Το 2011, έτος τιμής και αντίστασης...

Γράφει ο Δευκαλίωνας
http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/ 

Για όλους τους αξιοπρεπείς ανθρώπους, το 2010 θα μείνει στην μνήμη τους σαν το έτος της ντροπής και υποτέλειας!
Ήταν το έτος που το νέο-ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και η περί αυτόν ηγετική ομάδα, κατάφεραν να μας πιάσουν όλους στον ύπνο και να στείλουν την χώρα μας στα νύχια του ΔΝΤ.

Κανείς μας δεν θα μπορούσε να πιστέψει, πέρσι τέτοιες ημέρες, ότι ήταν δυνατόν να βρίσκονταν εκλεγμένη Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία είτε βάσει συνειδητού πολιτικού σχεδιασμού, είτε βάσει ανοησίας και παντελούς έλλειψης σχεδιασμού, θα κατέληγε γονυπετής να ζητάει την οικονομική βοήθεια του ΔΝΤ και της ΕΕ. Και στη συνέχεια να εφαρμόζει, προκειμένου να λάβει την οικονομική βοήθεια που ζήτησε, τα πιο ακραία νεοφιλελεύθερα προγράμματα του ΔΝΤ.
Και όμως βρέθηκε!
Ήταν η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου!

Τραγική ειρωνεία… Ο Ανδρέας Παπανδρέου, είπε και προσπάθησε με μεγάλη συνέπεια, να «ανήκει η Ελλάδα στους Έλληνες». Ο Γιώργος Παπανδρέου παρέλαβε ανεξάρτητο κράτος και θα παραδώσει προτεκτοράτο Γ΄ κατηγορίας.
Και όλοι εμείς τι κάναμε;
Γιατί αφήσαμε τα πράγματα να...
 εξελιχθούν με αυτό τον τρόπο; Γιατί δεν αντιδράσαμε;
Αν εξαιρέσει κανείς το ΚΚΕ, όλοι οι άλλοι αιφνιδιαστήκαμε.
Παρακολουθούσαμε, τους πρώτους μήνες του 2010, την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και την υπό αυτήν ηγετική ομάδα, χωρίς να αντιδρούμε, να απεμπολούν αρχές, αξίες, προεκλογικές δεσμεύσεις και να ακολουθούν μία αλλοπρόσαλλη πολιτική που υπέσκαπτε κάθε άλλη πολιτική λύση, δημιουργώντας έδαφος πρόσφορο σε εκβιαστικά διλήμματα και ανοίγοντας τον δρόμο στο ΔΝΤ.
Μόνο όταν φτάσαμε στην προσφυγή στον κοινό μηχανισμό στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ και νοιώσαμε την απόλυτη ντροπή και ταπείνωση, για την νέα υποτέλεια στην οποία σύρονταν η πατρίδα μας, αφυπνισθήκαμε. Μαζί με εμάς, το σύνολο πλέον της αριστεράς και οι πατριωτικές δυνάμεις της δεξιάς. Όμως ήταν πλέον αργά. Η πατρίδα μας είχε αλυσοδεθεί για τα καλά στα δεσμά της οικονομικής και της εθνικής υποτέλειας.
Έκτοτε, έχουν γίνει σε μικρό χρόνο παρά-πολλά…
Το φίλο-μνημονιακό μέτωπο (Γιώργος Παπανδρέου-Γιώργος Καρατζαφέρης και Ντόρα Μπακογιάννη), έχει χάσει προ πολλού την ιδεολογική ηγεμονία και την εκλογική πρωτοπορία. Η πολιτική ηγεμονία του φίλο-μνημονιακού μετώπου, που βασίζονταν στην επικοινωνιακή υπέρ-προβολή, που του πρόσφεραν απλόχερα οι εγχώριοι βρικόλακες του νέο-φιλελευθερισμού, και στα εκβιαστικά διλήμματα «Είτε εμείς και το ΔΝΤ είτε η χρεοκοπία» θρυμματίζεται, αφού το ρήγμα στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ καθημερινά βαθαίνει.
Όμως, έχουν να γίνουν ακόμα περισσότερα.
Όσο περνάει ο καιρός και γίνεται φανερό, ακόμα και στους πλέον αδαείς, ότι η πολιτική του φίλο-μηνομιακού μετώπου είναι αδιέξοδη και δημιουργεί μόνο δυστυχία και ανθρώπινα θύματα, τόσο πιο βαρύ πέφτει το καθήκον στις πατριωτικές δυνάμεις να δομήσουν ένα στέρεο και αξιόμαχο πατριωτικό κίνημα, που θα αναλάβει με όρους αξιοπιστίας την υπόθεση της σωτηρίας της πατρίδας.
Επειδή, όμως, σε αυτήν την χώρα γεννιούνται κάθε ημέρα παιδιά, που πρέπει να διδαχθούν πάνω από όλα Αξιοπρέπεια, το καθήκον όλων μας είναι να δείξουμε στους νέους, με πράξεις και στάση ζωής, ότι το πρότυπο τους δεν πρέπει να είναι οι επιλήσμονες του νέο-ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και οι προσκυνημένοι στο ΔΝΤ, αλλά οι άνθρωποι που υπηρετούν με συνέπεια αρχές και αξίες.
Η Τιμή, έννοια και λέξη εφιάλτης, για τον Γιώργο Παπανδρέου και την υπό αυτόν ηγετική ομάδα, θα πρέπει να είναι για εμάς όλους από εδώ και πέρα, κώδικας ζωής.
Τιμή, όμως, διεκδικούν και δικαιούνται όσοι σέβονται τις θυσίες αυτών που «έφυγαν», όσοι συνεχίζουν να αντιστέκονται στην βαρβαρότητα, στο ψέμα, στους εκβιασμούς, στην φαλκίδευση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και στην καταπάτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας.
Αντίσταση λοιπόν, σε όλα όσα μας προσβάλλουν και μας πληγώνουν, για να ξαναγίνουμε άνθρωποι με Τιμή!
Έτσι μόνο θα μας σέβονται τα παιδιά μας και θα μας κρίνουν με επιείκεια οι πατεράδες μας.
Ας γίνει λοιπόν, για όλους εμάς, το 2011, έτος Τιμής και Αντίστασης!