Στρατός, η υποχρέωση στην απραξία, ο εξευτελισμός της σκέψης

Όσο υπάρχει στρατός θα υπάρχει και φόβος. Φυσικά το να εξαφανιστεί από τη μια μέρα στην άλλη πρόκειται για ουτοπία και άρα το σταματήστε τη γη να κατέβω γίνεται καθημερινή επιθυμία που φουντώνει μέσα μου.

Αν αναλογιστεί κανείς πόσο μικρή είναι η ζωή, θα συμφωνήσει ότι η θητεία στο στρατό είναι μία εξοργιστική υποχρέωση, που τα οφέλη που σου αφήνει είναι πραγματικά σχεδόν μηδαμινά.

Το πρώτο μεγάλο αρνητικό από τη φύση του στρατού είναι η καλλιέργεια του μίσους. Μία ολόκληρη μηχανή που το σύμβολό της είναι το όπλο έχει φτιαχτεί για να σκοτώνει, για να απειλεί και για να εξυπηρετεί συμφέροντα πολύ μακριά από τα δήθεν ιδανικά της ανεξαρτησίας και της ειρήνης. Πόσες φορές ακούσαμε για ειρηνικές δυνάμεις που σπεύδουν σε μια περιοχή; Ειρηνικές δυνάμεις εξοπλισμένες σαν αστακοί δεν μπορούν να υφίστανται. 

Αυτή είναι όμως και η πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ, που παίζουν με τις λέξεις, ηθελημένα η μη. Κάθε όπλο έχει φτιαχτεί για να σκοτώσει και να απειλήσει και κάθε στρατιώτης είναι ένας εκκολαπτόμενος δολοφόνος αν οι εντολές που έχει το θελήσουν και ΟΧΙ δεν είναι ένας αθώος προασπιστής των συνόρων του. Κάθε ένας που μπαίνει να παίξει στο παιχνίδι πρέπει να έχει επίγνωση της θέσης του και του ρόλου που επιτελεί, έχοντας τη δύναμη να παρακάμψει τα πρέπει που του έχουν επιβληθεί και δεν έχει το σθένος να κοσκινίσει.

Όταν οι πολιτικές δυνάμεις έχουν διαμορφώσει το κόστος ζωής σε όχι απλά υψηλά, αλλά σε σκόπιμα δυσθεώρητα ύψη, δεν επιτρέπεται να απαιτούν από φτωχά κοινωνικά στρώματα να παρέχουν στο κράτος αυτό θητεία δωρεάν για ένα χρόνο. Η απαίτηση αυτή είναι τουλάχιστον εριστική και καλό θα είναι οι πολίτες να κάνουν μια στάση από το φρενήρη ρυθμό ζωής τους για να καταλάβουν ότι δεν είναι όλα δεδομένα και δεν έχουμε μόνο υποχρεώσεις, αλλά έχουν μια κάποια δύναμη να αντιστέκονται και να αλλάζουν την κοινωνία που ζουν αλλάζοντας τον εαυτό τους. Όλοι όσοι τελειώνουν το στρατό συμφωνούν ότι ήταν ένας χρόνος χαμένος από τη ζωή τους, ο οποίος δε τους πρόσφερε απολύτως τίποτα, αφήνοντάς τους πίσω εργασιακά, οικονομικά, πνευματικά και σωματικά.

Το μεγαλύτερο κακό που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο είναι η απραξία και η όλη λειτουργία του στρατού στηρίζεται στην απραξία και στη δίχως νόημα σπατάλη χρόνου. Η εκπαίδευση ως γνωστών διαρκεί κάποιες εβδομάδες και η υπόλοιπη θητεία είναι μια υποχρεωτική παραμονή σε αναλώσιμες δραστηριότητες. Δεν έχει μεριμνήσει κανείς στο να παίρνουν οι στρατιώτες μόρφωση στη διάρκεια αυτή, να υπάρχουν πολύ καλές βιβλιοθήκες, να διδάσκονται προαιρετικά γλώσσες, ή να γίνονται σεμινάρια για ενδιαφέρονται θέματα. ΟΧΙ ο στρατός φροντίζει μόνο να καλλιεργεί μίσος και υποταγή στην πατρίδα. Ναι.. τη πατρίδα αυτή του 23% ΦΠΑ που σου δημεύει νόμιμα την περιουσία. Την πατρίδα που βυσματώνει, που σουφρώνει, που αδιαφορεί εκεί που θέλει.

Η πατρίδα σε θέλει σε ένα στρατόπεδο μη σκέψης για ένα χρόνο, να φωνάξεις μαζί της συνθήματα, να βαρέσεις σκοπιά, να υποστείς τις μαγκιές των εκπαιδευμένων σπαστοτσαμπουκάδων και να εισπνεύσεις αντρίλα από τους νοήμονες βαθυστόχαστους κριτές ψαριών. Η λελέ ατμόσφαιρα και το τρελελέ πέρασμα του χρόνου είναι μεγάλα εφόδια για τη ζωή και η πατρίδα τα έχει ανάγκη.

Το χρήμα που κινείται από την πολεμική βιομηχανία είναι αμύθητο και η αναγκαιότητα είναι καθαρά χρηματική και εδώ και παντού. Ας απαιτήσουμε μια νέα εποχή επικεντρωμένη στη διπλωματία και μακριά από την απειλή των όπλων.

Ναι ξέρω.. Ρομαντισμοί και έλλειψη αντίληψη της πραγματικότητας, δεν είμαι μόνος όμως σε αυτές τις σκέψεις.. Ξέρω ότι είμαι μυρμήγκι, ξέρω όμως ότι η κοινωνία είναι χτισμένη από μυρμήγκια και μόνο... Μόνο που χτίζουν λάθος πράγματα και επειδή είναι πολλά τα κτίσματα νιώθουν ότι αργεί το γκρέμισμα. Αργεί όμως;

Κλείνω με μια ευχή, οι νέοι της εποχής να γίνουν πολίτες του κόσμου, τα χέρια τους να μην έχουν δύναμη να σηκώνουν όπλο σε άλλον άνθρωπο, οι εντολές να αμφισβητούνται, όλο και περισσότεροι να αρνούνται, να γυρίζουν την πλάτη, να ξεριζώσουν τη διδαχή της κοινωνίας που είναι... το μίσος..

http://dinatomirmigi.blogspot.com