Μεθεορτίως και αντιφασιστικά

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΔΕΝ ξεχνάμε-δεν πρέπει να ξεχνάμε. Τις μεγάλες ώρες του λαού μας και το θαύμα των θυσιών του. Με το πλούσιο υλικό και τον σεβασμό στην ιστορία, τα κρατικά μας κανάλια μας έμπασαν στο κλίμα των ημερών. Τέτοια διαχείριση θέλαμε και η προσφορά τη εθνικής μας τηλοψίας στην εθνική μας μνήμη ήταν μοναδική.
Την ώρα που τα ιδιωτικά επέμεναν στα καθημερινά, αποθεώνοντας τη σαχλαμάρα και κάποια (των κίναιδων) επί τα αυτά. Και, βέβαια, έχει το ένοχο παρελθόν της η υδροκέφαλη ΕΡΤ με τις στρατιές εργαζομένων και «εργαζομένων» της με τα χρυσοπληρωμένα παλικάρια (και τις νιες) απ’ τον κορβανά των φορολογουμένων.
ΤΑ παρατάμε και πάμε παρακάτω. Στα ιστορικά, ιδεολογικά και…συμμαχικά. Στο αναπάντητο ερώτημα «για ποιους πολεμήσαμε;». Ποιος μας χρησιμοποίησε για προγεφύρωμα μη φτάσει νωρίτερα ο φασισμός στην πατρίδα του; «Θα βουλιάξω το Νησί του Τσώρτσιλ» φέρεται να είπε ο Χίτλερ, αλλά ευτυχώς υπήρξαν (κυρίως) οι Έλληνες που πολεμούν σαν ήρωες. Την πλήρωσε ο πατριωτισμός μας με τα κρυοπαγήματα, πλήρωσε και ο Μεταξάς την άρνησή του (στους Άγγλους) να αντισταθεί στους επερχομένους Γερμανούς, «με τους ακρωτηριασμένους του μετώπου». Γι αυτό και «έφυγε νωρίς», για να’ ρθει η σειρά του Τσολάκογλου. Τον είπαμε προδότη και καθαρίσαμε. Χωρίς να μετρήσουμε τον πατριωτισμό του μέσα απ’ την άρνησή του να χαθούν περισσότεροι έλληνες στη λαίλαπα, με μια πρόωρη πατριωτική Αντίσταση που ποσώς θα επηρέαζε τον επελαύνοντα φασισμό. Έτσι μεταχειρίζονται (με την προπαγάνδα τους) οι Άγγλοι όποιον δεν αντιστέκεται (για λογαριασμό τους) και «παραδίδεται».
ΚΙ αν η Ελλάδα ήταν «πέρασμα», όφειλε να αντισταθεί. Αυτό έκανε και «μίλησαν» τα όπλα. Ύστερα «μίλησαν» οι Άγγλοι. «Ποια…απελευθέρωση; Αλλαγή φρουράς στην Ελλάδα των ηρωισμών, μη πλακώσουν…μπολσεβίκοι».
«ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ», Βάρκιζα και (τυπική) μοιρασιά του Κόσμου στη Γιάλτα κι ύστερα η μεγάλη…ανταμοιβή. Μαζί τους στο στρατόπεδο των νικητών, αλλά έξω απ’ τη μοιρασιά. Πρώτοι στην Αντίσταση, τελευταίοι στη σειρά για την αναγνώριση και την τιμή. Μας περίμενε ο Εμφύλιος κι ήταν το αντίτιμο της προσφοράς μας στη συμμαχική υπόθεση για τη συντριβή του φασισμού.
ΤΟΝ στραπατσάραμε στον βαθμό των μικρών μας δυνάμεων και με φρόνημα υψηλό, πατριωτικό. Ωστόσο, την αντίπερα όχθη την αγνοήσαμε. Τον…βελούδινο φασισμό των «Συμμάχων» (προδοσία Μικρασίας), των Άγγλων (προετοιμασία, Εμφύλιος) και του Τσώρτσιλ («κακού δαίμονα της Ελλάδας»).