Μετεκλογικά και…ανατριχιαστικά

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΧΑΙΡΕΤΑΙ και αγαλλιά ο κ. Τσίπρας. Φάνηκε στο πρόσωπό του κι ας μην πρώτευσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Του’ δωσε ο ψηφοφόρος την ψήφο του-τον φύλαξε ο Θεός. Δεν θα κυβερνήσει κι είναι ευτυχής, δεν πίνει το «πικρό ποτήριον» και δεν παίρνουν τα παλικάρια του και οι νιες.
Δεν θα στήσουν χορό στο Σύνταγμα, αλλά ίσως «κατασκηνώσουν» αγκαλιά με τον Τ. Κουΐκ, αν κάτι στραβώσει, και ο «αγώνας» αρχίζει. Στημένοι μη τους γελάσει ο αντίπαλος(!) που θα’ ρχεται απ’ την Ευρώπη με το καλάθι των διαπραγματεύσεων. Είναι άδειο; Επίθεση! Μήπως είναι γεμάτο; «Φέρε το μικροσκόπιο!»-όχι, παίζουμε…
ΚΑΙ ποιος αναλαμβάνει; Είχαν δεν είχαν, μας τους ξανάφεραν. «Εν δόξη και τιμή», μη τους ξεχάσουμε. Με τόσα στην καμπούρα τους κι άλλα τόσα στην ιστορία τους.  Να’ τος, λοιπόν, να’ τος ο Πρωθυπουργός (Σαμαράς), με τους ανθρώπους και τη Ντόρα (του), με τους ΟΝΝΕΔίτες που ξέχασαν τον Καλαμπόκα και τον Μαραγκό τους, με τους σεμνούς και ταπεινούς ν’ αρπάζουν υπουργεία και με τους οπαδούς σαν από γήπεδο για τα επινίκια.
ΚΙ εμάς από τι μας…φύλαξε ο Θεός; Δεν θα δούμε την κα Δούρου (απέκρυψε απ’ το βιογραφικό της την πολιτική της σχέση με τον Άκη) υπουργό και την κα Κωνσταντοπούλου (“κακού κόρακος κακόν ωόν”) υφυπουργό. Θα τις δούμε στο δρόμο με πανό, ίσως και αγκαλιά με ΠΑΜΕίτες σε μπλόκα της στεριάς και της…θαλάσσης. Μας φύλαξε, βέβαια, και από «κατεστημένους» υπουργούς του ΠΑΣΟΚ, καμουφλαρισμένους εκσυγχρονιστές ανάκατους με «ιστορικούς» και από (κάποιους) θαμώνες της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ.
ΑΡΠΑΖΟΥΝ την Ελλάδα οι (νεο)«εθνικόφρονες» στα στιβαρά τους χέρια, αναβιώνουν οι «κουμπάροι» και αναβάλλεται η δίκη Ζαχόπουλου, επιβιώνουν τα τσακάλια που λούφαξαν και η ζωή συνεχίζεται.
ΟΙ παραπάνω άνθρωποι, με τις ψυχώσεις και την απάθειά τους για την Ελλάδα που πεθαίνει, κατάφεραν να μας μεταδώσουν τη λύσσα τους. Για ποσοστά και έδρες, νίκες και πρωτιές. Να ξενυχτάμε για σταυρούς και νούμερα. Σε ένα ευρύ φάσμα καναλιών (ενώ ήταν αρκετό ένα και μοναδικό με αντίστοιχους σοβαρούς αναλυτές), όπου η λογοδιάρροια των ενδιαφερομένων μαρτυράει την ευκολία των λόγων τους καλύπτοντας τη δυσκολία των έργων.
ΤΩΡΑ, που όφειλαν να πορευτούν αγκαλιασμένοι για μάχες, με τον εχθρό έξω απ’ τα σύνορα. Σήμερα που τους χρειάζεται η Ελλάδα κι αυτοί (κάποιοι δεν δούλεψαν ποτέ τους), πεσμένοι με τα μούτρα στο «επάγγελμα», στήνουν ό,τι χρειάζεται για καριέρες και για το μέλλον των παιδιών τους.