Περιμένοντας τον…επενδυτή

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΚΑΤΙ «κινείται» στην Ελλάδα και οι ξένοι το μαθαίνουν και το καταγράφουν. Οι μελλούμενοι(;) επενδυτές μας κι είναι όλο σχεδιασμό και ελπίδα. Για οικονομισιές τους με το αζημίωτό μας, να κάνουν και τα μπάνια τους στα γαλανά ακρογιάλια μας. Να κυλήσουν τη μερσεντές τους στου δρόμους της λακκούβας, να αποθαυμάσουν αρχαία ιερά στην (αποκλεισμένη;) Ακρόπολη, να πάρουν το μετρό που δεν κινείται, να ξεκουράσουν τη ματιά τους στα παράπλευρα των εθνικών μας δρόμων με το σκουπιδαριό δεκαετιών.
ΒΛΕΠΟΥΝ και θετικά (γι αυτούς) που τους ενθουσιάζουν. Τα φτηνά (ελληνικά) εργατικά χέρια, στη δεξαμενή των ανέργων που περιμένουν. Κι ύστερα; Προβάλλουν μπροστά τους τα αρνητικά (μας) και απωθητικά (τους). Να μιλήσεις για τη γραφειοκρατία μας; Τα’ παμε. Για τους μιζαδόρους σε πόστα «προσοδοφόρα»; Για τα λιμάνια μας αφημένα στα χέρια μεγαλοσυνδικαλιστών μην πατήσει «βάρβαρος» στη γη μας, μην αράξει κρουαζιερόπλοιο στα αγιασμένα ύδατά μας; Κι από ΕΣΥ που (ακόμα) μυρίζει φακελάκι; Από άδεια «έναρξης επιτηδεύματος» είτε ίδρυσης εργοστασιακής μονάδας τυλιγμένη στο μπαξίσι και την ατιμώρητη μίζα;
ΚΙ ύστερα τον…πλάκωσαν οι μαύρες σκέψεις. Τον (ξένο) επενδυτή της αύριον, με την ελληνική πραγματικότητα του σήμερα. Υπάρχει ενημέρωση διεθνώς. Το’ μαθε πως στις πορείες ξεπετάγονται κουκουλοφόροι απ’ τα αφύλαχτα στενά κι ας μην το χώρεσε ο νους του πως κάποιοι από δαύτους είναι «μεταμφιεσμένοι» αστυνομικοί. Για δεκαετίες «δρουν» πετώντας πέτρες και μολότοφ κρατώντας ρόπαλα και σημαίες, επί δεκαετίες δεν συλλαμβάνονται! Δέρνουν τα ΜΑΤ ξεσπώντας επί δικαίων και αδίκων, ωστόσο, ΕΝΑΣ τους κρανοφόρος δεν βρέθηκε να τραβήξει μια κουκούλα και να φωνάξει τις κάμερες;». «Δεν έχει τέτοια διαταγή» μου λέει αξιωματικός των ΜΑΤ. «Γιατί δεν ενεργεί αυτοβούλως και για το αυτονόητο;» ρωτάω απορημένος. «Αν το κάνει, θα τον…θάψουν τα κανάλια»(!;) και η ζωή συνεχίστηκε. Μέχρι που έφτασε ο κόμπος στο χτένι και η Αστυνομία στα ίχνη των (λεγομένων) αναρχικών. Με «εξοπλισμό» σε πανεπιστήμια(!) που τον αρνούνται και με παρατάξεις που τους καλύπτουν.
ΤΙ άλλο πληροφορείται ο «επενδυτής» και το βάζει στα πόδια; Πως ο πολιτικός μας κόσμος ανέχεται τη διαφθορά να βολτάρει σε υπουργεία κι ούτε ένας τους παραιτείται. Πως η Λίστα χάνεται χωρίς να’ χει εισπραχτεί ευρώ και πως οι μισοί θα φυλακίσουν τους άλλους μισούς, «όταν έλθουν εν τη βασιλεία».
Μ’ αυτά, και τη διχόνοια να θάβει τις αιώνιες αρετές μας, μην προσδοκάς τον επενδυτή ποντάροντας στη σπουδή του για επενδύσεις στην Ελλάδα.