Κι άλλα για τους δημοσίους υπαλλήλους...

Τις ημέρες αυτές οι Δημόσιοι Υπάλληλοι έχουν την τιμητική τους.
Και γιατί να μην την έχουν;
Πήγα χτες σε ένα υποκατάστημα της Αγροτικής -στο Παγκράτι. Στα 4 ταμεία που υπάρχουν υπήρχε μόνο ένας ταμίας. Τα δύο ήταν χωρίς υπαλλήλους -κλειστά δηλαδή- και στο άλλο υπήρχαν μετά το διαχωριστικό τζάμι χαρτιά -πολλά χαρτιά- ριγμένα σε αποθήκευση.
Στα καθίσματα περίμεναν 6 πελάτες. Μετά ήρθαν και άλλοι 5. Και τώρα περίμεναν 11 πελάτες. Υπήρχαν και άλλα 3 γραφεία με δημοσίους υπαλλήλους της ΑΤΕ που έβλεπαν την κατάσταση. Ο Διευθυντής -παρκαρισμένος στο γραφείο του παραπλάϊ- έπλεε σε πελάγη ευτυχίας και αγαλλίασης που μόνο ένας δημόσιος υπάλληλος μπορεί να κατανοήσει πλήρως και να απολαύσει.
Άθελά μου έκανα κάποιους συλλογισμούς: "Αν δούλευαν για άλλη τράπεζα, π.χ. Eurobank, Πειραιώς, Κύπρου, θα...

 είχαν την ίδια κατάσταση ευδαιμονίας;"
Κάποια κυρία διαμαρτυρήθηκε "μα καλά, δεν υπάρχει κάποιος να ανοίξει ένα ταμείο ακόμη;"
Κάποιος άλλος απάντησε "τι είναι αυτό που κάνετε, γιατί διαμαρτύρεστε; Δεν ξέρετε ότι η τράπεζα είναι κρατική και ότι οι άνθρωποι είναι δημόσιοι υπάλληλοι; Τα ίδια δεν συμβαίνουν και στην Εθνική; Μάλλον είστε εκτός πραγματικότητας για να διαμαρτύρεστε..."
Κάποτε -όχι πως σταμάτησε δηλαδή- η κοινή γνώμη ήταν εναντίον των ταξιτζήδων που αποτελούν ότι χειρότερο -πάντα με εξαιρέσεις- έχει να δείξει η Ελληνική κοινωνία. Τώρα προφανώς πήραν την σειρά τους και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Τώρα δηλαδή που συνειδητοποιήσαμε, μιας και έχουμε ζόρια μεγάλα, ότι τα τρωκτικά και τα παράσιτα, τουλάχιστον πρέπει να γνωρίζουν ότι ο κόσμος -ΟΙ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥΣ- δεν τους χωνεύουν. Απλά τους ανέχονται μέχρι που να ωριμάσουν περισσότερο τα πράγματα για να αρχίσουν οι αποβολές που θα δημιουργούν μια γενική αγαλλίαση.
Δεν είναι δυσάρεστο να απαλλάσσεσαι από τον καταπιεστή σου.
Ανώνυμος Αναγνώστης