Το κίνημα για τα διόδια και το ΚΚΕ

 

Το κίνημα για τα διόδια γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στη λογική της αυτό-οργάνωσης του λαού.
Όταν άρχισε, λόγω της απελπισμένης οργής που είναι διάχυτη σε όλη την ελληνική κοινωνία, να γίνεται παράδειγμα και πόλος έλξης και συσπείρωσης, εμφανίστηκε «δυναμικά» και το ΚΚΕ με το «κόκκινο» συνδικάτο του: Το ΠΑΜΕ …
Η «επέμβαση» αυτή του ΚΚΕ και προβοκάρει και διαιρεί το αυτό-οργανωμένο αυτό κίνημα: Λειτουργεί «καπελωτικά».
Η ηγεσία του ΚΚΕ δεν επιδιώκει απλώς να σφετεριστεί εκλογικά αυτό το κίνημα. Επιδιώκει να το χειραγωγήσει, συνακόλουθα να το εκτονώσει και να διαλύσει…

Αν η ηγεσία του ΚΚΕ, ήταν πράγματι ηγεσία επαναστατική θα επεδίωκε να το αναπτύξει πάνω στη ρωμαλέα λογική που το γέννησε και το ανέπτυξε: Της Αυτό- οργάνωσης.

Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα τούτο: Δεν θα κατέβαινε ως ΠΑΜΕ, αλλά οι δυνάμεις του θα εισχωρούσαν στο κίνημα των διοδίων και θα το προωθούσαν σε μαζικότερους και δυναμικότερους αγώνες πάνω στη ΛΟΓΙΚΗ της ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ, δηλαδή στην ενιαίο-ΜΕΤΩΠΙΚΗ λογική και όχι στη λογική των πολιτικών διαιρέσεων και κομματικών ωφελημάτων…

Η ηγεσία, όμως, του ΚΚΕ ακολούθησε και εδώ το γνωστό, προδοτικό παιχνίδι του πολιτικού σφετερισμού και του καπελώματος του κινήματος.

Το καθεστώς έχει κάθε λόγο να ηρωποιήσει το ΚΚΕ και τα στελέχη του (Γκλέτσος), κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι υποκινεί το κίνημα.

Δεν υπάρχει πιο αποτελεσματικό καθεστωτικό όπλο από το να κατασκευάσεις έναν πολιτικό «μπαμπούλα», σαν το ΚΚΕ το οποίο αποτελεί το «υπόδειγμα» της αστικής νομιμότητας.

Με ένα σπάρο, λοιπόν, δύο τρυγόνια: Συντηρούμε και διασώζουμε το ΚΚΕ που ο κόσμος το φτύνει και από την άλλη όταν τα πράγματα οξυνθούν πολύ τότε το ΚΚΕ, όπως πάντα, θα υποκλιθεί στην αστική νομιμότητα, αφού ήδη θα έχει βγάλει από την «τροχιά» το αυτό-οργανωμένο κίνημα και θα το έχει σφετεριστεί…

Με κομματικές σημαίες και σημαίες «κόκκινων» συνδικάτων δεν οικοδομούνται ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΡΩΜΑΛΕΑ τα οποία να στηρίζονται στην ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ του λαού…

Η ηγεσία του ΚΚΕ ενεργεί σαν καθαρός προβοκάτορας και διασπαστής των λαϊκών κινημάτων…

Ο σημερινός «Ρ» ασχολείται διεξοδικά με το κίνημα των διοδίων και τις πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ.

Αναδημοσιεύουμε το άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου για τα στοιχεία που παραθέτει πάνω στο ληστρικό καθεστώς των διοδίων.



Διόδια

Τον Απρίλη του 2005 ολοκληρώθηκε η εισαγγελική έρευνα για τη σύμβαση κατασκευής και λειτουργίας της Αττικής Οδού. Σύμφωνα με το πόρισμα της εισαγγελέως Πρωτοδικών που διεξήγαγε την έρευνα, πρόκειται για μια «λεόντεια» σύμβαση όσον αφορά τα συμφέροντα του ελληνικού Δημοσίου.
*
Εντούτοις, παρότι «λεόντεια» (μήπως και ληστρική για τα συμφέροντα του Δημοσίου, η δικογραφία σχετικά με τη σύμβαση τέθηκε στο αρχείο! Το αιτιολογικό; Οτι η συγκεκριμένη σύμβαση (όπως, άλλωστε, συμβαίνει με όλες τις παρεμφερείς συμβάσεις) κυρώθηκε με νόμο στη Βουλή ήδη από το 1996.
*
Ως εκ τούτου, η σύμβαση και οι ομοειδείς με αυτήν δεν μπορούν να προσβληθούν νομικώς, αφού έχουν ενδυθεί - κατά τη συνήθη πρακτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - με τη «νομιμότητα» των κυβερνητικών και κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών τους, που τις υπερψήφισαν.

Πράγμα που με τη σειρά του σημαίνει ότι οι εργολάβοι μπορούν να συνεχίζουν - «νομίμως και ηθικώς» - να κερδίζουν ασυστόλως εφαρμόζοντας τις «λεόντειες» διατάξεις, οι οποίες, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν και τα σχετικά με το ύψος των διοδίων...
***
Τι σημαίνουν όλα τα προηγούμενα;
*
Αφ' ενός ότι η περίφημη πολιτική της «συγχρηματοδότησης» των μεγάλων έργων (όπου υποτίθεται ότι τα χρήματα για τα δημόσια έργα προέρχονται κατά ένα μέρος από το Δημόσιο και κατά το άλλο μέρος από τον ιδιώτη που αναλαμβάνει την κατασκευή τους), στην ουσία δεν είναι παρά μια πολιτική «μονομερούς» χρηματοδότησης του μεγάλου κεφαλαίου από τις τσέπες του ελληνικού λαού.
Αφ' ετέρου ότι ο ελληνικός λαός ληστεύεται διπλά: Τόσο ως φορολογούμενος, όσο και ως χρήστης των συγκεκριμένων υπηρεσιών, διασφαλίζοντας εκ των προτέρων την κερδοφορία και την πλήρη χρηματοδότηση των δήθεν συγχρηματοδοτούμενων έργων της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
*
Το παράδειγμα της Αττικής Οδού είναι πολύ διδακτικό:
Τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν ότι το έργο στοίχισε 1,3 δισ. ευρώ. Ομως, τα 420 εκατομμύρια (το 32% της δαπάνης του έργου) τα κατέβαλε το ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή ο ελληνικός λαός, και τα 675 εκατομμύρια (το 52% της δαπάνης) ήταν δάνεια προς τους εργολάβους πάλι με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, δηλαδή λεφτά που βγήκαν πάλι από τις πλάτες του ελληνικού λαού!
Ομως, οι εργολάβοι είναι αυτοί που όχι μόνον έγιναν κάτοχοι και νομείς για δεκαετίες της δημόσιας περιουσίας με «τσάμπα» χρήμα, αλλά και που την αξιοποιούν για την εις το διηνεκές αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος μέσω των διοδίων.
*
Το παραπάνω μοντέλο, φυσικά, δεν αφορά μόνο στην Αττική Οδό.
Πάνω σε αυτές τις «αρχές» οικοδομήθηκαν οι συμβάσεις κατασκευής και του αεροδρομίου στα Σπάτα, και της γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου, και, φυσικά, της παραχώρησης όλου του χάρτη της επικράτειας, με την κατάτμησή του σε έξι μεγάλους οδικούς άξονες, από την κυβέρνηση της ΝΔ.

Είναι πασίγνωστο ότι ο ελληνικός λαός με τα διόδια - τα οποία από το 2008 και μόνον έχουν αυξηθεί έως και 400% (!) σε ορισμένες κατηγορίες οχημάτων - προπληρώνει για ανύπαρκτους δρόμους και προχρηματοδοτεί τους κατασκευαστικούς ομίλους που «θα» κατασκευάσουν τους δρόμους και που, αφού τους κατασκευάσουν, ο ελληνικός λαός συνεχίζει να τους χρυσοπληρώνει.
Αναγκαία επισήμανση: Ο λαός δε χρυσοπληρώνει «για τη συντήρηση των δρόμων», όπως ψευδώς ισχυρίζονται οι «παπαγάλοι» που έχουν αναλάβει εργολαβικά στα ΜΜΕ την εκπροσώπηση των εργολάβων. Χρυσοπληρώνει, προφανέστατα, για τη «συντήρηση» του τρυφηλού βίου των εργολάβων, και, μάλιστα, των ίδιων εργολάβων που πάμπολλες φορές τα έργα τους αποδεικνύονται κατασκευαστικά εκτρώματα και καρμανιόλες.
*
Κατόπιν αυτών,

πρώτον, η «κατάργηση όλων των διοδίων τώρα» είναι η ελάχιστη απαίτηση εκ μέρους ενός λαού που τα έχει διπλοτριπλοπληρώσει και μάλιστα προκαταβολικά,
δεύτερον, καθίσταται αυτονόητη η διεκδίκηση, το κράτος - αντί να χαρίζει πλούτη στους εργολάβους - να προσανατολιστεί ώστε να παράγει μόνο του περισσότερα, φθηνότερα και ασφαλέστερα έργα, με τα ίδια χρήματα που καταβάλλει σήμερα στο βωμό της διασφάλισης της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.
*
Προφανώς μιλάμε για ένα άλλο κράτος, με άλλες κυβερνήσεις και άλλη εξουσία.

Εντελώς διαφορετική από αυτήν που χρησιμοποιεί τα διόδια ως μια ακόμα πηγή αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων.
Διόδια που γι' αυτόν το λόγο οι εργαζόμενοι, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ και των υπόλοιπων μαζικών φορέων, σήμερα θα τα ανοίξουν και θα απελευθερώσουν τους δρόμους σε όλη τη χώρα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5296