Τον «καθαρίζουμε» και…καθαρίζουμε

Του Θανάση Νικολαΐδη 

 «Η Σμύρνη, Μάνα, καίγονταν» κι οι «Σύμμαχοι» μας γύρισαν την πλάτη. Το πρόσωπο (με τον Βενιζέλο) έγινε πλάτη, και ο δαιμόνιος κρητικός το μυρίστηκε έγκαιρα και αντέδρασε…χάνοντας τις εκλογές του Νοέμβρη ’22. Κι ύστερα; Η εξουσία (ποια εξουσία;) άλλαξε χέρια και η καταστροφή ολοκληρώθηκε. Κάποιοι «έπρεπε» να πληρώσουν και πλήρωσαν. Στο Γουδή με τη ζωή τους κι άλλοι με την τιμή τους. Οι πραγματικοί ένοχοι (διάβαζε «Σύμμαχοι») ήσαν πολλοί, μακρινοί και ισχυροί. Δεν…χωρούσαν στο Γουδή, δεν είχαμε σφαίρες για εκτέλεση.
ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΑΝ οι «ένοχοι», φύγαν’ απ’ τη μέση οι…δημιουργοί της μικρασιατικής συμφοράς και μείναμε με τους «έντιμους». Τους «Συμμάχους» (όλο…φιλελληνισμό) που μας φτιάξαν’ Εμφύλιο για να σφάζει αδερφός τον αδερφό, Κύπρο κομματιασμένη με τον «Φάκελο» κλειστό και Ε.Ε. (Ευρωπαϊκή Ένωση) να μας σώζει με μνημόνια και με το αζημίωτό τους.
ΠΩΣ και γιατί τα θυμηθήκαμε; Τα «ποσά» δεν είναι συγκρίσιμα, ωστόσο, υπάρχει αναλογία και αντιστοιχία στις αιτίες και στο αποτέλεσμα. Και συνέχεια της ιστορίας και επανάληψή της.
ΔΕΝ υπήρξε ο καλύτερος, ως υπουργός, ο κ. Παπακωνσταντίνου, είναι και της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Βρίσκεται σε φοβερά δύσκολη θέση και αμύνεται. Ωστόσο, δεν του ρίχνουμε τον λίθο του αναθέματος και περιμένουμε. Το ΠΑΣΟΚ βιάστηκε να τον διαγράψει, ενώ δεν έκανε το ίδιο π.χ. με τον αείμνηστο Κουτσόγιωργα, ούτε η Ν.Δ. με τον κ. Ρουσόπουλο.
ΟΙ κάμερες απάνω του, το μάτι μας επίμονο-τον πιάσαμε τον ποντικό που έφαγε το τυρί, επισημάναμε τους ενόχους. Τον εξής ΕΝΑΝ που θα «άρει τας αμαρτίας του κόσμου», για να σωθούν οι αμαρτωλοί. Δεν προσέξαμε το χοντροκομμένο παιχνίδι τους. Με τους αμαρτωλούς κάτω απ’ τη μύτη μας, ελευθέρους και ατιμώρητους, σε ρόλο «επισπεύδοντος». Στην Ελλάδα πολλών διεφθαρμένων και με το «κοινοβουλευτικό» δίκαιο να ασφυκτιά, πλακωμένο στην υποκρισία και τις σκοπιμότητες.
ΔΕΝ απαλλάσσουμε εκ προοιμίου κανέναν, δεν καταδικάζουμε τον κ. Παπακωνσταντίνου. Και, βέβαια, καταγράφουμε τη μαρτυρία για τα οικονομικά του. Έχει ένα σπίτι από δεκαετίας και ξεπληρώνει δάνειο, δεν έχει καταθέσεις, δεν βγαίνει (κακήν κακώς) απ’ την πολιτική πλουσιότερος. Την ώρα που συνάδελφοι-διώκτες του απέκτησαν περιουσίες απ’ το «επάγγελμα». Ακίνητα, μετρητά που τα δηλώνουν άπαξ του έτους και τα ξεχνάμε. Χωρίς να τα περνάνε απ’ τη βάσανο του «πόθεν έσχες». Με τη σιγουριά (των κωδικών) της Ελβετίας στο…συρτάρι να τους νανουρίζει κι άλλους με 2-3 εκατομμύρια στην τράπεζα για…χαρτζιλίκι. Και το δισάκι τους γεμάτο πέτρες για λιθοβολισμό ενόχων ή «ενόχων». Για να επιβιώσουν, βουτηγμένοι στο ψεύδος και την υποκρισία τους.