Στρεβλώσεις και…απελπισία

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΤΟ Κράτος με τους νόμους και την αταξία του. Ξυπνάει το πρωί με ιδέες φαεινές και το μεσημέρι δρομολογεί νόμους που κανένας δεν θα εφαρμόσει. Το ξέρει, το ξέρουμε και η ζωή ρολάρει σε ξέφρενη πορεία, μέχρι να βρεθούμε στο χαντάκι.
ΟΤΑΝ θέλει κι εκεί που θέλει, οι νόμοι είναι δρακόντειοι και το αποτέλεσμα χειροπιαστό. Παίρνει, για παράδειγμα, απάνω του την ευθύνη της προστασίας των πολιτικών και «η τρομοκρατία δεν περνάει». Ούτε μύγα δίπλα απ’ τον φυλασσόμενο, ούτε ψύλλος αρματωμένος στο κονάκι του. Και, βέβαια, δεν μας έλειψαν οι υπερβολές. Σε χώρα όπου μουντζουρώνουν πινακίδες της τροχαίας, αν δεν ανάψεις τα φώτα κάτω απ’ το γεφυράκι, πληρώνεις βαρύτατο πρόστιμο (στα χαρτιά) και, στην πράξη, κανένας δεν τα…ανάβει.
ΚΑΙ κατεβαίνουν στο δρόμο ομάδες διαδηλωτών. Μαθητόκοσμος με το δικαίωμα στα συνθήματα, αλλά όχι με το δικαίωμα να δυσχεραίνουν την κυκλοφορία. Κλάδοι απολυμένων άεργων και επαγγελματίες πενόμενοι, που κολυμπάνε στα χρέη. Με το δίκιο τους γιατί χανόμαστε, αλλά και με το «βεβαρημένο» παρελθόν. Γιατί, τότε που δεν τα’ σκιαζε η φοβέρα της χρεοκοπίας και ζούσαμε με δανεικά, οι κινητοποιήσεις γίνονταν για να μην περάσει ο…φασισμός του νόμου. Ακόμα κι αν η «εξουσία» είχε δίκαιο, το θέλαμε στο δικό μας τσεπάκι. Στη διαδήλωση των διεκδικήσεων και στα «λάφυρα» των καταλήψεων, για να περάσουν στην ιστορία ως κατακτήσεις αγώνων και «αγώνων».
ΝΑ φύγουμε απ’ το παρελθόν των διεκδικητικών στρεβλώσεων. Δεν κλονίστηκε η αμοιβαία εμπιστοσύνη Κράτους και πολιτών. Γιατί; Γιατί ουδέποτε υπήρξε! Κι αν μιλάς, σήμερα, για οικονομική δυσπραγία μικροεπιχειρήσεων και μαγαζιών απαιτώντας τη μείωση του ΦΠΑ, μην περιμένεις ελπίζοντας. Θα πέσει το 23% (της εστίασης) στο 13%; Οι σωστοί (και έντιμοι)  επαγγελματίες θα ρίξουν τις τιμές. Οι «άλλοι» θα…τσεπώσουν τη διαφορά και ξανά προς τη δόξα.
ΕΡΧΟΝΤΑΙ φόροι και οι μισοί έλληνες…χλόμιασαν. Οι του δημοσίου-ελεγχόμενα υποζύγια- που δεν κλέβουν (γιατί δεν μπορούν). Οι άλλοι, οι «ελεύθεροι και ωραίοι» της φοροκλοπής δεν τα βάφουν μαύρα. Συνεχίζουν την παράδοση και η Πολιτεία λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Και είναι τα νούμερα και ποσοστά τέτοια και τόσα, που δίνουν γερή σπρωξιά στη φοροδιαφυγή. Δεν υπάρχει «ζωή» για τόσους μεταπράτες ομοειδών και εισαγόμενων προϊόντων απλωμένους στην αγορά. Δεν υπάρχει φως για τους σκοτεινούς διαδρόμους της παραοικονομίας κι ούτε η διαφθορά πολεμιέται με ευχολόγια.