Κόκκινο ασυζητητί αλλά…

Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Τους υπολήπτομαι. Για την αναπαλλοτρίωτη σταθερότητα των θέσεών τους. Την αταλάντευτη βεβαιότητα των διαχρονικών αξιών τους. Την αξιοζήλευτη κοινωνική τους ευαισθησία. Την ανεξάντλητη αγωνιστικότητά τους. Την πολιτική τους σοβαρότητα. Το εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ηθικά άμεμπτο του πολιτικού τους αλλά και προσωπικού τους χαρακτήρα. Στοιχεία που κατά την πολιτική ανάλυση μπορεί να εξηγούν την μακροβιότητα της πολιτικής ύπαρξής τους η οποία ως εκ τούτων γοητεύει ακόμη και τους πολιτικούς τους αντιπάλους, που (πέραν των ηλιθίων ή των λαμογιών) ακινητοποιούνται σε αρκετές περιπτώσεις εμπρός στα ακαταμάχητα επιχειρήματά τους, αλλά: Συχνά πυκνά και κυρίως όταν χρησιμοποιούνται αδιακρίτως για την θεραπεία πασών ασθενειών, προκαλούν κοινωνικές δυσπλασίες που αντί να αποκαθιστούν επιφέρουν ανήκεστες βλάβες στον λαό. Ιδιαίτερα όταν αυτός διάγει όπως σήμερα υπό συνθήκες εκτάκτου ανάγκης οι οποίες πάνω και πέρα απ’ όλα απαιτούν κοινωνική συνοχή αφού στον κατά του μνημονίου αγώνα ο λαός πάσχει από πολιτικό κατακερματισμό.. Η εισαγωγή αφορά την περιφρονητική στάση γενικά της αριστεράς και ειδικά του ΚΚΕ ως προς τον ..........
γιατρό ακτιβιστή από την κίνηση του Παπαθεμελή.

Εντάξει. Να υποταχθώ δύσθυμα στην λογική ότι επρόκειτο για μια ανούσια κίνηση εντυπωσιασμού (έτσι κι αλλιώς του συγκεκριμένου πρωθυπουργού, αυτού του τύπου η γελοιοποίηση του έπρεπε) σε μια απέλπιδα προσπάθεια ανάδειξης του πολιτικού σχηματισμού στον οποίο ανήκει ο «δράστης». Του Πατριωτικού Μετώπου. Και να αποδεχτώ επίσης ότι σε καμιά περίπτωση η πράξη του δεν παραπέμπει στην απόγνωση μιας ατομικής λύσης. Επειδή η ατομική λύση κατά κανόνα οδηγεί στην εγκληματική αυτοδικία. (ληστεία των ληστρικών τραπεζών για παράδειγμα που για την συγκεκριμένη περίπτωση ανακαλώ τον προσδιορισμό εγκληματική). Διερωτώμαι ωστόσο γιατί ένας Έλληνας (εξαιρουμένης της ατυχούς αλλά στιγμιαίας ένταξής του στον Λ.Α.Ο.Σ) με αυτό το βιογραφικό (εξόριστοι γονείς άρα συγκεκριμένες πολιτικές καταβολές, πολυτεχνείο, Σαντινίστας, Πολισσάριο, Ελ Σαλβαδόρ, στράτευση στον Σέρβικο αντινατοϊκό αγώνα και άλλα) δεν βρήκε θέση ούτε ορθίου στο λεωφορείο της γνήσιας ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ την ίδια στιγμή που θέση συνοδηγού στο πολιτικό της ταξίδι κατέχει η κ. Κανέλλη, η οποία: Όταν καλείται να υπερασπιστεί ιστορία αρχές και αξίες της αριστεράς, καταφεύγει σε συνωμοσιακές κραυγές γιατί με τις ασυναρτησίες της αποκαλύπτει την πολιτική της αναπηρία. Δικαιούμαι ωστόσο να υποθέσω το γιατί. Υπό την επί παντός του επιστητού αυστηρή τήρηση των δοξασιών του Μαρξ, ολισθαίνουν οι του Περισσού σε επικίνδυνους ατραπούς που και ο ίδιος ο ιδεολογικός τους γεννήτορας είχε αποφύγει. (Αν σας αναφέρω τις δημοσιεύσεις του στα αμερικανικά εποχιακά ΜΜΕ επί των ιδιαιτεροτήτων της σοσιαλιστικής πρακτικής ανά λαό, θα εκπλαγείτε.) Θέλω δε να πιστεύω ότι αυτό δεν γίνεται σκόπιμα (για την ιδιοτελή συντήρηση μιας πολιτικής επιχείρησης) αλλά από ιδεολογική ακαμψία στο όνομα του επαναστατικού διεθνισμού. Ας είναι. Μόνο που η εφαρμογή αυτής της γενικής ακαμψίας επί θεμάτων που άπτονται ειδικών χειρισμών όπως ο πειθαναγκασμός της μετεξέλιξης των Ελλήνων σε μια πολύ-πολιτισμική κοινωνία, επιβολή στην οποία ακόμη και η ηγέτιδα χώρα των πρώην Σοβιέτ αρνείται να πειθαρχήσει, τότε οι συγκεκριμένες εμμονές γεννούν υποψίες ψηφοθηρικής εκμετάλλευσης των μεταναστών και ωθούν προοδευτικά τμήματα του λαού όπως ο εν λόγω «γιατρός» σε αντιδραστικές πολιτικές επιλογές. Δυστυχώς εκεί στον Περισσό δεν έχουν ακόμη κατανοήσει πως η παγκόσμια λαϊκή επανάσταση δεν θα ξεκινήσει από τον «Δραγωνικό» μηδενισμό της Ελληνικής ιστορίας και την εξαφάνιση της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων, όταν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί ή και οι Τούρκοι δια της υπερψήφισης των Σαρκοζί και Μέρκελ και Ερντογάν προτάσσουν οικονομικά εθνικά και πολιτικά τα του οίκου τους προστατεύοντάς τον αποτελεσματικά. Και ότι αν εξακολουθήσουν (συνοδοιπορώντας αποκλειστικά σε αυτό με το ΝΕΟΠΑΣΟΚ) να ισοσκελίζουν την κοινωνική παρουσία του ρακένδυτου μετανάστη, με την εξ’ αιτίας του Νεοφιλελευθερισμού επίσης ρακένδυτη του «επικαιροποιημένου» Έλληνα ιθαγενή, θα είναι σαν να παραχωρούν τον τελευταίο δώρο ανέλπιστο στην ακροδεξιά.. Και αυτό δεν αφορά κάποιο υπερφίαλο ή ύποπτο εθνικό εγωισμό δια του οποίου σώζεται και η υπεύθυνη για τον εθνικό μας ξεπεσμό εγχώρια αλητοελιτοκρατία των αλλοδαπών με τα δυτικά διαβατήρια, (η απέλαση είναι προ των πυλών πρωτίστως γι αυτούς) αλλά μια αναγκαία εθνική συνθήκη για την επιβίωση του λαού. (Επομένως ας είναι η αριστερά προσεκτική στην διαχείριση αυτού του ζητήματος γιατί υπεροπτικοί σαρκασμοί του τύπου «μοναχικός ακροδεξιός καβαλάρης» (για τον ακτιβιστή γιατρό με το συγκεκριμένο πολιτικό ιστορικό) και άλλα φαιδρά που διάβασα σε κάποια έντυπά της και που δυστυχώς συμπλέουν με τα κανάλια των αποβλήτων αυτεπιστρέφονται..

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

eandrik@otenet.gr

ΥΣ: Οφείλω να διευκρινίσω πως ούτε κατ’ οψίν δεν γνωρίζω τον γιατρό και επίσης προλαβαίνοντας αντιδράσεις επιστήθιων «φίλων» (στα ΜΜΕ) που απογοητεύθηκαν με την απόφασή μου να αδιαφορήσω στην υποψηφιότητα του συστημικού alter ego του ΝΕΟ-ΠΑΣΟΚ Γιάννη Δημαρά ως περιφερειάρχη, να δηλώσω κατηγορηματικά, ότι τούτη τη φορά τους υποψηφίους του ΚΚΕ θα υπερψηφίσω ασυζητητί, αλλά αυτό δεν μου στερεί το δικαίωμα της δημιουργικής κριτικής.