Τώρα που…γυρίζει (και τίποτα δεν λειτουργεί)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΟΙΟΣ δεν θυμάται τον χαμογελαστό και (παν)ευτυχή κ. Σημίτη με τα νέα χαρτονομίσματα του ευρώ; Εποχή προσδοκιών και ονείρου, αλλά το κακό δεν άργησε.
ΩΣΤΟΣΟ, το θέμα μας (σήμερα) δεν είναι…οικονομικό. Είναι ελληνικό, με την εθνική μας υπόσταση να φθείρεται πριν γίνουμε κι εμείς ευρωπαίοι κατά συνήθειες…παραδόσεις και ιστορία. Ο κ. Σημίτης ευθύνεται για τις ελληνοποιήσεις ξένων που βγάζουν μάτι.
Όχι πως οι ομόλογός του (κ. Καραμανλής) ευθύνεται λιγότερο, αλλά τα τσακάλια (του σημιτικού ΠΑΣΟΚ) δεν έχασαν δευτερόλεπτο. Σε μια βδομάδα διαβατήριο(!) κι έγινε ελληνοπόντιος ο ρωσοπόντιος πριν μετανιώσει και μας φύγει κουβαλώντας και την ψήφο του. Κι αν η παγκοσμιοποίηση κατέλυσε σύνορα και η Ευρώπη μας γέμισε «επισκέπτες», οι «ημέτεροι» πονηροί ψηφοθήρες μάς έμπασαν Γεωργιανούς και κάθε…απελευθερωμένο της Σοβιετικής καταπίεσης.
ΔΕΝ μας έφταναν τα ημεδαπά «λουλούδια», μας την…έπεσαν και οι ξένοι. Κάθε καρυδιάς καρύδι που βρέθηκε στο διαλυμένο κράτος (διάβαζε Ελλάδα) της ρεμούλας κι άρπαξε το καλάσνικοφ. Έριξε τη ματιά ανήσυχη μη τον παρακολουθούν, δεν είδε χωροφύλακα στον ορίζοντα (μιας και οι μισοί φυλάγανε πολιτικούς), το’ μαθε πως μπορείς να συστήσεις συμμορία με γιάφκα στο διπλανό διαμέρισμα και να η…καινούρια ζωή, γεμάτη περιπέτεια.
ΣΥΝΕΣΤΗΣΑΝ τη συμμορία τους, άδειασαν δεκάδες διαμερίσματα, κάτι στράβωσε κι έπεσαν στα χέρια της αστυνομίας. Κι αρχίζει η…τιμωρία τους. Ο φακός σαρώνει τη λεία τους και μας ενημερώνει πώς θα εντοπίσουμε τα κλεμμένα. Μικροί, φανταχτεροί θησαυροί που συνιστούν έναν μεγάλο θησαυρό, στο άντρο κακοποιών, με τον κλεπταποδόχο…μαγαζάτορα σε πλατεία της Αθήνας. Κι ύστερα; Να τους φαντάζεται ο πολίτης σκαρφαλωμένους στη βεράντα του, να κοιμάται με διπλομανταλωμένη πόρτα και να περιμένει αποκαλύψεις.
ΤΙ αποκαλύψεις; Τις φάτσες (προφίλ και ανφάς) των κακοποιών, ονόματα και διευθύνσεις, τη χώρα προέλευσης των μαφιόζων, την ηλικία και το…βιογραφικό τους. Να μας ενημερώσει η δικιά μας αστυνομία τι επαφές έκανε με τη δικιά τους, η φωτογραφία τους να…κοσμεί τα έντυπά μας και, βέβαια, τι…ώρα θα τους απελάσει.
ΑΝ, λοιπόν, αυτά είχαν συμβεί, τα παλικάρια και κάθε λογής παλικαράδες του καλάσνικοφ θα ‘χαν νιώθει μουδιασμένα και δεν θα προλάβαιναν να «αναβαθμιστούν» σε ληστές μετά φόνου. Θα το ‘ξεραν πως τους ξέρουμε, θα το ‘νιωθαν πως σταμπάραμε τη φάτσα τους (πέρα απ’ τα τιμαλφή που ξάφρισαν και σκάναρε ο φακός), θα ‘βέπαν αστυνομικό και θα κρύβονταν, πολίτη και θα…υποκλίνονταν.
ΤΙ έχεις Γιάννη; Ό,τι είχα πάντα. Με τα προσωπικά δεδομένα ασπίδα για καλόπαιδα της αλλοδαπής και της ημεδαπής μαφίας, με την Ελλάδα δοκιμαστήρι της δράσης τους.