Το ,,,μετέωρο βήμα ενός λαού

Αυτή τη στιγμή έχουμε μια κοινωνία μετέωρη που δεν ξέρει τι να κάνει.
Δεν βλέπει να έχει επιλογές.
Κι αυτό βέβαια είναι πολύ επικίνδυνο. Διότι η απελπισία οδηγεί ενίοτε σε ακραίες αντιδράσεις. Μπορεί να μας προκύψει είτε μια "τυφλή" εξέγερση με αμφίβολα αποτελέσματα, είτε ένας "φύρερ" που θα γοητεύσει ......

υποσχόμενος άμεση κάθαρση, νοικοκύρεμα οικονομικό, απώθηση των εχθρών και εισβολέων κ.λ.π. κ.λ.π., ώστε να αναρριχηθεί στην εξουσία και να εγκαθιδρύσει κάποιου τύπου απολυταρχία.
Εχουμε λοιπόν μια κοινωνία κι έναν λαό, που έχει συνειδητοποιήσει πως έχει σοβαρό πρόβλημα. Οι αιτίες του προβλήματος όμως δεν του είναι φανερές. Παραμένουν κρυμμένες. Και έτσι ο λαός μας δεν μπορεί να φανταστεί ποια θα μπορούσε να είναι η θεραπεία, ώστε να την κάνει αίτημα.
Εδώ είμαστε τώρα. Σε αυτό ακριβώς το σημείο.
Εχω λοιπόν την γνώμη, με βάση τα παραπάνω, πως το πρώτο μας καθήκον, όλων όσων πιστεύουμε στην δημοκρατία, είναι ο λαϊκός διαφωτισμός. Πρέπει να εξηγήσουμε στην ελληνική κοινωνία ορισμένα ζητήματα και να τα ξεκαθαρίσουμε με αμετάκλητο τρόπο.
Πρώτα απ' όλα, πρέπει να διαλαλήσουμε πως το πραγματικό μας πρόβλημα ως λαού, είναι ότι το παρόν πολίτευμά μας δεν είναι δημοκρατία.
Είναι ολιγαρχία. Αυτό είναι ...
πολύ βασικό.
Πρέπει να προσπαθήσουμε ώστε αυτό το "νέο", να γίνει το υπέρτατο σοκ, ως γνώση και συνείδηση. Και μαζί πρέπει να ξαναθυμίσουμε-περιγράψουμε τι είναι δημοκρατία και πως λειτουργεί. Με απλά λόγια. ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ.
Στον βαθμό που θα καταφέρνουμε να διαφωτίζουμε τον λαό πάνω στο ζήτημα τι ΔΕΝ είναι και τι είναι δημοκρατία, θα μπορούμε να ιεραρχούμε και τις προτεραιότητες στα αιτήματά μας, προς την τωρινή εξουσία.
Εμείς ως άνθρωποι του διαδικτύου έχουμε αυτό το διαδίκτυο ως μέσο. Αλλοι ίσως βρούν άλλα μέσα και άλλους τρόπους στους οποίους και εμείς φυσικά, οι διαδικτυακοί, θα κληθούμε να βοηθήσουμε. Αλλά για τώρα αυτό που κατά την ταπεινή μου γνώμη πρέπει να κάνουμε, είναι ΝΑ ΣΠΕΙΡΟΥΜΕ το internet με κείμενα περί του τι ΔΕΝ είναι και τι είναι δημοκρατία, τι είναι τα κόμματα και ο κοινοβουλευτισμός, γιατί ο κοινοβουλευτισμός καταλήγει βιότοπος της διαφθοράς, πως η διαφθορά ακυρώνει την οικονομική ανάπτυξη και προκοπή μας, τι είναι χρήμα και πως λειτουργεί, τι είναι οι τράπεζες και τι κάνουν στην κοινωνία, τι είναι δημόσιο χρέος, και τα παρόμοια.
Δυστυχώς, οι ομάδες και ο σελίδες αυτές, όπως η DDD που αναφέρεις και στην οποία είμαι μέλος εδώ και καιρό, δεν φαίνεται να έχουν αξιοσημείωτη παρουσία σε άλλες σελίδες, μπλογκς, σαν σχολιαστές κλπ, και οι δημοσιεύσεις τους περιορίζονται στις σελίδες τους κυρίως.
Και δεν το λέω εδώ για να κατηγορήσω κάποιον συμπολίτη μου δημοκράτη ή ότι άλλο. Σαν αυτοκριτική το λέω. Σαν επισήμανση μιας αδυναμίας.
Και κάτι στο οποίο ΠΕΡΑ ΓΙΑ ΠΕΡΑ ΔΙΑΦΩΝ-Α-Ω, είναι ότι οι σελίδες και οι ομάδες αυτές, χρησιμοποιούν έναν αρκετά λόγιο λόγο. Ενώ αυτό που χρειαζόμαστε είναι λόγος άμεσος, κοφτός και κατανοητός από ΟΛΟΥΣ.
Πρέπει να καταπολεμήσουμε και το παραμικρό σημάδι "ελιτισμού" ο καθένας μας, ακόμη και στα δικά του λόγια και γραπτά.
Επίσης, και πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε ΚΑΙ αυτό, πρέπει να γίνεται φανερό πως δεν προτείνουμε άμεση εφαρμογή όλων όσων λέμε.
Διότι το βήμα, το άλμα μάλλον, θα ήταν τεράστιο για μια κοινωνία σαν την δική μας. Δεν μπορούμε δηλαδή αύριο να εφαρμόσουμε πλήρως ΑΜΕΣΗ δημοκρατία.
Θα πάθουμε μεγάλο σοκ ως κοινωνία αν το κάνουμε. Δεν μπορούμε εμείς να παλινορθώσουμε την δημοκρατία σε μια βραδιά όπως ο Θρασύβουλος.
Πρέπει να διαβούμε ένα μεταβατικό στάδιο. Κι έτσι ερχόμαστε στις προτεραιότητες των αιτημάτων από τις οποίες ξεκίνησε αυτή η συζήτηση.
Συνοψίζοντας έχω να πω πως για να φτάσουν να υποστηριχτούν τα αιτήματά μας από ικανό αριθμό συμπολιτών μας, αιτήματα όπως δημοψηφίσματα, προτάσεις και ακυρώσεις νόμων, συμμετοχή κληρωτών πολιτών σε εξεταστικές και τα συναφή, θα πρέπει επίμονα και εξακολουθητικά, να διαφωτίσουμε τους συμπολίτες μας ώστε να δημιουργηθούν οι "ιδεολογικές" εκείνες προϋποθέσεις που θα τους έκαναν να δουν, την βασιμότητα και την αναγκαιότητα των όσων προτείνουμε και λέμε.
Είμαστε στην φάση "του τι να ξέρουμε" ακόμη.
Δεν έχουμε περάσει στην φάση "του τι να ζητήσουμε", και πολύ περισσότερο στην φάση "του τι να κάνουμε".
Κατά την ταπεινή μου γνώμη.

Θραξ ο Αναρμόδιος
kostasxan