Ανθόπουλος και…Εισαγγελάτοι

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΟΧΙ, δεν θ’ αφήσουμε στα νύχια των «Εισαγγελάτων» (παλιός κι όχι δικός μας ο όρος) τον Γιάννη Ανθόπουλο. Και, βέβαια, να ξεχωρίσουμε, απ’ την αρχή, πως η υπόθεση της δήθεν ανάμιξής του σε τοκογλυφία είναι υπόθεση ιδιωτική και δεν αφορά το Κράτος, ούτε συνδέεται με δημόσιο χρήμα. Αυτό (το δημόσιο χρήμα) το κατασπάραξαν (και) «εισαγγελάτοι» (συμβολικά, και δεν εννοούμε τον κ. Ευαγγελάτο), από θέσεως ισχύος, πόστου και κυκλωμάτων αλληλοϋποστηριζόμενων κι ακόμα το μασουλάνε αθόρυβα. Και με τη γλώσσα ροδάνι και την γελοία επωδό «πού πήγαν τα λεφτά;».

ΠΗΓΑΝ, λοιπόν, σε τσέπες πλακατζήδων της ΝΕΤ που αμείβονταν με ένα χιλιάρικο τη μέρα και σε λογαριασμούς Τσαπανήδων που κελαηδάνε και Χούκληδων που εκφωνούσαν ειδήσεις. Όλα νόμιμα, με τζίφρες και υπογραφές. Ωστόσο, το χρήμα ήταν δημόσιο και η μισή ντροπή δικιά τους. Δεν τους «ξετίναξε» καμιά αρχή βγάζοντας στη φόρα συμβόλαια και υπογραφές. Και, βέβαια, κανένας «προσκεκλημένος» τους δεν ζητάει λογαριασμό για τα δημόσια κανάλια με τους προϋπολογισμούς και τις δαπάνες (διάβαζε σπατάλες), λίστες αμειβομένων ηγεμονικά (με τα λεφτά μας), κι όλοι τους (οι…παραθυράτοι) ξερογλείφονται για τηλεθέαση, τρέμοντας μη δεν ξανακληθούν.

ΠΡΙΝ, λοιπόν, ανοίξετε το στόμα σας προδικάζοντας και ειρωνευόμενος (περί άνθους κ.τ.τ.), κ. Ευαγγελάτε, μάθετε ποιος είναι ο Γιάννης Ανθόπουλος, σεβαστείτε το τεκμήριο της αθωότητας και συγκρατηθείτε απ’ τον πειρασμό της τηλεθέασης και την τάση σας για εντυπώσεις.

ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ Εθνικής Οικονομίας για 5 χρόνια ο κ. Ανθόπουλος και δεν ακούστηκε το παραμικρό σε βάρος του. Υφυπουργός Παιδείας, με το ήθος και την ευγένειά του, προσηνής και ιδεολόγος, με αριστερές καταβολές του «εκ πατρός τε και μητρός», παραμένει σκληρή τροφή για ύαινες και τρωκτικά που βιάζονται με τηλεδίκες, πριν η Δικαιοσύνη αποφανθεί με δίκες.

ΘΡΑΣΕΙΣ, πρόχειροι και βιαστικοί οι «Εισαγγελάτοι» (συγγνώμη, κ. Ευαγγελάτε) αδημονούν. Οι πραγματικοί εισαγγελείς κάνουν τη δουλειά τους. Εμείς περιμένουμε. Και επιμένουμε : Ο Γ. Ανθόπουλος ΔΕΝ...ρέπει προς την τοκογλυφία. Θα επανέλθουμε.

Κουτοπονηριές…

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

 «ΠΟΥΘΕΝΑ στον κόσμο δεν φορολογείται η ακίνητη περιουσία» (Γ. Αυτιάς).

«Πουθενά στον κόσμο δεν πληρώνουν συντάξεις-μαϊμού» του απαντάμε και πάμε…παραπάνω. Στην κα Μέρκελ των Γερμανών που μας «ξανάρθαν» κι εμείς βγάζουμε το άχτι μας. Αναδρομικά, πριν φτάσουμε στα σημερινά. Για τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας αρνούνται και τη ναζιστική θηριωδία, για τους εκτελεσμένους μας και το τίμημα της Αντίστασής μας στον φασισμό. Χωρίς να ξεχνάμε σε ποιανών χέρια πέσαμε, μεταπελευθερωτικά, και πώς μας…μεταχειρίστηκαν.

ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ στα σημερινά των «κομάντος» Γερμανών που «καίνε» σπίτια, με τα  κανόνια τους να μας σημαδεύουν πάνω απ’ την ατμομηχανή που την όρισαν οι Αμερικάνοι για να σαρώνει την Ευρώπη. Φωνάξαμε, τσιρίξαμε, εκφραστήκαμε αντιγερμανικά και καλά κάναμε, διαδηλώσαμε για τους ξένους αφέντες που ήρθαν για ψάρεμα στα χωρικά μας ύδατα, ειρωνευτήκαμε, κουραστήκαμε και μόνο συμπεράσματα δεν βγάλαμε. Για τους ξένους που κάνουν τη «δουλειά» τους, για τους ανθέλληνες και την «εισβολή» τους στην «Μικράν και έντιμον» Ελλάδα. Εξαντλήσαμε, λοιπόν, τα «αντιστασιακά» μας περιθώρια, εισπράξαμε το (ανύπαρκτο) αποτέλεσμα, άλλο δεν πάει και πάμε στα δικά μας. Για αυτοκριτική, διερωτώμενοι αν έχουμε ευθύνες για την επέλαση των ξένων.

Η ΚΡΙΣΗ μαίνεται στην Ελλάδα της μαγκιάς και της κομπίνας και διορισμένοι του ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) αμείβονται με εκατοντάδες χιλιάρικα το χρόνο για τις υπηρεσίες τους στο έθνος. Άνθρωποι σκαλίζουν τα σκουπίδια για «τιμαλφή» κι ακόμα να δημευθούν περιουσίες (μεγαλο)κλεφτών.

ΚΑΙ πάμε στην…διαμαρτυρία. Στις ξεσηκωμένες μάζες για τους ξένους φταίχτες των δεινών μας και εφησυχάζουσες για την αλητεία ημεδαπών. Καθένας με τις αντιλήψεις και τα «έργα» του και οι πλατείες άδειες από διαμαρτυρόμενους με πανό, πλακάτ και συνθήματα. Άδειες γιατί η «αμαρτία» είναι ντόπια και η σιωπή επίσης.

ΧΙΛΙΑΔΕΣ συντάξεις-μαϊμού και φύλλο δεν κουνιέται. Σύνολο απατεώνων που εισέπρατταν συντάξεις αποθαμένων χωρίς να το δικαιούνται κι εμείς σηκώνουμε τους ώμους. Ούτε κραυγές, ούτε διαδηλώσεις. Κόρες συνταξιούχων, ξαναπαντρεμένες, που κάναν την κορόιδα και χωρισμένοι γονείς που τσέπωναν διατροφές. Δεν είδαμε κι ούτε θα δούμε ξεσηκωμούς κατά της αλητείας των ντόπιων καταχραστών και υπέρ των χρεοκοπημένων ταμείων. 

ΜΑΣ φταίνε οι ξένοι-δεν φταίξαμε ‘μεις. Μας δάνεισαν και τους βρίζουμε που θέλουν τα λεφτά τους-δεν(;) τους τα δίνουμε. Είναι ανθέλληνες-είμαστε….φιλέλληνες. Μας έστησαν στον τοίχο-σκεπάζουμε δίκην γαλής τα αποπατήματά μας. Αντιστεκόμαστε μη μας ξανάρθουν Γερμανοί και μας ήρθαν και τους στρώσαμε, νύχτα, το χαλί. Τη μέρα τους βρίζουμε ξεσπαθώνοντας, αλλά οι παράνομες συντάξεις (μια μικρή συνιστώσα της δημόσιας συμπεριφοράς μας) φαγώθηκαν από…ξύπνιους που παραμένουν στο απυρόβλητο.

ΩΣΤΟΣΟ, με κουτοπονηριές δεν αντιμετωπίζονται (προ)μελετημένα παιχνίδια σε βάρος μας.

«Το μη χείρον…»

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΒΟΥΛΙΑΞΑΜΕ στη διαφθορά και σηκώσαμε το βλέμμα για την Κύπρο και τη στάση του λαού της. Έχει τα πάθη και την ιστορία του, έχει και τους πολιτικούς της. Θα’ ναι αλλιώτικοι απ’ τους άλλους, σκεφθήκαμε, μέχρι που έσκασε η βόμβα. Για χαριστικά δάνεια πολιτικών, κρυμμένων πίσω από συγγενείς, φίλους και ευνοούμενους. Δεν είναι «μητροπολιτική» η αμαρτία τους-είναι περιφερειακή-αλλά οδηγεί σε συμπεράσματα. Παντού τα πάντα και μόνο οι ρυθμοί και τα νούμερα παίζουν από χώρα σε χώρα.

ΤΑ ’χει ο κόσμος. Ο καπιταλισμός, ως «ιδεολογία» και πρακτική. Πώς γελάς τον διπλανό σου, φτάνει να γράψει το κοντέρ σου σε κέρδη, «κέρδη» και…καπατσοσύνη. Με τις «υπεράκτιες» να κρύβουν τα μυστικά τους, και τη διαφθορά συμπιεσμένη σε αόρατο ασκό που δεν σκάει (μη βρωμίσει ο τόπος).

ΚΑΙ, βέβαια, στον καπιταλισμό, είσαι ελεύθερος να «εκφραστείς». Να πεις και να γράψεις ό,τι γουστάρεις, μόνο…πρόσεχε μη θίξεις το «αφεντικό» και μπεις στη μαύρη λίστα. Θα’ σαι…προγραμμένος και δεν θα το ξέρεις. «Μελλοθάνατος» και δεν θα το υποψιάζεσαι. Θα σε φάνε λάχανο χωρίς να δεις αίμα κι ούτε θ’ ακούσεις «πιστολιά». Και, βέβαια, αν πεις να ψάξεις για την αλήθεια, κόπος μάταιος. Θα τη βρεις-αν τη βρεις-κάτω από χιλιάδες ψέματα, ασφυκτιώσα και απρόσιτη.

ΚΙ ύστερα ρίξαμε τη ματιά προς…Ανατολάς. Στους σύγχρονους «απελευθερωμένους που αφομοιώθηκαν (με τη Δύση), μέσα σε μια νύχτα. Στους παλιούς μπροστάρηδες και…ιδεολόγους του κομουνισμού που βγήκαν ματσωμένοι απ’ την αλλαγή, γυρίζοντας την πλάτη σε τ. προλετάριους. Είναι συνέχεια της Δύσης, χωρίς διαφοροποίηση και εναλλαγές που θα κάνουν τη διαφορά.

ΓΙΑ αυτό και θυμηθήκαμε. Κάποιοι με σκεπτικισμό κι άλλοι…νοσταλγικά. Τα χρόνια της «Μεγάλης Πορείας» του Μάο. Τις μάζες που δούλευαν ακούραστα «κτίζοντας τον σοσιαλισμό» και ειρωνευόμενες αντικαπιταλιστικά, ωστόσο, αφύλαχτες απ’ την διεισδυτική προπαγάνδα των Δυτικών (διάβαζε Αμερικανών).

ΕΙΔΕΣ ποτέ σου την αλήθεια στα καθεστώτα των κεντρικών αποφάσεων και των ΠΡΟ-ΚΑΤ ειδήσεων στις χώρες του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού; Μήπως μιλούσες ψιθυριστά στον διπλανό και καθόλου στον μακρινό σου; Λες να σε παρακολουθούσαν αόρατα μάτια ποιον θα καλημερίσεις; Κι αν (κατ)είχες την αλήθεια κρατώντας την στα χέρια σου να σπαρταράει, κινούσες παραπέρα να τη δουν και άλλοι, να νιώσουν ‘λεύτεροι και ενημερωμένοι, σοσιαλιστές με τα όλα τους, κομουνιστές με την (ολίγη) ελευθερία τους; Και τη διαφθορά; Πού να τη βρεις και να τη συναντήσεις, να ομολογήσεις τα απαγορευμένα;

ΟΛΑ σχετικά σ’ αυτόν τον κόσμο και «το μη χείρον κλπ.». Άλλωστε, στον μονόδρομο τι να διαλέξεις;

Να μην ξανάρθεις!…

25η Μαρτίου. Και πήγα σε κάποια εκκλησιά, όπου ζήτησα απ’ τους ιερείς την άδεια να μιλήσω. 

Εκείνοι μου επέτρεψαν, αλλά μου απηύθυναν την αυστηρή σύσταση να μην αναφερθώ στους κακούργους-ντόπιους και ξένους-που λυμαίνονται την πίστη και πατρίδα μας. Όμως…

Δεδομένου και του πνεύματος της γιορτής, «δεν συνεμορφώθην, προς τας υποδείξεις». Και «δια ταύτα» μου είπαν: «Αν είναι να μιλάς, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να μην θα ξανάρθεις»!…

Το γεγονός αυτό με ανάγκασε να επισκεφθώ κάποιον ερημίτη, στον οποίο εξέθεσα τα περιστατικά και του ζήτησα να μου πει τη γνώμη του:

-Πάτερ, μου είπε, το κήρυγμα έχει δύο συνιστώσες: Το Ευαγγέλιο και την πραγματικότητα.

Για να μιλήσει κάποιος, με βάση το Ευαγγέλιο, δεν αρκεί η αποστήθιση κάποιου έτοιμου, προ πολλού και εκτός χώρου και χρόνου, κηρύγματος και η στομφώδης εκφώνησή του. Αγνοώντας την πραγματικότητα. Η οποία μπορεί να είναι πολύ διαφορετική απ’ αυτήν κάποιων άλλων εποχών. Ή την παραμορφωτική εικόνα, που μας δίνουν, σήμερα, τα διάφορα ΜΜΕ (=μέσα μαζικής εξαπατήσεως).

Που σημαίνει ότι πρέπει να δει κάποιος την πραγματικότητα κάτω απ’ το πρίσμα, όχι της όποιας ανούσιας αγαπολογίας, αλλά του πόνου και του ενδιαφέροντος για τα τωρινά και ζωτικά προβλήματά του λαού.

Σε τρόπο ώστε να ’ρθουμε στη θέση του άνεργου, του άστεγου, του πεινασμένου. Και ν΄ αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά του, ωσάν να είναι προσωπικά, δικά μας προβλήματα…

Όταν το Ευαγγέλιο επικαιροποιείται για το λαό του Θεού και ο λαός, από τη δική του πλευρά, ανοίγει διάπλατα τ’ αυτιά του και την καρδιά του, για ν’ ακούσει όσα του λέμε.…

Αν όμως εμείς, χορτάτοι όντες, κάνουμε κηρύγματα χορτατολογίας, η συντριπτική πλειονότητα, που ποικιλότροπα μαστίζεται, όχι μόνο δεν μας ακούει, αλλά και γίνεται αμείλικτος κατήγορός μας. Όσο αμείλικτη και αδυσώπητη είναι η πραγματικότητα, την οποία αντιμετωπίζει.

-Γέροντα, μπορούν κάποιοι, λαϊκοί ή κληρικοί να προσδιορίζουν τα πλαίσια, μέσα στα οποία πρέπει να κινείται το κήρυγμα;

-Τα πλαίσια του κηρύγματος είναι καθορισμένα απ’ το Ευαγγέλιο, που αγκαλιάζει όλα, ανεξαιρέτως τα ανθρώπινα προβλήματα. Ο οποιοσδήποτε άλλος καθορισμός στραγγαλίζει την ελευθερία, που είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Ποτισμένη με το αίμα του Χριστού και εκατομμυρίων αγίων και ηρώων. Και αξίζει, νομίζω, να θυμηθούμε το, «συλλογάται σωστά, όποιος συλλογάται λεύτερα», του Ρήγα! Που, εξ αντιθέτου, σημαίνει ότι συλλογάται λαθεμένα όποιος συλλογάται ανελεύθερα… 

-Μπορεί όμως, Γέροντα, το κήρυγμα να αναφέρεται σε πρόσωπα και κόμματα;

-Το να καταγγέλλεται η προδοτική πολιτική προσώπων και κομμάτων ακόμη και δια του κηρύγματος, δεν συνιστά, κομματισμό, άλλα χρέος πατριωτικό, ύψιστο και πρωταρχικό.

Αντίθετα, είναι αδιανόητο να υπάρχουν κληρικοί-και κάποτε και δεσποτάδες- που προκαλούν βάναυσα το δημόσιο αίσθημα, «δίνοντας γραμμή» στο χριστεπώνυμο πλήρωμα να ψηφίζουν κόμματα και πρόσωπα με αντιπατριωτικό προσανατολισμό. Και κάποιοι, μάλιστα, που φτάνουν στο κατάντημα να παρασημοφορούν αυτούς, που απροκάλυπτα δολοφονούν το λαό και προδίδουν την πατρίδα.

Συνεπώς, όχι μόνο κηρύγματα, αλλά και καμπάνες θα έπρεπε να ηχούν σε όλη τη χώρα, προκειμένου η Εκκλησία να παίρνει σαφή θέση απέναντι στην οποιαδήποτε ολέθρια και εθνοκτόνα πολιτική.

Άλλωστε έχει ειπωθεί ότι «οι δημόσια αμαρτάνοντες δημόσια και ελέγχονται»…

-Ναι, αλλά, Γέροντα, κάποιοι άνθρωποι δυσαρεστούνται και αγανακτούν…

-Δικαίωμα να αγανακτούν έχουν εκείνοι, που πλήττονται απ’ τα απάνθρωπα μέτρα. Οι οποίοι και παρηγορούνται, όταν ακούνε λόγο αλήθειας και δικαιοσύνης. Και όχι βέβαια οι κομματικοί εγκάθετοι, που, ενώ είναι θύτες, «το παίζουν» θύματα, και συχνά αντιδρούν με περισσή, μάλιστα αναίδεια. 

Οι οποίοι, αν ήταν έντιμοι, θα έπρεπε να αγανακτήσουν πρωταρχικά εναντίον εκείνων, που έφεραν τη χώρα στο σημερινό της κατάντημα. Και ταυτόχρονα εναντίον του εαυτού τους! Επειδή ακριβώς γίνονται τα ανήθικα ηθικά στηρίγματα των δολοφόνων και προδοτών λαού και πατρίδας.

-Σε τελική ανάλυση, Γέροντα, ποια πρέπει να είναι η στάση και η συμπεριφορά των εκκλησιαστικών ομιλητών, στην προκειμένη περίπτωση;

-Η απάντηση είναι απλή: Κηρύγματα με φίμωτρο δεν γίνονται. Ούτε είναι το κήρυγμα ναρκωτικό, που εξασφαλίζει την υπνηλία των συνειδήσεων και την μακροημέρευση του οποιουδήποτε εφιαλτικού καθεστώτος. Το κήρυγμα είναι, όπως και το Ευαγγέλιο, εγερτήριο σάλπισμα. Για αφύπνιση των συνειδήσεων και ανάληψη ευθυνών και αγώνων…

Συνιστά ύψιστη υποκρισία να διαμαρτυρόμαστε, όταν παραγνωρίζεται η συνεισφορά της Εκκλησίας στους αγώνες της εθνεγερσίας του ’21 και από το άλλο μέρος να αφαιρούμε το λόγο απ’ αυτούς, που αναφέρονται στο σημερινό καθεστώς της εσχάτης προδοσίας…

Οι ναοί είναι «οίκοι Θεού» και επάλξεις ελευθερίας και όχι φέουδα και τσιφλίκια κάποιων αφεντάδων, που αγωνίζονται και αγωνιούν «περί πάρτης». Ενώ απαγορεύουν το κήρυγμα σ’ αυτούς, που μιλούν, όπως λέει και ο Όμηρος, «περί πάτρης»…

Ή, όπως έλεγαν και οι αγωνιστές του ’21, «υπέρ πίστεως και πατρίδος»!…

παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com
e-mail: yfantis.ilias@gmail.com

ΑΕΡΑ!!!

Βαβαί! Στις εθνικές γιορτές
Να αποδίδουνε «τιμές»
Στους ήρωες προδότες!
Στα άγια τ’ άστρα τ’ ουρανού,
Του ξάστερου και γαλανού,
Τ’ «άστρα», που με τα πόδια τους
Κάνουν στο βούρκο οι κότες…


Και τα βλαστάρια του λαού
Παιδιά και στρατιώτες
Να απονέμουνε τιμές
Σε κλέφτες και προδότες!…


Προδότες και ιδιοτελείς
Μπερμπάντες και μπαντίδους,
Απατεώνες κι άρπαγες
Του χείριστου του είδους!…

Που με τη μπότα των Ναζί
Το δίκιο μας πατούνε
Κι απ’ τη φασιστομπόχα τους
Σαν τα σκυλιά βρωμούνε…

Για να μη βλέπουν το λαό
Και να μην τον ακούνε,
Οι γερμανοτσολιάδες τους
Μακριά τονε κρατούνε
Και με τα γκλομπς τους άγρια
Και βάρβαρα χτυπούνε!…


Για δίκιο και για λευτεριά
Πολέμαγε η κλεφτουριά!…
Κι αυτοί, για τα αργύρια
Του Ιούδα του προδότη,
Ρίχνουν πατρίδα και λαό
Στης φτώχειας τα μαρτύρια
Και στης σκλαβιάς τα σκότη…

Για λάτε οι Καραϊσκάκηδες
Κι οι Κολοκοτρωναίοι
Μιαούληδες, Κανάρηδες,
Διάκοι και Μποτσαραίοι,
Της λευτεριάς να υψώσετε
Και πάλι την παντιέρα
Και στους ληστοδοσίλογους
Να κράξετε: ΑΕΡΑ!!!!

παπα-Ηλίας

Στρατάκης, Κωνσταντινίδης

(Με τόλμη και αρετή)

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΤΑ κανάλια της τηλεθέασης και ενίοτε της ντροπής. Ιδιώτευση πάνω στην ψυχαγωγία, τη μόρφωση και τη διασκέδασή μας. Φτώχυναν αυτοί (αφεντικά της ιδιωτικής μας τηλοψίας), μας φτώχυνε η κρίση και είναι το «γυαλί» διέξοδος. Φθηνή, φτηνή, ενίοτε για φτύσιμο.

ΚΙ αν βγεις απ’ τον κλοιό της πληροφοριακής τους σκοπιμότητας, πέφτεις σε κίναιδους αραδιασμένους και σε «θεές» με το’ να μάτι στο μόνιτορ. Μη δεν προσέξαμε τον μηρό τους έντεχνα στη φόρα, το μακιγιάζ ως το λαιμό και τα ελληνικά τους. Τους βλέπεις χωρίς λόγο, τους ακούς χωρίς αιτία, σου τρυπούν τ΄ αυτιά με βρισιές και βωμολοχίες αθυρόστομων κι αυτό είναι τηλεόραση. Ωστόσο, μην τους αδικούμε τσουβαλιάζοντας. Μας σερβίρουν και αξιόλογες εκπομπές, αλλά…μεταμεσονυχτίως, αλλά και των ευρωπαίων τα τηλεοπτικά δεδομένα βρίσκονται στο ίδιο χάλι. Άρα, είναι τα χρόνια μας εποχή παγκόσμιας παρακμής, που σχετίζεται με τον καπιταλισμό. Γι αυτό και η θεώρησή μας θα’ ναι σχετική. Σε κλίμακα αξιολόγησης ντόπιων καναλιών και με το χέρι στην καρδιά.

ΤΟΥΣ ακούσαμε και θυμηθήκαμε πως υπάρχουν κι άλλα θέματα, δημοσιογράφοι αλλιώτικοι και συζητητές με ήθος. Και με ιστορική γνώση μέσα από βιώματα. Με τη δύναμη να αντισταθούν στο ψέμα με όπλο την αλήθεια, που θέλει «τόλμη και αρετή». Μιχάλης Στρατάκης και Λευτέρης Κωνσταντινίδης. Ένας δίδυμο τηλεοπτικής απόλαυσης στο EURO της ψεσινής συζήτησης, που μας πήγε στα παλιά.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ με γνώση και επιβλητική φωνή ο πρώτος, δημοκράτης κρητικός που θα’ πρεπε από χρόνια να τον ακούμε σε πόστα Πρετεντέρηδων (αν οι megaλες σκοπιμότητες δεν πρόβλεπαν και ηγεμονικούς μισθούς), τ. βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ο δεύτερος. Ένας Λευτέρης Κωνσταντινίδης που μας μάγεψε για μιαν ακόμα φορά. Με την τέχνη του να αφηγείται και με αλήθειες που πρωτοακούσαμε. Για ανθρώπους του «Ανδρεϊκού» ΠΑΣΟΚ και το περιβάλλον του, για τον πανούργο και αινιγματικό Σημίτη και για τους Πάγκαλους των μυστικών δείπνων, πριν καταβροχθίσουν πόστα και εξουσία. Για τα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ σε κλίμα σημιτικό και την επιμονή του κ. Σημίτη για πολυάνθρωπες συνάξεις για να’ ναι «δημοκρατικές», πανταχού παρόντα τον ίδιο ανάμεσα σε χειροκροτητές και το όνομά του να φιγουράρει πολλαπλώς σε ψηφοδέλτια.

Ο Μ. Στρατάκης ξέρει να ακούει χωρίς να βγάζει μιλιά σεβόμενος τον συνομιλητή του και ο Λ. Κωνσταντινίδης ξέρει να απλώνει αλήθειες, με τον απλούστερο τρόπο. Ξέρουν και οι δυο τους να καθηλώνουν τον τηλεθεατή, καιρός κι εμείς να θυμηθούμε, ακούγοντας αλήθειες. Όσο για τα (μεγαλο)κάναλα, άδικα περιμένεις για ιστορικές αλήθειες ανάμεσα σε ΠΡΟ-ΚΑΤ και στημένους.

Καλιγούλας…

 

Ένα απ’ τα βίτσια του ρωμαίου αυτοκράτορα Καλιγούλα ήταν να κόβει τα κεφάλια απ’ τα ωραία αγάλματα των θεών της Ελλάδας και να τ’ αντικαθιστά με το δικό του. 

Και, γιατί όχι, μπορεί να πουν κάποιοι. Μήπως, σύμφωνα με τα ρωμαϊκά θέσμια, δεν ήταν θεός! Που του αποδίδονταν μάλιστα και θεϊκές τιμές. Που, όποιος τις αρνιόταν, είχε δυσμενέστατες συνέπειες, μέχρι και καταδίκη σε θάνατο!..

Ή μήπως ο ημιπαράφρων και αμοραλιστής εκείνος αυτοκράτορας συμπεριφερόταν διαφορετικά απ’ τους «δικούς μας» άφρονες και αμοραλιστές εφιάλτες; 

Που, αναρριχώμενοι στις εξέδρες των εθνικών γιορτών, αξιώνουν να τους επιδαψιλεύονται, για λογαριασμό των ηρώων, απ’ τη στρατευμένη και την μαθητιώσα νεολαία, τιμές! …
Και μάλιστα ερήμην των γονιών τους, τους οποίους κρατούν, με τα γκλομπς και τ’ ασφυξιογόνα των γενίτσαρων γερμανοτσολιάδων τους, σε απόσταση ασφαλείας. Έτσι ώστε να μην ακούνε τη φωνή της ιερής οργής και αγανάκτησης του λαού…

Για φαντασθείτε να ξαναγύριζαν κάποιοι Έλληνες του απώτερου αλλά και του πρόσφατου παρελθόντος.

Και να βρίσκονταν μπροστά σ’ αυτή την υπερβάλλουσα ασέβειά, απέναντι στην πατρίδα και όλα τα ιερά και τα όσια…
Για φαντασθείτε τι θα έλεγε στους σημερινούς και απάτριδες ο μέγιστος των ποιητών, Όμηρος, που είχε πει το περίφημο, «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης»! Αφού αυτό, που καλύτερα ξέρουν είναι το «προδίδειν και αμύνεσθαι περί…πάρτης». Στο βωμό της οποίας θυσιάζουν και πατρίδα και πατριώτες…

Ή, αν ξαναγύριζε ο μέγιστος των φιλοσόφων Σωκράτης, που είπε το επίσης περίφημο, «πατρός τε και μητρός…απάντων τιμιώτερον και σεμνότερον και αγιότερον εστίν η πατρίς»! Και, με τον θυμόσοφο τρόπο του, να στεκόταν μπροστά στους εθελόδουλους δοσίλογους και να τους ρωτούσε:

Αλήθεια, ποια σχέση μπορεί να έχετε σεις με τους ήρωες;

Που μες στη βαρυχειμωνιά της τουρκοκρατίας «σαν λύκοι ετρέχαν στα βουνά με χιόνια κι αγριοκαίρια, για να μη ζούνε στο ζυγό»! Όταν εσείς έχετε φορέσει σε πατρίδα στην Ελλάδα την αγχόνη της χρεοκρατίας. Προκειμένου να εξαφανίσετε πατρίδα και λαό της απ’ τον παγκόσμιο χάρτη και το προσκήνιο της ιστορίας! 

Βασικά στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού είναι το ήθος και η λογική. 

Κι εσείς έχετε συντρίψει και κατεδαφίσει όλα τα ηθικά και λογικά εχέγγυα του πολιτισμού μας. Κάνοντας νόμο και καθεστώς τον αμοραλισμό και τον παραλογισμό. Θέλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να εκβαρβαρώσετε τους Έλληνες και να τους μεταβάλετε σε ανερμάτιστη μάζα. Έρμαιο στη βουλιμία του κανιβαλικού ναζισμού και του αδηφάγου τοκογλυφικού σιωνισμού…
Ο όρκος των αρχαίων Αθηναίων ήταν να παραδίδουν την πατρίδα μεγαλύτερη και όχι μικρότερη. Όπως είναι το δικό σας αδιάντροπο ιδεώδες.

Φαντάζεσθε πώς θα έβλεπαν το σημερινό προδοτικό σας καθεστώς οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι και οι Θερμοπυλομάχοι, που πολέμησαν και πέθαναν για την πατρίδα, «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι»!

Σε αντίθεση με κάποιους από σας, που δίνετε όρκους μειοδοσίας και προδοσίας. Προφανώς πειθόμενοι τοις τοκογλύφων χρήμασι….
Και προπάντων να ξανάρχονταν οι αγωνιστές του ’21, την επέτειο της εξέγερσης των οποίων τολμάτε να καπηλεύεστε:

Αλήθεια, πώς θ’ αντιμετώπιζε ο Γέρος του Μοριά τους σύγχρονους, προσκυνημένους Νενέκους, που φιγουράρουν πάνω στις εξέδρες των επισήμων;

Ή τι θα τους κανοναρχούσε ο Καραϊσκάκης με την αθυρόστομη γλώσσα του;
 
Αν άκουγε τις εθνοκαπηλικές μπουρδολογίες, με τις οποίες συνηθίζουν να επιστέφουν τις μασκαράδικες, στις εθνικές γιορτές, παρουσίες τους; Τη στιγμή, που μεταβάλουν τις μέρες της εθνικής έξαρσης και ανάτασης, σε μέρες εθνικής ντροπής και καταισχύνης!

Αλλά, βέβαια, ποιος θα επέτρεπε να φτάσουν, μέχρι την εξέδρα των επισήμων κάποιοι σαν το Σωκράτη ή τον Κολοκοτρώνη ή τον Καραϊσκάκη; 

«Εκάς οι βέβηλοι»! Μακριά ο λαός! Μαζί με την πνευματική και πολεμική δόξα των Ελλήνων….
Ζούμε στον αστερισμό των δοσιλόγων, των γραικύλων και των Νενέκων! Και οι εθνικές μας γιορτές, τα τελευταία χρόνια, είναι αφιερωμένες, όχι στον ηρωισμό, αλλά στον κλιμακούμενο δοσιλογισμό.

Ο οποίος ζει και βασιλεύει στο όνομα του αμοραλισμού και του παραλογισμού του Καλιγούλα!…

παπα-Ηλίας
http://papailiasyfantis.wordpress.com
e-mail: yfantis.ilias@gmail.com

Αποκατάσταση…

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ την αλλαγή και μόνο με δημοκρατία θα’ ρθει. Κόντρα στον φασισμό της παρεξηγημένης ελευθερίας. Και, βέβαια, δεν την περιμένουμε απ’ τον ουρανό ή από μετανιωμένους που θ’ αλλάξουν ρότα.

ΜΕ τη δημοκρατία «κανένας δεν κάνει ό,τι θέλει» και το περάσαμε στα ψιλά. Έτσι μας βόλευε και τους βόλευε, αλλά στο τέλος «ξυρίζουν κλπ». Είναι λίγο(;) αργά να επιβάλεις κανόνες σε μιαν Ελλάδα όπου δεν βλέπεις…αμουντζούρωτη πινακίδα (της τροχαίας). Να τα βάλεις με τον τραμπούκο που πέταξε το πακέτο ή τον «φίλαθλο» που σκαρφάλωσε με σκάλα(!) για να κολλήσει αυτοκόλλητο της ομάδας του ακόμα και στο φανάρι.

ΕΙΝΑΙ πολύ αργά να στείλεις στους…στρατώνες «στρατηγούς» του συνδικαλισμού, παρακινδυνευμένο να λιγοστέψεις τα προνόμιά τους. Μαθημένοι αυτοί κι εμείς, στρωμένοι στη λογική που αμοιβαίου συμφέροντος, αγοραίου και ενίοτε ανήθικου, πλην νόμιμου.

ΚΙ ύστερα στρέψαμε την κεφαλή προς τους «μικρούς ήρωες» των καταλήψεων στα μουντζουρωμένα σχολεία πρόωρων καψούρηδων που νιώθουν λεύτεροι. Ρυθμίζουν τη λειτουργία τους με αλυσίδες και λουκέτα. Κάποτε και με καδρόνια…Μαραγκών, με σχάρες που σκοτώνουν.

ΥΣΤΕΡΑ έπεσε η ματιά μας στα μορμολύκεια του παρελθόντος που ακόμα προστατεύονται από αστυνομικούς, γιατί κάποτε «πρόσφεραν» στην Ελλάδα υπηρετώντας από τιμητικά, πολιτικά, «προσοδοφόρα» πόστα. Στους σημερινούς, φρέσκους, ονειροπόλους και ομονοούντες για τα καλά, συμφέροντα και ακατάργητα κοινοβουλευτικά τους προνόμια. Διακρίναμε ατιμώρητους Μαντέληδες που ομολόγησαν και Τσουκάτους που μας μπέρδεψαν, ωστόσο, με τον νόμο παραμάσχαλα σαν σωτήριο ευαγγέλιο και με το παραδάκι να’ χει κάνει φτερά.

ΦΑΝΤΑΣΟΥ, λοιπόν, να κοπάσει η μπόρα και η Ελλάδα ν’ αρχίσει να ανασαίνει. Από πόσες μεριές θα τραβολογούν τους (όποιους) κυβερνώντες με το «δος κι εμένα μπάρμπα!». Με τις δομές που δεν άλλαξαν και τις συνήθειες που δεν κόβονται. Λογάριασε πόσοι «καινούριοι» θα ξεπεταχτούν βλέποντας ατιμώρητους «παλιούς», δράσαντες (και δράξαντες) ζαρωμένους στη γωνιά. Πολιτικούς που θα συνεχίσουν την «προσφορά» με τα παιδιά τους, γονείς που θα καμαρώνουν για το φυντάνι τους-καταληψία, ρυπαντές των δρόμων και φοροκλέφτες (όταν χαλαρώσουν τα μέτρα).

ΚΑΙ, κάτω, στην πλατεία λαοθάλασσα με πανό για την «αποκατάσταση». Ποιος κλάδος θα (πρωτο)αποζημιωθεί για τις θυσίες του (περικοπές κλπ.) απ’ το πρώτο ευρώ που θα περισσέψει(;) στο ταμείο. Κι ύστερα; «Το κόμμα σου, το κόμμα μου» κι έχει ο Θεός από «αγώνες» και διχόνοια. Με τους ξένους σε αναμονή, πότε θα αξιοποιήσουν τις δομές που έστησαν για όφελός τους πάνω στις δικές μας, τις ίδιες κι αναλλοίωτες.

Αλλάξτε νόμους!

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΚΑΛΑ πάμε…λιγόστεψε το φακελάκι. Αφού έθρεψε γενιές νεοελλήνων με το θύμα να χοροπηδάει μπρος στον θύτη. Από χαρά κι άλλοτε από αγανάκτηση βράζοντας στο ζουμί του. Κι όλοι μαζί ένα σύνολο που σήμερα το στρίβει τρίβοντας τα μάτια του. Για το κακό που μας βρήκε, για τη διαφθορά που μας έπνιξε, για τις αρετές μας που θάφτηκαν και φύτρωσαν στη θέση τους κουσούρια.

ΕΠΡΕΠΕ να αντιμετωπίσουμε και να λύσουμε τα μικρά, πριν γίνουν μεγάλα και μας έρθουν (με πρόσκληση και πρόκλησή μας) οι «μεγάλοι». Τώρα είναι αργά να τους διώξεις, γιατί βρήκαν πάτημα γερό, κι όποιος χρωστάει δεν μπορεί αν το παίζει αφέντης. Ούτε καν στο χώρο που του ανήκει, πριν πλακώσουν ξένοι σφετεριστές, αγκαλιά με ντόπιους άρπαγες. «Πλούσιος είναι ένας φτωχός που δεν χρωστάει» λέει ο Αριστοτέλης κι εμείς γουστάραμε να χρωστάμε.

ΤΟ φακελάκι-φαινόμενο ελληνικό στη φύση και την έκτασή του-δεν αφανίστηκε απ’ την καθημερινότητα, άρα δεν χτυπιέται. Με όσα «ισόβια» κι αν γράψει στο καρνέ του το δικαστικό ρεπορτάζ, όσα παρακάλια και αφορισμοί κι αν φτάσουν σε κλειστά ώτα κακομαθημένων που επιμένουν. Πού επιμένουν; Να κάνουν βίλες τα…συκώτια και τις χολές αρρώστων, κότερα τα ποσοστά (κάποιων) εφοριακών και κωδικούς στην Ελβετία τις προμήθειες μεγαλοπρομηθευτών και εισαγωγέων. Χώρια, βέβαια, οι μίζες υπουργών που έκαναν την τύχη τους στρώνοντας παιχνίδι στην πλάτη κορόιδων που έτρεχαν με το κομματικό τους λάβαρο.

ΚΑΤΙ «κινείται», αλλά όσο δεν αλλάξουν νόμους ξενυχτώντας, μην περιμένεις προκοπή-περίμενε μιαν απ’ τα ίδια. Ρίξαμε ‘μείς το ανάθεμα, αυτοί της μετάνοιες τους για νόμους που μας χαντάκωσαν, αλλά εμείς βαρεθήκαμε κι αυτοί παρέμειναν στα λόγια. «Θ’ αλλάξουμε τον νόμο περί ευθύνης υπουργών» κι ακόμα ν’ αλλάξει, «θα τιμωρηθούν γιατί καθυστέρησαν να συστήσουν και να λειτουργήσουν πειθαρχικά συμβούλια, θα αποκαλύψουμε κομπιναδόρους της διοίκησης που άρμεγαν ταμεία, θα απολύσουμε επίορκους, θα δημεύσουμε περιουσίες…» κι όλοι τους απέναντι απαλλαγμένοι και ατσαλάκωτοι, μας κοροϊδεύουν με την παλάμη ανοικτή και τον αντίχειρα στο πηγούνι.

ΚΑΙ τι κάνουν οι κοινοβουλευτικοί μας; Οι μισοί «κυβερνούν» κι άλλοι μισοί συνεργάζονται για να τους «ρίξουν». Έχουν αυτοί τα ντέρτια τους, σκίζονται για θώκους και μεγαλεία, αλλά δεν είναι και δικό μας ντέρτι, σε καιρούς που είναι…τιμωρία να κυβερνάς μιαν Ελλάδα διαλυμένη που αγκομαχάει να σταθεί στα πόδια της. 

ΕΧΟΥΜΕ τους φόβους μας, επιμένουν στο χαβά τους. Για την εξουσία και μόνο, ως αυτοσκοπό. Όπως τη νιώθουν. Μη τους φάνε στη στροφή, μην αλλάξει γνώμη ο ψηφοφόρος.

Στα ελληνικά(!), αλλά…

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΣΤΟΝ κυκεώνα των γεγονότων…ξεχνάμε. Στην αγωνία μας περί τα οικονομικά, χάνουμε θέματα εθνικά. Και είναι εθνικό θέμα η ελληνική γλώσσα. Μας έκαναν τη μεγάλη τιμή οι Ρωμαιοκαθολικοί με τον νεοεκλεγμένο Πάπα και τους καρδινάλιους. Για την προσέγγιση των δυο Εκκλησιών, ωστόσο, η ανάγνωση του Ευαγγελίου στη γλώσσα του ακούστηκε από δισεκατομμύρια ανθρώπων στον Πλανήτη. Κι αν η τελετουργία της ενθρόνισης μας άφησε αδιάφορους, τα ελληνικά (αντί των λατινικών) μας συγκίνησαν.

ΑΝ κάποια (πολλά και ποικίλα) τα παρακάμψουμε, είμαστε το κέντρο της γης. Γλωσσικά, πολιτισμικά, ιστορικά. Και; Δυστυχώς, ο «αγώνας» μας, ως νεοελλήνων της μαγκιάς και της προχειρότητας, είναι για να απεμπολήσουμε ό,τι παραλάβαμε χωρίς να το ξέρουμε. Κληρονομιά, με κορωνίδα την ελληνική γλώσσα που άξιζε καλύτερη τύχη στη χώρα του Ομήρου και των φιλοσόφων της.

ΚΑΙ πού θάβεται, καθημερινά, το πνεύμα του «Ωραίου, του Μεγάλου και τ’ Αληθινού»; Στα κατακάθια της καθημερινής τηλεοπτικής μας ψυχαγωγίας, με τους κίναιδους στη σειρά και τις «ωραίες». Δεν είμαστε μεμψίμοιροι-είμαστε ρεαλιστές. Ανεκτικοί είτε δρώντες, σε μια καθημερινότητα της ξιπασιάς και της άγνοιας. Και, βέβαια, η άγνοια συγχωρείται. Η άγνοια της άγνοιας είναι ασυγχώρητη. Να νομίζεις πως τα παιδιά σου μαθαίνουν γράμματα στο (σύγχρονο) σχολείο και το αποτέλεσμα να το εισπράττεις (στον…ντορβά), με την άγνοιά τους «τι γιορτάζουμε στις εθνικές μας επετείους;».

ΚΑΙ από αρχαία ελληνικά; Μερικά αποστηθισμένα κείμενα για τις «Πανελλαδικές», τυφλοσούρτης για τα δύσκολα, ώρες χαμένες «περί την γλώσσα» κι όλα…μια χαρά. Χωρίς καμιά «ιδεολογική» και δομική προσέγγιση στην αρχαία ελληνική γλώσσα, γεννήτρα και πηγή της νεότερης, αποκομμένης απ’ τις ρίζες, που τη σέρνουν σαν ξερόκλαδο αυθαίρετοι γλωσσοπλάστες της νεοελληνικής.

ΥΠΕΡΒΑΛΛΟΥΜΕ; Να το δούμε. Με τα μέσα που προσφέρονται στη σύγχρονη εκπαίδευση κάθε βαθμίδας και το φτωχό αποτέλεσμα. Λες να φταίνε μόνο τα απλήρωτα…λεωφορεία για τη μετακίνηση των μαθητών; Όταν υπάρχει μεράκι τα εμπόδια υπερπηδώνται. Αν θέλεις να παραμείνεις έλληνας, να ξεκινήσεις απ’ την ελληνική γλώσσα και τη συνέχεια (νεοελληνική αλλά μη αποκομμένη απ’ τις ρίζες της) και την επιβίωσή της.

ΔΕΝ είναι και τόσο απαραίτητο να ψάξεις για «στοιχεία» αγραμματοσύνης πτυχιούχων νέας γενιά. Κι αν έχεις το λι0ντάρι μπροστά σου, μη ψάχνεις για τα ίχνη του. Ιδού, λοιπόν, ένα δείγμα μικρό της μεγάλης ζημιάς:

·        Δόθηκαν σε ευθείς βολές (ΣΚΑΪ)

·        Αυτοί οι μέθοδοι (Πρετεντέρης/ΜΕΓΑ)

·        Ενός πλήρες γεύματος (ΕΤ1)

·        Τους οποίους μεταφέρνουνε (Φοιτήτρια/ΣΚΑΪ)

·        Αντιδράμε και το δεχόμαστε (Η ίδια παραπάνω)

·        Πολλοί δεν προτίθεται (η ίδια παραπάνω)

·        Κρατούνται μέχρι να αλλοδαπούν (Κουντούρης/ΝΕΤ)

·        Βαρέου τύπου οχήματα (Ελ. Ιατρού/ΣΚΑΪ)

·        Αναμένει να δούμε (Ρ.Τζίμας/ΜΕΓΑ)

·        Οινοπνευματόδων ποτών (Ιατροδικαστής/ΣΚΑΪ)

·        Οικόπεδο που άνηκε (ΝΕΤ)

·        Κρίθηκαν προφυλακισμένοι (ΣΚΑΪ)

·        Δύο χειροβομβίδες ενεργείς (Σ. Φασουλάκη/ΣΚΑΪ)

·        Με επαρκή ανθρώπινο δυναμικό (ΑΝΤ1)

·        Σε κελί μη καπνίζων (ΑΛΦΑ)

·        Παίρνουν το ποσοστό και το αναγάγουν (Μ.

·        Εκβιαστές που απαγάγουν αλλοδαπούς (ΣΚΑΪ)

·        Παρόντος και πολλών άλλων στελεχών (Χ. Μέγας/ΣΚΑΪ)

·        Περί ερυνέων μέτρων (Αδ. Γεωργιάδης/ΣΚΑΪ)

·        Ασφαλές προορισμοί (Μ. Βαρβιτσιώτης/ΜΕΓΑ)

Κύπριοι, «θαρσείν χρη»!

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΔΕΝ θα υπήρχε ενωμένη(;) Ευρώπη, αν δεν υπήρχαν ΗΠΑ. Είναι «κατασκεύασμά» τους η Ευρώπη. Το μακρύ τους χέρι για «υπερπόντιες» ρυθμίσεις και έλεγχο της «Γηραιάς», που τη γέρασαν πρόωρα δυο πόλεμοι στον ίδιο αιώνα. Τους είπαν «παγκόσμιους», αλλά ήταν «τοπικοί», με την…υψηλή επιστασία (και τη στρατηγική κατά το…αντικομουνιστικό τους συμφέρον και τα ανομολόγητα σχέδια) των υπερπόντιων συμμάχων της.

ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, η (Ενωμένη) Ευρώπη ένα πείραμα των Αμερικανών, (προ)μελετημένο και με ημερομηνία λήξης. Ελέγχει τα κράτη-μέλη της η Ε.Ε., ελέγχεται αυτή απ’ τους μακρινούς της αφέντες και (μοναδικούς) αφέντες της Γης και η ζωή συνεχίζεται. Με τη Γερμανία σε ρόλο ατμομηχανής που δουλεύει σε δρομολόγιο υπαγορευμένο, και με «καύσιμα» ευρωπαϊκά. Κι αν νιώθουμε οι Ευρωπαίοι εξαρτήματα της γερμανικής μηχανής, αυτή είναι “made in USA”- μακρύς μοχλός για την πολιτική τους στην Ευρώπη.

ΚΑΙ η Κύπρος; Ελέγχεται απ’ την Ε.Ε. που ελέγχεται απ’ τους Αμερικανούς. Σε μια σχέση τους με τους Ρώσους για ισορροπίες κι ας (μας) τέλειωσε ο «ψυχρός πόλεμος» ελλείψει…κομουνιστών.

ΕΠΑΘΕ τόσα η Κύπρος στη μακραίωνη ιστορία της (από χέρια κατακτητών σε χέρια εξουσιαστών), επιβίωσε με το σθένος την αγωνιστικότητα των Κυπρίων, κρατήθηκε όρθια και ελληνική μοιράζοντας την ανάσα της με τον Αττίλα και τώρα δεν θα την τσακίσουν ευρωπαϊκές (οικονομικές) επιθέσεις και ρωσοαμερικάνικοι ανταγωνισμοί.

ΜΑΣ εντυπωσίασε το κυπριακό κοινοβούλιο με την απόφασή του, αλλά δεν μας ξάφνιασε. Είναι αρκούντως ευφυείς οι Κύπριοι. Και ιδεολόγοι, ακόμα κι αν το πρόβλημά τους έχει να κάνει με ευρώ και τράπεζες. «Τω καιρώ εκείνω» και αφού οι Άγγλοι…καθάρισαν με τους έλληνες (ελλαδίτες) «καθαρίζοντας» (με ξένο αίμα) τους κομουνιστές στο βουνό, αποπειράθηκαν να κάνουν το ίδιο στην Κύπρο. Να απαλλαγούν απ’ τους αριστερόφρονες βγάζοντάς τους στο βουνό. Δεν τα κατάφεραν, γιατί οι Κύπριοι είχαν δυο δράμια μυαλό και δεν φόραγαν…τσαρούχια.

ΓΙ αυτό και το’ ριξαν στην ΕΟΚΑ των αγωνιστών ελέγχοντάς την με τον Γρίβα (τους). Και ήταν το αποτέλεσμα (της εξολόθρευσης αριστερόφρονων παλικαριών) το ίδιο, αλλά όχι μαζικό. Μέχρι που οι «ρυθμίσεις» έγιναν υπόθεση των Αμερικανών. Για να ρίξουν τους Τούρκους στο μισό νησί κλείνοντας το μάτι στον Αττίλα.

ΑΥΤΑ σκιαγραφούν τους Κυπρίους, υπογραμμίζοντας την αγωνιστικότητα και την αντίστασή τους σε ατυχίες από μη αναμενόμενα. Και είναι η χθεσινή τους άρνηση μικρός κόλαφος στους ευρωπαίους εταίρους και μακρινό ράπισμα στους αφέντες ολονών μας. Κύπριοι, «θαρσείν χρη».

θεία κοινωνία….

 

Θυμάμαι-μικρό παιδί-κάποιες γυναικούλες, που κουβαλούσαν αλάτι (ζαλίγκα) από το Αιτωλικό, για να το πάνε στ’ Άγραφα.

 
Σήμερα βέβαια οι συνθήκες της ζωής μας έχουν αλλάξει. Κι όχι μόνο βάρη δεν κουβαλάμε, αλλά, σε μεγάλο βαθμό, ξεχάσαμε κιόλας να περπατάμε. Κι όμως…
Παρόλα αυτά κάποιοι επιμένουν να κουβαλούν άλλου είδους βάρη. Και μάλιστα δυσβάστακτα: 

Και πρώτα-πρώτα σωματικά βάρη. 

Απ’ τα οποία, ενώ θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε, δεν φροντίζουμε να τα ξεφορτωθούμε.
Κι έτσι συσσωρεύουμε λίπη στο σώμα μας. Που το κάνουν βαρύ, δυσκίνητο και αντιαισθητικό. Αλλά και ευεπίφορο σε αρρώστιες, ακόμη και στο θάνατο. Για να επαληθεύεται έτσι το σλόγκαν, που λέει ότι «το πάχος μικραίνει τη ζωή».

Αν όμως το πάχος μικραίνει τη ζωή, η νηστεία τη μακραίνει. 

Απόδειξη; Οι ασκητές. Που ακολουθούν τη συνταγή της νηστείας. Με αποτέλεσμα να ζούνε πολλά χρόνια. Και μάλιστα να διατηρούν σώες, όχι μόνο τις σωματικές, αλλά και πνευματικές τους δυνάμεις. 

Αλλά, πέρα απ’ τα σωματικά βάρη, είναι και τα ψυχικά.

Που, κάποτε, το καμίνι των τύψεων τα κάνει βαρύτερα, ακόμη, κι από την άμμο της θάλασσας. Κι απ’ το άλλο μέρος είναι το βάρος για τις αδικίες, που οι άλλοι έκαμαν σε βάρος μας.

Ε, λοιπόν, για όλα αυτά τα ψυχικά βάρη ο Χριστός μας δίνει μια χρυσή συνταγή:

Ξεφορτωθείτε, μας λέει, απ’ αυτά που οι άλλοι έκαμαν σε βάρος σας, κι ο ουράνιος πατέρας θα σας απαλλάξει απ’ όσα εσείς κάματε σε βάρος των άλλων. Αν όμως εσείς δεν ξεχνάτε τις αδικίες των άλλων, ούτε κι ο ουράνιος πατέρας, θα ξεχάσει τις δικές σας αδικίες …

Με τη νηστεία, λοιπόν, και τη συγνώμη ανεβαίνουμε στο Θαβώρ της Μεταμορφώσεως. 

Εκεί, όπου συντελείται το μυστήριο της θείας ευχαριστίας και της θείας κοινωνίας. 

Και υποσχόμαστε στο Χριστό ν’ ακολουθήσουμε τα ίχνη του.

Γιατί η θεία κοινωνία δεν είναι το τέρμα στην πνευματική μας προσπάθεια. Αλλά υπόσχεση και αφετηρία ν’ αγωνιστούμε προκειμένου να μεταμορφώσουμε τη ζωή μας. Κι όχι μόνο στο προσωπικό, αλλά και το κοινωνικό επίπεδο.

Όπως έπραξε ο ίδιος και οι απόστολοί του:

Προκειμένου να κηρύξουν «πτωχοίς επίσκεψιν, αιχμαλώτοις άφεσιν, τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει». Που σημαίνει ν’ αντιμετωπίσουν τη φτώχεια, την αρρώστια, τη σκλαβιά και την πολυδαίδαλη αμαρτία και αθλιότητα, στο σύνολό της. Έτσι ώστε να μεταμορφώσουν την κόλαση, στην οποία ζούμε, σε κοινωνία ανθρώπων.

Αλλά οι υπέρμαχοι της κόλασης έχουν τις αντιρρήσεις τους.

Θέλουν μέσα στην ακόρεστη απληστία τους «να θησαυρίζουν θησαυρούς επί της γης»: Σάμπως να έχουν χιλιάδες στομάχια να ταΐσουν και σώματα να ντύσουν. Ή σάμπως να πρόκειται να ζήσουν αιώνια.
Καταδικάζοντας, έτσι, εκατομμύρια ανθρώπων στη δυστυχία και τη λιμοκτονία.

Και ούτε πολύ ούτε λίγο μας λένε:

Το Ευαγγέλιο είναι για τους ουρανούς και τον άλλο κόσμο. Μεγάλη χάρη σας κάνουμε, που σας αφήνουμε να κάνετε τα μνημόσυνά σας και να ψάλλετε τα τρισάγια. Είχαν μεγάλο δίκιο οι Νέρωνες και οι Διοκλητιανοί, που σας έκαιγαν ζωντανούς και σας σταύρωναν. Ή σας πρόσφεραν τροφή στα λιοντάρια. Γιατί μόνο γι’ αυτό αξίζετε…

Πρέπει να το χωνέψετε καλά ότι πάντοτε τα εγκόσμια προβλήματα είναι στη δικαιοδοσία των λήσταρχων και των κανιβάλων.

Ξαπλώστε, λοιπόν, στους καναπέδες και τις πολυθρόνες σας. Και αφεθείτε στη νάρκη και το λήθαργό των ΜΜΕ (=εξαπατήσεως). 

Συμβιβαστείτε με τον αργό θάνατο της εξαθλίωσης και της πείνας, που επιλέξαμε για σας.
Γιατί βέβαια, οφείλετε να ομολογήσετε, ότι ο θάνατός, που επιλέξαμε, είναι περισσότερο «φιλάνθρωπος», έστω κι αν, στην πραγματικότητα, είναι περισσότερο σαδιστικός.

Στην επιλογή σας αυτή θα σας «βοηθήσουν» τα γενώσιμα φάρμακα και εμβόλια(=δηλητήρια), τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, οι ναρκωτικοί αεροψεκασμοί, η αποβλακωτική και πολτοποιημένη παιδεία, τα τουρκολάγνα σήριαλ, κλπ, κλπ…

Και τόσα άλλα δηλητηριώδη και υπνωτικά άνθη, που διαθέτει ο κανιβαλικός μας μπαχτσές…

Αγνοείστε το «Πάτερ ημών», που σας καλεί να προσευχηθείτε, προκειμένου να έλθει η βασιλεία του Θεού «ως εν ουρανώ και επί της γης». 

Αγνοείστε το Χριστό, που σας λέει ότι για να λύσετε όλα τα προβλήματά σας πρέπει να ακολουθήσετε το δρόμο της δικαιοσύνης. Και ν’ αγωνιστείτε για μια θεία κοινωνία!…

Ακούστε τι σας λένε ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης!

Μήπως δεν σας εξαπάτησαν και δεν σας καταλήστεψαν αναρίθμητες, μέχρι τώρα, φορές; Έχετε, λοιπόν, κανένα λόγο να πιστεύετε ότι δεν θα κάνουν το ίδιο και στο μέλλον; Και ότι δεν θα ολοκληρώσουν το σχέδιο των αφεντικών τους, για την ολοσχερή εξόντωσή σας. Και την εξαφάνιση της Ελλάδας απ’ το προσκήνιο της ιστορίας!

Γονατίστε, λοιπόν, μπροστά τους και φωνάξτε τους, όπως οι μονομάχοι της ρωμαϊκής αρένες:

Άφεριμ αφέντες μας! Εμείς οι μελλοθάνατοι αποκηρύσσουμε τη θεία κοινωνία. 

Και θα στηρίζουμε, μέχρι την τελευταία μας πνοή, τη δική σας και των πατρώνων σας, διαβολική κοινωνία…

παπα-Ηλίας
http://papailiasyfantis.wordpress.com
e-mail: Yfantis.ilias@gmail.com

Ρεχάγκελ, ο προπονητής…Ελλάδας

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΠΟΥ κρύβεται η πολιτική (και όχι μόνο) αλητεία; Βρες την δες την, φώναξέ μας να την καμαρώσουμε κι όλοι μαζί να νιώσουμε…περήφανοι. Εκλεγμένοι και εκλέκτορες. Και να αντιστοιχίσουμε ονόματα στα κομμάτια της. Μέχρι τότε, δώσε τον «αγώνα» σου αν είσαι μέσα στη βρωμιά, εξάντλησε τις ανοχές σου, αν είσαι παρατηρητής και εκτός κυκλώματος. Κατάγραψε συμπεριφορές, μελέτησε χαρακτήρες. Και την τέχνη τους να ξεφεύγουν.

ΘΕΛΕΙΣ δείγμα πολιτικής αλητείας και χώρο που όζει κάτω από μύτες παχύδερμων με ανοσμία και με μάτια κλειστά; Δες την…ταλαίπωρη Λίστα (Λαγκάρντ) και ρίχνε στο τσουβάλι την απάτη τυλιγμένη με την προστυχιά. Την τραβολογούν ελέγχοντες και ελεγχόμενοι μέχρι να την καταντήσουν αγνώριστη και, άχρηστη ως δυσανάγνωστη, θα τη ρίξουν καταγής.

ΠΗΡΑΜΕ και γεύση από ράθυμους των υψηλών…κλιμακίων. Το ερώτημα ήταν ποιος φταίει για τα δευτεροβάθμια πειθαρχικά που δεν λειτούργησαν. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για το πρωτοφανές φαινόμενο να πληρώνονται απ’ το δημόσιο ισοβίτες δολοφόνοι. Ο «δείκτης» πέρασε από πρόσωπα και απρόσωπα συμβούλια που δεν συνεδρίασαν, για να φτάσει ψηλά και να επιμερίσει υπουργικές ευθύνες. Κυβερνώντες που λειτούργησαν ως εξαρτήματα της μηχανής που την είπαμε «σύστημα». Με τα στεγανά του και με τους υποχθόνιους μη λειτουργήσουν οι θεσμοί, μην ορθοποδήσει ο τόπος.

ΣΥΜΠΑΘΗΣΑΜΕ «αθλητικά» τον Όττο Ρεχάγκελ κι ήταν απρόσμενο να διακριθούμε σε βαθμό «ευρωπαϊκό» και με το ταλέντο των ποδοσφαιριστών αξιοποιημένο στα υπεύθυνα χέρια του Γερμανού. Δεν τον θέλουμε ως πρέσβη-τον θέλουμε ως «προπονητή». Της σκόρπιας ομάδας που λέγεται ελληνική κοινωνία και Κράτος ελληνικό. Με τους θεσμούς, τα όργανα και τις υπηρεσίες του.

ΘΕΛΟΥΜΕ τον Γερμανό και την τέχνη του να συντάσσει τις σκόρπιες δυνάμεις του (νεο)έλληνα και να αξιοποιεί τις αρετές του. Αν, λοιπόν, δεν μας τον έστελνε η κα Μέρκελ, έπρεπε να τον αναζητήσουμε. Ως εθνικό μας προπονητή, πέρα από ομάδες και πρωταθλήματα. Να του δίναμε χρήμα και εξουσία, ελέγχοντας την πορεία του και αξιολογώντας το αποτέλεσμα.

ΖΗΤΗΣΑΜΕ τη γερμανική τεχνογνωσία περί τη σύλληψη της φορολογητέας ύλης στην Ελλάδα των φοροκλεφτών κι έκαναν την…επανάστασή τους οι «πτωχοί τω ταμείω και τω πνεύματι». Μισήσαμε τους Γερμανούς για το κακό στην Ελλάδα και στην ανθρωπότητα, καταριόμαστε την Μέρκελ και την παρέα της για την παρέμβασή τους ως τοκογλύφων, αλλά τον κ. Ρεχάγκελ τον…θέλουμε. Ως ιδιώτη, φιλέλληνα και «εθνικό» μας προπονητή.

«Ισόβια»: Φάρμακο, γιατρικό και καταλύτης

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ 

ΚΑΤΙ κινείται, πολλά συμβαίνουν κι άλλα ξεκίνησαν, ωστόσο, κανένας(;) δεν πείστηκε (ακόμα). Πιστός στα «παραδοσιακά» και απορροφημένος στο σύστημα ο πολίτης, εθισμένος στην κομπίνα ως θύτης είτε θύμα, δυσκολεύεται να δρομολογήσει το μυαλό του στη σωστή κατεύθυνση και στη λογική του «έγκλημα και τιμωρία».
ΚΑΙ, βέβαια, έχει το δίκιο του. Χρόνια ασυδοσίας και δράσης των επιτήδειων, «του έλληνα ο τράχηλος ζυγόν να μην υπομένει» και με το δίκαιο του ισχυρότερου στην καθημερινότητά του, τον έπεισαν πως η «αταξική» κοινωνία μας είναι εξόχως ταξική. Με τους «κάποιους» εκτός πεδίου βολής και κινδύνων. Και τρέχει ο κοσμάκης από δικαστήριο σε δικαστήριο για το δίκιο του, ξεροσταλιάζει στις ουρές και τα γκισέ μιας ανάλγητης εξουσίας εκπεφρασμένης από γραφειοκράτες-βασανιστές-ενίοτε με απλωμένο το χέρι για φακελάκι, και, αν «χρειαστεί», τον μπουζουριάζουν για τη στενή.
ΚΙ ύστερα; Θεατής της διαφθοράς από ‘κει μέσα, με δράστες «ελεύθερους και ωραίους»,  που δεν τους τρομάζει φοβέρα καμιά. Ακόμα και τώρα, αμύνονται για το «σύστημα», επιμένοντας στη μίζα, την προμήθεια και το φακελάκι. Με ρυθμούς «αναμονής» και…προσδοκίας. Σε κοινωνία πολιτών και πολιτικών, με τους δεύτερους σε ρόλο νομοθέτη. Γι αυτό και «καθάρισαν» για πάρτη τους. Με βουλευτικές ασυλίες και νόμους περί μη ευθύνης κλπ. Γι αυτό και τρίβει τα μάτια του (ο μέσος πολίτης-θεατής) για τα σημερινά και πρωτοφανή, με δίκες και καταδίκες πολιτικών.
ΟΙ δικαστικές αίθουσες δεν ήταν ο προσφιλής τους χώρος και ποτέ τους δεν «κινδύνεψαν». Γι αυτό και κανένας τους-καθένας μας δεν φαντάστηκε βαριές καταδίκες και (τρόπος του λέγειν) ισόβια.
ΚΑΙ ποιος ήταν ο χώρος κάθαρσης(;) και κολυμβήθρα για συγχώρεση των πολιτικών μας; Οι εκλογές! Σήμερα είναι το κάτι άλλο που το λένε κελί της φυλακής. Καθαρτήριο ψυχών και πνευματικής απολύμανσης; Λένε πως εκεί, στη φυλακή, ξερνάς την αλήθεια. Δεν το πολυπιστεύουμε. Γιατί; Γιατί αυτή η κατάθεση θα συμπαρασύρει και άλλους «συμμορίτες» και θα καταλυθεί ο «ιερός δεσμός» τους, θα βγει η αλήθεια (και το κλεμμένο χρήμα) στο φως.
ΣΤΗΝ απογοήτευσή μας, λοιπόν, παραμένουμε αισιόδοξοι. Για τα «ισόβια» που προειδοποιούν και προλαμβάνουν. Για το ξεκίνημα που πρέπει να’ χει τη συνέχεια, με το δίκαιο στα χέρια της Δικαιοσύνης. Μερικά ισόβια ακόμα και θα «σπάσουν» οι σκληροί. Ένα σκιάχτρο πραγματικό και μπαμπούλας για τους ατρόμητους κάθε επιπέδου και, κατεξοχήν για ‘κείνους που δεν γεύτηκαν ποτέ τους την πίκρα της καταδίκης, δεν άκουσαν τον σύρτη του κελιού (τους). Μερικά ισόβια ακόμα και σωθήκαμε. Το γιατρικό, το φάρμακο, ο καταλύτης.

«Ισόβια»: Φάρμακο, γιατρικό και καταλύτης

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ 

ΚΑΤΙ κινείται, πολλά συμβαίνουν κι άλλα ξεκίνησαν, ωστόσο, κανένας(;) δεν πείστηκε (ακόμα). Πιστός στα «παραδοσιακά» και απορροφημένος στο σύστημα ο πολίτης, εθισμένος στην κομπίνα ως θύτης είτε θύμα, δυσκολεύεται να δρομολογήσει το μυαλό του στη σωστή κατεύθυνση και στη λογική του «έγκλημα και τιμωρία».
ΚΑΙ, βέβαια, έχει το δίκιο του. Χρόνια ασυδοσίας και δράσης των επιτήδειων, «του έλληνα ο τράχηλος ζυγόν να μην υπομένει» και με το δίκαιο του ισχυρότερου στην καθημερινότητά του, τον έπεισαν πως η «αταξική» κοινωνία μας είναι εξόχως ταξική. Με τους «κάποιους» εκτός πεδίου βολής και κινδύνων. Και τρέχει ο κοσμάκης από δικαστήριο σε δικαστήριο για το δίκιο του, ξεροσταλιάζει στις ουρές και τα γκισέ μιας ανάλγητης εξουσίας εκπεφρασμένης από γραφειοκράτες-βασανιστές-ενίοτε με απλωμένο το χέρι για φακελάκι, και, αν «χρειαστεί», τον μπουζουριάζουν για τη στενή.
ΚΙ ύστερα; Θεατής της διαφθοράς από ‘κει μέσα, με δράστες «ελεύθερους και ωραίους»,  που δεν τους τρομάζει φοβέρα καμιά. Ακόμα και τώρα, αμύνονται για το «σύστημα», επιμένοντας στη μίζα, την προμήθεια και το φακελάκι. Με ρυθμούς «αναμονής» και…προσδοκίας. Σε κοινωνία πολιτών και πολιτικών, με τους δεύτερους σε ρόλο νομοθέτη. Γι αυτό και «καθάρισαν» για πάρτη τους. Με βουλευτικές ασυλίες και νόμους περί μη ευθύνης κλπ. Γι αυτό και τρίβει τα μάτια του (ο μέσος πολίτης-θεατής) για τα σημερινά και πρωτοφανή, με δίκες και καταδίκες πολιτικών.
ΟΙ δικαστικές αίθουσες δεν ήταν ο προσφιλής τους χώρος και ποτέ τους δεν «κινδύνεψαν». Γι αυτό και κανένας τους-καθένας μας δεν φαντάστηκε βαριές καταδίκες και (τρόπος του λέγειν) ισόβια.
ΚΑΙ ποιος ήταν ο χώρος κάθαρσης(;) και κολυμβήθρα για συγχώρεση των πολιτικών μας; Οι εκλογές! Σήμερα είναι το κάτι άλλο που το λένε κελί της φυλακής. Καθαρτήριο ψυχών και πνευματικής απολύμανσης; Λένε πως εκεί, στη φυλακή, ξερνάς την αλήθεια. Δεν το πολυπιστεύουμε. Γιατί; Γιατί αυτή η κατάθεση θα συμπαρασύρει και άλλους «συμμορίτες» και θα καταλυθεί ο «ιερός δεσμός» τους, θα βγει η αλήθεια (και το κλεμμένο χρήμα) στο φως.
ΣΤΗΝ απογοήτευσή μας, λοιπόν, παραμένουμε αισιόδοξοι. Για τα «ισόβια» που προειδοποιούν και προλαμβάνουν. Για το ξεκίνημα που πρέπει να’ χει τη συνέχεια, με το δίκαιο στα χέρια της Δικαιοσύνης. Μερικά ισόβια ακόμα και θα «σπάσουν» οι σκληροί. Ένα σκιάχτρο πραγματικό και μπαμπούλας για τους ατρόμητους κάθε επιπέδου και, κατεξοχήν για ‘κείνους που δεν γεύτηκαν ποτέ τους την πίκρα της καταδίκης, δεν άκουσαν τον σύρτη του κελιού (τους). Μερικά ισόβια ακόμα και σωθήκαμε. Το γιατρικό, το φάρμακο, ο καταλύτης.

«Εν σπουδή» και…αυθορμήτως

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ 

ΔΕΝ μας εκπλήσσουν μόνο τα γεγονότα (διαφθοράς) καθεαυτά. Είναι και η…σύμπτωση να αποκαλύπτονται σήμερα(!). Ωστόσο, κλείνουμε τα μάτια μη δούμε τους «επιτηρητές, λέμε το «κάλλιο αργά…»,  και πάμε παρακάτω. Όσο παρακάτω γίνεται, σε χώρα που άξιζε καλύτερη τύχη και τη βούλιαξαν οργανωμένα συμφέροντα και οι «αρχιτέκτονες» του συστήματος.
ΚΑΙ, βέβαια, δεν σπεύδουν οι σημερινοί, καθολικά, ομοθυμαδόν και…αυθορμήτως να το αλλάξουν. Μόνο η ανάγκη το πολιόρκησε κι ίσως το ξεπαστρέψει. Μέχρι τότε, θαυμάζουμε και απορούμε. Τους «ελεύθερους πολιορκημένους» να καλοζούν ακόμα και στη φυλακή. Για εγκλήματα ισόβιας (που λέει ο λόγος) καταδίκης. Κατά το βαλάντιο του «ισοβίτη» και τις ανοχές του ελληνικού φιλότιμου. Δεν είναι εύκολο για τον φρουρό (τελευταίο τροχό) να ΜΗΝ κάνει τα στραβά μάτια για τον «κάποιο», όταν παραμονεύουν οι αδίστακτοι του κυκλώματος (εκτός φυλακής) και ο ίδιος ο νόμος. Πολυσήμαντος κι άλλοτε νεφελώδης, με την εύνοιά του στο κακοποιό κι άλλοτε απρόσμενα σκληρός-αλλά νόμος-με τα παραθυράκια του. Και με τον κίνδυνο παρερμηνείας, γιατί έτσι φτιάχτηκε, σκοπίμως και…υπούλως. Για να δημιουργούνται περίεργες καταστάσεις και να γρονθοκοπείται η λογική. Με κάποιους ενόχους να μετατρέπονται σε ενάγοντες και μηνυτές. Να εμπλέκεται σε δικαστήρια η κα Αράπογλου μη συνεχίσει τις αποκαλύψεις και ο Δήμαρχος που σταμάτησε τη μισθοδοσία των δολοφόνων του Δημάρχου-θύματος (Παγγαίο).
ΠΟΙΟΥΣ άλλους «εξασφαλίζουν» κάποιοι νόμοι περίεργων νομοθετών, σε εποχές ανεμελιάς; Σοφίστηκαν και ψήφισαν, κάτω απ’ τη μύτη μας, και χωρίς η Αντιπολίτευση να βγάλει άχνα, τον νόμο περί (μη) ευθύνης υπουργών και το βλέπουμε πού φτάσαμε. Με νόμο εξασφάλισαν την ασυλία τους εθνοπατέρες μας που έσπευσαν να τον ψηφίσουν με τα δυο, ασμένως τα προνόμια της κοινοβουλευτικής τους ζωής και μέριμνας για την μετακοινοβουλευτική, τη φύλαξή τους, την φοροαπαλλαγή…
ΚΑΙ δεν…έσπευσαν κάτι να καταργήσουν αλλάζοντας τον νόμο, δεν ίδρωσε τ’ αυτί τους για τον πολίτη και τα βάσανά του, για την ψυχολογία του που περιμένει το γιατρικό της, το ηθικό του που αναζητά παραδείγματα για μίμηση. Άλλα κι άλλα τα ρυθμίζουν «εν σπουδή» και τα επιβάλλουν «επαναστατικώ δικαίω».
ΚΙ ας πούμε πως η «τριμελής» δεν…προλαβαίνει λόγω φόρτου και συντονισμού της με την τρόικα. Τα άλλα τμήματα της Βουλής με τους «αγωνιστές» να τρώγονται σαν τα κοκόρια και με το μάτι καρφωμένο στην εξουσία;
ΟΦΕΙΛΑΝ να προτάξουν το συμφέρον του λαού. Να καταργήσουν νόμους βολικούς (για τους ίδιους) και οι φωνές να προέρχονται απ’ όλες τις πτέρυγες. Αυθορμήτως.

Φορολογική…ασυνειδησία

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ 

ΤΟ «σύστημα» πρόβλεπε φοροδιαφυγή κι αυτή δημιουργούσε φοροκλέφτες. Με φορολογική συνείδηση δομημένη πάνω στη…μαγκιά και τον «πρωταθλητή» να καμαρώνει» ξέγνοιαστος, σε μιαν Ελλάδα…ξέγνοιαστη.
ΝΑ πάρουμε το (πεθαμένο) μοντέλο του αλησμόνητου βιοτέχνη; Χωρίς γνώσεις, παιδεία και πολιτισμό, με την «τέχνη» (να κουρεύει) μαθημένη στου κασιδιάρη το κεφάλι και το (θαλασσο)δάνειό του μεταμορφωμένο σε δυο ντουβάρια για επέκταση, έριχνε τις γύρες του στην πίστα και δίπλα το τραπέζι του. Με το «αίσθημα» δίπλα στη γυναίκα, τη μαγκιά στις γύρες του ζεϊμπέκικου και το (περίσσιο) χρήμα για ανθόλουτρο στην αοιδό.
ΕΚΕΙ, λοιπόν, στην καπνίλα του σκυλάδικου και στα υποσύνολα του μεγάλου πάρτυ, φτιάχτηκε η φορολογική συνείδηση του μάγκα, πανέξυπνου σε κόλπα και κομπίνες για φοροκλοπή. Δεν είναι ο μόνος-είναι ένα μοντέλο απ’ τα παλιά, που ζει και υπάρχει στην εποχή μας, μασκαρεμένο με χρώματα παραλλαγής, αλλά με πάγια στην ψυχή και στο μυαλό του την ιδέα της φοροκλοπής. 
ΞΑΦΝΙΚΑ και χωρίς προετοιμασία για προσαρμογή, ζητάς συνέπεια απ’ τον απαίδευτο φορολογικά, φιλότιμο απ’ τον αφιλότιμο και (συν)εισφορά απ’ τον απείραχτο (φορολογικά) και κακομαθημένο. Κι είναι σαν να ζητάς ευπρέπεια απ’ τον άκοσμο, πολιτισμό απ’ τον αγροίκο. Να μεταμορφώσεις τον λύκο σε αρνάκι, να βάλεις το πουλάκι στο κλουβί.
ΚΛΩΤΣΑΕΙ και αντιδρά ο (νεο)έλληνας, μη φορολογηθεί. Θέλει ξοπίσω του το ΣΔΟΕ για να τρομάξει, χωρίς κάτι άλλο να τον συγκινεί. Κι αν εξαιρέσουμε κάποιους που όντως πένονται και δεν μπορούν να ανταποκριθούν, οι υπόλοιποι «δυσκολεύονται» να προσαρμοστούν στην ιδέα της φορολόγησης κι αυτό είναι όλο. Δεν «χαλαλίζουν» κάτι για το Κράτος που μάθαν’ μόνο να το κλέβουν. Είναι θέμα «ιδεολογικό», αρχών και παραδόσεων. Συνέχιση από κεκτημένη ταχύτητα και…εγωισμό, στο κάτω-κάτω. Να πληρώνει για σχολεία και…γεφύρια (βάλε και τις μίζες και προμήθειες για τα λαμόγια); Είναι προσβολή, ήττα και συντριβή.
ΚΑΙ πώς να γίνουμε, ξαφνικά, έντιμοι και συνεπείς (φορολογούμενοι); Το ξέρει, με την παραμένουσα μαγκιά του, ο απείραχτος και ανενόχλητος (με το λαδωτήρι στο χέρι) πως θα πληρώσει ο διπλανός και…μπόρα είναι, θα περάσει. Κι αν οι ευρωπαίοι βάλθηκαν να μας κάνουν ευρωπαίους με τρόικες και μνημόνια, παραμένουμε βαθέως…έλληνες και ξανά «προς τη δόξα».
ΚΑΙ, βέβαια, «όπου δεν πίπτει λόγος…». Με το στανιό (ελέγχους, πρόστιμα, κλείσιμο) θα συμμορφωθούν οι φοροκλέφτες αλλάζοντας «ιδεολογία». Αλλιώς, θα (ξανα)πληρώσουν χαμηλόμισθοι και συνταξιούχοι και είναι άδικο.

στο μαμωνά του σατανά…

Ο δυσσεβής Λικίνιος
Στης Σεβαστείας τη λίμνη
Σαράντα νέους(1) πάγωσε
Απ’ του Χριστού την ποίμνη…

Κι ο δυσεβής ο Σαμαράς
Μαζί με το Στουρνάρα
Για των Σιωνοναζιστών
Τη σάρα και τη μάρα
Δολοφονούν τους φοιτητές
Και όλη την Ελλάδα,
Που την εκάμαν Άουσβιτς
Νταχάου και Καιάδα…
Όλα τα υπονομεύουνε
Με βία και νοθεία
Και περισσή διαστροφή:
Πολιτισμό, διατροφή,
Υγεία και παιδεία…

Όλα! Και έθνος και λαός
Και το νεράκι και το φως
Κι η χλόη της γης και τα σανά
Κι ο πλούτος μας ο ορυκτός
Γίνονται θρεπτικός χυλός
Να τρώνε πάλι και ξανά
Του ναζισμού τα ζωντανά…

Και η πλέον ανήκουστη
Και τραγική ειρωνεία
Είναι που η τρικομματική
προδοτοκοινωνία,
Θεάται ασυγκίνητη
Τέτοια γενοκτονία!

Κι ενώ όλα γύρω γίνονται
Συντρίμμια, ρημαδιά,
Ύστερα λεν πως έχουνε
χριστιανική καρδιά….

Καθώς ψάλλουν το ωσαννά
Στο μαμωνά του Σατανά!…

παπα-Ηλίας

(1) Σημείωση: Πρόκειται για τους Σαράντα Μάρτυρες που η μνήμη τους γιορτάζεται στις 9 Μαρτίου.

Οι…υπογραφές

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ 

ΠΡΙΝ φτάσει σε άτομα η διαφθορά, περνούσε απ’ τα συμβούλια. Εκείνους τους οργανωμένους, αμειβόμενους και συνεργαζόμενους που δεν χαλούσαν καρδιές μεταξύ τους. Με τη διαβάθμισή τους που ξεκινάει απ’ τα  χαμηλά. Από πειθαρχικά με τους (2) συνδικαλιστές να «καθαρίζουν», μέχρι συμβούλια για μεγάλα έργα και για λογαριασμό του Κράτους. Εκεί, λοιπόν, δεν υπήρχαν κόμματα και ιδεολογίες. «Αθώωσε τον…δικό μου και θα καθαρίσω για τον δικό σου» κι όλο βαθύτερα στη διαφθορά, όλο…ανάπτυξη τα διαπλεκόμενα.
ΚΙ έγιναν εγκλήματα που φαντάζουν σαν νόμιμες πράξεις Συμβούλια και επιτροπές με τον νόμο παραμάσχαλα. Ότι, πρόβλεπε, ό,τι όριζε. Μόνο που ο ίδιος ο νόμος, καμωμένος από χίλια μαστόρια του συστήματος και ζυγιασμένος για μεγάλα συμφέροντα, πρόβλεπε και την ατιμωρησία των εμπλεκομένων. Με χίλια παραθυράκια «εκ κατασκευής του» για επικοινωνούν λαμόγια μεταξύ τους, με διαπιστωτικές πράξεις για την συνταγματικότητά του.
ΚΙ από ευθύνη; Διάχυτη για να μην εντοπίζεις ενόχους εστιάζοντας, μοιρασμένη…χαρά για να γίνει διπλή των διαπλεκομένων, κι ο ένας να καλύπτει τον άλλο. Μέχρι πότε; Μέχρι να γίνουν κάποιοι πλούσιοι. Εν κρυπτώ, χωρίς φανφάρες και ατσαλάκωτοι. Με μιαν ΥΠΟΓΡΑΦΗ τους και με πολλές ματιές μεταξύ τους για ανοχή και (αλληλο)υποστήριξη. Υπογραφές αγορασμένες (παν)ακριβά απ’ τον λαό (της…ξεγνοιασιάς) που τελικά πληρώνει τα σπασμένα ως τελικός αποδέκτης της (κάθε) ζημιάς
ΚΙ ύστερα; Έσπασε ο διάολος το ποδάρι του, σπάει και ο δεσμός των νόμιμα ανόμων που δεν το περίμεναν. Λυμένα τα χέρια της Δικαιοσύνης τ’ απλώνει μακριά στο παρελθόν, σβερκώνει ανόμους, αποκαλύπτει σκάνδαλα, εντέλλεται να ευπρεπιστούν κελιά (για ανέγγιχτες «ιερές αγελάδες») κι εμείς κοιτάμε απορημένοι. Κάτι αλλάζει και ο κ. Σαμαράς αμύνεται εν μέσω αντιπολιτευόμενων λύκων (και ποντικιών που βρυχώνται). Παραπέμπονται τ. υπουργοί, τα «ισόβια» τρομάζουν μελλοντικούς και επίδοξους, ήρθε και η ώρα για τα…συμβούλια (και επιτροπές). Και δεν νοούμε την επιτροπή γονέων και κηδεμόνων ή της πολυκατοικίας.
Η ΣΥΜΒΑΣΗ της ΔΕΗ για τον σταθμό στο Αλιβέρι ζημίωσαν το δημόσιο και η Δικαιοσύνη θα βγάλει άκρη. Σημασία έχει πως ο Πρόεδρος και ο το μέλος της επιτροπής (παραπέμπονται) έσπευσαν να παραιτηθούν και κανένας δεν σπεύδει να αρπάξει τη θέση τους. Κάποτε έσπευδαν για πόστα με προοπτική και «οφέλη». Βρέθηκε αντικαταστάτρια του κ. Μέργου, δεν βρέθηκε για το ΤΑΙΠΕΔ και αρχίζει το…δράμα μας. Τι κάνουμε χωρίς στελέχη τύπου Αθανασόπουλου με τις (βαριές) υπογραφές, χωρίς επιτροπές «ριζοσπαστικών» αναζητήσεων, χωρίς συμβούλια (ηγεμονικά) αμειβομένων, «τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους».

το θανασιμότερο αμάρτημα…

Στη μεγαλύτερη δίκη όλων των εποχών, τη μητέρα των δικών, αναφέρεται το ευαγγέλιο της αυριανής Κυριακής (10-3-13), που αναφέρεται στη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.

Στη δίκη αυτή θα είμαστε υπόδικοι όλοι. Και η απόφαση, που θα παρθεί για τον καθένα μας, θα είναι οριστική και αμετάκλητη. Το σημαντικότερο δε είναι ότι οι αποφάσεις, που θα παρθούν δεν θα είναι για κάποιους μήνες ή χρόνια. Ούτε θα έχουν ισόβια έστω, αλλά αιώνια ισχύ. Γι’ αυτό και αξίζει να προσέξουμε τα κριτήρια, με τα οποία θα κριθούμε.
Ασφαλώς και δεν θα είναι τα κριτήρια της δικής μας νομιμότητας.
Που θέλει να καταδικάζεται ένας άνθρωπος του λαού, για ασήμαντες αφορμές. Τη στιγμή που οι βουλευτές και οι υπουργοί κουκουλώνουν τα κακουργήματά τους με ασυλίες και παραγραφές και άλλες παμπόνηρες μεθοδεύσεις.
Αλλά ούτε και τα κριτήρια της ηθικής, με τη στενή της έννοια, που, συνήθως, την περιορίζουμε στο υπογάστριο. Όχι γιατί η ηθική του υπογαστρίου δεν παίζει σπουδαίο ρόλο στην προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή του ανθρώπου. Αλλά γιατί η ηθική αυτή, χρησιμοποιείται συχνά σαν άλλοθι για να αποπροσανατολίζεται η κοινωνία απ’ την καρδιά της ηθικής…
Αλλά, πριν φτάσουμε στην καρδιά της ηθικής, ας επισημάνουμε το γεγονός ότι το κριτήριο της «μέλλουσας κρίσης» δεν βρίσκεται ούτε ανάμεσα στα, λεγόμενα, στη γλώσσα της εκκλησίας, «θανάσιμα αμαρτήματα». Όπως είναι η αλαζονεία, η λαιμαργία, η απληστία, κλπ…
Αλλά πού, επιτέλους, βρίσκεται αυτό το κριτήριο;
Για να το προσδιορίσουμε καλύτερα τη φύση και τη θέση του κριτηρίου αυτού, θα πρέπει να θυμηθούμε τους ρωμαίους αυτοκράτορες. Οι οποίοι λατρεύονταν ως θεοί. Στους οποίους μάλιστα οι πολίτες όφειλαν να προσφέρουν θυσίες και θυμιάματα.

Και, όποιος δεν προσέφερε τη λατρεία αυτή, διέπραττε το, περίφημο, crimen majestatis.
Που σημαίνει έγκλημα κατά της αυτοκρατορικής μεγαλειότητας και συνεπαγόταν ακόμη και την ποινή του θανάτου.
Το κριτήριο, λοιπόν, με το οποίο θα κριθούμε, είναι θα μπορούσαμε να πούμε ένα είδος crimen majestatis. Έγκλημα, δηλαδή, που προσβάλλει τον ίδιο το Χριστό.

Και, για να το επιβεβαιώσουμε, αρκεί να προσέξουμε το κατηγορητήριο, που θα μας απευθύνει ο Χριστός:

«Πείνασα, θα μας πει, και δεν μου δώσατε να φάω. Δίψασα και δεν μου δώσατε να πιω. Ήμουνα γυμνός και δεν με ντύσατε, ξένος και δεν με φιλοξενήσατε. Άρρωστος και στη φυλακή και δεν με επισκεφθήκατε».

Κι εμείς θα του αποκριθούμε ότι δεν τον είδαμε ποτέ, ώστε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες του.

Αλλά εκείνος θα μας απαντήσει πως τον είδαμε άπειρες φορές στο πρόσωπο των «αδελφών του, των ελαχίστων». Κι αφού δεν ανταποκριθήκαμε στις ανάγκες των ανθρώπων αυτών, ούτε και στις δικές του ανταποκριθήκαμε.

Που σε τελική ανάλυση σημαίνει ότι το crimen majestatis (=έγκλημα κατά της μεγαλειότητας) του Χριστού είναι με μια λέξη: η ΑΔΙΚΙΑ.

Της οποίας συνέπεια είναι: η πείνα, η δίψα, η γύμνια, η μετανάστευση, η αρρώστια, η φυλάκιση. Που πλήττουν και θανατώνουν, όχι μόνο κάποιους «ελάχιστους», αλλά πάμπολλα εκατομμύρια…

Και πώς θα μπορούσαμε ν’ αντιμετωπίσουμε αυτή την πραγματικότητα;

Υπάρχουν δύο μορφές αντιμετώπισης: Η ελεημοσύνη και η δικαιοσύνη.
Στην πρώτη περίπτωση, ο καθένας μπορεί να προσφέρει ανάλογα με τις δυνάμεις του, κυρίως, σε προσωπικό επίπεδο.
Ενώ, στη δεύτερη, μπορεί να προσφέρει, ανάλογα με τους αγώνες του, κυρίως, στο κοινωνικό επίπεδο. Προκειμένου η κοινωνία να γίνει δικαιότερη.

Η προσφορά μας αυτή έχει άμεση σχέση με τη θέση, που παίρνομε απέναντι στα πολιτικά δρώμενα.

Η ταύτισή μας με πολιτικά κόμματα, που προωθούν την κοινωνική ανισότητα, σημαίνει πως γινόμαστε συναυτουργοί στο έγκλημα της αδικίας. Και χτίζουμε μαζί τους την κόλαση για τους συνανθρώπους μας. Και σε τελική ανάλυση και για μας τους ίδιους.
Αν όμως παλεύουμε, μαζί μ’ αυτούς, που παλεύουν για τη δικαιοσύνη, χτίζουμε τον παράδεισο, για μας και τους συνανθρώπους μας.

Και ακούστε τι λέει, στον καθένα από μας, ο νεομάρτυρας Αλέξανδρος, που αποκεφαλίστηκε, επειδή αντιστάθηκε στο καθεστώς του Χίτλερ:

«Ρωτάω εσένα το Χριστιανὸ, μaς λέει: Μήπως ξεπέφτεις στὴ δολιότητα, τὸν ὑπολογισμὸ καὶ τὴν ἀναβλητικότητα, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι κάποιος ἄλλος θὰ σηκώσει τὸ χέρι γιὰ νὰ σὲ ὑπερασπίσει; Ή μήπως δὲν σοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς τὴ δύναμη καὶ τὴ θέληση νὰ ἀγωνιστεῖς;

Πρέπει νὰ χτυπήσουμε τὸ κακὸ ἐκεῖ ποὺ εἶναι πιὸ δυνατό, καὶ εἶναι πιὸ δυνατὸ στὴν ἐξουσία τοῦ Χίτλερ»!…

Όπως τώρα είναι στην εξουσία της Μέρκελ και των SS, Sαμαρά και Sτουρνάρα. Και όλων των λοιπών, ντόπιων και ξένων ανδρείκελων του ναζισμού και του Σιωνισμού…
Κι εμείς έχουμε να επιλέξουμε, ανάμεσα στο θανάσιμο αμάρτημα της αδικίας, που οδηγεί στην επίγεια και αιώνια κόλαση.
Ή το σωτήριο δρόμο της δικαιοσύνης, που οδηγεί, στον επίγειο και τον αιώνιο παράδεισο…

παπα-Ηλίας
http://papailiasyfantis.wordpress.com
e-mail: yfantis.ilias@gmail.com

Επίορκοι…

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ 

ΚΑΙ τώρα; Στην πρέσα απ’ τις «ξένες δυνάμεις» και βράζουμε στο ζουμί μας. Με το κουβάρι καταγής γεμάτο κόμπους, μπερδεμένο. Ένα γόρδιο δεσμό και μας έλειψε ο Αλέξανδρος. Λερναία Ύδρα και δεν διαθέτουμε Ηρακλή. Μα κι αν μας έρχονταν, θα τους είχαμε λυγίσει. Με την (μ)παμπεσιά του ο ένας, με τη δύναμή μας τον άλλο.
ΚΙ αν μας έλειψαν οι κουκουλοφόροι της Κατοχής, περίσσεψαν οι σημερινοί, ντόπιοι και στην αλλοδαπή. Κουκουλοφόροι κατά του Καμίνη(!) και με κρυμμένη τη φάτσα τους. Γιατί; Γιατί αυτό είναι…αντίσταση. Κι εμείς (τους) θυμίζουμε πως οι έγκλειστοι του Πολυτεχνείου δεν φόραγαν κουκούλα. Ούτε οι φοιτητές του 1-1-4, με τη μυριόστομη ιαχή «Δημοκρατία»!. Μόνο οι ασφαλίτες με πολιτικά πλησίαζαν για το…θεάρεστο έργο τους και οι βαλτοί δίπλα σε «μιάσματα» και «συνοδοιπόρους».
ΜΗΝ απομακρυνθούμε απ’ το θέμα και μας «καίνε» πολλά. Οι (λεγόμενοι) επίορκοι που τους εξέθρεψε το σύστημα και τους κάλυψε ο «μπάρμπας κ.λπ». Ποιος άλλος; Ο «συνάδελφος» δίπλα, που δεν είχε κάτι να χάσει καταγγέλλοντας, για να τα χάσουμε όλα, όλοι συνολικά. Και, βέβαια, μιλάμε για τους καταδικασμένους με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις.
ΥΠΟ την «ευρωπαϊκή πίεση» για βεβιασμένη συμμόρφωση και «εκπολιτισμό» μας (με το αζημίωτό τους), κάτι κινείται, κάτι θα γίνει και κάποιοι «επίορκοι» θα πάνε σπίτι τους. Θα πληρώσουν και θα’ ναι το δίκαιο, οι «επίδοξοι» θα τρομάξουν και η διαφθορά θα χάσει μερικά γραμμάρια απ’ τα σάπια της κρέατα. Οι ξένοι θα φύγουν και θα μείνουμε μόνοι, τα λουριά θα λασκάρουν και θ’ αναπνεύσουμε, η Ευρώπη δεν θα μας λυπάται κι εμείς θα…χαιρόμαστε. Δεν θα μας κλέβει ο βενζινάς, δεν θα κλέβουν την προτομή του Καζαντζάκη (για τον χαλκό), θα ατονήσει το φακελάκι, θα καλμάρει η αρπακτική μανία των αρπακτικών. Μέχρι πότε; Μέχρι να ξαναγίνουμε…Ελλάδα.
ΔΕΝ είμαστε απαισιόδοξοι. Απλά, παρατηρούμε την κουκουλοφορεμένη αλητεία και μελαγχολούμε. Για την εντιμότητα που περνάει απαρατήρητη. Για χαμένες αρετές του έλληνα που γίναν’ δειλία και μπαμπεσιά του νεοέλληνα, με τις εξαιρέσεις όλο και να λιγοστεύουν.
ΚΙ ας πούμε, πως μ’ αυτό το κύμα της επιβαλλόμενης (έξωθεν) συμμόρφωσής μας τιμωρήθηκαν οι «επίορκοι». Εξαντλήθηκε το φάσμα των «τιμωρητέων»; Μήπως έμειναν απ’ έξω οι πολιτικοί με τους νόμους και τις παρεμβάσεις τους (ο…Μπάρμπας που λέγαμε); Όχι, βέβαια. Αυτοί οι…(μ)παμπέσηδες της πολιτικής θα παραμείνουν ατιμώρητοι. Εκτός φυλακής και εντός…υπηρεσίας και «επαγγέλματος». Με το εξοργιστικό:«μας τιμώρησε ο λαός με την ψήφο του» (κι από μέσα τους: Δεν γίναμε…υπουργοί). Είναι επίορκοι!

Με οδοφράγματα και δακρυγόνα…

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ 

 «ΜΕ τίμησε ο λαός με την ψήφο του». Το λέει ο δήμαρχος για τους δημότες του, ο βουλευτής στο...νομό του, ο περιφερειάρχης στην περιφέρειά του. Θα φτάσει στ’ αυτιά των ψηφοφόρων του και θα ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους. Θα γλυκάνει την ψυχή των αντιπάλων κι ίσως κάποιοι στρατευθούν στην παράταξή του.
ΞΕΡΕΙΣ από πριν τι θα ξεστομίσει ο πολιτικός. Ξέρεις την παράταξη και την «ιδεολογία» του; Μη μπεις στον κόπο να τον ακούσεις. Θα κολακέψει θα καλοπιάσει, θα…γλύψει-η ψήφος ακριβή. Κι αν το θέμα είναι αμφιλεγόμενο και η απόφαση επαμφοτερίζουσα, θα πάει με τους πολλούς.
ΔΕΝ πάνε με τα ΜΑΤ στη Χαλκιδική, παρά μόνο τα καλέσουν για προστασία τους οι αστυνομικοί και δικαστικοί που διερευνούν την πρόσφατη εγκληματική ενέργεια κουκουλοφόρων ψάχνοντας για δράστες. Και οι κάτοικοι; Δεν έσπευσαν να βοηθήσουν-όφειλαν και να μην αντιδράσουν. Για να κάνει τη δουλειά του το Κράτος. Αν θέλουμε να λειτουργούν οι υπηρεσίες του και η δημοκρατία, να γίνουμε ευρωπαίοι.
ΚΑΤΙ δεν πήγε καλά κι έγινε χαμός. Με τα ΜΑΤ στο…στοιχείο τους, την Αστυνομία να αρνείται, την Ιερισσό στα δυο και τον μαθητόκοσμο στο προσφιλές του σπορ της κατάληψης. Στη Βουλή φωνές και οι πολιτικοί τον χαβά τους. «Οι μαθητές αποκλεισμένοι» κραυγάζει ο βουλευτής παίζοντας με τις λέξεις. Για κατάληψη πρόκειται και δεν το’ χει έγνοια ο γονιός-το’ χει καμάρι.
ΣΤΟ «γυαλί» την άλλη μέρα ο τοπικός βουλευτής. Με τους κατοίκους μη χαλάσει το προφίλ και χάσει ψήφους, χωρίς μια λέξη να τους πικραίνει και ο χορός καλά κρατεί. Για τις κάλπες και τη νίκη, για το «επάγγελμα» και τα προνόμιά του. Και τα τυχερά του. Και με την ατιμωρησία των αμαρτωλών, την ανοχή στους επίορκους.
ΜΕ τέτοια καμώματα, κλασικά και αποκλειστικώς…ελληνικά, με οδοφράγματα και δακρυγόνα, με τη διχόνοια να ορίζει τα βήματά μας και τα μάτια των πολιτικών στυλωμένα στην ψήφο, δουλειά δεν γίνεται, δεν πάει μπροστά ο τόπος. Έτσι λειτουργούσαμε και μας έπνιξε η διαφθορά. Αυτά κάναμε και…κατέφθασαν οι ξένοι. Για να μας βάλουν σε σειρά «ευρωπαϊκή», με το αζημίωτό τους.
ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ; Ναι (στα λόγια). Κι αν μας πλησιάσουν επενδυτές; Τους ρίχνουμε κατάμουτρα το «πειρατές», «ληστές». «πλιατσικολόγοι» και ξαναχωνόμαστε στην τρύπα. Με την…βεβαιότητα πως θα βγάλουμε το πετρέλαιο σκάβοντας με κασμάδες. Το χρυσάφι της Χαλκιδικής με την ντόπια (υψηλή) τεχνολογία μας. Χωρίς να πειράξουμε το περιβάλλον. Αυτό που ρυπαίνουμε με τις αυθαίρετες χωματερές και θάβοντας σκουπίδια, με τα καμένα δάση της ξεγνοιασιάς, με τα αποκαΐδια των πλημμυρών.