Προδότες(!;)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΚΑΙ…δικαστές οι βουλευτές μας! Πρόβλεψαν έγκαιρα τις πιθανές κακοτοπιές και θέσπισαν νόμους απαλλακτικούς (εκ προοιμίου) μελών του σιναφιού τους που (τυχόν) αμάρτησαν και…πανηγυρική αθώωση των συναδέλφων τους. Με επιτροπές αμειβόμενων που αποφάνθηκαν για Βατοπέδια χωρίς να…ξυρίσουν παπάδες.
ΩΣΤΟΣΟ, υπάρχουν εξαιρέσεις και «ανορθογραφίες». Έχουν το παρελθόν τους τα κόμματα, κατέγραψε και η ιστορία τα δικά της. Σε μια φάση του πολιτικού μας βίου, η (λεγομένη) αριστερά αυθαδίασε, απέτυχε και «πλήρωσε». Σφιχταγκαλιασμένη με τη δεξιά (το βρόμικο ’89) και για λόγους ταπεινούς. Δεν το’ ξεραν πώς στήνονται τα παιχνίδια και συμπεριφέρθηκαν ως ατζαμήδες. Έκαψαν την ιστορία τους στη «Χαλυβουργική», ξεχνώντας τα Μακρονήσια τους, στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης λήθης.
ΣΗΜΕΡΑ, βάλθηκαν να παραπέμψουν πολιτικούς (και καλά κάνουν) και να μας (υπο)δείξουν ποινικά ενόχους. Αν τους βρουν κι αν οι ενοχές δεν χάθηκαν σε στικάκια και καπνούς. Ωστόσο, στο βάθος το παιχνίδι είναι πολιτικό και δη κομματικό, παραταξιακό, παιχνίδι με θήρα ψήφων και ηδονική προσδοκία για μακρινή, μελλούμενη εξουσία.
ΚΑΜΙΑ αντίρρηση για την αναζήτηση ενόχων, ποινικά. Από ‘κει και πέρα…αποχωρούμε, με τους γιακάδες σηκωτούς. Πίσω μας οι αντιμαχόμενοι, μπροστά μας η αμφισβήτηση των προθέσεών τους και, στο τέλος, μηδέν εις το πηλίκον. Ανεκμετάλλευτο «φορολογικά» το στικάκι κι όλοι τους να κολυμπάνε στα βρομόνερα της πολιτικής σκοπιμότητας.
ΣΤΑΘΗΚΑΜΕ στα μαξιμαλιστικά της αναζήτησης ενόχων και «ενόχων» από πλευράς αντιπολιτευομένων. Με διευρυνόμενο το φάσμα των κατηγορουμένων και εμπλουτισμένο με ονόματα τ. Πρωθυπουργών. «Όσο περισσότεροι, τόσο καλύτερα» σκέπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ και οι τόνοι ανεβαίνουν. Για τον Τσολάκογλου που τον θέλει προδότη η (αγγλική) προπαγάνδα των νικητών, τον θέλει και ο κ. Καμένος. Με τον όρο «προδότες» να δίνει και να παίρνει, σε ένα Κοινοβούλιο κοκορομάχων.
ΩΣΤΟΣΟ, ας θυμηθούμε. Του χρειάστηκε η Ελλάδα που βάδιζε στο χείλος του γκρεμού και «οι μεν» ανταποκρίθηκαν. Με τα πολλά σωστά, τα λάθη και τις παραλείψεις τους, αλλά και με το ρίσκο της κομματικής χασούρας και τη ρετσινιά του σύγχρονου συνεργάτη(!) των Γερμανών. Οι «άλλοι» το’ σκασαν! Σε απόσταση ασφαλείας απ’ τους «κινδύνους», στον εύκολο δρόμο του αντιπολιτευόμενου σε καιρούς χαλεπούς, τυλιγμένοι με τη χλαμύδα της απραξίας και της σιγουριάς.
(ΞΑΝ)άκουσες, λοιπόν, τη λέξη «προδότης» στην αίθουσα του Κοινοβουλίου; Άρπαξέ την πριν κολλήσει (άδικα) στο πρόσωπο πατριωτών που προφέρθηκαν να (συγ)κυβερνήσουν. Είναι αναγκαίο κάπου να την κολλήσεις; Προτίμησε την άλλη πλευρά. Εκείνων που παραμένουν «εκτός παιδειάς», «πόνων» και κινδύνων. Των κομμάτων και πολιτικών που δεν έσπευσαν να συγκυβερνήσουν, αλλά σπεύδουν να ψέξουν και να κατηγορήσουν. Βαρέως, με θράσος και…ανιστόρητα.