«Ισόβια»: Φάρμακο, γιατρικό και καταλύτης

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ 

ΚΑΤΙ κινείται, πολλά συμβαίνουν κι άλλα ξεκίνησαν, ωστόσο, κανένας(;) δεν πείστηκε (ακόμα). Πιστός στα «παραδοσιακά» και απορροφημένος στο σύστημα ο πολίτης, εθισμένος στην κομπίνα ως θύτης είτε θύμα, δυσκολεύεται να δρομολογήσει το μυαλό του στη σωστή κατεύθυνση και στη λογική του «έγκλημα και τιμωρία».
ΚΑΙ, βέβαια, έχει το δίκιο του. Χρόνια ασυδοσίας και δράσης των επιτήδειων, «του έλληνα ο τράχηλος ζυγόν να μην υπομένει» και με το δίκαιο του ισχυρότερου στην καθημερινότητά του, τον έπεισαν πως η «αταξική» κοινωνία μας είναι εξόχως ταξική. Με τους «κάποιους» εκτός πεδίου βολής και κινδύνων. Και τρέχει ο κοσμάκης από δικαστήριο σε δικαστήριο για το δίκιο του, ξεροσταλιάζει στις ουρές και τα γκισέ μιας ανάλγητης εξουσίας εκπεφρασμένης από γραφειοκράτες-βασανιστές-ενίοτε με απλωμένο το χέρι για φακελάκι, και, αν «χρειαστεί», τον μπουζουριάζουν για τη στενή.
ΚΙ ύστερα; Θεατής της διαφθοράς από ‘κει μέσα, με δράστες «ελεύθερους και ωραίους»,  που δεν τους τρομάζει φοβέρα καμιά. Ακόμα και τώρα, αμύνονται για το «σύστημα», επιμένοντας στη μίζα, την προμήθεια και το φακελάκι. Με ρυθμούς «αναμονής» και…προσδοκίας. Σε κοινωνία πολιτών και πολιτικών, με τους δεύτερους σε ρόλο νομοθέτη. Γι αυτό και «καθάρισαν» για πάρτη τους. Με βουλευτικές ασυλίες και νόμους περί μη ευθύνης κλπ. Γι αυτό και τρίβει τα μάτια του (ο μέσος πολίτης-θεατής) για τα σημερινά και πρωτοφανή, με δίκες και καταδίκες πολιτικών.
ΟΙ δικαστικές αίθουσες δεν ήταν ο προσφιλής τους χώρος και ποτέ τους δεν «κινδύνεψαν». Γι αυτό και κανένας τους-καθένας μας δεν φαντάστηκε βαριές καταδίκες και (τρόπος του λέγειν) ισόβια.
ΚΑΙ ποιος ήταν ο χώρος κάθαρσης(;) και κολυμβήθρα για συγχώρεση των πολιτικών μας; Οι εκλογές! Σήμερα είναι το κάτι άλλο που το λένε κελί της φυλακής. Καθαρτήριο ψυχών και πνευματικής απολύμανσης; Λένε πως εκεί, στη φυλακή, ξερνάς την αλήθεια. Δεν το πολυπιστεύουμε. Γιατί; Γιατί αυτή η κατάθεση θα συμπαρασύρει και άλλους «συμμορίτες» και θα καταλυθεί ο «ιερός δεσμός» τους, θα βγει η αλήθεια (και το κλεμμένο χρήμα) στο φως.
ΣΤΗΝ απογοήτευσή μας, λοιπόν, παραμένουμε αισιόδοξοι. Για τα «ισόβια» που προειδοποιούν και προλαμβάνουν. Για το ξεκίνημα που πρέπει να’ χει τη συνέχεια, με το δίκαιο στα χέρια της Δικαιοσύνης. Μερικά ισόβια ακόμα και θα «σπάσουν» οι σκληροί. Ένα σκιάχτρο πραγματικό και μπαμπούλας για τους ατρόμητους κάθε επιπέδου και, κατεξοχήν για ‘κείνους που δεν γεύτηκαν ποτέ τους την πίκρα της καταδίκης, δεν άκουσαν τον σύρτη του κελιού (τους). Μερικά ισόβια ακόμα και σωθήκαμε. Το γιατρικό, το φάρμακο, ο καταλύτης.