Μια βραδιά σε πάρτι Ρεφενέ ...

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός

e-mail: prevejohn@yahoo.gr

Κάνε αριστερό κλικ να διαβάσεις τις σκέψεις μου πριν την συνάντηση ...

Η συζήτηση με την φίλη μου την Εύα άναψε για τα καλά όταν ξέφυγε από τα σημερινά θλιβερά που ζούμε και πήγε στα παλιά! … τότε που στις γειτονιές λέγαμε με το φαρδύτερο χαμόγελο μας καλημέρα στο γείτονα . Τότε που κοιμόμασταν με ανοικτές τις μπαλκονόπορτες και τα κλειδιά απέξω από την πόρτα.

Τότε που αν κάποιος από εμάς ήταν άρρωστος έστω και με ένα απλό κρυολόγημα  όλη η γειτονιά έκανε παρέλαση από το σπίτι για να του ευχηθεί περαστικά.

Τότε που τα καλοκαίρια σαν παιδιά παίζαμε ανέμελα στο δρόμο μέχρι την στιγμή που ακούγαμε την φωνή της μάνας μας να μας καλεί για το μεσημεριανό φαγητό.

Τότε που τα Σαββατόβραδα κανονίζαμε και βρισκόμαστε στα σπίτια των συγγενών και των φίλων εναλλάξ κουβαλώντας ο καθένας το φαγώσιμο πεσκέσι του και μετά  το φαγοπότι τραγουδούσαμε και χορεύαμε ως το πρωί!!!    

Σε λίγο η νοσταλγία που έφερε η κουβέντα για εκείνα τα όμορφα χρόνια μετατράπηκε σε μελαγχολία για το σήμερα!... για το σήμερα που όλα έχουν αλλάξει και οι μονοκατοικίες με τους κήπους δόθηκαν αντιπαροχή και μετατράπηκαν σε πολυώροφες ακαλαίσθητες πολυκατοικίες. Στο σήμερα που στα διαμερίσματα μας βάλαμε πόρτες ασφαλείας με διπλές και τριπλές  κλειδαριές και στις μπαλκονόπορτες μας πύρους και συστήματα συναγερμού. Στο σήμερα που τα παιδιά μας μεγαλώνουν στο στενό μπαλκόνι μέσα στο καυσαέριο και στην φασαρία. Στο σήμερα που δεν γνωρίζουμε καν τον γείτονα ενώ οι περισσότεροι χάσαμε την επαφή με τους συγγενείς και τους φίλους.

Ξαφνικά το πρόσωπο της συνομιλήτρια μου φωτίστηκε και μια λέξη ακούστηκε από τα χείλη της “Ρεφενέ”!  Δεν κατάλαβα αμέσως αλλά συνέχισε και μου είπε την ιδέα της να επαναφέρουμε στην ζωή μας το Ρεφενέ δηλ. την συνάθροιση των κοινών μας φίλων (στο σπίτι της για πρώτη φορά) με την προτροπή σε όλους να κρατούν στα χέρια τους  το φαγώσιμο πεσκέσι που θα έχουν μαγειρέψει οι ίδιοι!

Σαν πεισματάρα Λευκαδίτισσα που είναι τα οργάνωσε όλα τέλεια και σε λίγες μέρες (βράδυ Σαββάτου συγκεκριμένα) η παρέα πέρασε το κατώφλι του σπιτιού της.

Η συγκίνηση ήταν μεγάλη για πολλούς από εμάς μια και κάποιοι είχαμε να ιδωθούμε χρόνια. Μετά τα πρώτα λόγια και τα σχετικά αλληλοπειράγματα ήρθε και η στιγμή που τα φαγώσιμα πεσκέσια απλώθηκαν στο μεγάλο τραπέζι!... η όρεξη όλων έφτασε στο ζενίθ μια και οι μυρουδιές από τα αγνά υλικά που ήταν φτιαγμένα μας είχαν σπάσει ήδη την μύτη!

Ακολούθησε το φαγοπότι, τα καλαμπούρια και ο χορός μέχρι πρωίας.

Εκτός από την οικοδέσποινα που έδωσε τον καλύτερο της εαυτό για να είναι όλα άψογα και σίγουρα θα κουράστηκε όλοι οι άλλοι δεν καταλάβαμε το πέρασμα της ώρας το οποίο φαινόταν μόνο στους λεπτοδείκτες των ρολογιών μας!!

Όμορφες στιγμές που χαράχτηκαν για πάντα στο μυαλό μας αλλά το κυριότερο μας γέμισαν την επιθυμία να επαναλάβουμε και να ξαναζήσουμε τέτοιες βραδιές!

Το επόμενο Ρεφενέ κλείστηκε στο σπίτι της Μαρίας και όλοι μετράμε τις μέρες που απομένουν μέχρι τότε,

Φίλες/οι  τελικά η ζωή μας μπορεί να γίνει όμορφη με πιο απλά πράγματα. Ας ξεφύγουμε από την πληκτροφόρα επικοικωνιομοναξιά που μας επέβαλαν οι μοντέρνοι καιροί που ζούμε.

Ας ανταμώνουμε πιο συχνά και να ενώνουμε τα ακροδάκτυλα μας για να χορέψουμε ένα συρτό που θα μας φέρει ολοζώντανα στην μνήμη τις εικόνες εκείνης της παλιάς ανθρώπινης και ζεστής γειτονιάς που μεγαλώσαμε! 
Είμαι σίγουρος ότι αν το κάνουμε η ζωή μας θα γεμίζει από γλυκές στιγμές που τις έχουμε όλοι ανάγκη στην δύσκολη εποχή που ζούμε!!!