Να μην ξανάρθεις!…

25η Μαρτίου. Και πήγα σε κάποια εκκλησιά, όπου ζήτησα απ’ τους ιερείς την άδεια να μιλήσω. 

Εκείνοι μου επέτρεψαν, αλλά μου απηύθυναν την αυστηρή σύσταση να μην αναφερθώ στους κακούργους-ντόπιους και ξένους-που λυμαίνονται την πίστη και πατρίδα μας. Όμως…

Δεδομένου και του πνεύματος της γιορτής, «δεν συνεμορφώθην, προς τας υποδείξεις». Και «δια ταύτα» μου είπαν: «Αν είναι να μιλάς, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να μην θα ξανάρθεις»!…

Το γεγονός αυτό με ανάγκασε να επισκεφθώ κάποιον ερημίτη, στον οποίο εξέθεσα τα περιστατικά και του ζήτησα να μου πει τη γνώμη του:

-Πάτερ, μου είπε, το κήρυγμα έχει δύο συνιστώσες: Το Ευαγγέλιο και την πραγματικότητα.

Για να μιλήσει κάποιος, με βάση το Ευαγγέλιο, δεν αρκεί η αποστήθιση κάποιου έτοιμου, προ πολλού και εκτός χώρου και χρόνου, κηρύγματος και η στομφώδης εκφώνησή του. Αγνοώντας την πραγματικότητα. Η οποία μπορεί να είναι πολύ διαφορετική απ’ αυτήν κάποιων άλλων εποχών. Ή την παραμορφωτική εικόνα, που μας δίνουν, σήμερα, τα διάφορα ΜΜΕ (=μέσα μαζικής εξαπατήσεως).

Που σημαίνει ότι πρέπει να δει κάποιος την πραγματικότητα κάτω απ’ το πρίσμα, όχι της όποιας ανούσιας αγαπολογίας, αλλά του πόνου και του ενδιαφέροντος για τα τωρινά και ζωτικά προβλήματά του λαού.

Σε τρόπο ώστε να ’ρθουμε στη θέση του άνεργου, του άστεγου, του πεινασμένου. Και ν΄ αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά του, ωσάν να είναι προσωπικά, δικά μας προβλήματα…

Όταν το Ευαγγέλιο επικαιροποιείται για το λαό του Θεού και ο λαός, από τη δική του πλευρά, ανοίγει διάπλατα τ’ αυτιά του και την καρδιά του, για ν’ ακούσει όσα του λέμε.…

Αν όμως εμείς, χορτάτοι όντες, κάνουμε κηρύγματα χορτατολογίας, η συντριπτική πλειονότητα, που ποικιλότροπα μαστίζεται, όχι μόνο δεν μας ακούει, αλλά και γίνεται αμείλικτος κατήγορός μας. Όσο αμείλικτη και αδυσώπητη είναι η πραγματικότητα, την οποία αντιμετωπίζει.

-Γέροντα, μπορούν κάποιοι, λαϊκοί ή κληρικοί να προσδιορίζουν τα πλαίσια, μέσα στα οποία πρέπει να κινείται το κήρυγμα;

-Τα πλαίσια του κηρύγματος είναι καθορισμένα απ’ το Ευαγγέλιο, που αγκαλιάζει όλα, ανεξαιρέτως τα ανθρώπινα προβλήματα. Ο οποιοσδήποτε άλλος καθορισμός στραγγαλίζει την ελευθερία, που είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Ποτισμένη με το αίμα του Χριστού και εκατομμυρίων αγίων και ηρώων. Και αξίζει, νομίζω, να θυμηθούμε το, «συλλογάται σωστά, όποιος συλλογάται λεύτερα», του Ρήγα! Που, εξ αντιθέτου, σημαίνει ότι συλλογάται λαθεμένα όποιος συλλογάται ανελεύθερα… 

-Μπορεί όμως, Γέροντα, το κήρυγμα να αναφέρεται σε πρόσωπα και κόμματα;

-Το να καταγγέλλεται η προδοτική πολιτική προσώπων και κομμάτων ακόμη και δια του κηρύγματος, δεν συνιστά, κομματισμό, άλλα χρέος πατριωτικό, ύψιστο και πρωταρχικό.

Αντίθετα, είναι αδιανόητο να υπάρχουν κληρικοί-και κάποτε και δεσποτάδες- που προκαλούν βάναυσα το δημόσιο αίσθημα, «δίνοντας γραμμή» στο χριστεπώνυμο πλήρωμα να ψηφίζουν κόμματα και πρόσωπα με αντιπατριωτικό προσανατολισμό. Και κάποιοι, μάλιστα, που φτάνουν στο κατάντημα να παρασημοφορούν αυτούς, που απροκάλυπτα δολοφονούν το λαό και προδίδουν την πατρίδα.

Συνεπώς, όχι μόνο κηρύγματα, αλλά και καμπάνες θα έπρεπε να ηχούν σε όλη τη χώρα, προκειμένου η Εκκλησία να παίρνει σαφή θέση απέναντι στην οποιαδήποτε ολέθρια και εθνοκτόνα πολιτική.

Άλλωστε έχει ειπωθεί ότι «οι δημόσια αμαρτάνοντες δημόσια και ελέγχονται»…

-Ναι, αλλά, Γέροντα, κάποιοι άνθρωποι δυσαρεστούνται και αγανακτούν…

-Δικαίωμα να αγανακτούν έχουν εκείνοι, που πλήττονται απ’ τα απάνθρωπα μέτρα. Οι οποίοι και παρηγορούνται, όταν ακούνε λόγο αλήθειας και δικαιοσύνης. Και όχι βέβαια οι κομματικοί εγκάθετοι, που, ενώ είναι θύτες, «το παίζουν» θύματα, και συχνά αντιδρούν με περισσή, μάλιστα αναίδεια. 

Οι οποίοι, αν ήταν έντιμοι, θα έπρεπε να αγανακτήσουν πρωταρχικά εναντίον εκείνων, που έφεραν τη χώρα στο σημερινό της κατάντημα. Και ταυτόχρονα εναντίον του εαυτού τους! Επειδή ακριβώς γίνονται τα ανήθικα ηθικά στηρίγματα των δολοφόνων και προδοτών λαού και πατρίδας.

-Σε τελική ανάλυση, Γέροντα, ποια πρέπει να είναι η στάση και η συμπεριφορά των εκκλησιαστικών ομιλητών, στην προκειμένη περίπτωση;

-Η απάντηση είναι απλή: Κηρύγματα με φίμωτρο δεν γίνονται. Ούτε είναι το κήρυγμα ναρκωτικό, που εξασφαλίζει την υπνηλία των συνειδήσεων και την μακροημέρευση του οποιουδήποτε εφιαλτικού καθεστώτος. Το κήρυγμα είναι, όπως και το Ευαγγέλιο, εγερτήριο σάλπισμα. Για αφύπνιση των συνειδήσεων και ανάληψη ευθυνών και αγώνων…

Συνιστά ύψιστη υποκρισία να διαμαρτυρόμαστε, όταν παραγνωρίζεται η συνεισφορά της Εκκλησίας στους αγώνες της εθνεγερσίας του ’21 και από το άλλο μέρος να αφαιρούμε το λόγο απ’ αυτούς, που αναφέρονται στο σημερινό καθεστώς της εσχάτης προδοσίας…

Οι ναοί είναι «οίκοι Θεού» και επάλξεις ελευθερίας και όχι φέουδα και τσιφλίκια κάποιων αφεντάδων, που αγωνίζονται και αγωνιούν «περί πάρτης». Ενώ απαγορεύουν το κήρυγμα σ’ αυτούς, που μιλούν, όπως λέει και ο Όμηρος, «περί πάτρης»…

Ή, όπως έλεγαν και οι αγωνιστές του ’21, «υπέρ πίστεως και πατρίδος»!…

παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com
e-mail: yfantis.ilias@gmail.com