Ο…ελεγκτής και η κρίση

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΤΑ σχολεία κλείνουν(!;), μεθεορτίως, στη Μακεδονία. Δεν γίνεται μάθημα σε μια παγωμένη αίθουσα, δεν ζούμε στα χρόνια της (μετεμφυλιακής) Ελλάδας, για να κουβαλάει ο μαθητής/τρια το ξύλο του για τη σόμπα.
ΩΣΤΟΣΟ, φρονούμε πως οι δήμαρχοι «δεν δικαιούνται δια να τα κλείνουν». Το ίδιο και τα σχολεία. Χωρίς αποθεματικό-καβάντζα, αλλά με τις «αμαρτίες» του παρελθόντος. Κι αν «στολίσαμε» τους δημάρχους, καιρός και για «σχολικές» αμαρτίες. Πέραν της υποκρισίας των διευθυντών πως «δεν είδαν και δεν άκουσαν» για παράνομο ιδιαίτερο και «μαύρο» χρήμα καθηγητών τους.
ΔΥΟ περιστατικά απ’ τα συνήθη και μη ζητάς ονόματα, διευθύνσεις και τηλέφωνα. Ξεθύμαναν, ξεχάστηκαν στο Κράτος που το νανούριζαν για δεκαετίες οι πολίτες του. «Εξ όνυχος το λέοντα γιγνώσκεις» και πάμε.
ΕΙΚΟΝΑ 1η: Έφτασε το «φορτίο» στο Λύκειο. Το παρέλαβε ο καθηγητής, συμπλήρωσε τα απαιτούμενα της γραφειοκρατίας, υπέγραψε ο διευθυντής και την επόμενη φύγαν’ τα «χαρτιά», κουβαλώντας και τη βρωμιά του συστήματος. Και την απατεωνία των αοράτων κυκλώματος. Ποιος να το προσέξει, γιατί να τους φρενάρει;
ΚΑΙ τι περιείχε το «φορτίο»; Πανάκριβο εργαστηριακό υλικό. Σύγχρονο, πανάκριβο και…άχρηστο. Όχι γιατί σε 5-10 χρόνια θα’ ταν παρωχημένο, αλλά θα παρέμενε αχρησιμοποίητο. Σε κιβώτια δίπλα σε παλιά, με ακριβοπληρωμένο περιεχόμενο, πεπαλαιωμένο και αχρησιμοποίητο. Γιατί; Γιατί το εργαστήριο είναι προγραμματισμένα «χρόνος χαμένος». Απ’ το «σύστημα» (μετατροπής του λυκείου σε προθάλαμο εισαγωγής στο πανεπιστήμιο, με τα αποστηθισμένα που κρατάνε σε απόσταση…ασφαλείας την εμβάθυνση και το εργαστήριο) μην περιμένεις αξιοποίηση του υλικού. Θα σκουριάσει στις αποθήκες αναξιοποίητο, αλλά η «δουλειά» έγινε. Ο εισαγωγέας τα ‘κονόμησε, ο έμπορος-διακινητής πληρώθηκε, το σχολείο ευτυχισμένο και η…κρίση ερχόταν.
ΕΙΚΟΝΑ 2η (συνέβη, τυχαία, μπροστά μου): Εισβάλλει στο γραφείο ένας τύπος, δηλώνει «άνθρωπος του Υπουργείου» (και ήταν) και «τρομοκρατεί» τον διευθυντή.
-Τα βιβλία σας (Π.Δ.Σ.), για έλεγχο.
-Δεν είμαι έτοιμος 
-Πριν προβώ στα «δέοντα», έχω να συστήσω τα βιβλία μου. Είμαι μαθηματικός, είναι «φρέσκα», 20 τον αριθμόν. Αν θέλει το σχολείο σας να τα προμηθευτεί…
-Βεβαίως! (και υπογράφει για κάποιες δεκάδες χιλιάρικα δραχμές). Για το σχολείο και για τη…τσέπη του «συγγραφέα, που…δάγκωσε το δημόσιο. Κατά τις δυνάμεις του κι ίσως με κάποια…ανεπαίσθητη μοιρασιά των «κερδών» ακόμα και με τον Υπουργό(;!).
Ο ελεγκτής αποχωρεί χωρίς…έλεγχο, τα βιβλία φτάνουν και δεν είναι 20 (είναι 8), της περασμένης 20/ετίας και θα παραμείνουν στα αζήτητα (και αδιάβαστα) της βιβλιοθήκης.
ΚΑΙ ζήσαμε ‘μείς καλά κι ας τα σχολεία κλείνουν.