Οι φόροι οδηγούν στην κατάρρευση...

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
http://www.andrianopoulos.gr/

Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για την μελλοντική πορεία του τόπου. Η κυβέρνηση φαίνεται να εμμένει στην λογική της αύξησης των φορολογικών εσόδων δίχως τον παραμικρό ουσιαστικό απολογισμό για την χρήση των σχετικών πόρων. Και πιστεύει πως με περισσότερες απειλές αλλά και διευκολύνσεις (λ.χ. «περαίωση») θα αυξήσει τα δημόσια έσοδα. Με αποτέλεσμα τι; Να τα ρίξει στην μαύρη τρύπα των χαμένων πόρων, μαζί και πολλά άλλα δις που χάθηκαν εκεί κατά το παρελθόν. Η ‘Εστία’ σημείωσε προ καιρού πως η φοροδιαφυγή δεν πρόκειται να μειωθεί αν δεν μειωθούν αντίστοιχα οι συντελεστές των φόρων. Και έχει δίκιο βέβαια. Αλλά δεν είναι μόνο οι υψηλοί φόροι που οδηγούν τον κόσμο στην αποφυγή τους. Είναι και η ακατανόητη αδιαφορία του κράτους για τις δικές του υποχρεώσεις.
Πώς είναι δυνατόν να απειλούνται οι πολίτες με αυτόφωρο αν φοροδιαφεύγουν η καθυστερούν οφειλές τους προς τις κρατικές αρχές και να μην...

 υπάρχει η παραμικρή κύρωση πρός δημόσιους λειτουργούς που αποδειγμένα παραβιάζουν τους νόμους. Οχι με γενικότητες και με αναφορές σε συμπεριφορές που δεν συνάδουν με την θέση και τον θεσμικό τους ρόλο. Αλλά όταν αρνούνται να επιστρέψουν τον ΦΠΑ στις δικαιούμενες επιχειρήσεις η παραβιάζουν ομολογημένα τον νόμο παρακρατώντας το θεσμοθετημένο 2% των φόρων από τα έσοδα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δεν υπάρχει εδώ παρανομία και παράβαση καθήκοντος;
Εξ ίσου παραβατική είναι η συμπεριφορά του κράτους όταν αρνείται να εφαρμόσει τους νόμους και επιτρέπει σε λογής αλητήριους να εμποδίζουν την καθημερινότητα των πολιτών, να καταλύουν την τάξη και να απονεκρώνουν την οικονομική ζωή. Με ποιά λογική μπορούν κάποιοι να παραβιάζουν ατιμώρητα τους νόμους παρενοχλώντας την υπόλοιπη κοινωνία και άλλοι να διώκονται επειδή απλά καθυστέρησαν ορισμένες δόσεις στην εφορία; Πώς είναι λογικό οι συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους πολίτες να γελοιοποιούνται όταν το ίδιο το κράτος φροντίζει τους παρανομούντες; Αυτό συμβαίνει είτε με τις περίφημες πλέον «περαιώσεις» είτε με την ανοχή λογής παρανομιών από πολιτικά ισχυρούς παράγοντες. Είτε αυτοί είναι εκδοτικοί οργανισμοί, κόμματα η κινήματα ιδιόμορφων ακτιβιστών.

Ο κυριότερος όμως λόγος που οδηγεί τους πολίτες στην αποφυγή εκπλήρωσης αρκετών φορολογικών τους υποχρεώσεων είναι η ανυπαρξία ανταποδοτικότητας για τους φόρους που πληρώνουν. Στην Ελλάδα έχουν όλοι παρανοήσει την αιτιολογική βάση της φορολογίας. Οι φόροι θεσπίσθηκαν κατά κύριο λόγο στην Ευρώπη πάνω στην λογική της ανάθεσης σε ένα ισχυρό πολιτειακό φορέα της ευθύνης αρχικά για την υπεράσπιση της ζωής και της περιουσίας των πολιτών. Με τα χρόνια η λογική αυτή έχει σχεδόν απόλυτα παραβιασθεί. Και η φορολογία σήμερα έχει μετατραπεί σε μηχανισμό καταλήστευσης της περιουσίας και των εισοδημάτων των πολιτών με στόχο την συντήρηση γιγαντιαίων δημόσιων γραφειοκρατιών.

Στην Ελλάδα μάλιστα αυτή η καινούργια αντίληψη περί φόρων είναι τόσο διαστρεβλωμένη ώστε το δημόσιο απλά εισπράττει και καταναλώνει. Δίχως να εκπληρώνει τις βασικές του προς τους πολίτες υποχρεώσεις. Με άλλα λόγια πληρώνουν οι φορολογούμενοι δίχως να απολαμβάνουν ανταποδοτικές υπηρεσίες. Ακόμα και η περίφημη αναδιανομή εισοδήματος, που στην σημερινή εποχή προσκρούει στην λογική του κάποιος να δουλεύει ώστε κάποιος άλλος - μέσω της κάλπης- να απολαμβάνει, έχει πλήρως αποτύχει. Οι δημόσιοι γραφειοκράτες εκλαμβάνουν την αναδιανομή σαν ενίσχυση της δικής τους εισοδηματικής επιφάνειας κι όχι σαν πέρασμα πόρων προς τους πλέον αδύνατους κοινωνικά κρίκους της κοινωνίας.

Αλλά και η γενικότερη εμμονή στην πολιτική της πάταξης της φοροδιαφυγής είναι αποπροσανατολιστική. Διότι τα έσοδα από άμεσους φόρους στην Ελλάδα δεν είναι ποσοστιαία χαμηλότερα από άλλες γνωστές χώρες. Τα συνολικά φορολογικά έσοδα της Ελλάδος είναι στο 33.5% του ΑΕΠ (Στοιχεία 2007). Τα αντίστοιχα νούμερα των ΗΠΑ είναι 28,2% και της Ιαπωνίας είναι 27,4%. Τα φορολογικά έσοδα του Καναδά είναι στα ίδια επίπεδα με της Ελλάδος. Μόνο στις πιο ανεπτυγμένες οικονομίες αυτό το νούμερο προσεγγίζει το 40%, με τη Δανία να είναι στο 50%. Εκεί όμως στους άμεσους φόρους περιλαμβάνονται όλες οι άλλες επιβαρύνσεις (ασφαλιστικές εισφορές και επιβαρύνσεις για την υγεία, τα τέλη κυκλοφορίας και διάφορα άλλα). Αν αυτά συνυπολογισθούν στην Ελλάδα τότε η άμεση φορολογία καλύπτει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό του Εθνικού Εισοδήματος. Και βέβαια στη Βόρεια Ευρώπη εισφορές πληρώνουν όλοι μέσω της φορολογίας. Κι όχι όπως στην Ελλάδα, που πληρώνουν στην πράξη τα πάντα μόνο οι εργοδότες. Καθυβριζόμενοι βέβαια. Αν συγκρίνουμε πάντως την Ελλάδα με τις λιγότερο ανεπτυγμένες οικονομίες, τότε τα φορολογικά έσοδα στην Ελλάδα είναι αρκετά μεγάλα.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα λοιπόν δεν είναι τα έσοδα, δεν είναι η φοροδιαφυγή και δεν είναι η μαύρη οικονομία. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι οι δαπάνες. Ναι μεν είχαμε κατακόρυφη μείωση εσόδων σε αυτή την κρίση, αλλά το πρόβλημα των δαπανών δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο του 2009, αλλά των τελευταίων 20 ετών. Κι όμως η κυβέρνηση πλαισιώνεται από νεοαποκτηθέντες διεθνείς συμβούλους των οποίων η πολιτική ταυτότητα είναι ξεκάθαρα σοσιαλδημοκρατική. Ατομα δηλ. με μάλλον αποτυχημένες προσπάθειες στο βιογραφικό τους. Οι προοπτικές λοιπόν δεν είναι καλές. Αν βλέπουμε το μέλλον μέσα από σοσιαλιστικές διόπτρες τότε η εθνική πλέον αποτυχία είναι εξασφαλισμένη.

 
Αναρτήθηκε από το Press-gr