% των ασθενών που επισκέπτονται το Ιατρείο είναι πρώην ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ που είχαν κάποια μικρομεσαία επιχείρηση, η οποία έκλεισε και στη συνέχεια έμειναν ανασφάλιστοι αφενός λόγω των οφειλών στο ταμείο τους και αφετέρου λόγω των οφειλών στην εφορία.

Το ποσοστό αυτό αυξάνει μέρα με την ημέρα ολοένα και περισσότερο λόγω αδυναμίας πληρωμής των εισφορών στον ΟΑΕΕ χιλιάδων ασφαλισμένων, που είτε έκλεισαν την επιχείρησή τους είτε εργάζονται χωρίς να μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές στον ΟΑΕΕ, οπότε είναι χωρίς υγειονομική κάλυψη.

Το 46% ήταν πρώην ασφαλισμένοι ΙΚΑ που έχασαν την κοινωνική τους ασφάλιση λόγω απόλυσης ή λόγω χρόνιας ανεργίας, ενώ το 88% των ασθενών έχασαν την κοινωνική τους ασφάλιση μέσα στα έτη 2010, 2011 και 2012.

Ακόμη, αρκετοί από τους προσερχόμενους, είναι άστεγοι που διαμένουν σε κάποιο εξωτερικό χώρο ή εγκαταλειμμένο σπίτι.

Οι συνηθέστερες ασθένειες

Τα συνηθέστερα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που επισκέπτονται το Ιατρείο

Παράλληλα, εκτεθειμένα σε σοβαρά λοιμώδη νοσήματα είναι χιλιάδες παιδιά που δεν έχουν κάνει το βασικό εμβολιασμό γιατί οι γονείς τους είναι ανασφάλιστοι. 8 στα 10 που επισκέπτονται το Ιατρείο Κοινωνικής Αποστολής προσέρχονται για δωρεάν εμβολιασμό.

Ειδικότερα το Ιατρείο προσέφερε τις υπηρεσίες τους σε 1168 παιδιά. Το 84% αυτών προσήλθε για δωρεάν εμβολιασμό.

Το πρόβλημα αποτελεί βόμβα για τη Δημόσια υγεία καθώς επιστρέφουν λόγω μειωμένης εμβολιαστικής κάλυψης του παιδικού πληθυσμού σοβαρές παιδικές ασθένειες, απειλητικές για τη ζωή, όπως η πολιομυελίτιδα, ο τέτανος, ο κοκίτης, η ιλαρά, η ερυθρά, η μηνιγγίτιδα, η ηπατίτιδα Β και άλλα.

Τα άλυτα προβλήματα

Το 20% των ασθενών του ιατρείου είχε έναν όγκο ή ένα ανεύρυσμα ή μία χοληδόχο γεμάτη πέτρες, ή μία κήλη ή νέκρωση της κεφαλή του μηριαίου οστού, καταστάσεις δηλαδή απειλητικές δυνητικά για τη ζωή, αν πρέπει να αντιμετωπισθούν χειρουργικά και χρήζουν νοσοκομείου.

Σε περισσότερους από 100 ασθενείς με όγκο αντιμετωπίσιμο χειρουργικά στο παχύ έντερο, στο μαστό, στην ουροδόχο κύστη, στον προστάτη, στον πνεύμονα, οι ιατροί του Κοινωνικού Ιατρείου βρέθηκαν σε αδιέξοδο όταν είπαν «πρέπει να χειρουργηθείτε» καθώς έλαβαν την απάντηση «δεν έχω χρήματα»...

Τα παράδοξα της Ελληνικής Νομοθεσίας

Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί η ολιγωρία στην ελληνική νομοθεσία που δικαιολογεί τα νοσήλια ανασφάλιστων πολιτών σε κατεπείγουσες καταστάσεις.

Δηλαδή, ένας ασθενής που πάσχει από χολολιθίαση και πρέπει να χειρουργήσει τη χοληδόχο κύστη, δε μπορεί αν δεν έχει χρήματα, καθώς πρέπει να πληρώσει για να νοσηλευτεί. Αν ο ασθενής αυτός μείνει ανεγχείρητος, κάποια στιγμή η χοληδόχο κύστη με τις πέτρες θα σπάσει και θα προσκαλέσει επείγουσες επιπλοκές στον άρρωστο, οι οποίες απειλούν σαφώς τη ζωή του.

Σε εκείνο το στάδιο της κατεπείγουσας αντιμετώπισης, αναλαμβάνει η Ελληνική Πολιτεία τα έξοδα του ανασφάλιστου πολίτη, που σε αυτό όμως πια το ύστατο σημείο αφενός μπορεί να χαθεί η ζωή του ασθενή και αφετέρου τα νοσήλια είναι πολύ περισσότερα λόγω της αυξημένης ιατρικής φροντίδας σε μονάδες εντατικής.

Έτσι, με το υπάρχον σύστημα και η Ελληνική Πολιτεία πληρώνει και ο Ασθενής τις περισσότερες φορές χάνει τη ζωή του, ενώ ένα στάδιο πριν, και η ζωή του θα είχε κερδηθεί και η δαπάνη του ελληνικού κράτους θα ήταν μικρότερη.