«Χρέος» και χρέος

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΔΕΝ χρειάζεται ανάλυση-το νιώθουμε. Αγνοήσαμε τις αιτίες, βιώνουμε το αποτέλεσμα και περιμένουμε δόσεις και «σωτήρες». Δεν διαθέτουμε «εσωτερικούς» και «Αλίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες» (Μπρεχτ).
ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ τις Συμπληγάδες, χρειάζεται προσοχή και περισυλλογή. Κι αν σεργιανάς αμέριμνος όταν περνάς τον κάβο, συμφιλιώσου με την ιδέα του ναυαγίου. Το θέμα είναι να μη φτάναμε στα σημερινά κι ας λιγοστέψουμε τα λόγια. Και για ποιον θα δουλέψουμε, αν δεν αλλάξουν οι δομές και με την ίδια πρακτική; Για τους ατιμώρητους Άκηδες που θα επαναλάβουν τον…άθλο και για το πουγκί των αχόρταγων;
ΠΕΡΝΑΜΕ ώρες δύσκολες και κάποιοι δεν το πήραν μυρουδιά. Δεν άγγιξε η κρίση, για παράδειγμα, έναν εισοδηματία που δεν θα  δουλέψει ποτέ του, μιας και κληρονόμησε μια «τρύπα»-χρυσορυχείο στην κεντρική αγορά, δεν αγωνιά ο μιζαδόρος με τον ιδρώτα του στην Ελβετία. Και ποιος απόμεινε και λιώνει; Αυτός που ψάχνει στα σκουπίδια. Ποιος άλλος; Δεν είναι ένας-είναι πολλοί. Ομαδοποιημένοι για νεκρές ιδεολογίες, που ακόμα δεν έφτασε στη μύτη τους η μπόχα.
ΚΑΠΟΤΕ είχαν την ιδεολογία τους τα κόμματα και το’ χαν καημό να κυβερνήσουν. Δεν το άντεχαν στην αντιπολίτευση και ζητούσαν εκλογές απ’ την επομένη των εκλογών! «Παπανδρέου-Εκλογές!» κραύγαζαν οι «συνοδοιπόροι», «Να φύγει ο Παπανδρέου» απαιτούσαν οι καραμανλικοί «εθνικόφρονες» με τον Π. Κανελλόπουλο. Είχαν την άνεση και τον χρόνο, διέθεταν την «πολυτέλεια» με το πεζοδρόμιο να περιμένει ήρωες και ηρωισμούς. Φτωχοί αλλά και αυτάρκεις, χωρίς μνημόνια, δεσμεύσεις και διορίες.
ΣΗΜΕΡΑ το πράγμα διαφέρει. Ωστόσο, η πολιτική των πολιτικών μας παραλλάσσει, αλλά δεν αλλάζει. Επιμένουν οι σημερινοί και μόνο γι αυτούς (και το ζητούμενό τους) οι «καιροί ου μενετοί». Εν μέσω κρίσης και καθολικής αγωνίας, επαναλαμβάνουν την ιστορική επωδό «Εκλογές!» και οι μισοί γελάμε, με τους άλλους μισούς να κλαίνε. Το ξεστόμισε άκαιρα και ανιστόρητα ο κ. Καμένος, ζητώντας τη…συμπαράσταση του κ. Τσίπρα.
ΕΙΝΑΙ ώρα για εθνική ομοψυχία και αυτοί «άδουν». Ώρα για συμπαράταξη ακόμα και εκείνων που διαφωνούν με μνημόνια και ευρωπαϊκούς εκβιασμούς τοκογλύφων και άλλων…φιλελλήνων. Ακόμα και για τον…γκρεμό, όλοι μαζί και ενωμένοι. Τότε μας υπολογίζουν (αν δεν μας φοβούνται), χωρίς να μας λυπούνται.
ΑΥΤΟΙ βάλθηκαν να τους ξεχάσουμε, αλλά δεν ξεχνάμε. Να μας «ξοφλήσουν» με ευρώ ό,τι μας στοίχισαν σε αίμα και εθνικό διχασμό μας, να σβήσουν το «χρέος» τους με το χρέος μας.