Ο (μακαρίτης) Τσάβες…το’ ξερε;

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ 

ΔΕΝ είναι που τους…έβριζε δημόσια ο Τσάβες δίνοντας τη «γραμμή» και σε άλλους της Λατινικής Αμερικής. Ήταν το «σοσιαλιστικό» του καθεστώς, οι δεσμοί με τον «πατέρα του» Κάστρο, ήταν ό,τι θύμιζε κομουνισμό στις μέρες μας, ένα…γαϊδουράγκαθο, κοντολογίς, ανάμεσα σε λουλούδια πασπαλισμένα με άρωμα.
ΚΑΙ, βέβαια, δεν ευθύνεται ο κ. Ομπάμα. Μπορεί και να λυπήθηκε ως άνθρωπος, αλλά κανένας δεν τον ρώτησε για τη ζωή και τον θάνατο του Τσάβες. Όπως δεν το υποψιάζονταν τόσοι και τόσοι (αμερικανοί) Πρόεδροι πως χτυπάει το καμπανάκι τους για τον άλλο κόσμο. Με το εξάσφαιρο σε χέρια ασύλληπτου «αγνώστου», εξασφαλισμένου με προστάτες-εντολείς.
ΚΑΙ, βέβαια, τα προβλήματα της Βενεζουέλας και το καθεστώς του Τσάβες είναι εξωτερικό θέμα για τις ΗΠΑ, αλλά κατέστη…εσωτερικό. Ελλείψει αντιπάλου. Νιώθουν μονάχοι στον κόσμο αφέντες οι Αμερικάνοι κι ήταν να μη «φάει χώμα» η πλάτη του αντιπάλου. Κι αν «τότε» σκιάζονταν(;) τους Σοβιετικούς ρίχνοντας κλεφτές ματιές στους…κοιμισμένους και αρτηριοσκληρωτικούς του Κρεμλίνου, σήμερα δεν μπαίνουν στον κόπο να ζυγιάσουν ούτε καν την παγκόσμια κοινή γνώμη. Είναι δικιά τους! Με πιστούς είτε πειθαναγκασμένους λαούς και κράτη.
ΚΑΙ με τι στοιχεία να ενοχοποιήσεις τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ για την εξόντωση αντιπάλων τους που «παρεκκλίνουν»; Δεν υπάρχουν. Γι αυτό και στέκεσαι μακρινός παρατηρητής, εικάζοντας απ’ το αποτέλεσμα. Σαρώνεις με το μάτι σου τον Πλανήτη με τους ηγέτες του, «σκαλώνεις» σε περίεργους θανάτους τύπου Αραφάτ και στις φανερές κρεμάλες του Σαντάμ, και περιμένεις. Το επόμενο «χτύπημα» με θύματα αντιφρονούντες που αντιστέκονται. Με προτεραιότητες που σχετίζονται με παραμένουσες εστίες «κομουνισμού».
ΕΧΟΥΝ τον τρόπο τους (οι ΗΠΑ) να σβήσουν τις «φλογίτσες», να ξεκάνουν αρχηγούς, αν χρειαστεί. Και θα χρειαστεί μόνο αν είναι πραγματικός τους αντίπαλος. Με τους «άλλους» τους φυτευτούς και διάσπαρτους που δουλεύουν για τα συμφέροντα των Αμερικανών (χωρίς να φαίνεται), καμιά έγνοια και ανησυχία. Δες, για παράδειγμα, πόσο άνετα κινείται και χωρίς να κινδυνεύει να…καταπιεί «Πολώνιο» ο Πρόεδρος του Ιράν που «εμπλουτίζει το Ουράνιο» για να προκαλέσει Νατοϊκούς(!;) βομβαρδισμούς. Ο Τσάβες, αγκαλιά με τον Κάστρο και με ιδέες «ασύμβατες», κινδύνευε χωρίς να το υποψιάζεται(;).
ΑΥΤΟΣ είναι ο κόσμος, η μοίρα των μικρών, το πεπρωμένο του «Προέδρου των φτωχών». Δεν θα μάθουμε την αλήθεια για τον Τσάβες, όπως δεν τη μαθαίναμε στο καθεστώς της ΕΣΣΔ και των δορυφόρων της. Καλός ο «δυισμός» με τον ψυχρό πόλεμο να ισορροπεί τη ζυγαριά, παρά η αμερικανοκρατία, με τους Αμερικάνους να κάνουν παιχνίδι στο απέραντο γήπεδο του Πλανήτη και χωρίς αντίπαλο.