Τότε, πριν…ψοφήσει η αγελάδα
Του Θανάση Νικολαΐδη 
ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ στα άσχημα της τρισυπόστατης Κυβέρνησης, αντιδρούμε στα (κάποια) καλά που της επέβαλε η Τρόικα, που μας τα επέβαλε η ανάγκη και η ζωή συνεχίζεται. Με τάση να συντηρούμε τα αρνητικά που μας οδήγησαν εδώ που φτάσαμε και με λυσσώδη αντίδραση, αν ψυλλιαστούμε αλλαγή. Με την ίδια νοοτροπία-οδηγό για τον γκρεμό που δεν(;) είδαμε. Κι είναι αλήθεια πως βγαίνουν στο φως (κάποια) συμβάντα θαμμένα στη γη και αφημένα στη λήθη.
ΚΑΙ οι αυτουργοί; Ανήσυχοι για λίγο, αλλά με τη σιγουριά της ατιμωρησίας. Τα’ χαν μελετημένα και κανονισμένα. Οι κομπίνες σκεπασμένες με το σεντόνι του νόμου κι από κάτω, αθέατοι να μαζεύουν τη λεία. Θα τα ροκάνιζαν αργότερα. Στο τζάκι της βίλας, στη θαλπωρή της παρέας των ομοίων τους.
«ΑΝ δεν θέλεις κάτι να γίνει, φτιάξε μια επιτροπή». Την κάνανε, αλλά κάτι…γινότανε. Νομότυπα και για πάρτη τους. Με υπογραφές και προέδρους των επιτροπών, μέλη και πρακτικά. Κάτω απ’ τον λαβύρινθο της γραφειοκρατίας και με το «υλικό» των αποφάσεων να κρύβει την ατιμία. Κι αν μιλούσες για την παλιανθρωπιά τους, σκάλιζαν τα χαρτιά με τους νόμους κραδαίνοντας τις διατάξεις του και τα (σκοπίμως) δαιδαλώδη του νομοθέτη. Κι αν στην Ευρώπη ένας νόμος «χωράει» σε μια σελίδα, εδώ τον απλώνουν σε δεκάδες σελίδες, με τις παραγράφους, εδάφια και υποσημειώσεις. Τον φορτώνουν πόρτες για την έξοδο των ισχυρών, παραθύρια των πονηρών για τη λευτεριά, και για να μη  μπορείς εκ των υστέρων να «κρεμάσεις» τους κομπιναδόρους.
ΚΑΠΟΙΟΙ «αγωνίζονται» για μιαν απ’ τα ίδια. Με πάθος στα καθιερωμένα και ενίοτε καθισμένοι πάνω στα κεκτημένα. Θα’ θελε, για παράδειγμα, ο συνδικαλιστής να χάσει τη δύναμή του παρεκκλίνοντας απ’ τη στρεβλή λειτουργία του; Να τιμωρηθεί επίορκος χωρίς ο «συνδικαλιστής» να δώσει τη μάχη του; Γι αυτό δεν ορίστηκε (με τις ψήφους που απέσπασε η κλίκα του); Για να δώσει τη μάχη του, κι ας ο εργαζόμενος είχε σκοτώσει τη μάνα του. Όσο για την «ιδεολογία» κομματικών οργανώσεων και συνδικαλιστών, μας έπεισαν τύποι τύπου Φωτόπουλου, μας πείθουν και οι 500 ΔΑΚίτες των «εργαζομένων» της Βουλής.
ΚΑΙ, βέβαια, κάποιοι σιωπούν «ποιούντες την νήσσαν» και είναι οι πολυλογάδες των καναλιών-πρώην κρατικοδίαιτοι, με το χιλιαρικάκι τους (ημερησίως) στη τσέπη. Κι έχουν πλάκα όταν πετάνε και κορώνες του τύπου «πού πήγαν τα λεφτά;», διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους. Να ρωτήσουμε, π. χ. τους/τις ηγεμονικά αμειβόμενους της ΝΕΤ: Πόσα παίρνατε, ημερησίως, κ.κ. Λυριτζή και Οικονόμου, Τσαπανίδου, Χούκλη κ.ά. επί «παχέων αγελάδων»;